بیماری انسدادی مزمن ریوی، نوعی اختلال ریوی است که باعث مشکلات تنفسی می شود . علائم اولیه این بیماری به قدری خفیف است که اغلب مردم به اشتباه آن را به پیری تعمیم می دهند . افراد مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریوی ممکن است به برونشیت مزمن یا آمفیزم ، و یا هر دو بیماری با هم مبتلا شوند . با گذشت زمان این عارضه بدتر و بدتر می شود ، اما در صورت تشخیص این بیماری در مراحل اولیه و مراقبت خوب ، ممکن است روند پیشرفت این بیماری کاهش یابد .
علایم بیماری انسدادی مزمن ریوی(COPD ) چیست؟
این عارضه می تواند موجب انسداد راه های تنفسی و آسیب به کیسه های هوایی (آلوئول ها) که اکسیژن را جذب می کنند ، شود . این تغییرات می تواند باعث علائم زیر شود:
• تنگی نفس در فعالیت های روزمره
• خس خس سینه
• تنگی قفسه سینه
• سرفه مداوم
• تولید خلط بیش از حد معمول
• احساس خستگی
• سرماخوردگی های مکرر یا آنفولانزا
علائم بیماری انسدادی مزمن ریوی پیشرفته(مزمن)
COPD مزمن می تواند بر فعالیت های رومزه تاثیر بگذارد به عنوان مثال راه رفتن، آشپزی، تمیز کردن خانه و یا حتی حمام کردن را با مشکل مواجه کند که این موضوع علاوه بر سرفه های شدیدتر با خلط های بیش از حد معمول و احساس تنگی نفس شدید همراه است .این بیماری مزمن نیز می تواند باعث :
• تورم پاها
• کاهش وزن
• کاهش قدرت و استقامت عضلات بدنی
• سردرد های شدید صبحگاهی
• کبودی لب ها و ناخن ها به دلیل سطوح پایین اکسیژن
بیماری انسدادی مزمن ریوی و برونشیت مزمن
برونشیت مزمن، التهاب و ضخیم شدگی مزمن پوشش داخلی نایژه ها است که باعث باریک شدن مجاری هوا و ایجاد اختلال در عمل تنفس می شود. این وضعیت یکی از مشکلات اصلی برای برخی از مبتلایان به COPD است. التهابات ناشی از آن باعث می شود که غدد موجود در نایژه ها، مقادیر زیادی خلط تولید کرده و این موکوس ها به دام بیفتند و جریان هوایی را مسدود کنند و به یک منطقه مستعد برای پرورش میکروب، تبدیل شوند و احتقان ریه را افزایش دهند. این بیماری مزمن و عود کننده است اما ممکن است که پایدار و کشنده نیز شود. سرفه های شدید افراد سیگاری، به طور معمول یکی از نشانه های برونشیت مزمن است.
بیماری انسدادی مزمن ریوی و آمفیزم
التهاب ناشی از آمفیزم به دیواره کیسه های هوا صدمه وارد می کند و باعث می شود تا خاصیت ارتجاعی خودشان را از دست بدهند و بیش از حد دچار کشش شوند و در آخر پاره می شوند. چناچه چند کیسه هوای مجاور هم پاره شوند، با هم ترکیب می شوند و یک حفره بزرگ تر را به وجود می آورند که به آن حباب هوا می گویند. این مجاری هوایی روی هم خوابیده و جریان خروج هوا را مسدود خواهند کرد. به این ترتیب هوایی که شما باید پیش از دم، از طریق بازدم از ریه ها به بیرون بفرستید، قادر به خروج نیست و در ریه ها به دام می افتد و شما احساس تنگی نفس می کنید. تلاشی که در حین بازدم صرف بیرون راندن هوا از ریه ها می شود، شما را خسته می کند و در انتقال اکسیژن به داخل خون و دی اکسید کربن اختلال ایجاد می کند.
.jpg "آیا می دانید چه بیماری هایی بر مسیرهای تنفسی و هوایی تاثیر می گذارند؟")
.jpg "با بیماری های انسدادی و محدود کننده ریوی آشنا شوید !")
