لووسیتیریزین (خوراکی )

لووسیتیریزین نوعی آنتی هیستامین برای کاهش علائم تب یونجه ( نام دیگر: رینیت آلرژیک )  و کهیر پوستی است. این دارو از تاثیر ماده ای به نام هیستامین، تولید شده توسط بدن، جلوگیری می کند. هیستامین می تواند باعث خارش، عطسه، آبریزش بینی و اشک ریزی چشم شود. همچنین، باعث بسته شدن لوله های برونش (راه های هوایی ریه ها) و دشوار شدن تنفس می شود. در برخی افراد، هیستامین می تواند کهیر با خارش شدید پوستی ایجاد کند.

این دارو فقط با نسخه پزشک در اختیار بیمار قرار می گیرد.

 

اشکال دارویی:

• محلول خوراکی
• قرص

 

در صورتيكه تصميم به مصرف دارويی داريد همه جوانب آن بايد به دقت بررسی گردد. اين تصميمی است كه شما و پزشكتان می گيريد. درمورد مصرف اين دارو موارد زير بايد درنظر گرفته شود:

 

آلرژی و حساسیت
در صورت بروز هرگونه واکنش آلرژیک یا غیر معمول، به هر دارویی و یا این داروی خاص حتما پزشک معالج خود را مطلع سازید. همچنین درمانگران را آگاه نمایید از وجود حساسیت هایی که نسبت به برخي مواد غذايي، رنگ ها ، مواد نگهدارنده و يا حيوانات دارید. در صورتيكه  بدون تجويز پزشك قصد استفاده از اين دارو را داريد حتما بروشور و يا توضيحات مندرج روي بسته را با دقت مطالعه فرماييد.

 

اطفال
مطالعات دقیق و کافی انجام شده تا به امروز حاکی از اثر بخشی این دارو در کودکان بوده است و اثر سویی در این زمینه گزارش نشده است.  اثربخشی و ایمنی این دارو در نوزادان کوچکتر از 6 ماه تایید نشده است.
تجویز این دارو برای  کودکان 6 ماه تا 11 سال مبتلا به بیماری های کلیوی توصیه نمی شود.

سالمندان
مطالعات دقیق و کافی انجام شده تا به امروز حاکی از اثر بخشی این دارو در سالمندان بوده است و اثر سویی در این زمینه گزارش نشده است. در هرصورت اقدامات احتیاطی برای سالخوردگان باید در نظر گرفته شود، زیرا به علت کهولت سن  بیشتر در معرض بیماری های قلبی – ریوی و کلیوی و اثرات نامطلوب هستند. بنابراین، دوز و میزان مصرف لووسیتیریزین باید به دقت بررسی شود. 

دوران بارداری
مطالعات انجام شده تا به امروز هیچ اثر سوئی ناشی از مصرف لووسیتیریزین در ایجاد اختلالات جنینی نشان نداده اند. با این حال، نیاز به مطالعات بیشتر است.

 

دوران شیردهی و مادران شیرده
تحقيقات خاصی در خصوص اثر بخشی این دارو بر زنان شيرده صورت نگرفته است. پيش از مصرف اين دارو در زنان شيرده همه جوانب مثبت و منفی آن بايد درنظر گرفته شود.

 

تداخلات دارویی
بی شک هيچ دارويی نبايد همزمان مصرف شود، اما در برخی موارد با وجود رخ دادن تداخل دارويی، ممكن است نياز به مصرف همزمان دو داروی مختلف باشد. در چنين مواردی ممكن است پزشک مقدار مصرف دارو را تغيير دهد و يا داروی ديگری تجويز كند. بنابراين در صورت مصرف دارویی ديگر آنرا با پزشک خود مطرح سازيد.
 

تداخلات دارویی دیگر
بي شک هيچ دارويی را نبايد در زمان غذا خوردن يا حوالی آن مصرف نمود چراكه امكان وقوع تداخل وجود دارد. مصرف الكل و تنباكو نيز تداخلاتی ایجاد مي كند.

 

سایر مشکلات پزشکی 
وقوع مشكلات پزشکی ديگر ممكن است بر اثربخشی اين دارو تاثير بگذارد. بنابراین پزشک را از وجود آنها آگاه کنید، به ویژه موارد زیر :  

• بزرگ شدن پروستات 
• ضایعات نخاعی، با احتیاط مصرف شود، ممکن است خطر ابتلا به احتباس ادراری را افزایش دهد.
• بیماری کلیوی، با احتیاط مصرف شود. ممکن است به دلیل دیر دفع شدن اثرات جانبی بیشتری داشته باشد.
• بیماری های کلیوی، شدید 
• نارسایی کلیه، نباید برای این بیماران تجویز شود.
• احتباس ادراری (مشکل در دفع ادرار)، با احتیاط مصرف شود، ممکن است شرایط را بدتر کند.

 

دارو را طبق دستور تجویزی پزشک مصرف کنید. میزان بیشتر یا کمتر، دفعات بیشتر یا کمتر، و طولانی تر از مدت تجویز پزشک، دارو را مصرف نکنید چراکه خطر عوارض جانبی را افزایش می دهد. بدون مشورت با پزشک، مصرف دارو را متوقف نکنید. 

لووسیتیریزین را می توان همراه با غذا و یا قبل/بعد غذا مصرف کرد.

محلول خوراکی را با یک قاشق دارای اندازه گیری، سرنگ دهانی، یا فنجان پزشکی دارای اندازه گیری مصرف کنید. ممکن است با قاشق چای خوری نتوانید مقدار صحیح دارو را اندازه گیری کنید.

 

میزان مصرف
میزان  مصرف این دارو در بیماران مختلف متفاوت است؛ در این خصوص از دستور پزشک و یا توضیحات برچسب دارو پیروی نمایید . اطلاعات نوشته شده روی داروها  منحصراً شامل دوز متوسطه این دارو می باشد و در صورتی که دوز مصرفی شما متفاوت است  بدون مشورت با پزشک اقدامی انجام ندهید. 

مقدار داروی مصرفی شما در روز، همچنین تعداد دفعات استفاده از دارو و فواصل زمانی آن بستگی به قوی بودن داروها و ریشه مشکلات پزشکی و بیماری شما دارد.

 

دوز اشکال خوراکی ( محلول یا قرص)
برای درمان تب یونجه یا کهیر:

• بزرگسالان و کودکان 12 سال به بالا ..... 5 میلی گرم یا 10 میلی لیتر (میلی لیتر) یک بار در روز شب هنگام. در صورت نیاز پزشک ممکن است دوز را تغییر دهد.
• کودکان 6 تا 11 سال ..... 2.5 میلی گرم (نصف قرص) و یا 5 میلی لیتر یک بار در روز شب هنگام.
• کودکان 6 ماه تا 5 سال ..... 1.25 میلی گرم یا 2.5 میلی لیتر یک بار در روز شب هنگام.
• نوزادان 0 تا 6 ماه .... نوع مصرف و میزان آن توسط پزشک تعیین می شود.

 

در صورت فراموش کردن یک وعده دارویی چه کنیم؟
در صورت فراموش كردن دوز اين دارو، به محض يادآوری آن را مصرف كنيد. چنانچه زمان دوز بعدی فرا رسيده بود، و یا تا زمان دوز بعدی کمتر از دوازده ساعت زمان داشتید، طبق همان زمانبندی پيش برويد و دوز فراموش شده را تكرار نكنيد. هيچگاه دوز دارو را 2 بار متوالي تكرار نكنيد و برای جبران آن داروی اضافی نخورید.

درصورت استفاده بیش از حد و وموارد اورژانسی چه کنیم ؟
در این شرایط به نزدیک ترین مرکز درمانی مراجعه نموده و یا با مرکز فوریت های اورژانس تماس بگیرید.

در هنگام مصرف دارو چه موارد تغذیه ای را باید در نظر گرفت؟
چنانچه پزشک معالج رژیم غذایی خاصی را توصیه نکرده است، رژیم معمولی و روزانه را ادامه دهید.

 

شیوه نگهداری از دارو

• اين دارو را در جعبه در بسته، در دماي اتاق، به دور از گرما، رطوبت و نور مستقيم نگه داريد. 
• از يخ زدگي دارو جلوگيري شود. 
• دور از دسترس كودكان قرار دهيد. 
• داروی تاریخ گذشته را دور بریزید ( در خصوص بهترین روش از بین بردن دارو از پزشک سوال کنید).

چنانچه علایم در عرض چند روز  بهبود نیافتند و یا بدتر شدند، به پزشک مراجعه کنید.

در برخی افراد، این دارو باعث سرگیجه، خواب آلودگی، و هشیاری کمتر نسبت به حالت نرمال می شود. از عوارض جانبی این دارو کامل آگاه باشید _ یعنی کم کردن هشیاری و سرگیجه_ در انجام کارهایی مانند رانندگی، استفاده از ماشین آلات، و یا هر چیزی که نیاز به هوشیاری دارد.

این دارو تاثیر الکل و دیگر کاهنده های فعالیت سیستم عصبی مرکزی (CNS) را افزایش می دهد. داروهای CNS باعث کاهش سرعت سیستم عصبی و در نتیجه خواب آلودگی یا کاهش هوشیاری می شوند. نمونه های CNS عبارتند از آنتی هیستامین ها، داروهای تب یونجه، آلرژی، یا سرماخوردگی، مسکن ها، آرام بخش ها، قرص های خواب، داروهای ضد درد، باربیتورات ها (مورد استفاده برای تشنج)، شل کننده های عضلانی، داروهای  بیهوشی (دارو های بیحس کننده). این عوارض ممکن است تا چند روز پس از قطع مصرف این دارو نیز ادامه داشته باشد. قبل از مصرف هر یک از موارد فوق با پزشک مشورت کنید و همه جوانب را بسنجید. 

در طول دوره ی درمان، داروهای دیگر را مصرف نکنید مگر آنکه از قبل با پزشک معالج هماهنگ کرده باشید. این امر مر بوط به تمام داروهای با نسخه، بدون نسخه ، مکمل های گیاهی یا ویتامین نیز می شود.

 

 

عليرغم تاثيراتی كه یک دارو دارد، امكان بروز برخي عوارض جانبي ناخواسته نيز وجود دارد. بروز هريك از این عوارض نيازمند مراقبتهای پزشكی و مراجعه به پزشک است.

در صورت مشاهده ی هر یک از عوارض زیر سریع به پزشک مراجعه کنید:

علایم کمتر رایج

• خون دماغ 
• تب

 

 

دلیل ناشناخته

• اضطراب
• یورش، حمله، و یا نیرو وارد کردن
• تاری دید و یا از دست دادن بینایی
• سرفه
• ادرار تیره رنگ
• کاهش تعداد ادرار کردن
• کاهش حجم ادرار
• تنفس مشکل و یا با زحمت 
• مشکل در دفع ادرار 
• عدم وجود بلع
• مشکل در تشخیص رنگ ها
• سرگیجه
• دوبینی
• دهان خشک
• تپش و یا ضربان قلب سریع، نامنظم، و یا پالس دار
• خستگی عمومی و ضعف
• دیدن هاله در اطراف نور چراغ یا لامپ
• کهیر یا تاول
• تنفس عمیق و سریع
• کج خلقی
• خارش پوست
• درد مفاصل و عضلات
• تورم بزرگ و کندو مانند در صورت، پلک ها، لب ها، زبان، گلو، دست ها، ران پاها، پاها، و یا اندام های جنسی
• مدفوع روشن رنگ 
• تهوع و استفراغ
• عصبانیت و برافروختگی
• شب کوری
• پرنورتر بودن نور چراغ یا لامپ 
• دفع دردناک ادرار
• پف و یا تورم پلک یا اطراف چشم، صورت، لبها، زبان 
• قرمزی پوست
• بی قراری
• تشنج
• لرزش
• بثورات پوستی
• تنگی قفسه سینه
• اختلال خواب
• دید تونلی
• درد شکم یا معده
• چشمان و پوست زرد رنگ

 

تعدادی از عوارض جانبی نیاز به توجه پزشکی ندارد. این عوارض به مرور و با عادت بدن به دارو از بین می روند. درمانگر می تواند راه هایی برای جلوگیری و یا کاهش برخی از این عوارض جانبی ارایه دهد. چنانچه این عوارض طولانی و آزار دهنده شدند، و یا ابهامی در موردشان داشتید به پزشک مراجعه کنید.

علایم بیشتر رایج

• سردرد
• دردهای عضلانی
• خواب آلودگی غیر معمول
• گلو درد
• گرفتگی یا آبریزش بینی

 

 

علایم کمتر رایج

• بدن درد 
• احتقان ( پر از خلط بودن)
• اسهال
• خشکی و درد گلو
• گوش درد
• خشونت صدا
• قرمزی و تورم گوش
• غدد متورم و حساس به لمس در گردن
• تغییرات صدا

 

ممکن است عوارض دیگری که در این لیست نیامده در برخی بیماران رخ دهد. در این خصوص به پزشک معالج مراجعه شود.