مگلومین آنتی مونات (درون وریدی)

مگلومین آنتی مونات به گروه داروهای ضد پروتئین تعلق دارد. این دارو برای درمان عفونتی به نام لیشمانیاز (زخم چیلر، لشمانیاز پوستی مخاطی، سیاه زخم، سالک و بیماری uta) که بر اثر پروتوئوس (ارگانیسم های کوچک تک سلولی) بروز می کنند، استفاده می شود.
مگلومین آنتی مونات توسط پزشک تجویز شده و زیر نظر مستقیم پزشک مصرف می شود. 

در تصمیم گیری برای مصرف دارو، خطرات مصرف دارو باید در مقابل مزایای آن قرار گیرد. این تصمیم توسط پزشک و بیمار گرفته می شود. در مورد این دارو نکات زیر باید مورد توجه قرار گیرند: 

آلرژی و حساسیت

اگر به این دارو یا هر داروی دیگری حساسیت نشان داده اید، حتما پزشک خود را مطلع سازید. به علاوه اگر دچار حساسیت های دیگری هم هستید، مانند حساسیت غذایی، حساسیت به رنگ، مواد نگهدارندهو یا حیوانات، به پزشک خود اطلاع دهید. در مورد داروهایی که تاکنون مصرف نکرده اید، ابتدا دستورالعمل دارو را بخوانید. 

اطفال 

گرچه تاثیر مصرف مگلومین آنتی مونات در کودکان و بزرگسالان با یکدیگر مقایسه نشده است، اما عوارض و مشکلات متفاوتی در کودکان نسبت به بزرگسالان انتظار نمی رود. 

سالمندان 

مصرف بسیاری از دارو  به طور خاص در سالمندان مورد بررسی قرار نگرفته است. بنابراین تاثیر آنها در سالمندان تا حدی ناشناخته مانده است. در مورد داروی مگلومین آنتی مونات در رابطه با تاثیر این دارو بر روی سالمندان اطلاعات کافی در دست نیست.  

سایر مشکلات پزشکی

بروز دیگر مشکلات دارویی ممکن است بر روی مصرف این دارو نیز تاثیر بگذارد. هرگونه مشکل دارویی خود را با پزشک درمیان بگذارید. به ویژه مشکلات زیر:

• بیماری قلبی 
• بیماری کلیوی 
• بیماری کبد 
• بیماری پانکراس – داروی مگلومین آنتی مونات ممکن است شرایط دارو را بدتر کند. 

برای برطرف شدن کامل عفونت مگلومین آنتی مونات براساس آنتیمونی تعیین شده و باید در طول دوره درمان و به طور منظم مصرف شود. 

میزان مصرف 

مقدار مورد استفاده از این دارو برای بیمارهای مختلف، متفاوت است. فرد بیمار باید طبق دستورالعمل روی بسته بندی یا توصیه ی پزشک معالج خود عمل کند. اطلاعات زیر تنها حد متوسط مصرف دارو را نشان می دهد. به هرحال مقدار مصرف دارو را بدون اجازه ی پزشک تغییر ندهید.  مقدار مصرف دارو به قدرت دارو نیز بستگی دارد. به علاوه تعداد دفعات مصرف دارو در روز و فاصله ی بین هر دفعه به مشکل بیمار و شدت آن بستگی دارد.

• تزریق دارو: 
  • برای درمان بیماری لیشمانیاز leishmaniasis (نوعی بیماری عفونی پوستی):
    • بزرگسالان و کودکان – میزان مصرف دارو برساس وزن بدن بیمار و توسط پزشک تعیین می شود. میزان مصرف معمول 20 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن است. فرایند درمان در صورت نیاز تکرار شده یا ادامه پیدا می کند. اگر عفونت شما شدید نیست یا تنها پوست را در برمی گیرد، پزشک آن را به پوست تزریق می کند. میزان مصرف توسط پزشک تعیین می شود. 

لازم است پزشک میزان بهبود بیماری و اثربخشی دارو را در مراجعات منظم مورد بررسی قرار دهد. به این ترتیب اطمینان حاصل می شود که عفونت به طور کامل برطرف شده است. 
اگر در زمان مصرف دارو علائم بدتر شدند، به پزشک مراجعه کنید. 

هر دارویی به همراه تاثیرات اولیه دارای عوارض جانبی نیز است. گرچه تمام این عوارض اتفاق نمی افتند، اما در صورت بروز هر یک از آنها، مراقبت های پزشکی لازم خواهد بود. اگر هر یک از عوارض زیر را مشاهده کردید، بلافاصله به پزشک مراجعه کنید:

عوارض رایج تر 

• تب
• ضربان نامنظم قلب
• تهوع
• درد در قسمت بالای شکم و پشت 
• استفراغ

عوارض نادر

• تغییر رنگ پوست صورت 
• لرز
• سرفه یا گرفتگی صدا
• کاهش میزان ادرار
• مشکل در تنفس، از جمله تنفس نامنظم و سریع، تنگی نفس، سفتی قفسه سینه و خس خس سینه 
• ضعف یا از دست دادن هوشیاری 
• خشکی صدا
• التهاب پلک ها یا اطراف چشم ها 
• جوش های پوستی یا خارش
• التهاب صورت 
• خستگی یا ضعف غیرعادی 

برخی عوارض جانبی معمولا نیازی به درمان ندارند و به خودی خود برطرف می شوند. این عوارض در طول درمان و با سازگاری بدن با دارو برطرف می شوند. به علاوه پزشک نیز روش هایی برای پیشگیری و کاهش عوارض جانبی ارائه می دهد. در صورت ادامه یافتن هر یک از عوارض زیر به پزشک مراجعه کنید:

عوارض رایج 

• خواب آلودگی 
• احساس ناراحتی عمومی
• سردرد
• درد مفاصل 
• از دست دادن اشتها 
• درد عضلات 
• درد معده 

عوارض دیگری نیز که در اینجا به آنها اشاره نشده، ممکن است رخ دهند. در صورت مشاهده هر گونه عوارض جانبی دیگر به پزشک مراجعه کنید. 

گرچه برخی داروها به هیچ وجه نباید با هم مصرف شوند، اما بعضی داروها را با وجود تداخل، می توان همزمان با هم مورد مصرف قرار داد. در چنین مواقعی پزشک میزان مصرف دارو را تغییر می دهد یا اقدامات احتیاطی دیگری را در پیش می گیرد. به هرحال مصرف هرگونه داروی دیگری را با پزشک خود درمیان بگذارید.

تداخلات دارویی دیگر

بعضی داروها را نباید در زمان غذا خوردن یا با برخی غذاهای خاص مصرف کرد چرا که ممکن است تداخلاتی به وجود آید. مصرف تنباکو و الکل با بعضی داروها نیز خطرناک می باشد. در مورد زمان مناسب مصرف دارو و غذاهای مناسب دوره ی مصرف دارو با پزشک خود مشورت کنید.