کولیت اولسراتیو

کولیت اولسراتیو یک بیماری التهابی روده است (IBD) که باعث التهاب مزمن در مجرای گوارشي می شود و با درد شکم و اسهال مشخص می شود. کولیت اولسراتیو مانند بیماری کرون که یکی دیگر از بیماری های التهابی روده است، می تواند بیمار را ضعیف و ناتوان سازد و در پاره ای موارد تهدید کننده زندگی باشد.
کولیت اولسراتیو معمولاً درونی ترین لایه روده بزرگ (کولون) و مقعد (رکتوم) را درگیر می کند. این حالت بواسطه کشش های مداوم در کولون اتفاق می افتد، درست برعکس بیماری کرون که در مقطع های زمانی کوتاه و در هر قسمتی از مجرای گوارش رخ می دهد و معمولاً به بافت های عمیق بخش های درگیر در مجرای گوارش نیز نفوذ می کند. هیچ درمان قطعی برای بیماری کولیت اولسراتیو وجود ندارد، اما درمان هایی برای کاهش علائم و نشانه های بیماری وجود دارند که حتی ممکن است در طولاني مدت منجربه بهبود بیماری شوند.

علائم کولیت اولسراتیو بر اساس شدت التهاب و محل وقوع آن متفاوت است. به همین دلیل پزشکان کولیت اولسراتیو را معمولاً بر اساس محل ایجاد التهاب تقسیم بندی می کنند.
در بخش زیر طبقه بندی های انواع کولیت اولسراتیو و علائم بیماری ذکر شده اند:
-    اولسراتیو پروکتیت (ulcerative proctitis): در این شکل از بیماری التهاب به رکتوم محدود می شود و در برخی از بیماران خونریزی مقعد تنها علامت بیماری است. سایر بیماران ممکن است دچار درد در ناحیه مقعد، احساس ضرورت در دفع مدفوع یا ناتوانی در دفع (علی رغم ضرورت آن) گردند. این نوع از کولیت اولسراتیو خفیف ترین نوع از بیماری است.
-    پروکتوسیگموئیدیت (proctosigmoiditis): این شکل از بیماری مقعد و پایین ترین بخش کولون، که کولون سیگموئید نام دارد درگیر می کند. اسهال خونی، درد های شکمی، درد و کاهش توانایی در دفع ادرار و مدفوع، با این شکل از بیماری در ارتباطند.
-    کولیت سمت چپ (left-side colitis): در این شکل از بیماری همانطور که از نامش پیداست التهاب از قسمت بالای کولون سمت چپ به سیگموئید و کولون نزولی (پایین رونده) گسترش میابد. علائم این نوع بیماری شامل اسهال خونی، درد های شکمی، درد سمت چپ و کاهش ناخواسته وزن می باشد.
-    پانکولیت (pancolitis): این شكل از بیماری تمام کولون را درگیر می کند و باعث ایجاد دوره های کوتاه مدت اسهال خونی می گردد (که ممکن است شدید باشد)، و از دیگر علائم قابل توجه عبارتند از: درد و درد شکمی، ضعف و بی حالی و کاهش وزن.
-    کولیت شدید (fulminant colitis): شكلي نادر و خطرناک از بیماری کولیت اولسراتیو که تمام کولون را درگیر می کند و باعث درد شدید، اسهال شدید و گاهی مشکلاتی نظیر سوراخ شدن کولون و مگاکولون سمی می شود که این مشکلات در اثر متورم شدن شدید کولون رخ می دهند. روند بیماری کولیت اولسراتیو از دوره های حاد تا دوره های بهبود متفاوت است. اما با گذر زمان شدت بیماری یکسان می ماند و اغلب مبتلایان به انواع خفیف تر بیماری به سمت علائم شدیدتر پیش نمی روند.

زمانی که تغییرات پایدار در عادت های روده خود تجربه کردید یا اگر هر یک از علائم کولیت اولسراتیو - که دربخش زیر ذکر شده – را داشتید به پزشک مراجعه کنید:
-    درد شکم
-    وجود خون در مدفوع
-    اسهال شدید که به داروهای بدون نسخه پاسخ نمی دهد 
-    تب با علت نامشخص که بیش از یک یا دو روز باقی بماند 
اگرچه کولیت اولسراتیو معمولاً کشنده نیست، اما یک بیماری جدی است که در برخی موارد می تواند شامل عوارض تهدید کننده ای برای زندگی گردد.

کولیت اولسراتیو همانند بیماری کرون، باعث ایجاد التهاب و زخم در روده می شود. اما برخلاف کرون که بخش های مختلف کولون را درگیر می کند، کولیت اولسراتیو تنها یک بخش از درونی ترین لایه کولون را که معمولا با رکتوم آغاز می شود تحت تاثیر قرار می دهد.
هنوز علت شروع ناگهانی کولیت اولسراتیو کاملاً مشخص نشده است اما در مورد عللی که باعث بروز این بیماری نمی شوند اتفاق نظر وجود دارد. اگر چه استرس می تواند باعث تشدید علائم بیماری شود، اما برخی از محققین اعتقادی به اینکه استرس عامل اصلی این بیماری است، ندارند. در حال حاضر احتمالات زیر در مورد علل ایجاد بیماری مورد بحث هستند:‌
-    سیستم ایمنی: برخی دانشمندان معتقدند یک ویروس یا باکتری می تواند باعث ظهور ناگهانی کولیت اولسراتیو شود. وقتی سیستم ایمنی سعی می کند با این میکروارگانیسم مهاجم (پاتوژن) مبارزه کند، مجرای گوارشی دچار التهاب می گردد. همچنین ممکن است علت التهاب، یک واکنش خود ایمنی در بدن باشد که طی آن بدن حتی در صورت عدم وجود پاتوژن عکس العمل ایمنی بروز می دهد.
-    وراثت:‌ از آنجا که احتمال ابتلاء به این بیماری در افرادی که مادر، پدر، خواهر یا برادری مبتلا به این بیماری دارند، بیشتر است، ممکن است وراثت و ژنتیک در افزایش احتمال ابتلا به این بیماری موثر باشد.

عوامل خطر ابتلاء به کولیت اولسراتیو در بین زنان و مردان تفاوت چندانی ندارند. این عوامل شامل موارد زیر هستند:
-    سن:‌ کولیت اولسراتیو در هر سنی ممکن است رخ دهد. اما اغلب در دهه سوم زندگی افراد اتفاق می افتد. برخی افراد ممکن است علائم بیماری را تا دهه 50 یا 60 از زندگی نشان ندهند.
-    ن‍‍ژاد یا قومیت: این بیماری در هر ن‍ژادی رخ می دهد گرچه سفیدپوستان بیشتر در معرض خطر ابتلاء قرار دارند.
-    سابقه خانوادگی: اگر یکی از اقوام نزدیکتان مانند والدین، خواهر، برادر یا فرزند شما مبتلا به کولیت اولسراتیو باشد، احتمال ابتلا ء به این بیماری در شما بیشتر خواهد بود.
-    داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی: گرچه نقش این داروها در ایجاد کولیت اولسراتیو اثبات نشده – ایبوپروفن (ادویل، موترین و ...)، ناپروکسن (الیو)، دیکلوفناک (کاتافلام، وولتارن) پیروکسی کام (فلدن) و ...-، اما مصرف آنها سبب بروز علائمی مشابه کولیت می شود. به علاوه مصرف این دارو ها سبب تشدید نشانه های بیماری در مبتلایان می گردد و ممکن است تشخیص اولیه توسط پزشک را مشکل کند.

عوارض حاصل از کولیت اولسراتیو شامل موارد زیر است:
-    خونریزی شدید
-    کولون سوراخ شده
-    دهیدراسیون (کم آبی) شدید
-    بیماری کبد
-    استئوپروز
-    التهاب پوست، مفاصل و چشم ها
-    افزایش خطر ابتلا به سرطان کولون
-    مگاکولون سمی
-    افزايش خطر لخته شدن خون در رگ ها و عروق

چنانچه به ابتلا به کولیت اولسراتیو مشکوک هستید، احتمالاً برای اولین ملاقات به پزشک خانوادگی تان مراجعه می کنید. گرچه ممکن است بعد از آن به متخصص گوارش ارجاع داده شوید.
از آنجا که مدت زمان ویزیت ها کوتاه است و سئوالات زیادی ممکن است در ذهن شما باشد بهتر است از قبل آماده باشید. در اینجا اطلاعاتی آورده شده که می تواند به شما کمک کند تا برای ویزیت اول آماده باشید.

آنچه می توانید انجام دهید:
قبل از مراجعه از آمادگی های لازم احتمالی برای اعمال محدودیت های رژیم غذایی آگاه باشید. زمانی که وقت مراجعه را با منشی هماهنگ می کنید در این مورد سئوال کنید که آیا اقدامی هست که باید از قبل از مراجعه آن را انجام دهید.
-    تمام علائمی که تجربه می کنید را یادداشت نمایید، حتی مواردی که ممکن است به نظرتان با علت مراجعه تان نامربوط هستند.
-    از تمام داروهایی که مصرف می کنید حتی مکمل ها،‌ ویتامین ها و داروهای گیاهی لیستی را تهیه کنید.
-    گاهی اوقات ممکن است به خاطرآوردن تمام مسائل قدری مشکل باشد لذا خوب است کسی را بعنوان همراه با خود ببرید تا اطلاعاتی را که ممکن است فراموش کنید را به شما یادآوری کند.
-    سئوالاتی که می خواهید از پزشکتان بپرسید را یادداشت کنید.
-    از آنجا که مدت زمانی که نزد پزشک هستید محدود است این لیست به شما کمک می کند از زمان بهترین بهره را ببرید.
سئوالاتتان را از مهم ترین به کم اهمیت ترین مرتب کنید. برای بیماری کولیت اولسراتیو سئوالات اساسی که از پزشک باید بپرسید شامل موارد زیر است:
-    محتمل ترین علت برای علائم بیماری من چه می تواند باشد؟
-    آیا دلیل دیگری برای ظهور این علائم وجود دارد؟
-    به چه آزمایش هایی نیاز دارم؟ آیا برای این آزمایش ها آمادگی خاصی لازم است؟
-    آیا این شرایط موقتی است یا مدت زیادی باقی می ماند؟
-    چه درمان هایی موجود است و شما کدام را پیشنهاد می کنید؟
-    این درمان ها چه عوارض جانبی دارند؟
-    آیا دارویی هست که باید از آن پرهیز نمود؟
-    به چه نوع پیگیری نیاز دارم؟ هر چند وقت به کولونوسکوپی نیاز خواهم داشت؟
-    آیا غیر از درمان پیشنهاد شده، درمان جایگزین دیگری وجود دارد؟
-    من بیماری های دیگری نیز دارم. چگونه می توانم تمام آنها را باهم مدیریت کنم؟
-    آیا پرهیز غذایی خاصی باید داشته باشم؟
-    آیا قادر به ادامه کار و زندگی روزمره خواهم بود و این بیماری با زندگی روزمره ام مداخله ای ندارد؟
-    آیا می توانم بچه دار شوم؟
-    آیا جایگزینی برای داروهایم وجود دارد؟
-    آیا بروشور یا وسیله آموزشی دیگری در مورد این بیماری هست که با خود ببرم؟چه وب سایتی را برای مطالعه پیشنهاد می کنید؟
علاوه بر این سئوالات، هر زمانی که سئوالی در مورد بیماری تان داشتید در پرسیدن آن از پزشک خود تردید نکنید.
احتمالاً پزشکتان سئوالات زیادی از شما می پرسد. اگر برای پاسخ به آنها آماده باشید، زمان بیشتری برای پرداختن به سئوالات مورد نظرتان خواهید داشت.

پزشک ممکن است سئوالاتی به شرح زیر را از شما بپرسد:
-    چه زمانی برای نخستین بار نشانه های بیماری را تجربه کردید؟
-    این نشانه ها در شما دائمی بودند یا موقتی؟
-    شدت علائم در شما چه قدر است؟
-    آیا درد شکمی دارید؟
-    آیا اسهال دارید؟ هر چند وقت؟
-    آیا اخیرا کاهش وزن ناخواسته داشته اید؟
-    آیا موردی هست که سبب افزایش شدت علائم در شما شود؟
-    آیا تاکنون مشکلات کبدی، هپاتیت یا یرقان داشته اید؟
-    آیا داروی ضد التهابی غیر استروئیدی یا آکوتان مصرف می کنید؟
-    آیا تاکنون مشکلات مفصلی،چشمی، راش یا زخم پوستی یا زخم دهانی داشته اید؟

پزشکتان زمانی تشخیص کولیت اولسراتیو می دهد که سایر احتمالات (شامل بیماری کرون، کولیت ایسکمی،‌ عفونت، سندرم روده تحریک پذیر، سرطان کولون و دیورتیکولیت) را رد کرده باشد. برای اطمینان از نوع تشخیص ممکن است انجام یک یا دو آزمایش از آزمایش های زیر لازم باشد:
-    آزمایش خون: پزشک معالجتان ممکن است آزمایش خون را برای تشخیص عفونت یا آنمی تجویز کند. آزمایش هایی برای تشخیص وجود آنتی بادی های خاص می تواند به تشخیص نوع بیماری روده کمک کند. اما این آزمایشها سبب تشخیص قطعی نخواهند شد.
-    نمونه گیری از مدفوع: وجود گلبول های سفید در مدفوع نشان دهنده وجود بیماری التهابی و احتمالاً کولیت اولسراتیو است. همچنین یک نمونه مدفوع به رد احتمال ابتلاء به بیماری های با منشا باکتریایی و ویروسی و انگلی کمک می کند. 
بعلاوه پزشک شما می تواند عفونت روده را که احتمال وجود آن در مبتلایان به کولیت اولسراتیو زیاد است، چک کند.

-    کولونوسکوپی: این آزمایش به پزشک این امکان را می دهد که تمام روده را بوسیله یک لوله باریک و انعطاف پذیر مجهز به دوربین ببیند. در طول انجام این آزمایش پزشک ممکن است نمونه ای کوچک از بافت روده را بردارد (بیوپسی). گاهی اوقات دسترسی به یک نمونه بافت می تواند به تشخیص بالینی کمک کند.
-    سیگموئیدسکوپی انعطاف پذیر: در این تست پزشک از یک لوله انعطاف پذیر و باریک برای بررسی سیگموئید (آخرین بخش کولون) استفاده می کند. این تست ممکن است امکان بررسی مشکلات موجود در قسمت های بالایی روده را ایجاد نکند.
-    اشعه ایکس: ممکن است یک تصویر اشعه ایکس از ناحیه شکم شما برای رد احتمال ابتلاء به مگاکولون سمی یا وجود سوراخ در روده انجام شود.
-    سی تی اسکن: اگر پزشک در مورد ابتلاء به کولیت اولسراتیو یا التهاب روده کوچک -که می تواند نشانه بیماری کرون می باشد- شک داشته باشد سی تی اسکن از شکم یا لگن ممکن است انجام شود.

هدف از درمان دارویی کاهش التهابی است که سبب تشدید علائم و نشانه ها می شود. 
درمان کولیت اولسراتیو معمولا شامل دارو و جراحی می باشد.
پزشکان برای درمان از انواع متفاوتی از داروها که با روش های مختلف التهاب را کنترل می کنند، استفاده می کنند. داروهایی که برای یک گروه از بیماران مفیدند ممکن است برای سایرین مناسب نباشند، لذا ممکن است يافتن داروی مناسب برای شما مدتی بطول انجامد. علاوه بر اين، از آنجا که برخی دارو ها عوارض جانبی جدی دارند، باید مضرات و فواید هر درمان را با هم بسنجیم.

دارو های ضد التهابی 
اغلب در اولین قدم درمان کولیت اولسراتیو داروهای ضد التهابی استفاده می شوند و شامل موارد زیر هستند:
-    سولفاسالازین (آزولفیدین): سولفاسالازین می تواند در کاهش علائم بیماری کولیت اولسراتیو مفید باشد اما عوارض جانبی متعددی مانند تهوع، استفراغ، اسهال، سوزش سر دل و سردرد دارد. اگر به داروهای سولفاسالازین حساسیت دارید از مصرف این دارو خودداری فرمایید.
-    کورتیکواستروئید ها: کورتیکواستروئیدها به کاهش التهاب کمک می کنند اما عوارض جانبی متعددی شامل افزایش وزن، افزایش فشار خون، دیابت نوع دو، استئوپروز و افزایش احتمال ابتلا به عفوت دارند. پزشکان معمولاً تنها زمانی کورتیکواستروئید ها را برای بیمار تجویز می کنند که بیماری التهابی روده با شدت متوسط تا شدید داشته باشد و به سایر درمان ها پاسخ ندهند. کورتیکواستروئیدها برای استفاده طولانی مدت مناسب نیستند و معمولا برای دوره های 3 الي 4 ماهه تجویز می شوند همچنین ممکن است از این داروها همراه با سایر داروها برای دوران بهبودی  استفاده شود. برای مثال کورتیکواستروئید ها ممکن است همراه با یک داروی سرکوب کننده ایمنی استفاده شوند. کورتیکواستروئیدها می توانند باعث ایجاد دوران بهبودی شوند درحالیکه سرکوب کننده های سیستم ایمنی باعث حفظ دوران بهبودی می شود. برخی مواقع پزشک شما ممکن است استفاده کوتاه مدت از تنقیه استروئیدها را برای بیماری کولون پایین رونده یا مقعد تجویز کند.

سرکوب کننده های سیستم ایمنی 
این دارو ها نیز التهاب را کاهش می دهند اما بیشتر سیستم ایمنی را هدف قرار می دهند. از آنجا که این دارو ها در درمان کولیت اولسراتیو موثرند، دانشمندان اظهار می کنند که آسیب به بافت های گوارشی به علت پاسخ ایمنی بدن به یک ویروس یا باکتری مهاجم و یا حتی به خود بافت است. با سرکوب این پاسخ ها التهاب نیز کاهش میابد. این داروها شامل موارد زیر هستند:‌
-    آزاتیوپرین (آزاسان، ایموران) و مرکاپتوپرین (پورینتول): از آنجا که این دو دارو آهسته عمل می کنند (ماهها یا بیشتر طول می کشد که موثر واقع شوند) گاهی با یک کورتیکو استروئید ترکیب می شوند اما با گذشت زمان به نظر می رسد که به تنهایی نیز اثرگذار خواهند بود. عوارض جانبی آن شامل پاسخ های آلرژیک، سرکوب کردن مغز استخوان، عفونت، التهاب کبد و پانکراس می باشند. همچنین این داروها خطر كمي در ابتلا به سرطان کبد دارند و اگر این داروها را مصرف می کنید حتماً باید برای پیگیری عوارض جانبی تحت نظر باشید. اگر به سرطان مبتلا هستید قبل از شروع مصرف این دارو ها پزشکتان را در جریان قرار دهید.
-    سیکلوسپورین (جنگراف، نئورال، ساندیمون): ‌این داروهای قوی بطور طبیعی برای بیمارانی که به سایر داروها پاسخ نمی دهند یا برای کسانی که به دليل کولیت اولسراتیو شدید تحت عمل جراحی بوده اند تجویز می شوند. در برخی موارد سیکلوسپورین ها برای به تاخیر انداختن جراحی –تا زمانی که بیمار قدرت کافی برای عمل جراحی را داشته باشد- مصرف می شود. در سایر موارد، این دارو ها برای کنترل نشانه ها و علائم بیماری تا زمانی که سایر داروها با سمیت کمتر کار خود را آغاز کنند استفاده می شوند. سیکلوسپورین ها در عرض 1 الي 2 هفته آغاز به کار می کنند، اما از آنجا که عوارض جانبی بالقوه شدیدي دارند (شامل عوارض کلیوی، عفونت های کشنده) در مورد فواید و خطرات آنها با پزشک خود مشورت کنید. همچنین با دریافت این داروها احتمال ضعیفی از خطر ابتلاء به سرطان ایجاد می شود لذا اگر از قبل به سرطان مبتلا بوده اید به پزشک اطلاع دهید.
-    اینفلکسیمب: (infleximab): این دارو مختص بیمارانی است که مبتلا به کولیت اولسراتیو متوسط تا شدید هستند و به سایر داروها پاسخ نمی دهند و یا سایر در مان ها را تحمل نمی کنند. این داروها از طریق خنثی کردن یک پروتئین که توسط سیستم ایمنی ساخته می شود و TNFنام دارد عمل می کند. این دارو، TNFرا در جریان خون پیدا کرده و پیش از آنکه در مجرای گوارشی ایجاد التهاب کند آن را ازبین می برد. برخی از مبتلایان به نارسایی قلبی، مبتلایان به MS، سرطان یا سابقه سرطان نمی توانند این دارو را مصرف کنند. این دارو با افزایش خطر ابتلاء به عفونت، بویژه توبرکلوسیز (سل)‌ و فعال سازی مجدد هپاتیت ویروسی مرتبط است و ممکن است خطر ابتلاء به مشکلات خونی و سرطان را افزایش می دهد. پیش از مصرف این دارو نیاز به انجام آزمایش پوستی سل دارید. همچنین از آنجا که این دارو حاوی پروتئین موش می باشد، ممکن است در برخی افراد سبب واکنش های آلرژیک جدی شود که ممکن است تا روزها و هفته ها پس از شروع درمان به تاخیر بیافتد. درمان با این دارو بعنوان درمان طولانی مدت آغاز می شود گرچه با گذشت زمان اثرات آن کم رنگ می گردد.

سایر داروها 
علاوه بر کنترل التهاب، برخی داروها به کاهش علائم و نشانه های بیماری کمک می کنند.
بر اساس شدت کولیت اولسراتیو، پزشکتان ممکن است یکی یا چندين مورد از داروهای زیر را تجویز نماید:‌
-    آنتی بیوتیک ها:  آنتی بیوتیک ها ممکن است برای کمک به پیشگیری یا کنترل عفونت در مبتلایان به کولیت اولسراتیو که تب دارند تجویز شود.
-    داروهای ضد اسهال: یک مکمل فیبر مانند پودر پسیلیوم (متاموسیل) ‌یا متیل سلولز (سیتروسل) با افزایش حجم مدفوع می تواند به کاهش علائم اسهال خفیف تا متوسط کمک کند. برای اسهال شدید، لوپرامید (ایمودیوم) می تواند موثر باشد. از داروهای ضد اسهال با احتیاط استفاده کنید، زیرا خطر ابتلاء به مگاکولون سمی را افزایش می دهند.
-    مسکن ها: ‌برای درد های خفیف ممکن است پزشك استامینوفن (تیلنول و..) را پیشنهاد کند. از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی مانند آسپرین و ایبوپروفن (ادویل، موترین،و...) یا ناپروکسن (آلیو) استفاده نکنید. این داروها ممکن است سبب تشدید علائم بیماری شوند.
-    مکمل های آهن: چنانچه خونریزی مزمن روده ای دارید، ممکن است به کم خونی فقر آهن مبتلا شويد. مصرف مکمل آهن، به حفظ سطوح آهن خون در محدوده نرمال کمک کرده و زمانی که خونریزی شما متوقف یا خفیف می شود ابتلا به این نوع کم خونی را کاهش می دهد.

جراحی 
چنانچه اصلاح رژیم غذایی و شیوه زندگی و دارودرمانی و سایر درمان ها علائم بیماری را کاهش ندهند، پزشک ممکن است جراحی را پیشنهاد کند. جراحی معمولاً می تواند سبب بهبود کولیت اولسراتیو شود. اما معمولاً به معنی حذف کل کولون و مقعد می باشد (پروکتوکولکتومی). در گذشته بعد از این جراحی به منظور جمع آوری مدفوعتان می بایست کیسه کوچکی روی شکمتان متصل می گردید (ایلئوستومی). ولی امروزه یک پروسه جدید به نان ایلئو آنال آناستوموز نیاز به کیسه روی شکم را از بین برده است و به جای آن جراح یک کیسه را در انتهای روده کوچکتان ایجاد می کند که این کیسه مستقیماً به سوراخ مقعد شما متصل می گردد و این روش به شما کمک می کند که دفع خود رابه شیوه طبیعی تری انجام دهید. در هر حال ممکن است تعداد دفعات اجابت مزاجتان که نرم و قدری آبکی است بیشتر گردد، زيرا دیگر کولون (که مکان اصلی جذب آب است) ندارید.

-    مصرف محصولات لبنی را محدود کنید. چنانچه به عدم تحمل لاکتوز مبتلا هستید، ممکن است با حذف یا محدود کردن مصرف شیر علائمی مثل اسهال،‌ درد شکمی و نفخ در شما بهبود یابد. در این صورت از محصولات آنزیمی مانند لاکتائید برای شکستن لاکتوز استفاده کنید. در برخی موارد ممکن است نیاز به حذف کامل محصولات لبنی داشته باشید. اگر نیازبه کمک دارید، یک متخصص تغذیه می تواند به شما کمک کند تا یک رژیم سالم کم لاکتوز داشته باشید. به یاد داشته باشید که در هنگام محدود کردن مصرف لبنیات باید از سایر منابع کلسیم مانند مکمل ها استفاده کنید.
-    مصرف فیبر غذایی را امتحان کنید. برای بیشتر مردم، رژیم پرفیبر مانند میوه ها و سبزیجات تازه و غلات کامل اساس یک رژیم غذایی سالم است. اما اگر شما بیماری التهابی روده دارید ممکن است فیبر سبب تشدید درد، اسهال و نفخ شود. اگر مصرف میوه ها و سبزیجات خام اذیتتان می کند: بخارپز کردن، پختن و کمپوت کردن آنها را امتحان کنید. قبل از افزودن مقادیر قابل توجه فیبر به برنامه غذایی با پزشکتان مشورت کنید.
-    از مصرف غذاهای مشکل زا خودداری کنید. هر غذایی که به نظرتان علائم بیماری را تشدید می کند حذف کنید. این غذاها ممکن است شامل غذاهای نفاخ مانند: لوبیا، کلم، بروکلی، آبمیوه ها و میوه ها ی خام،‌ پاپ کورن، الکل، کافئین، نوشیدنی های کربونات دار باشد. وعده های غذایی سبک بخورید. ممکن است با مصرف 5 الي 6 وعده غذای سبک نسبت به مصرف 2 الي3 وعده غذای سنگین احساس بهتری داشته باشید.
-    مایعات فراوان بنوشید. سعی کنید روزانه به مقدار فراوان مایعات بنوشید. آب بهترین نوشیدنی است. الکل و نوشیدنی های حاوی کافئین روده را تحریک کرده و می تواند سبب تشدید اسهال شود. درحالیکه نوشیدنی های کربناته ایجاد نفخ می کنند.
-    در مورد مصرف مولتی ویتامین ها با پزشک مشورت کنید. از آنجا که کولیت اولسراتیو در توانایی جذب ریزمغذی ها تداخل ایجاد می کند و از آنجا که رژیم غذایی شما ممکن است محدود شده باشد، مکمل های ویتامین و مینرال می تواند نقش کلیدی در فراهم کردن ریز مغذی های از دست رفته داشته باشد. به یاد داشته باشید این مکمل ها پروتئین های ضروری و کالری مورد نیاز را تامین نمی کند، لذا نباید جانشین غذا شوند. با یک متخصص تغذیه صحبت کنید. اگر شروع به کاهش وزن کرده اید و یا رژیم غذایی شما محدود شده، به یک متخصص تغذیه مراجعه کنید.

استرس
گرچه استرس باعث ایجاد بیماری های التهابی روده نمی شود ولی می تواند علائم بیماری را در شما تشدید کند. وقایع استرس زا می توانند از یک آزردگی خفیف تا از دست دادن شغل یا مرگ عزیزان متفاوت باشند. وقتی شما تحت استرس هستید، فرایند طبیعی هضم در بدنتان ممکن است تغییر کرده و سبب کاهش سرعت تخلیه معده و ترشح بیشتر اسید شود. استرس همچنین می تواند حرکت محتویات روده را کند یا تند کند. بعلاوه ممکن است سبب تغییرات در بافت خود روده شود. اگرچه همیشه نمی توان از استرس دور بود، می توانید راههایی برای مدیریت آن پیدا کنید. برخی از راهکارها ی مفید برای مدیریت استرس عبارتند از:
-    ورزش: حتی ورزش ملایم نیز می تواند استرس را کاهش داده، افسردگی را از بین برده و عملکرد روده ها را بهبود بخشد. با پزشکتان در مورد ورزش مناسب برای خود صحبت کنید.
-    بیوفیدبک (biofeedback): این تکنیک کاهش دهنده استرس به شما یاری می دهد تا با کمک یک دستگاه فیدبک، انقباض ماهیچه ها را کم کنید و ضربان قلبتان را کاهش دهید. لذا به شما یاد خواهد داد که چگونه این تغییرات را خودتان به تنهایی بوجود آورید. هدف این است که به یک حالت آرامش وارد شوید که بتوانید با استرس آسانتر کنار بیایید. بیوفیدبک معمولاً در بیمارستان ها و مراکز درمانی آموزش داده می شود.
-    تمرین های تنفس و ریلکسیشن منظم: یک روش موثر برای مقابله با استرس انجام تمرین های ریلکسیشن و تنفس است. می توانید در کلاس های یوگا و مدیتیشن شرکت کنید یا از کتاب های خود آموز، CD  و DVD  استفاده کنید.

حدود نیمی از مبتلایان به بیماری های التهابی، مانند کرون یا کولیت اولسراتیو انواعی از درمانهای مکمل یا جایگزین را استفاده کرده اند. عوارض جانبی کم و یا اثربخشی درمان های متداول از علل تمایل بیماران به این نوع درمان هاست. اکثریت این درمان ها بر اساس غذا و دارو نیستند. تولید کنندگان آنها می توانند ادعا کنند که این درمان ها ایمن و تاثیر گذارند، اما دنبال به اثبات علمی آنها نبوده اند. از آنجا که حتی داروهای گیاهی نیز ممکن است عوارض جانبی داشته باشند و می توانند باعث واکنش های خطرناکی شوند پیش از شروع هر در مان جایگزین با پزشک خود مشورت کنید. تا کنون شواهد باارزشی در مورد تاثیر درمان های جایگزین در درمان کولیت اولسراتیو بدست نیامده است، اما برخی از آنها که ممکن است مفید واقع گردند به شرح زیر می باشند:
-    پروبیوتیک ها: تحقیقات اخیر نشان می دهد که پر بیوتیک ها –ترکیبات طبیعی که در گیاهانی مثل خانواده آرتیشو یافت می شود –ممکن است در درمان کولیت اولسراتیو نقش داشته باشند. پروبیوتیک ها سبب تقویت باکتری های مفید روده می شوند.
-    روغن ماهی: روغن ماهی به عنوان یک عامل ضد التهابی عمل می کند و بسيار ميباشد، اگرچه که این مسئله هنوز به طور قطعی اثبات نشده است.
-    آلوئه ورا: گرچه یک مطالعه کوچک مصرف ژل آلوئه ورا را مفید تلقی کرده است، اما هنوز شواهد کافی وجود ندارد.
-    طب سوزنی: مطالعات گوناگون طب سوزنی را در کولیت اولسراتیو مفید دانسته اند. روش کار به این صورت است که سوزن های ظریفی را در پوست قرار می دهند که می تواند سبب تحریک آزاد سازی مسکن های طبیعی بدن شود.
 

در اين خصوص با پزشكتان مشورت نماييد.

در اين خصوص با پزشكتان مشورت نماييد.