بیش فعالی و نقص در توجه یا ADHD در کودکی بروز می کند و برای هرکسی ممکن است اتفاق بیفتد. برآورد شده که بین 5 تا 11 درصد کودکان به ADHD مبتلا هستند و بسیاری از آنها دختر هستند. این اختلال در برخی کودکان بهبود می یابد، اما سه چهارم آنها با این اختلال بزرگ می شوند.
معمولا اختلال بیش فعالی در پسران دو برابر دختران تشخیص داده می شود، اما این امر به معنای ابتلای کمتر دختران به ADHD نیست. متخصصان معتقدند که ADHD در دختران کمتر تشخیص داده می شود، زیرا علائم آن در دختران و پسران متفاوت است.
تحقیقات انجام شده در مورد بیش فعالی در خانم ها به اندازه این اختلال در آقایان نیست. بنابراین در مورد تاثیرات آن بر روی خانم ها اطلاعات زیادی در دست نیست. بیش فعالی همیشه در دوران کودکی شروع می شود، اما بسیاری از خانم ها وجود این اختلال را تا بزرگسالی تشخیص نمی دهند.
سه نوع مهم بیش فعالی وجود دارد: بی توجهی، بیش فعالی و رفتارهای تکانشی و نوع سوم نیز ترکیب بیش فعالی و بی توجهی. نوع بی توجهی آن در دختران بسیار رایج است. این نوع مشکل همیشه مورد توجه معلم ها و بزرگسالان قرار نمی گیرد.
علائم رایج مربوط به بیش فعالی از نوع کم توجهی عبارتند از:
• کم شدن تمرکز و مشکل در گوش دادن و توجه
• فراموش کردن و پرت شدن حواس
• عدم توانایی در دنبال کردن
• اشتباهاتی که بی دقتی به نظر می رسند.
مانند پسرها، دخترها هم تحت تاثیر بیش فعالی در مدرسه دچار مشکلاتی می شوند. اما دختران کمتر دچار مشکلات فعالیتی می شوند. دختران مبتلا به بیش فعالی بیشتر دچار رویاپردازی می شوند. به علاوه کمتر به فعالیت های اجتماعی می پردازند.
در خانم های بزرگسال بیش فعالی باعث می شود که ماندن و ادامه یک شغل و کنترل استرس های روزانه کار سختی است. این خانم ها در مدیریت مالی، کامل کردن فعالیت های روزمره و مراقبت از کودکان دچار مشکل می شوند.
دختران مبتلا به بیش فعالی بیشتر از پسران در زمان روبه رو شدن با مشکل خود را سرزنش می کنند. بیش فعالی بر روی رفتارهای اجتماعی دختران تاثیر می گذارد و معمولا دختران در پیدا کردن دوست دچار مشکل هستند. این مشکل خطر ابتلا به افسردگی، اضطراب و اختلالات خوردن را نیز در دختران بالا می برد. دختران مبتلا به ADHD بیشتر از دیگر دختران به بی اشتهایی یا پرخوری مبتلا می شوند.
اولین اقدام برای درمان این اختلال تشخیص دزست آن است. داروها و رفتار درمانی به مدیریت بیش فعالی کمک می کنند. اگر علائمی از این مشکل را در فرزند خود مشاهده کردید، به پزشک مراجعه کنید. معلم ها نیز معمولا به بیش فعالی در دختران کمتر از پسران توجه می کنند. اگر معلم دخترتان به وجود علائم این اختلال در فرزند شما اشاره کرد، حتما جدی بگیرید.
زندگی با بیش فعالی کمی چالش برانگیز است، اما مشکلی است که کودکان و بزرگسالان قادر به مدیریت آن هستند. گرچه درمانی برای این اختلال وجود ندارد، اما مراقبت های صحیح در مقابل این بیماری بسیار موثر خواهند بود.
