روماتیسم مفصلی یا آرتریت روماتوئید (Rheumatoid Arthriti) نوعی بیماری التهابی است که باعث درد، سفتی و تورم شده و بر مفاصل تاثیر می گذارد.
آرتریت روماتوئید ممکن است با دیگر انواع رماتیسم مفصلی مانند آرتروز یا آرتریت مرتبط با عفونت اشتباه گرفته شود. باید توج داشت که آرتریت روماتوئید یک بیماری خود ایمنی و شایع ترین نوع آرتریت التهابی در بزرگسالان است.
چگونگی تاثیر رماتیسم مفصلی بر کل بدن
آرتریت روماتوئید (RA) نوعی بیماری خودایمنی است که بر مفاصل تاثیر می گذارد و باعث درد، سفتی و تورم آنها می شود. علاوه براین، آرتریت روماتوئید بیماری سیستمیک نیز می باشد که به طور بالقوه بر کل بدن تاثیر کرده و منجر به آسیب اندام های بزرگ و داخلی و حتی کوتاه شدن طول عمر می شود. آسیب مفصلی به دلیل التهاب بافت داخلی مفاصل اتفاق می افتد. التهاب پاسخ طبیعی سیستم ایمنی بدن به "متجاوزین" است_ برای مثال عفونت، زخم، و اشیاء خارجی. در آرتریت روماتوئید، التهاب گمراه شده و به مفاصل حمله می کند. هرچه درمان زودتر شروع شود، شانس توقف آسیب مفاصل، محافظت از اندام و زندگی طولانی تر و بدون دردتر و ناتوانی بیشتر می شود.
چگونگی تاثیر رماتیسم مفصلی بر چشم ها
برخی مبتلایان به آرتریت روماتوئید ممکن است دچار سندرم خشکی چشم (قابل درمان با قطره های تجویزی یا بدون نسخه) و اپی اسکلریت شوند. اپی اسکلریت معمولا خوش خیم است و هنگامی رخ می دهد که بافت نازک پوشش بخش سفید چشم ملتهب شده قرمز و دردناک می شود.
بیماران مبتلا به رماتیسم مفصلی ممکن است دچار اسکلریت شوند. اسکلریت نوعی بیماری جدی و دردناک است که بر صلبیه، بخش سفید چشم، تاثیر می گذارد. اسکلریت درمان نشده می تواند به دست دادن بینایی ختم شود. یووئیت، مگس پران (لکه های سیاه)، تاری دید، و درد زمانی رخ می دهند که لایه میانی چشم، یووآ (uvea)، تحت تاثیر قرار گیرد.
اگر یووئیت درمان نشود_ و یا داروهای استروئیدی برای درمان رماتیسم مفصلی طولانی مدت مصرف شوند_ می تواند به گلوکوم (یا آب سیاه یا آب سبز یا کوری تدریجی) منجر شود. گلوکوم نوعی بیماری است که باعث به وجود آمدن فشار چشمی و در نهایت صدمه به اعصاب و کوری می شود. اسکلریت و یووئیت را می توان با قطره های چشمی کورتیکواستروئیدی درمان کرد.
افراد مبتلا به رماتیسم مفصلی باید به طور مرتب به چشم پزشک مراجعه کنند تا در صورت بروز هر یک از موارد اشاره شده به سرعت درمان را شروع کنند.
چگونگی تاثیر رماتیسم مفصلی بر دهان
تحقیقات نشان می دهند که مبتلایان به آرتریت روماتوئید ممکن است دچار بیماری پریودنتال شوند که معمولا با عفونت لثه شروع می شود. افراد مبتلا به رماتیسم مفصلی اغلب دچار خشکی دهان هستند که آنها را مستعد ابتلا به پوسیدگی دندان می کند. از جهت دیگر،بهداشت ضعیف دهان و دندان ممکن است به بروز آرتریت روماتوئید کمک کند. بیماری لثه به طور مستقیم باعث روماتیسم مفصلی نمی شود، اما منجر به التهاب و تحریک سیستم ایمنی بدن و در نتیجه ساخت آنتی بادی مرتبط با آرتریت روماتوئید می شود که این امر شروع کننده روماتیسم مفصلی در افراد مستعد است. باکتری های مرتبط با بیماری پریودنتال می توانند باعث بدتر شدن علائم آرتریت روماتوئید و پیشرفت سریع تر بیماری شوند.
خبر خوب این است که درمان بیماری های لثه به بهبود علائم روماتیسم مفصلی کمک می کند. جهت به حداقل رساندن اثرات آرتریت روماتوئید بر دندانها و لثه و بهبود علائم به طور مرتب باید به دندانپزشک مراجعه شود.
چگونگی تاثیر رماتیسم مفصلی بر دست و پا
از آنجا آرتریت روماتوئید اغلب بر مفاصل کوچک دست و پا تاثیر می گذارد، افراد درد بیشتری احساس می کنند. این التهاب ممکن است مانع حرکت دست و پا را شود. در صورت درمان نشدن رماتیسم مفاصل، التهاب مفاصل دست ممکن است منجر به قفل شدن مفاصل، رانش اولنار (تضعیف تاندونها و رباطهای منجر به انحنا انگشتات به سمت انگشت کوچک)، تغییر شکل گردن قو یا سوان نک (انحراف مفاصل منجر به خم و صاف شدن غیر معمول)، پاره شدن تاندون شود. تمامی این موارد باعث سختی در نوشتن، نگه داشتن اشیاء، و چرخاندن پیچ می شود. فرد ممکن است دچار گرفتگی عضله شود که با انجام حرکات ملایم و کمپرس گرم درمان می شود. تورم آرتریت روماتوئید ممکن است بر عصب مدیان (از مچ دست به انگشتان) فشار آورده موجب بی حسی یا سندرم تونل کارپال شود. آتل بندی مچ و انگشت به ثابت نگه داشتن مفاصل در هنگام خواب کمک می کند (حرکات کنترل نشده می تواند آسیب مفاصل را افزایش دهد).
رماتیسم مفاصل درمان نشده بر استخوان های پا نیز تاثیر دارد و می تواند منجر به شرایط دردناک مانند انگشت چکشی (خم شدن غیر طبیعی انگشتان پا)، پینه پا (برآمدگی استخوانی خارج از انگشت شست پا)، صافی کف پا (شل شدن مفصل قوسی وسط پای)، و والگوس پشت پا (شل شدن مفصل مچ پا در زیر که موجب خم شدن پا به جلو ) می شود.
علاوه بر درمان دارویی رماتیسم مفاصل، روماتولوژیست ممکن است بیمار را به متخصص کاردرمانی یا فیزیوتراپی ارجا دهد تا نحوه حرکت دادن بدون درد این مفاصل و تقویت عضلات را آموزش دهند. کاهش حرکات می تواند موجب آتروفی عضلات و کاهش سلامت قلب عروقی فرد شود. بنابراین، هر چیزی که مانع حرکت است باید درمان شود.
چگونگی تاثیر رماتیسم مفصلی بر پوست
لکه پوستی و زخم اغلب روی بازوها و پاهای افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید، بخصوص رماتیسم مفصلی درمان نشده، دیده می شود. حدود 20 تا 25 درصد افراد مبتلا به رماتیسم دچار برآمدگی استخوانی ، گره ایی از بافت التهابی، درست زیر پوست نزدیکی مفصل می شوند. این برآمدگی ها اغلب روی آرنج، دست ها و پاها دیده می شوند به اندازه یک نخود یا نفتالین هستند. اغلب اوقات باعث ناراحتی نمی شوند، مگر اینکه در محلی مثل کف پا باشند. در این صورت، پزشک با استفاده از یک تزریق استروئیدی آن را درمان می کند. با کنترل و درمان آرتریت روماتوئید این ناراحتی های پوستی نیز از بین می روند.
چگونگی تاثیر رماتیسم مفصلی بر قلب
در سال های اخیر، تحقیقات نشان داده اند که آرتریت روماتوئید افرا را مستعد بیماری های قلبی می کند. التهاب رماتیسم مفصلی باعث سخت شدن شریان ها می شود و خود آرتریت روماتوئید یک عامل خطر برای بیماری عروق کرونر است. تحقیقات در خصوص کاآمدی و تاثیر درمان های پیشگیرانه مانند ورزش، رژیم غذایی کم نمک و محدود کردن کربوهیدرات تصفیه شده در پیشگیری از بیماری های قلبی در افراد مبتلا به رماتیسم مفصلی ادامه دارد. در این میان، بهترین کار درمان دارویی آرتریت روماتوئید همراه با شیوه زندگی مناسب سلامت قلبی است.
راه دیگر برای کمک به قلب و بهبود رماتیسم مفصلی "سیگار نکشیدن" است. در اسرع وقت سیگار را ترک کنید و یا در معرض دود سیگار دیگر افراد قرار نگیرید.
رژیم غذایی سالم بدون چربی های اشباع و نرمش_ که مفاصل حساس را تحریک نکند_ نیز خطر ابتلا به بیماری قلبی را کاهش می دهد.
برخی داروهای مورد استفاده در درمان رماتیسم مفصلی ممکن است بر قلب تاثیر بگذارند اما این عوارض جانبی نادر هستند و نیاز به نگرانی در مورد استفاده از این داروها نیست. اثرات منفی نخوردن این داروها بیشتر است.
چگونگی تاثیر رماتیسم مفصلی بر ریه
شایع ترین عارضه ریوی مرتبط با آرتریت روماتوئید، بیماری بینابینی ریه (ILD)_ موجب التهاب و زخم بافت ریه_ است. بر اساس برخی مطالعات، 50 درصد از افراد مبتلا به رماتیسم مفصلی ممکن است دچار این بیماری شوند. زخم موجود عبور اکسیژن از ریه به جریان خون و انتقالش به دیگر ارگان ها را سخت می کند. این وضعیت باعث تنگی نفس و سرفه می شود، اما در برخی موارد هیچ نشانه ایی ندارد و به این دلیل تشخیص را سخت می کند. در صورت عدم درمان به فیبروز ریوی_ زخم دائمی بافت_ منجر می شود. فیبروز ریوی از عوارض بسیار جدی می باشد و آسیب وارده قابل درمان نیست.
تحقیقات همچنین نشان می دهند که خطر ابتلا به بیماری انسدادی مزمن ریوی یا COPD (به عنوان مثال، آمفیزم و برونشیت مزمن) در افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید دو برابر است. این بیماری از پر هوا شدن راحت کیسه های هوایی جلوگیری کرده و با خلط مسدودش می کند. هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد، تنها می توان با اسپری و استروئیدها راه های هوایی را باز نگه داشت. علاوه بر این خطر ابتلا به ذات الجنب (یا برسامه یا آماس شامه ریه)_ بیماری که در آن بافت اطراف ریه ها به نام پرده جنب به دلیل آرتریت روماتوئید ملتهب می شود_ در افراد مبتلا به رماتیسم مفصلی بیشتر است که موجب تجمع مایع در پایه ریه ها می شود، اگرچه مانند دیگر بیماری های ریوی شایع نیست. بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید دچار برآمدگی در ریه ها می شوند که مشکلی ایجاد نمی کنند (مگر آنکه روی گلو یا تارهای صوتی باشد که در سخن گفتن اختلال ایجاد کند).
درمان روماتیسم مفصلی و کنترل آن خطر ابتلا به مشکلات ریوی را کم می کند. مهم تر از آن، " سیگار نکشیدن" است. به سرعت سیگار را ترک کنید زیرا دود آن باعث فعال شدن "سربازان ایمنی" یا " یاخته های بیگانه خوار درشت" می شود که اصلا برای روماتیسم مفصلی خوب نیستند.
چگونگی تاثیر رماتیسم مفصلی بر سیستم گردش خون
تقریبا 60 درصد از مبتلایان آرتریت روماتوئید کم خونی را تجربه می کنند _ کمبود گلبول های قرمز خون یا هموگلوبین غنی از آهن در گلبول های قرمز خون. گلبو های قرمز خون، اکسیژن را از ریه به تمام سلول ها و اندام بدن حمل می کنند. هنگامی که اندام ها به اندازه کافی اکسیژن دریافت نمی کنند، فرد دچار ضعف، خستگی، سردرد، تنگی نفس، سرگیجه و غیره می شود. کم خونی انواع مختلفی دارد، اما کم خونی ناشی از بیماری های مزمن (ACD) شایع ترین نوع آن در بین مبتلایان به رماتیسم مفصلی است. دلیل این امر ناشناخته است که چرا کم خونی در بین مبتلایان به آرتریت روماتوئید شایع تر است، شاید مولکول های التهابی رماتیسم مفصلی در توانایی بدن جهت مصرف آهن تداخل ایجاد کرده و منجر به کم خونی شوند.
مصرف مکمل های آهن بد نیست، اما بهترین درمان کنترل دارویی آرتریت روماتوئید است.
یکی دیگر از علل خستگی این است که التهاب باعث انتشار سیتوکین ها می شود. علاوه بر این، افسردگی و درد همراه با رماتیسم مفصلی انرژی را می خورد!!!!!!
چگونگی تاثیر رماتیسم مفصلی بر کلیه
آمیلوئیدوز_ بیماری ناشی از تجمع غیر طبیعی پروتئین های خاص_می تواند باعث اختلال عملکرد کلیه افراد مبتلا به رماتیسم مفصلی شود که معمولا در مراحل پیشرفته و یا در صورت کنترل نشدن آرتریت روماتوئید اتفاق می افتد. علائم مبهم هستند_ مانند ضعف یا تورم_ اما در برخی موارد بزرگ شدگی طحال و روده دیده می شود. مبتلایان به رماتیسم مفصلی باید به طور مرتب توسط روماتولوژیست معاینه شوند. برای داشتن کلیه های سالم نباید بیش از حد داروهای مسکن ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن و ناپروکسن مصرف شود.
چگونگی تاثیر رماتیسم مفصلی بر خلق و خوی
ترس ادامه زندگی با یک بیماری مزمن و داشتن درد روزانه و تحرک کم باعث افت عاطفی و روحی می شود. حال فکر کنید افسردگی مرتبط با بیماری رماتیسم مفصلی چقدر خواهد بود. بین افسردگی و آرتریت روماتوئید ارتباط نزدیکی وجود دارد.
تحقیقات جدید نشان می دهند که افسردگی ممکن است به دلیل التهاب باشد. خوب! بیمای رماتیسم مفصلی هم که پر از التهاب است!!! اما هنوز به درستی مشخص نشده است که کدام تاثیر بیشتری دارد: التهاب یا خود بیماری. به هر حال، هر دو به نحوی به افسردگی کمک می کنند.
خبر خوب این است که درمان رماتیسم مفصلی ممکن است به از بین بردن التهاب همراه با افسردگی کمک کند. خلاف این هم صادق است، به این معنا که درمان افسردگی ( مثلا با گفتار درمانی یا دارو) ممکن است درد ناشی از رماتیسم مفصلی را کاهش دهد. با پزشک مشورت کنید تا بهترین گزینه ی درمانی انتخاب شود.
چگونگی تاثیر رماتیسم مفصلی بر استخوان
آرتریت روماتوئید خطر ابتلا به پوکی استخوان و شکستگی آن را بیشتر می کند. شیوع پوکی استخوان در افراد مبتلا به رماتیسم مفصلی 25 تا 50 درصد بیشتر از افراد سالم است. دلیل این امر این است که التهاب رماتیسم مفصلی باعث تسریع تحلیل استخوان های سالم_ زمانیکه بافت استخوان تجزیه شده و مواد معدنی وارد جریان خون می شود_ و در نتیجه پوکی استخوان می شود. معمولا، بافت استخوان تجزیه شده و جایگزین می شود، اما با بالا رفتن سن میزان جذب بیشتر از میزان رشد استخوان جدید بوده و کاهش توده استخوانی و در نتیجه پوکی استخوان اتفاق می افتد. آرتریت روماتوئید این جایگزینی را سخت تر هم می کند. استروئیدهای مورد استفاده برای کنترل رماتیسم مفصلی می تواند از دست دادن استخوان را سرعت ببخشد. استخوان های ران، ساعد و لگن بیشترین شکستگی را دارند، اگر چه شکستگی نزدیک به مفاصل درگیر با رماتیسم مفصلی بیشتر است.
بهترین راه برای حفاظت از استخوان ها خوردن غذاهای غنی از کلسیم و ویتامین دی (D) مانند تخم مرغ و ماهی، انجام تمرینات تحمل وزن مانند راه رفتن، بالا و پایین رفتن از پله البته با تایید پزشک؛ سیگار نکشیدن و یا تر آن است. آزمایش تراکم مواد معدنی استخوان انجام دهید تا تراکم استخوانتان توسط پزشک سنجیده شود.
منابع
- http://www.everydayhealth.com/rheumatoid-arthritis/symptoms/how-rheumatoid-arthritis-affects-your-whole-body
- http://www.emedicinehealth.com
- https://www.niams.nih.gov
- http://www.arthritis.org
- http://www.webmd.com
- http://www.healthline.com
- https://www.verywell.com
- http://www.mayoclinic.org
- http://www.medicalnewstoday.com
- http://rawarrior.com
- https://www.hopkinsarthritis.org
- https://www.healthgrades.com
- http://www.rheumatology.org
- http://www.arthritis-health.com
