آنتی میاستنیک

نئوستیگمین نیز ممکن است از طریق تزریق برای آزمایش و برای درمان بیماری میاستنی گراویس استفاده شود. گاهی اوقات نئوستیگمین از طریق تزریق برای جلوگیری و یا درمان های دستگاه ادراری خاص یا اختلالات روده استفاده میشود. علاوه بر این، نئوستیگمین یا پیریدوستیگمین ممکن است از تزریق به عنوان یک پادزهر به انواع خاصی از شل کننده های عضلانی در عمل جراحی استفاده شود. این داروباید تحت نظرپزشک تجویزشود، و به شکل های زیر در بازار موجود است:
قرص
شربت
قرص پیوسته رهش
کپسول پیوسته رهش
 محلول
کپسول

در تصمیم گیری برای استفاده، بهتر است خطرات مربوط به این داروی مورد نظر گرفته شوند و در مقابل مزیت های آن قرار گیرند. این تصمیم توسط پزشک و شما گرفته می شود. برای این دارو، نکات زیر باید مورد توجه قرار گیرند: 
آلرژی وحساسیت
اگر تاکنون واکنش غیرعادی و آلرژیک به این دارو یا هر داروی دیگری داشته اید، با پزشک خود در میان بگذارید.  به علاوه هرگونه حساسیت دیگر، مانند حساسیت غذایی، حساسیت به مواد نگهدارنده و حساسیت به حیوانات، را به پزشک خود اطلاع دهید. برای محصولات غیر تزریقی، دستورالعمل روی بسته بندی و ترکیبات دارو را با دقت مطالعه کنید..
اطفال
اگر چه هیچ اطلاعات خاصی در مقایسه با استفاده از آنتی میاستنیک در کودکان در گروه های سنی دیگر وجود ندارد، انتظار نمی رود که این داروها باعث عوارض جانبی مختلف و یا مشکلات در کودکان و یا بزرگسالان شود.
سالمندان
بسیاری از داروها به طور خاص در افراد سالمند مطالعه نشده است. بنابراین،ممکن است شناخته نشده باشد که آیا آنها دقیقا به همان شیوه که در جوانان اثر می کند در بزرگسالان هم تاثیر کند. اگر چه هیچ اطلاعات خاصی در مقایسه با استفاده از آنتی میاستنیک در سالمندان و در گروه های سنی دیگر وجود ندارد، انتظار نمی رود که این داروها باعث عوارض جانبی مختلف و یا مشکلات در بزرگسالان شود.
دوران بارداری
گزارش نشده است که آنتی میاستنیک باعث نقص هنگام تولد شود؛ با این حال، ضعف عضلانی به طور موقت در برخی از نوزادان تازه متولد شده که مادران در دوران بارداری از آنتی میاستنیک استفاده کرده اند ،دیده شده است.
دوران شیردهی و مادران شیرده
گزارش نشده است که مصرف آنتی میاستنیک باعث مشکلات در نوزادان شود.
تداخلات دارویی
 گرچه برخی داروها نباید همزمان با یکدیگر مصرف شوند، اما برخی موارد وجود دارند که با وجود تداخلات دارویی، بهتر است که به طور همزمان استفاده شوند. در اینگونه موارد پزشک به بیمار توصیه می کند که میزان مصرف داروها را تغییر دهد یا اقدامات احتیاطی دیگری را به وی گوش زد می کند. به هرحال هر داروی دیگری که مصرف می کنید (تجویز شده توسط پزشک یا داروهای موجود در بازار) را به پزشک خود اطلاع دهید.
 Amifampridine
Atropine
Bepridil
Cisapride
Dronedarone
Fluconazole
Ketoconazole
Mesoridazine
Metoclopramide
Pimozide
Piperaquine
Posaconazole
Saquinavir
Sparfloxacin
Terfenadine
Thioridazine
Ziprasidone 
Abiraterone
Acebutolol
Acetophenazine
Aclidinium
Acrivastine
Alcaftadine
Alfentanil
Alfuzosin
Amantadine
Ambenonium
Amdinocillin
Amdinocillin Pivoxil
Amineptine
Aminophylline
Amiodarone
Amitriptyline
Amitriptylinoxide
Amobarbital
Amoxapine
Amphetamine
Ampicillin
Anagrelide
Anisotropine
Antazoline
Apomorphine
Aprepitant
Aprobarbital
Aripiprazole
Arsenic Trioxide
Asenapine
Astemizole
Atazanavir
Atenolol
Atomoxetine
Atropine
Azatadine
Azelastine
Azithromycin
Azlocillin
Bacampicillin
Baclofen
Bedaquiline
Belladonna
 Alkaloids
Benperidol
Benzphetamine
Bepotastine
Betaxolol
Bisoprolol
Bitter Orange
Boceprevir
Bornaprine
Bosentan
Bromodiphenhydramine
Bromperidol
Brompheniramine
Buclizine
Bupivacaine
Buprenorphine
Bupropion
Buserelin
Butabarbital
Butalbital
Butorphanol
Butriptyline
Butylscopolamine
Carbamazepine
Carbenicillin
Carbinoxamine
Carteolol
Carvedilol
Celiprolol
Ceritinib
Chlorambucil
Chloroquine
Chlorotrianisene
Chlorpheniramine
Chlorphenoxamine
Chlorpromazine
Cimetropium
Cinacalcet
Cinnarizine
Ciprofloxacin
Citalopram
Clarithromycin
Clemastine
Clemizole
Clidinium
Clobazam
Clomipramine
Cloxacillin
Clozapine
Cobicistat
Cocaine
Codeine
Conivaptan
Conjugated Estrogens
Crizotinib
Cyclacillin
Cyclizine
Cyclobenzaprine
Cyclopentolate
Cyclosporine
Cyproheptadine
Dabrafenib
Darifenacin
Darunavir
Dasatinib
Degarelix
Delamanid
Delavirdine
Demecarium
Desipramine
Deslorelin
Desvenlafaxine
Dexamethasone
Dexbrompheniramine
Dexchlorpheniramine
Dextroamphetamine
Dibenzepin
Dicloxacillin
Dicyclomine
Dienestrol
Diethylstilbestrol
Difenoxin
Dihydrocodeine
Diltiazem
Dimenhydrinate
Dimethindene
Diphenhydramine
Diphenylpyraline
Disopyramide
Distigmine
Dixyrazine
Dofetilide
Dolasetron
Domperidone
Donepezil
Dothiepin
Doxepin
Doxylamine
Droperidol
Duloxetine
Ebastine
Echothiophate
Edrophonium
Efavirenz
Eliglustat
Emedastine
Enflurane
Enzalutamide
Epinastine
Eribulin
Erythromycin
Escitalopram
Eslicarbazepine Acetate
Esmolol
Esterified Estrogens
Estradiol
Estramustine
Estriol
Estrone
Estropipate
Ethinyl Estradiol
Ethopropazine
Etravirine
Famotidine
Felbamate
Fentanyl
Fesoterodine
Fingolimod
Flavoxate
Flecainide
Floxacillin
Flunarizine
Fluoxetine
Fluphenazine
Fluvoxamine
Formoterol
Fosaprepitant
Foscarnet
Fosphenytoin
Galantamine
Gatifloxacin
Gemifloxacin
Glycopyrrolate
Gonadorelin
Goserelin
Granisetron
Guanidine
Halofantrine
Haloperidol
Hetacillin
Histrelin
Homatropine
Hydrocodone
Hydromorphone
Hydroquinidine
Hydroxyamphetamine
Hydroxychloroquine
Hydroxyzine
Hyoscyamine
Ibutilide
Idelalisib
Iloperidone
Imatinib
Imipramine
Indalpine
Indinavir
Iprindole
Isoflurophate
Isoniazid
Isopropamide
Itraconazole
Ivabradine
Ketamine
Ketotifen
Labetalol
Lapatinib
Leuprolide
Levobunolol
Levocabastine
Levofloxacin
Levomilnacipran
Levorphanol
Lidocaine
Lindane
Lisdexamfetamine
Lithium
Lofepramine
Lopinavir
Loxapine
Lumefantrine
Mebeverine
Mebhydrolin
Meclizine
Mefenamic Acid
Mefloquine
Melitracen
Melperone
Mepenzolate
Meperidine
Mephobarbital
Mestranol
Methadone
Methamphetamine
Methantheline
Methdilazine
Methicillin
Methixene
Methohexital
Methotrimeprazine
Methylphenidate
Metipranolol
Metopimazine
Metoprolol
Metronidazole
Mezlocillin
Miconazole
Mifepristone
Milnacipran
Mitotane
Mizolastine
Modafinil
Moricizine
Morphine
Moxifloxacin
Nadolol
Nafarelin
Nafcillin
Nalbuphine
Nalidixic Acid
Nebivolol
Nefazodone
Nelfinavir
Neostigmine
Netupitant
Nevirapine
Niaprazine
Nilotinib
Norfloxacin
Nortriptyline
Octreotide
Ofloxacin
Olanzapine
Olopatadine
Ondansetron
Opipramol
Orphenadrine
Oxacillin
Oxatomide
Oxcarbazepine
Oxprenolol
Oxybutynin
Oxycodone
Oxymorphone
Paliperidone
Panobinostat
Paroxetine
Pasireotide
Pazopanib
Peginterferon Alfa-2b
Penbutolol
Penicillin G
Penicillin V
Pentamidine
Pentazocine
Pentobarbital
Perazine
Perflutren Lipid Microsphere
Periciazine
Perphenazine
Phenindamine
Pheniramine
Phenobarbital
Phenylpropanolamine
Phenyltoloxamine
Phenytoin
Physostigmine
Pinaverium
Pindolol
Pipamperone
Piperacillin
Pipotiazine
Pirenzepine
Pivampicillin
Pixantrone
Pizotyline
Polyestradiol Phosphate
Practolol
Prednisolone
Prednisone
Primidone
Probucol
Procainamide
Procaine
Prochlorperazine
Promazine
Promestriene
Promethazine
Propafenone
Propantheline
Propicillin
Propiverine
Propizepine
Propoxyphene
Propranolol
Protriptyline
Pyrilamine
Quetiapine
Quinestrol
Quinidine
Quinine
Ranolazine
Remifentanil
Rifabutin
Rifampin
Rifapentine
Rilpivirine
Risperidone
Ritonavir
Rivastigmine
Scopolamine
Secobarbital
Sertindole
Sertraline
Sevoflurane
Sibutramine
Sodium Phosphate
Sodium Phosphate, Dibasic
Sodium Phosphate, Monobasic
Solifenacin
Sorafenib
Sotalol
St John's Wort
Succinylcholine
Sufentanil
Sulbenicillin
Sultamicillin
Sunitinib
Tacrine
Tacrolimus
Tamoxifen
Tapentadol
Telaprevir
Telavancin
Telithromycin
Temocillin
Terbinafine
Tetrabenazine
Theophylline
Thiethylperazine
Thiopental
Thiopropazate
Thioproperazine
Thonzylamine
Tianeptine
Tibolone
Ticagrelor
Ticarcillin
Timiperone
Timolol
Tiotropium
Tipranavir
Tizanidine
Tolterodine
Toremifene
Tramadol
Trazodone
Trifluoperazine
Triflupromazine
Trimeprazine
Trimipramine
Tripelennamine
Triprolidine
Triptorelin
Tropicamide
Trospium
Umeclidinium
Valethamate
Vandetanib
Vardenafil
Vemurafenib
Venlafaxine
Verapamil
Vilanterol
Vinflunine
Voriconazole
Vorinostat

تداخلات دارویی دیگر
برخی داروها نباید موقع صرف غذا یا  نزدیک به این زمان مصرف شوند. به علاوه ممکن است خوردن برخی غذاها و مصرف تنباکو و الکل در زمان تجویز این داروممنوع میباشد. در رابطه با تمام این محدودیت های دارویی و غذایی با پزشک متخصص خود مشورت کنید. استعمال همزمان داروها ممکن است بهترین گزینه درمانی برای بیمار به شمار آید. در صورت استعمال هر داروی مشخص، پزشک ممکن است میزان یکی از داروهای تجویز شده را تغییر دهد. 
سایر مشکلات پزشکی
وجود مشکلات دارویی دیگر نیز بر روی اثربخشی این دارو تاثیر خواهد داشت. هرگونه مشکل پزشکی را با دکتر خود در میان بگذارید، به ویژه وجود موارد زیر:
انسداد روده 
انسداد دستگاه ادراری
عفونت های دستگاه ادراری ،این داروها ممکن است بیماری را بدتر کند.
 

 این دارو توسط پزشک برای بهبود وضعیت فعلی شما تجویزشده است. بیش از حد وبیش از زمانی که  این دارو تجویز شده است،استفاده ننمایید.  
ممکن است دکتر از شما بخواهد برای کاهش عوارض جانبی از شیر و یا غذا بهنگام مصرف این دارو استفاده کنید.اگر سوالاتی در رابطه با مصرف این دارو داشتید با دکتر خود مشورت نمایید.
اگر شما از این دارو برای درمان بیماری میاستنی گراویس استفاده میکنید:
هنگامی که برای اولین بار شروع به مصرف این دارو میکنید ، دکتر شما ممکن است بخواهد  کارهای روزانه شما را یادداشت کند:
زمان مصرف هر دوز.
چه مدت پس از مصرف هر دوز احساس بهتری میکنید.
چه مدت پس از مصرف هر دوز احساس بدتری میکنید.
هر گونه عوارض جانبی که رخ می دهد.
این کار به دکتر کمک میکند کهبهتر تصمیم بگیرد که این دارو باید افزایش یا کاهش یابد و چه موقع باید این دارو در جهت موثر واقع شدن استفاده شود.
میزان مصرف
 بیمار می بایست طبق دستور العمل پزشک یا راهنمایی های موجود بر روی برچسب دارو اقدام به استفاده و مصرف دارو کند. مقدار داروی مصرفی به شدت بیماری و قدرت اثربخشی دارو بستگی دارد. تعداد دفعاتی که دارو در طی روز دریافت می شود، فاصله زمانی میان هر بار مصرف کپسول و دوره زمانی تعیین شده و مجاز برای استفاده از دارو به شدت بیماری و نوع دارو بستگی بسیار دارد.
برای آمبنونییومambenonium))
برای مصرف خوراکی (قرص):
برای میاستنی گراویس:
بزرگسالان و نوجوانان:در ابتدا، دوز 5 میلی گرم سه یا چهار بار در روز است. سپس، در صورت نیاز،دکتر میزان دارو را تنظیم میکند.
کودکان:دوز براساس وزن و یا اندازه بدن است و باید توسط دکتر تعیین شود. معمولا میزان مصرف روزانه 300 میکروگرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن یا 10 میلی گرم در هر متر مربع از سطح بدن است. این دوز را می توان به سه یا چهار دوز کوچکتر تقسیم کرد. 
برای نئوستیگمین
برای مصرف خوراکی (قرص):
برای میاستنی گراویس:
بزرگسالان و نوجوانان:در ابتدا، میزان مصرف 15 میلی گرم هر سه یا چهار ساعت است. سپس، 150 میلی گرم  در طی یک دوره بیست و چهار ساعته است.
کودکان:دوز براساس وزن بدن و یا اندازه است و باید توسط دکتر تعیین شود. معمولا میزان مصرف روزانه 2 میلی گرم در هر کیلوگرم از وزن بدن یا 60 میلی گرم در هر متر مربع از سطح بدن است. این دوز را می توان به شش تا هشت دوز کوچکتر تقسیم کرد.
اشکال تزریقی:
برای میاستنی گراویس:
بزرگسالان و نوجوانان:میزان استفاده معمولا 500 میکروگرم در عضله و یا در زیر پوست تزریق می شود.
کودکان: میزان استفاده براساس وزن بدن و باید توسط دکتر تعیین شود. معمولا 10 تا   40  میکروگرم در کیلوگرم) از وزن بدن است ، هر دو یا سه ساعت  تزریق در عضله و یا در زیر پوست.
برای اختلالات دستگاه ادراری یا روده:
بزرگسالان و نوجوانان:معمولا250 تا 500 میکروگرم تزریق در ماهیچه یا زیر پوست، در صورت  نیاز 
کودکان: استفاده و میزان مصرف باید توسط دکتر تعیین شود.
برای پیریدوستیگمین
برای اشکال خوراکی (شربت و قرص):
برای میاستنی گراویس:
بزرگسالان و نوجوانان:در ابتدا، میزان مصرف30 تا 60 میلی گرم هر سه یا چهار ساعت در روز است. سپس،60 میلی گرم تا 1.5 گرم (معمولا 600 میلی گرم) در روز است.
کودکان:میزان مصرف براساس وزن  و یا اندازه بدن است و باید توسط دکترتعیین شود. معمولا میزان مصرف روزانه 7 میلی گرم در هر کیلوگرم از وزن بدن و یا 200 میلی گرم در هر متر مربع از سطح بدن است. این دوز را می توان به پنج یا شش دوز کوچکتر تقسیم کرد.
برای اشکال خوراکی (قرص آهسته رهش):
برای میاستنی گراویس:
بزرگسالان و نوجوانان:دوز معمولا 180-540 میلی گرم یک یا دو بار در روز است.
کودکان:میزان مصرف باید توسط دکتر تعیین شود.
در صورت فراموش کردن یک وعده ی دارویی چه کنیم؟
اگر بیمار، یک نوبت دارو را فراموش کند، به‌محض یادآوری، باید آن را مصرف کند. اگر نزدیک نوبت بعدی باشد، باید نوبت بعدی را حذف کند و سپس به برنامۀ داروییِ منظم‌ خود بازگردد. مقدار دارو را نباید دوبرابر کرد.
در هنگام استفاده ی بیش از حد و موارد اورژانسی چه کنیم؟
در این شرایط به نزدیکترین مرکز درمانی مراجعه نموده و چنانچه وضعیت بیمار بحرانی گشته و قادر به تنفس نمیباشد با مرکز فورییت های پزشکی تماس بگیرید.
در هنگام استفاده از دارو چه موارد تغذیه ای را باید در نظر گرفت؟
تا زمانیکه کتر معالجتان به شما رژیم غذایی خاصی را توصیه نکرده است رژیم معمولی و نرمال روزانه خود را ادامه دهید.
شیوه ی نگهداری از دارو
از قرار دادن دارو در معرض نور مستقیم خورشید، رطوبت و آتش خودداری کنید. 
دارو را از دسترس کودکان دور نگاه دارید. 
از مصرف داروهای تاریخ گذشته و قدیمی پرهیز کنید.
 و دارو در یخچال نگهداری شود.
از پزشک معالج خود سئوالاتی راجع به نحوه ی دور ریزی داروهای بی مصرف مطرح کنیم. 
 

مصرف‌کنندۀ دارو باید به‌طور منظم به پزشک خود مراجعه کند تا بهبود او را زیر نظر داشته‌باشد.
 

به همراه تاثیرات مفید، هر دارو دارای اثرات ناخواسته ای نیز می باشد. گرچه تمام این عوارض جانبی اتفاق نمی افتند، اما در صورت مشاهده ی هرکدام از آنها درمان های فوری نیاز خواهد بود. در صورتی که هر یک از عوارض زیر را مشاهده کردید، فورا به پزشک مراجعه کنید: 
علائم مصرف بیش از حد
تاری دید
عدم تعادل
گیجی
تشنج 
اسهال شدید
افزایش ترشحات برونش از دهان (بیش از حد)
افزایش ضعف عضلانی (به خصوص در بازوها، گردن، شانه ها، و زبان)
گرفتگی یا کشش عضلانی 
تهوع یا استفراغ شدید
تنگی نفس، تنفس مشکل، خس خس، یا تنگی در قفسه سینه
کاهش سرعت ضربان قلب
لکنت زبان
گرفتگی یا درد معده یا درد
تحریک پذیری غیر معمول، عصبانیت، بی قراری، و یا ترس
خستگی یا ضعف غیر معمول
عوارض نادر
قرمزی، تورم، یا درد در محل تزریق (تزریق پیریدوستیگمین)
بثورات پوستی 
برخی عوارض جانبی نیازی به درمان ندارند و پس از مطابقت بدن با دارو، به خودی خود برطرف می شوند. به علاوه پزشک می تواند روش هایی برای مقابله و پیشگیری از بروز این عوارض ارائه دهد. در صورتی که هر یک از عوارض زیر برای شما ایجاد مشکل کرده و یا پس از گذشت زمان برطرف نشدند، به پزشک خود مراجعه کنید.
عوارض شایع
اسهال
افزایش تعریق
تهوع یا استفراغ
گرفتگی یا درد معده
عوارض غیرشایع

نیاز مکرر به دفع ادرار
افزایش ترشحات برونش
بزرگ شدن مردمک چشم
پس از استفاده این دارو عوارض دیگری هم ممکن است مشاهده شود که در اینجا ذکر نشده است در صورت مشاهده ی هرگونه علائم خطرناک به پزشک مراجعه کنید.