کاربامازپین دردرمان بیماری صرع واختلال دوقطبی شیدایی کاربرددارد

عوارض جانبی: 

ملاحظات اختصاصی 

1- مقدار مصرف كاربامازپین باید براساس پاسخ هر فرد تنظیم گردد. 

2- كاربامازپین از نظر ساختمان شیمیایی، به داروهای ضد افسردگی سهحلقه‌ای شباهت دارد.بنابراین، خطر فعال شدن سایكوز، اغتشاش شعور یا آشفتگی پنهان در بیماران سالخورده وجود دارد. 

3- مسمومیت خونی با مصرف این دارو شایع نیست، ولی می‌تواند خطرناك باشد. 

4- موارد مصرف تایید نشدة كاربامازپین، عبارت اند از دیابت بیمزه با منشأ عصبی، بعضی از اختلالات روانی و كنترل سندرم قطع مصرف الكل. 

5- در مصرف دارو اختلالات خونی كشنده مشاهده شده است. طیفی از این اختلالات شامل آگرانولوسیتوز، آنمی آپلاستیك، نوتروپنی، لكوپنی، ترومبوسیتوپنی، پانسیتوپنی و آنمی گزارش گردیده است. بیمارانی كه سابقه این عوارض را دارند در ریسك بالاتری قرار دارند. 

تشخیص زود هنگام این تغییرات و علائمی چون تب، گلودرد، زخم دهان، عفونت، كبودی، پتشی و یا پوروپورا از اهمیت بالایی برخوردار است. 

6- بعلت تضعیف CNS، بیماران باید از فعالیتهایی كه هوشیاری كامل نیاز دارند خودداری نمایند. 

7- واكنشهای شدید پوستی شامل TEN و استیونس- جانسون بطور نادر گزارش گردیده است. كه ممكن است كشنده باشد و در صورت بروز، مصرف دارو باید قطع شود. 

8- حساسیت چندگانه و گاهاً كشنده، گزارش گردیده كه شامل دستگاه‌های لنفاتیك، كبدی، كلیوی و خونی می‌گردد. قطع تدریجی دارو ضروری است. 

9- این دارو می‌تواند سایكوز را فعال نماید و یا باعث گیجی و بی‌قراری گردد. بیماران سالمند در ریسك بالاتری قرار دارند. 

10- دارو دارای اثرات آنتیكولینرژیكی خفیف می‌باشد، در بیماران حساس، با احتیاط مصرف شود. 

11- بعلت اختلال در هدایت، در بیماران با زمینة EKG غیرنرمال و آسیب قلبی با احتیاط مصرف شود. 

12- در بیماران با نارسایی كبدی و كلیوی با احتیاط مصرف شود. 

13- در مصرف همزمان با مهاركننده‌ها و یا القاكننده‌های CYP3A4 احتیاط شود. كاربامازپین می‌تواند بطور عمده آنزیم‌های سیستم CYP450 (3A4,2C9,2D6,1A2) را القا نماید. 

14- در مصرف همزمان با الكل و یا آرام بخش‌ها، احتیاط شود زیرا اثرات آنها را تشدید می‌نماید. 

15- در سالمندان احتمال افزایش ریسك SIADH، فعال شدن سایكوز، گیجی و یا بی‌قراری وجود دارد. 

16- تشدید برخی انواع تشنج پس از شروع درمان در كودكان دیده شده است. 

17- دارو در صرع‌های غایب، میوكلونیك و یا آكینتیك مؤثر نیست و كاربامازپین می‌تواند تعداد تشنج‌ها را در این بیماران افزایش دهد. 

18- داروهای ضدتشنج نباید بطور ناگهانی قطع شوند زیرا احتمال افزایش تشنج وجود دارد. قطع دارو باید بطور تدریجی صورت گیرد.