اختلال پسیکوتیک کوتاه مدت

اختلال پسیکیوتیک کوتاه مدت یک نمایش کوتاه مدت و ناگهانی از رفتارهای روانی، مانند توهم و هذیان، می باشد که با یک اتفاق استرس زا بروز می کند. 

علل بروز اختلال پسیکوتیک کوتاه مدت

اختلال پسیکیوتیک کوتاه مدت با استرس شدید، مانند یک اتفاق ناگوار یا از دست دادن یکی از عزیزان شروع می شود. این حالت با بازگشت به سطح پیشین عملکرد همراه است. در این حالت فرد ممکن است نسبت به بروز رفتار عجیب در خود آگاهی داشته باشد یا این آگاهی ممکن است وجود نداشته باشد. 

این شرایط افراد را بیشتر در دهه های 20، 30 یا 40 سالگی تحت تاثیر قرار می دهد. کسانی که دچار اختلالات شخصیتی هستند، بیشتر در معرض واکنش های روان پریشی مختصر هستند. 
 

علائم اختلال پسیکوتیک کوتاه مدت

علائم اختلال پسیکوتیک کوتاه مدت عبارتند از: 

• رفتارهای آشفته
• تفکرات نادرست در مورد آنچه در حال وقوع است (هذیان)
• شنیدن یا دیدن چیزهایی که در واقعیت وجود ندارند (توهم)
• صحبت کردن عجیب

علائم به الکل یا دیگر مواد مخدر ربطی ندارد و معمولا بیش از یک روز و کمتر از یک ماه طول می کشند. 

معاینات و آزمایش ها

ارزیابی روانی می تواند به تشخیص بیماری کمک کند. معاینات جسمی و آزمایشگاهی می تواند علت بروز علائم را مشخص کند. 

درمان اختلال پسیکوتیک کوتاه مدت

طبق بررسی ها علائم بیماری روانی در کمتر از یک ماه، به خودی خود از بین می روند. در برخی موارد اختلال پسیکوتیک کوتاه مدت می تواند شروع شرایط روانی مزمن دیگری باشد، مانند اسکیزوفرنی و اختلالات اسکیزوفرنی. داروهای روان پریشی می توانند به کاهش علائم روانی یا متوقف کردن آنها کمک کنند. روان درمانی نیز به مقابله با اضطراب های روحی کمک می کند که باعث بروز این مشکل هستند. 

پیامدهای بیماری

مانند تمام بیماری های روانی، این شرایط می تواند به شدت زندگی را مختل کرده و به خشم یا حتی خودکشی منجر می شود.