چرا درمان سرطان پروستات منجر به بی اختیاری ادرارمی شود؟

بی اختیاری ادرار، یا عدم توانایی در کنترل ادرار، در مردانی که تحت درمان جراحی یا پرتودرمانی برای سرطان پروستات قرار می گیرند ، امری شایع است. بعد از انجام  این روش های درمانی فرد بیمار باید خود را برای روبرو شدن با بی اختیاری ادرار آماده کند .

بی اختیاری ادرار انواع ، درجات و شدت مختلفی دارد. برخی از افراد ممکن است ادرار قطره قطره در انتهای عمل ادراررا تجربه کند ، در حالی که ممکن است فرد دیگری نشت ادرار داشته باشد .عدم کنترل ادرار با سرفه، عطسه و یا خنده را بی اختیاری استرسی می نامند ، که این نوع بی اختیاری در مردانی که تحت عمل جراحی پروستات قرار گرفته اند ، رایج تر است. از سوی دیگر، نیاز به دفع ادرار مکرر با نشت ادرار از عوارض پرتو درمانی محسوب می شود . پزشکان همچنان به دنبال روشی برای کاهش عوارض بعد از عمل جراحی و پرتو درمانی هستند .

هنگامی که ادراراز کلیه ها به داخل مثانه تخلیه می شود ، تا زمان نیاز به دفع ادرار ، داخل مثانه ذخیره می شود . مثانه یکی از اعضای دستگاه ادراری است. مثانه  ارگانی توخالی، عضلانی و بالونی شکل است.این عضو مانند کیسه‌ای برای جمع شدن ادرار حاصل از فعالیت کلیه است و جدار آن از ماهیچه و بافت پیوندی ارتجاعی  بوده و ماهیچه دتروسرو نام دارد . مثانه انسان می‌تواند حداکثریک ایتر ادرار در خود نگه دارد. لوله باریکی که ادرار را از کلیه‌ها به مثانه می‌برد، میزنای نام دارد . 

ادرار به طور پیوسته در کلیه بوجود آمده و از راه اورتر یا حالب به مثانه هدایت و در پایان از مثانه توسط اورترا یا پیشابراه دفع می شود. در انسان طبیعی، کنترل ادرار ارادی بوده و به ارتباط بین قشرمخ ، ساقه مغز ، نخاع  و مثانه بستگی دارد. جاییکه مثانه به اورترا یا پیشابراه میرسد ماهیچه‌ای به‌نام اسفنکتر خارجی قرار دارد. وقتی حجم ادرار در مثانه به ۴۰۰ میلی لیتر برسد فرد احساس دفع پیدا کرده و مثانه برای بیرون راندن ادرار منقبض و اسفنکتر رها می شود.

مثانه نیز ادرار را از طریق لوله دیگری به نام میزراه (پیشاب‌راه) تخلیه می‌کند. میزراه در زنان کوتاه است اما در مردان این مجرا درازتر بوده و از میان غده پروستات و آلت تناسلسی گذر می‌کند. غده پروستات در پیشابراه واقع شده است . اگر پروستات بزرگ شود  می تواند  مانع مجرای ادرا ر ، احتباس ادرار و یا مشکلات دیگر در دفع ادرار شود.

برداشتن پروستات از طریق عمل جراحی و یا پرتو درمانی (با پرتو خارجی و یا با ایمپلنت دانه رادیواکتیو) راه مثانه (که ادرار در آن ذخیره می شود) را مختل می کند و می تواند منجر به نشت ادرار شود. پرتو درمانی ظرفیت مثانه را کاهش داده و می تواند باعث اسپاسم و اجبار در دفع ادرار شود . جراحی نیز می تواند به عصب هایی که وظیفه کنترل مثانه را بر عهده دارند آسیب برساند .

آیا تکنیک های جدیدی که موجب کاهش بی اختیاری ادراری شود ، وجود دارد؟

 

• هنگام خارج کردن پروستات، جراحان سعی کنید نواحی اطراف مثانه و عضلات اسفنکتر در اطراف مجرای ادرار را نگه دارند تا آسیب کمتری به اسفنکتر وارد شود . پزشکان نیز روند قرار دادن براکی تراپی( ایمپلنت دانه رادیواکتیو)را تنظیم می کنند ، استفاده از تصاویرکامپیوتری پیچیده اجازه می دهد که دانه ها، با آسیب محدود به مثانه پروستات را از بین ببرد.

 

• اگر چه ، هر فردی که تحت پرتو درمانی یا جراحی برای درمان سرطان پروستات قرار می گیرد باید انتظار بوجود آمدن برخی از مشکلات در کنترل ادراررا داشته باشد ، اما با آمدن تکنیک های جدیدتر، برخی از مردان تنها به طور موقت با عدم کنترل ادرار مواجه هستند ، و بسیاری از آنها مجددا کنترل کامل مثانه را به دست می آورند .