با این 3 روش کودک شما سکوت خود را می شکند

بازی درمانی نوعی روش درمانی است که طی آن به کودکان فرصتی داده می شود که خود را ابراز کنند. بهبود یابد و بجای درمان های سنتی و درمانهایی شبیه به بزرگسالان، رشدی متعادل همراه با انجام فعالیت و بازی کردن با وسایل بازی داشته باشد.

با وجودی که اساس بازی درمانی بربازی کردن گذاشته شده اما با این وجود بازهم دربازی درمانی ازارتباطات کلامی و صحبت کردن با کودک استفاده می شود. اگرکودک بتواند درحین بازی کردن با عروسکها، کارهای هنری و یا هنگام بازی با شنها ارتباط کلامی برقرارکند، درمانگر به اطلاعات  بیشتری درباره کودک پی برده و بهترمی تواند به کودک کمک کند.

وقتی کودکی برای درمان نزد شما می آید که به نظرمی رسد قادر به صحبت کردن درباره خود نیست، ممکن است دلایل مختلفی برای این کاروجود داشته باشد مثلا داشتن اضطراب، افسردگی، خجالتی بودن، نداشتن اعتماد به نفس، درونگرا بودن، اعتماد نداشتن، احسا س گناه یا شرم داشتن، و سایر دلایل. وقتی کودکی درجلسات درمانی ساکت است درمانگرنمی داند چه باید بکند بخصوص اگردرمانگر تازه کار باشد.

توصیه هایی برای کارکردن با کودکان ساکت و آرام:

ایجاد اعتماد و تفاهم

درشروع درمان ، درملنگرمی تواند با توضیح هدف درمان و نقش خود به کودک کمک کند. همچنین با ارزش دادن به احساسات و افکاری که کودک بیان می کند به آنها کمک کند که احساس آرامش بیشتری داشته باشند.

توجه به علائق کودک

درمانگردرطول چند جلسه اول می تواند متوجه علائق کودک بشود. البته طی جلسات بعدی درمانگر می تواند به اطلاعات بیشتری درباره کودک و شخصیت فردی او پی ببرد. درک آنچه که کودک دوست دارد کمک می کند تا او درزندگی روزانه خوداحساس راحتی بیشتری بکند چرا که توجه به علائق کودک احتمال درمان درآن حوزه را بیشترکرده و به کودک کمک می کند تا احساسات خود را با درمانگردرمیان بگذارد.

 مگرساکت بودن چه ایرادی دارد؟

درمانگران جدید و شاید برخی ازدرمانگران قدیمی ممکن است فکرکنند که درطول جلسات باید بطورمداوم صحبت کنند. اما چه ایرادی دارداگرگاهی هم سکوت برقرارباشد؟ قسمتی ازبازی درمانی شامل کسب تجربه درروند درمان کودک درحالت ناهوشیاری، نمیه هوشیاری و هوشیاری کامل است. گاهی صحبت کردن ماهع انجام این کارمی شود.( صحبت کردن هم کمک می کند اما جلسات بازی درمانی، جلسات درمانی هستند و نباید دراین جلسات فقط حرف زد.)