آنتی هیستامین
Antihistamine (Oral Route, Parenteral Route, Rectal Route
دارو شناسی
هیستامین می تواند باعث خارش، عطسه، آبریزش بینی و چشم شود. همچنین، در برخی افراد هیستامین می تواند لوله های برونش (راه های هوایی ریه ها) را مسدود و تنفس را دشوار سازد.
برخی از آنتی هیستامین نیز برای جلوگیری از بیماری حرکتی، تهوع، استفراغ و سرگیجه استفاده می شود. در بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون، برای کاهش سفتی و لرزش از دیفن هیدرامین استفاده می شود. همچنین از شربت دیفن هیدرامین برای از بین بردن سرفه ناشی از سرماخوردگی یا تب یونجه استفاده می شود. علاوه بر این، از آنجا که آنتی هیستامین ها ممکن است باعث خواب آلودگی شود، برخی از آنها ممکن است برای کمک در درمان بیخوابی استفاده شود.
هیدروکسیزین در درمان بیماری های عصبی و عاطفی برای کمک به کنترل اضطراب استفاده می شود . همچنین می توان از این دارو برای کمک کنترل اضطراب و بیهوشی قبل از عمل جراحی استفاده کرد.
برخی آنتی هیستامین در درمان کهیر مزمن استفاده می شود.آنتی هیستامین ها نیز ممکن است برای شرایط دیگری که توسط دکتر شما تعیین می شود، استفاده شود.
از داروهای بدون نسخه برای درمان سرفه و سرماخوردگی در نوزادان و یا کودکان زیر 4 سال استفاده نکنید.استفاده از این داروها در کودکان بسیار کوچک ممکن است باعث عوارض جانبی جدی شود.برخی از آنتی هیستامین ها در بیماران خاص با شرایط پزشکی زیر استفاده می شود:
محرک اشتها در کودکان و بزرگسالان (قرص سیپروهپتادین)
آسم همراه با داروهای آسم قبل و در طول قرار گرفتن در معرض مواد که باعث ایجاد واکنش شود برای جلوگیری یا کاهش اسپاسم برونش (خس خس سینه یا مشکل در تنفس) (ستیریزین و لوراتادین)
درمان سردرد عروقی (قرص سیپروهپتادین)
این محصول در اشکال زیر موجود است:
قرص
شربت
قرص پیوسته رهش
محلول
کپسول پیوسته رهش
اکسیر
کپسول
قرص جویدنی
سوسپانسیون پیوسته رهش
سوسپانسیون
شیاف
پودر محلول در آب
پیش از مصرف
در تصمیم گیری برای استفاده، بهتر است خطرات مربوط به این داروی مورد نظر گرفته شوند و در مقابل مزیت های آن قرار گیرند. این تصمیم توسط پزشک و شما گرفته می شود. برای این دارو، نکات زیر باید مورد توجه قرار گیرند:
آلرژی وحساسیت
اگر تاکنون واکنش غیرعادی و آلرژیک به این دارو یا هر داروی دیگری داشته اید، با پزشک خود در میان بگذارید. به علاوه هرگونه حساسیت دیگر، مانند حساسیت غذایی، حساسیت به مواد نگهدارنده و حساسیت به حیوانات، را به پزشک خود اطلاع دهید. برای محصولات غیر تزریقی، دستورالعمل روی بسته بندی و ترکیبات دارو را با دقت مطالعه کنید..
اطفال
عوارض جانبی جدی، مانند تشنج در بیماران جوان تر رخ می دهد و نوزادان نسبت به کودکان یا بزرگسالان در معرض خطر بیشتری قرار دارند . به طور کلی، کودکان به اثرات آنتی هیستامین حساسیت بیشتری دارند. همچنین ممکن است باعث کابوس و یا هیجان غیر معمول، عصبانیت، بی قراری، تحریک پذیری در کودکان شود. از داروهای بدون نسخه برای درمان سرفه وسرماخوردگی در نوزادان و یا کودکان زیر 4 سال استفاده نکنید.استفاده از این داروها در کودکان بسیار کوچک ممکن است باعث عوارض جانبی جدی شود.
سالمندان
افراد مسن نسبت به اثرات آنتی هیستامین حساس تر هستند و ممکن است گیجی؛ دفع ادرار سخت یا دردناک؛ سرگیجه، خواب آلودگی ، احساس ضعف؛ یا خشکی دهان، بینی، گلو در افراد مسن رخ دهد. همچنین ممکن است باعث کابوس و یا هیجان غیر معمول، عصبانیت، بی قراری، تحریک پذیری در افراد مسن شود.
دوران بارداری
مصرف هیدروکسیزین در ماه های اول بارداری توصیه نمی شود، زیرا در مطالعات حیوانی نشان داده شده است که باعث نقص هنگام تولد میشود.
دسموراتادین و فکسوفنادین در زنان باردار آزمایش نشده است.گر چه ، مطالعات در حیوانات نشان داده است که این داروها باعث نقص هنگام تولد و یا مشکلات دیگری میشود. قبل از مصرف این دارو، اگر حامله هستید و یا قصد بارداری دارید ،این موضوع را با دکتر خود در میان بگذارید.
ستیریزین، کلرفنیرامین، کلماستین، سیپروهپتادین، دکسکلرفنیرامین، دیمن هیدرینات، دیفن هیدرامین و لوراتادین شده در زنان باردار آزمایش نشده است. گر چه ، مطالعات در حیوانات نشان داده است که این داروها باعث نقص هنگام تولد و یا مشکلات دیگری میشود.
دوران شیردهی و مادران شیرده
مقدار کمی از آنتی هیستامین به شیر مادر منتقل می شود.از آنجا که نوزادان بیشتر مستعد ابتلا به عوارض جانبی نسبت به آنتی هیستامین ها، مانند هیجان غیر معمول و یا تحریک پذیری می باشند، استفاده از این دارو در دوران شیردهی توصیه نمی شود .
تداخلات دارویی
گرچه برخی داروها نباید همزمان با یکدیگر مصرف شوند، اما برخی موارد وجود دارند که با وجود تداخلات دارویی، بهتر است که به طور همزمان استفاده شوند. در اینگونه موارد پزشک به بیمار توصیه می کند که میزان مصرف داروها را تغییر دهد یا اقدامات احتیاطی دیگری را به وی گوش زد می کند. به هرحال هر داروی دیگری که مصرف می کنید (تجویز شده توسط پزشک یا داروهای موجود در بازار) را به پزشک خود اطلاع دهید.
Alfuzosin
Amifampridine
Amiodarone
Amitriptyline
Amprenavir
Anagrelide
Apomorphine
Aripiprazole
Arsenic Trioxide
Artemether
Asenapine
Astemizole
Atazanavir
Azithromycin
Bedaquiline
Bepridil
Brofaromine
Buserelin
Chloroquine
Chlorpromazine
Ciprofloxacin
Cisapride
Citalopram
Clarithromycin
Clomipramine
Clorgyline
Clozapine
Crizotinib
Cyclobenzaprine
Dabrafenib
Darunavir
Degarelix
Delamanid
Delavirdine
Desipramine
Deslorelin
Disopyramide
Dofetilide
Dolasetron
Domperidone
Donepezil
Doxepin
Dronedarone
Droperidol
Ebastine
Eribulin
Erythromycin
Escitalopram
Famotidine
Felbamate
Fingolimod
Flecainide
Fluconazole
Fluoxetine
Fluvoxamine
Formoterol
Fosaprepitant
Foscarnet
Fosphenytoin
Furazolidone
Galantamine
Gatifloxacin
Gemifloxacin
Gonadorelin
Goserelin
Granisetron
Grepafloxacin
Halofantrine
Haloperidol
Histrelin
Hydroquinidine
Hydroxychloroquine
Ibutilide
Iloperidone
Imipramine
Indinavir
Iproniazid
Isocarboxazid
Itraconazole
Ivabradine
Ketoconazole
Lapatinib
Lazabemide
Leuprolide
Levofloxacin
Levomethadyl
Linezolid
Lopinavir
Lumefantrine
Mefloquine
Mesoridazine
Methadone
Methylene Blue
Metoclopramide
Metronidazole
Mibefradil
Mifepristone
Mizolastine
Moclobemide
Moxifloxacin
Nafarelin
Nefazodone
Nelfinavir
Nialamide
Nilotinib
Norfloxacin
Octreotide
Ofloxacin
Olanzapine
Ondansetron
Paliperidone
Panobinostat
Pargyline
Paroxetine
Pasireotide
Pazopanib
Pentamidine
Perflutren Lipid Microsphere
Perphenazine
Phenelzine
Pimozide
Pipamperone
Piperaquine
Posaconazole
Probucol
Procainamide
Procarbazine
Prochlorperazine
Promethazine
Propafenone
Protriptyline
Quetiapine
Quinidine
Quinine
Ranolazine
Rasagiline
Rilpivirine
Risperidone
Ritonavir
Safinamide
Saquinavir
Selegiline
Sertindole
Sevoflurane
Sodium Oxybate
Sodium Phosphate
Sodium Phosphate, Dibasic
Sodium Phosphate, Monobasic
Solifenacin
Sorafenib
Sotalol
Sparfloxacin
Sunitinib
Tacrolimus
Tamoxifen
Telaprevir
Telavancin
Telithromycin
Terfenadine
Tetrabenazine
Thioridazine
Tipranavir
Tizanidine
Toloxatone
Tolterodine
Toremifene
Tranylcypromine
Trazodone
Trimipramine
Triptorelin
Troleandomycin
Vandetanib
Vardenafil
Vemurafenib
Venlafaxine
Vilanterol
Vinflunine
Voriconazole
Vorinostat
Ziprasidone
Zolmitriptan
استفاده این دارومعمولا با داروهای زیر توصیه نمیشود ، اما در شرایطی استعمال همزمان داروها ممکن است بهترین گزینه درمانی برای بیمار به شمار آید. در صورت استعمال هر داروی مشخص، پزشک ممکن است میزان یکی از داروهای تجویز شده را تغییر دهد.
Acecainide
Adenosine
Ajmaline
Alefacept
Alfentanil
Alfuzosin
Almotriptan
Alprazolam
Amiodarone
Amisulpride
Amitriptyline
Amobarbital
Amoxapine
Anagrelide
Anileridine
Apomorphine
Aprindine
Aripiprazole
Arsenic Trioxide
Artemether
Asenapine
Astemizole
Azimilide
Azithromycin
Blinatumomab
Bretylium
Bromazepam
Buprenorphine
Bupropion
Buserelin
Buspirone
Butabarbital
Butorphanol
Carbamazepine
Carbinoxamine
Ceritinib
Chloral Hydrate
Chlordiazepoxide
Chloroquine
Chlorpromazine
Ciprofloxacin
Citalopram
Clarithromycin
Clobazam
Clomipramine
Clonazepam
Clorazepate
Clozapine
Codeine
Crizotinib
Dabrafenib
Dalfopristin
Dantrolene
Dasatinib
Degarelix
Delamanid
Desipramine
Deslorelin
Desvenlafaxine
Dexmedetomidine
Diacetylmorphine
Diazepam
Dibenzepin
Difenoxin
Dihydrocodeine
Diphenhydramine
Diphenoxylate
Disopyramide
Dofetilide
Dolasetron
Domperidone
Donepezil
Doxepin
Doxylamine
Droperidol
Eliglustat
Encainide
Enflurane
Erythromycin
Escitalopram
Estazolam
Eszopiclone
Ethchlorvynol
Ethylmorphine
Fentanyl
Fingolimod
Flecainide
Flibanserin
Fluconazole
Fluoxetine
Flurazepam
Foscarnet
Fospropofol
Gatifloxacin
Gemifloxacin
Golimumab
Gonadorelin
Goserelin
Granisetron
Halazepam
Halofantrine
Haloperidol
Halothane
Histrelin
Hydrocodone
Hydromorphone
Hydroquinidine
Hydroxychloroquine
Hydroxytryptophan
Hydroxyzine
Ibutilide
Idelalisib
Iloperidone
Imipramine
Isoflurane
Isradipine
Ivabradine
Josamycin
Ketazolam
Ketobemidone
Ketoconazole
Lacosamide
Lanreotide
Lapatinib
Leuprolide
Levofloxacin
Levomilnacipran
Levorphanol
Lidoflazine
Linezolid
Lithium
Lomitapide
Lopinavir
Lorazepam
Lorcainide
Lorcaserin
Lumefantrine
Meclizine
Mefloquine
Meperidine
Meprobamate
Methadone
Methotrimeprazine
Metrizamide
Metronidazole
Midazolam
Mifepristone
Mirtazapine
Morphine
Morphine Sulfate Liposome
Moxifloxacin
Nafarelin
Nalbuphine
Nicomorphine
Nilotinib
Nitrazepam
Norfloxacin
Nortriptyline
Octreotide
Ofloxacin
Ondansetron
Opium
Opium Alkaloids
Oxazepam
Oxycodone
Oxymorphone
Paliperidone
Palonosetron
Panobinostat
Papaveretum
Paregoric
Pasireotide
Pazopanib
Pentamidine
Pentobarbital
Perflutren Lipid Microsphere
Phenobarbital
Piritramide
Pirmenol
Posaconazole
Prajmaline
Prazepam
Probucol
Procainamide
Procarbazine
Prochlorperazine
Promethazine
Propafenone
Propofol
Propoxyphene
Protriptyline
Quazepam
Quetiapine
Quinidine
Quinine
Quinupristin
Ramelteon
Ranolazine
Regadenoson
Remifentanil
Risperidone
Roxithromycin
Salmeterol
Secobarbital
Secukinumab
Sematilide
Sertraline
Sevoflurane
Siltuximab
Simeprevir
Sodium Oxybate
Sodium Phosphate
Sodium Phosphate, Dibasic
Sodium Phosphate, Monobasic
Solifenacin
Sorafenib
Sotalol
Spiramycin
Sufentanil
Sulfamethoxazole
Sultopride
Sunitinib
Suvorexant
Tacrolimus
Tapentadol
Tedisamil
Telavancin
Telithromycin
Temazepam
Tetrabenazine
Thioridazine
Tilidine
Tizanidine
Tocophersolan
Topiramate
Toremifene
Tramadol
Trazodone
Triazolam
Trifluoperazine
Trimethoprim
Trimipramine
Triptorelin
Vandetanib
Vardenafil
Vasopressin
Vemurafenib
Vilazodone
Vinflunine
Voriconazole
Vortioxetine
Zaleplon
Zileuton
Ziprasidone
Zolpidem
Zopiclone
Zotepine
تداخلات دارویی دیگر
برخی داروها نباید موقع صرف غذا یا نزدیک به این زمان مصرف شوند. به علاوه ممکن است خوردن برخی غذاها و مصرف تنباکو و الکل در زمان تجویز این داروممنوع میباشد. در رابطه با تمام این محدودیت های دارویی و غذایی با پزشک متخصص خود مشورت کنید. استعمال همزمان داروها ممکن است بهترین گزینه درمانی برای بیمار به شمار آید. در صورت استعمال هر داروی مشخص، پزشک ممکن است میزان یکی از داروهای تجویز شده را تغییر دهد.
Grapefruit Juice
Ethanol
سایر مشکلات پزشکی
وجود مشکلات دارویی دیگر نیز بر روی اثربخشی این دارو تاثیر خواهد داشت. هرگونه مشکل پزشکی را با دکتر خود در میان بگذارید، به ویژه وجود موارد زیر:
- بزرگ شدن پروستات
- انسداد دستگاه ادراری ، آنتی هیستامین ها ممکن است مشکلات ادراری را بدتر کنند.
- گلوکوم ، این داروها ممکن است باعث افزایش فشار در چشم درونی شود و موجب بدتر شدن این بیماری شود.
- انسداد روده
- زخم معده، استفاده از قرص سیپروهپتادین ممکن است این بیماری را بدتر کند.
- بیماری کبدی
- بیماری کلیوی
نحوه مصرف
این دارو توسط پزشک برای بهبود وضعیت فعلی شما تجویزشده است. بیش از حد وبیش از زمانی که این دارو تجویز شده است،استفاده ننمایید.
اشکال خوراکی:
آنتی هیستامینها را می توان برای کاهش تحریک معده با غذا یا یک لیوان آب یا شیرمصرف نمود.
اگر از قرص پیوسته رهش این دارو استفاده میکنید ،آنرا کاملا ببلعید و از شکستن، یا جویدن آن اجتناب کنید.
برای بیمارانی که دیمن هیدرینات یا دیفن هیدرامین را برای بیماری حرکتی استفاده میکنند:
بهتر است این دارو را حداقل 30 دقیقه و یا حتی 1 تا 2 ساعت قبل از شروع سفر استفاده نمود.
برای بیمارانی که از فرم شیاف این دارو استفاده میکنند:
در ابتدا لفاف بسته بندی را باز نموده و شیاف را با آب سرد مرطوب نمایید.سپس دراز کشیده و با استفاده از انگشت خود شیاف را درون مقعد فشار دهید. اگر شیاف بیش از حد نرم بود،آنرا به مدت 30 دقیقه در یخچال قرار دهید و سپس آنرا مصرف نماییید .
اشکال تزریقی :
اگرمیخواهد خودتان تزریق را انجام دهید با دقت دستورالعمل مصرف را مطالعه نمایید. اگر هر گونه سوال در این مورد داشتید با پزشک خود تماس بگیرید.
آنتی هیستامین ها برای از بین بردن و یا جلوگیری از علائم و نشانه های مشکلات پزشکی استفاده می شود. طبق دستورالعمل پزشک از ای دارو استفاده نمایید .
میزان مصرف
بیمار می بایست طبق دستور العمل پزشک یا راهنمایی های موجود بر روی برچسب دارو اقدام به استفاده و مصرف دارو کند. مقدار داروی مصرفی به شدت بیماری و قدرت اثربخشی دارو بستگی دارد. تعداد دفعاتی که دارو در طی روز دریافت می شود، فاصله زمانی میان هر بار مصرف کپسول و دوره زمانی تعیین شده و مجاز برای استفاده از دارو به شدت بیماری و نوع دارو بستگی بسیار دارد.
برای استفاده آنتی هیستامین:
آزاتادین:
اشکال خوراکی (قرص):
بزرگسالان-:1 تا 2 میلی گرم هر هشت تا دوازده ساعت در صورت نیاز.
کودکان 12 سال یا بزرگتر: 0.5 میلی گرم تا 1 میلی گرم دو بار در روز در صورت نیاز.
کودکان 4 تا 12 سال: استفاده ومیزان داروباید توسط دکتر تعیین شود.
کودکان و نوزادان تا 4 سال: استفاده از این دارو توصیه نمی شود.
برومفنیرامین :
اشکال خوراکی (کپسول، قرص، یا شربت):
بزرگسالان و نوجوانان: 4 میلی گرم هر چهار تا شش ساعت در صورت نیاز.
کودکان 6 تا 12 سال : 2 میلی گرم هر چهار تا شش ساعت در صورت نیاز.
کودکان 4 تا 6 سال: 1 میلی گرم هر چهار تا شش ساعت در صورت نیاز.
کودکان و نوزادان تا 4 سال: استفاده از این دارو توصیه نمی شود.
اشکال تزریقی:
بزرگسالان و نوجوانان:10 میلی گرم تزریق داخل عضله در زیر پوست، و یا به داخل ورید هر هشت تا دوازده ساعت.
کودکان 4 تا 12 سال :125 .0 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن تزریق زیر پوست، و یا به داخل ورید سه یا چهار بار در روز در صورت نیاز.
کودکان و نوزادان تا 4 سال: استفاده از این دارو توصیه نمی شود.
ستیریزین:
اشکال خوراکی (شربت و قرص):
بزرگسالان: 5 تا 10 میلی گرم یک بار در روز.
کودکان 6 سال و بزرگتر: 5 تا 10 میلی گرم یک بار در روز.
کودکان 4 تا 6 سال: 2.5میلی گرم یک بار در روز و حداکثر 5 میلی گرم یک بار در روز.
کودکان و نوزادان تا 4 سال: استفاده از این دارو توصیه نمی شود.
کلرفنیرامین:
اشکال خوراکی (قرص یا شربت):
بزرگسالان و نوجوانان:4 میلی گرم هر چهار تا شش ساعت در صورت نیاز.
کودکان 6 تا 12 سال : 2 میلی گرم سه یا چهار بار در روز در صورت نیاز .
کودکان 4 تا 6 سال: استفاده و میزان دارو باید توسط دکتر تعیین شود.
کودکان و نوزادان تا 4 سال: استفاده از این دارو توصیه نمی شود.
اشکال تزریقی:
بزرگسالان: 5 تا 40 میلی گرم داخل عضله تزریق، به داخل ورید و یا زیر پوست.
کودکان 4 سال و بزرگتر، 0.0875 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن تزریق زیر پوست هر شش ساعت در صورت نیاز .
کودکان و نوزادان تا 4 سال: استفاده از این دارو توصیه نمی شود.
سیپروهپتادین
اشکال خوراکی (قرص یا شربت):
بزرگسالان و کودکان 14 سال و بزرگتر:4 میلی گرم هر هشت ساعت . دکتر ممکن است دوز در صورت نیاز افزایش دهد.
کودکان 6 تا 14 سال: 4 میلی گرم هر هشت تا دوازده ساعت در صورت نیاز
کودکان 4 تا 6 سال:2 میلی گرم هر هشت تا دوازده ساعت در صورت نیاز
کودکان و نوزادان تا 4 سال: استفاده از این دارو توصیه نمی شود.
دکسکلرفنیرامین
اشکال خوراکی (قرص یا شربت):
بزرگسالان و نوجوانان:2 میلی گرم هر چهار تا شش ساعت در صورت نیاز.
کودکان 5 تا 12 سال :1 میلی گرم هر چهار تا شش ساعت در صورت نیاز.
کودکان 4 تا 5 سال: 0.5 میلی گرم هر چهار تا شش ساعت در صورت نیاز
کودکان و نوزادان تا 4 سال: استفاده از این دارو توصیه نمی شود.
برای شکل پیوسته رهش (قرص):
بزرگسالان:4 یا 6 میلی گرم هر هشت تا دوازده ساعت در صورت نیاز.
کودکان 4 سال و بزرگتر: استفاده و دوز باید توسط دکتر تعیین شود.
کودکان و نوزادان تا 4 سال: استفاده از این دارو توصیه نمی شود.
برای دیفن هیدرامین
اشکال خوراکی (کپسول، قرص، یا شربت):
بزرگسالان و نوجوانان:25 تا 50 میلی گرم در هر چهار تا شش ساعت در صورت نیاز.
کودکان 6 تا 12 سال: 12.5-25 میلی گرم هر چهار تا شش ساعت .
کودکان 4 تا 6 سال:6.25-12.5 میلی گرم هر چهار تا شش ساعت.
کودکان و نوزادان تا 4 سال: استفاده از این دارو توصیه نمی شود.
اشکال تزریقی:
بزرگسالان: 10 تا 50 میلی گرم تزریق به یک عضله و یا به داخل ورید.
کودکان 4 سال وبزرگ تر: 1.25 میلی گرم در هر کیلوگرم از وزن بدن تزریق در ماهیچه، چهار بار در روز.
کودکان و نوزادان تا 4 سال: استفاده از این دارو توصیه نمی شود.
فکسوفنادین
اشکال خوراکی (کپسول):
بزرگسالان و نوجوانان:60 میلی گرم دو بار در روز و یا 180 میلی گرم یک بار در روز.
کودکان 6 تا 11 سال : 30 میلی گرم دو بار در روز در صورت نیاز.
کودکان 4 تا 6 سال: استفاده و میزان دارو باید توسط دکتر شما تعیین شود.
کودکان و نوزادان تا 4 سال: استفاده از این دارو توصیه نمی شود.
لوراتادین
اشکال خوراکی (قرص یا شربت):
بزرگسالان و کودکان 6 سال و بزرگتر:10 میلی گرم یک بار در روز.
کودکان 4 تا 5 سال: 5 میلی گرم یک بار در روز.
کودکان و نوزادان تا 4 سال: استفاده از این دارو توصیه نمی شود.
دیمن هیدرینات
اشکال خوراکی (قرص یا شربت):
بزرگسالان و نوجوانان:50 تا 100 میلی گرم هر چهار تا شش ساعت در صورت نیاز.
کودکان 6 تا 12 سال: 25 تا 50 میلی گرم در هر شش تا هشت ساعت در صورت نیاز.
کودکان 4 تا 6 سال: 12.5تا 25 میلی گرم هر شش تا هشت ساعت در صورت نیاز.
کودکان و نوزادان تا 4 سال: استفاده از این دارو توصیه نمی شود.
اشکال خوراکی (کپسول):
کودکان 4 سال وبزرگ تر: استفاده و میزان دارو باید توسط دکتر شما تعیین شود.
کودکان و نوزادان تا 4 سال: استفاده از این دارو توصیه نمی شود.
شکل تزریقی:
بزرگسالان:50 میلی گرم تزریق به یک عضله و یا به داخل ورید در هر چهار ساعت
کودکان 2 سال و بزرگتر: تزریق 1.25 میلی گرم در هر کیلوگرم از وزن بدن به یک عضله و یا داخل ورید هر شش ساعت.
کودکان و نوزادان تا 4 سال: استفاده از این دارو توصیه نمی شود.
به صورت شیاف:
بزرگسالان 50 تا 100 میلی گرم به داخل مقعد ،هر شش تا هشت ساعت در صورت نیاز.
کودکان 12 سال و بزرگتر: 50 میلی گرم به داخل مقعد هر هشت تا دوازده ساعت در صورت نیاز.
کودکان 8 تا 12 سال : 25 تا 50 میلی گرم به داخل مقعد ،هر هشت تا دوازده ساعت در صورت نیاز.
کودکان 6 تا 8 سال: 12.5-25 میلی گرم به داخل مقعد ، هر هشت تا دوازده ساعت در صورت نیاز.
کودکان 4 تا 6 سال: استفاده و دوز مصرفی باید توسط دکتر شما تعیین شود.
کودکان و نوزادان تا 4 سال: استفاده از این دارو توصیه نمی شود.
دیفن هیدرامین
اشکال خوراکی(کپسول، قرص، یا شربت):
بزرگسالان: 25 تا 50 میلی گرم در هر چهار تا شش ساعت در صورت نیاز.
کودکان 4 سال و بزرگتر: 1 تا 1.5 میلی گرم در هر کیلوگرم از وزن بدن هر چهار تا شش ساعت در صورت نیاز.
کودکان و نوزادان تا 4 سال: استفاده از این دارو توصیه نمی شود.
شکل تزریقی:
بزرگسالان:10 میلی گرم تزریق به یک عضله و یا به داخل ورید. میزان مصرف ممکن است به 25 تا 50 میلی گرم هر دو تا سه ساعت افزایش یابد.
کودکان 4 سال و بزرگتر: تزریق 1 تا 1.5 میلی گرم در هر کیلوگرم از وزن بدن در ماهیچه ، هر شش ساعت.
کودکان و نوزادان تا 4 سال: استفاده از این دارو توصیه نمی شود.
هیدروکسیزین:
برای اشکال خوراکی دوز (کپسول، قرص، یا شربت):
بزرگسالان : 25 تا 100 میلی گرم سه یا چهار بار در روز در صورت نیاز.
کودکان 6 سال وبزرگ تر: 12.5-25 میلی گرم هر شش ساعت در صورت نیاز.
کودکان 4 تا 6 سال: 12.5 میلی گرم هر شش ساعت در صورت نیاز سن.
کودکان و نوزادان تا 4 سال: استفاده از این دارو توصیه نمی شود.
شکل تزریقی:
بزرگسالان: 25 تا 100 میلی گرم تزریق داخل عضله.
کودکان 4 سال و بزرگتر:تزریق 1 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن در ماهیچه.
کودکان و نوزادان تا 4 سال: استفاده از این دارو توصیه نمی شود.
برای بیماری پارکینسون:
برای دیفن هیدرامین
اشکال خوراکی (کپسول، قرص، یا شربت):
بزرگسالان: 25 میلی گرم سه بار در روز در هنگام شروع درمان . دکتر شما ممکن است دوز را در صورت نیاز و بتدریج افزایش دهد.
اشکال تزریقی:
بزرگسالان:10 تا 50 میلی گرم تزریق به یک عضله و یا به داخل ورید
کودکان: 1.25 میلی گرم تزریق در هر کیلوگرم از وزن بدن چهار بار در روز
در صورت فراموش کردن یک وعده ی دارویی چه کنیم؟
اگر بیمار، یک نوبت دارو را فراموش کند، بهمحض یادآوری، باید آن را مصرف کند. اگر نزدیک نوبت بعدی باشد، باید نوبت بعدی را حذف کند و سپس به برنامۀ داروییِ منظمخود بازگردد. مقدار دارو را نباید دوبرابر کرد.
در هنگام استفاده ی بیش از حد و موارد اورژانسی چه کنیم؟
در این شرایط به نزدیکترین مرکز درمانی مراجعه نموده و چنانچه وضعیت بیمار بحرانی گشته و قادر به تنفس نمیباشد با مرکز فورییت های پزشکی تماس بگیرید.
در هنگام استفاده از دارو چه موارد تغذیه ای را باید در نظر گرفت؟
تا زمانیکه کتر معالجتان به شما رژیم غذایی خاصی را توصیه نکرده است رژیم معمولی و نرمال روزانه خود را ادامه دهید.
شیوه ی نگهداری از دارو
از قرار دادن دارو در معرض نور مستقیم خورشید، رطوبت و آتش خودداری کنید.
دارو را از دسترس کودکان دور نگاه دارید.
از مصرف داروهای تاریخ گذشته و قدیمی پرهیز کنید.
و دارو در یخچال نگهداری شود.
از پزشک معالج خود سئوالاتی راجع به نحوه ی دور ریزی داروهای بی مصرف مطرح کنیم.
اقدامات احتیاطی
مصرفکنندۀ دارو باید بهطور منظم به پزشک خود مراجعه کند تا بهبود او را زیر نظر داشتهباشد.
قبل از انجام هر گونه آزمایش پوستی برای آلرژی یا حساسیت ، دکتر خود را از مصرف این دارو مطلع نمایید. نتایج حاصله از این آزمایش ممکن است با این دارو تداخل ایجاد نماید.
هنگام مصرف آنتی هیستامین به صورت منظم و آسپرین در یک زمان ،دکتر خود را مطلع نمایید اثرات مصرف بیش از حد آسپرین، مانند زنگ زدن در گوش، ممکن است توسط مصرف آنتی هیستامین پوشیده شود.
آنتی هیستامین در این دارو نیز به تاثیرات استفاده از الکل و دیگر کاهش دهنده های مراکز سیستم عصبی CNS) )می افزاید.کاهش دهنده های سیستم عصبی داروهایی هستند که حرکات سیستم عصبی را کاهش می دهند که باعث خواب آلودگی یا نیمه هشیاری میشوند. . داروهای کاهش دهنده های سیستم عصبی شامل:آنتی هیستامین ، تب ،حساسیت ها یا سرماخوردگی ،ترن کیولایز ،داروهای خواب آور ،شل کننده های عضلات ،بی حس کننده های دندان می باشند.پس از اتمام این دارو ها ، تاثیرات آنها پس از گذشت چندین روز پایان می یابد. به هنگام مراجعه به دندان پزشک استفاده از این دارو را گزارش دهید.
آنتی هیستامین در این دارو ممکن است باعث کسلی، سرگیجه، یا هشیاری کمتر نسبت به طور معمول شود. باید در رانندگی و کار با وسایل خطرناک و وسایلی که به دقت نیاز دارند، احتیاط کرد. برخی افراد در طی مصرف این دارو دچار خوابآلودگی و کاهش سطح هشیاری میشوند.
آنتی هیستامین ها ممکن است باعث خشکی دهان، بینی و گلو شود. برای تسکین موقت،از آب نبات بدون قند یا آدامس، یخ استفاده نمایید.اگر احساس خشکی در دهان برای بیش از 2 هفته طول کشید، به دندانپزشک مراجعه کنید. ادامه خشکی دهان ممکن است شانس بیماری های دندان، از جمله پوسیدگی دندان، بیماری لثه و عفونت قارچی را افزایش دهد.
دیمن هیدرینات، دیفن هیدرامین، یا هیدروکسی:
این دارو از بروز تهوع و استفراغ جلوگیری میکند. به همین دلیل، ممکن است نشانه های مصرف بیش از حد ناشی از داروهای دیگر و یا علائم آپاندیسیت را پنهان نماید و تشخیص این بیماری برای پزشک دشوار خواهد بود.به هنگام مصرف این دارو و در صورت بروز علائم دیگر آپاندیسیت مانند درد معده یا قسمت تحتانی شکم، دل درد ، این موضوع را با دکتر خود در میان بگذارید.
دیفن هیدرامین یا دوکسیلایمین برای درمان بیخوابی:
اگردر حال حاضر از آرام بخش یا ترن کیولازار استفاده می کنید،بدون مشورت با پزشک از این نوع داروها استفاده نکنید.
عوارض جانبی
به همراه تاثیرات مفید، هر دارو دارای اثرات ناخواسته ای نیز می باشد. گرچه تمام این عوارض جانبی اتفاق نمی افتند، اما در صورت مشاهده ی هرکدام از آنها درمان های فوری نیاز خواهد بود. در صورتی که هر یک از عوارض زیر را مشاهده کردید، فورا به پزشک مراجعه کنید:
عوارض شایع و نادر
درد شکم یا معده
سوزش
لرز
مدفوع خاکستری و یا ادرار تیره
سرفه
اسهال
مشکل بلعیدن
سرگیجه
ضربان قلب سریع یا نامنظم
تب
سردرد
کهیر
خارش
احساس خارش
پف و یا تورم پلک یا اطراف چشم، صورت، لب و زبان
قرمزی پوست
تشنج
تنگی نفس
بثورات پوستی
ورم
تنگی در قفسه سینه
مور مور
خستگی یا ضعف غیر معمول
خس خس
عوارض شایع و نادر
گلو درد
خونریزی غیر معمول و یا کبودی
خستگی یا ضعف غیر معمول
علائم مصرف بیش از حد
عدم تعادل
تشنج
خواب آلودگی (شدید)
خشکی دهان، بینی، گلو (شدید)
احساس ضعف
گرگرفتگی و یا قرمزی صورت
توهم ( دیدن، شنیدن، یا احساس چیزی که وجود ندارد)
تنگی نفس یا مشکلات تنفس
مشکل در خواب
برخی عوارض جانبی نیازی به درمان ندارند و پس از مطابقت بدن با دارو، به خودی خود برطرف می شوند. به علاوه پزشک می تواند روش هایی برای مقابله و پیشگیری از بروز این عوارض ارائه دهد. در صورتی که هر یک از عوارض زیر برای شما ایجاد مشکل کرده و یا پس از گذشت زمان برطرف نشدند، به پزشک خود مراجعه کنید.
عوارض شایع
خواب آلودگی
خشکی دهان، بینی، گلو
ناراحتی معده و روده، درد معده،
تهوع
سردرد
افزایش اشتها و افزایش وزن
ضخیم شدن مخاط
عوارض غیر شایع و نادر
اسیدی شدن معده
آروغ زدن
تاری دید و یا هر تغییری در بینایی
بدن درد
عدم تعادل
سردرگمی (و نه با دیفن هیدرامین)
یبوست
سرفه
اسهال
دفع ادرار سخت یا دردناک
مشکل در حرکت
قاعدگی سخت یا دردناک
سرگیجه
خواب آلودگی
خشکی دهان، بینی، گلو
ضربان قلب سریع
تب
سوزش معده
خشونت صدا
افزایش حساسیت پوست به آفتاب
افزایش تعریق
سوء هاضمه
از دست دادن اشتها
درد مفاصل
درد عضلانی
حالت تهوع
کابوس (کلرفنیرامین، سیپروهپتادین، هیدروکسی، یا لوراتادین)
زنگ و یا وزوز در گوش
آبریزش بینی
بثورات پوستی
تورم مفاصل
ناراحتی معده
غدد متورم در گردن
لرزش
عصبانیت، بی قراری، تحریک پذیری
استفراغ
پس از استفاده این دارو عوارض دیگری هم ممکن است مشاهده شود که در اینجا ذکر نشده است در صورت مشاهده ی هرگونه علائم خطرناک به پزشک مراجعه کنید.