هیستامین نوع 2

داروشناسی
هیستامین نوع دوم که مسدود کننده ی H2 نیز نامیده می شود، برای درمان زخم اثنی عشر و جلوگیری از بازگشت آنها استفاده می شود. این دارو به علاوه برای درمان زخم معده و شرایطی مانند بیماری زولینگرالیسون (ZES) استفاده می شود. ZES نوعی بیماری است که در آن معده اسید بسیار زیادی تولید می کند. این داروها برای از بین بردن یا پیشگیری از سوزش سردل، سوء هاضمه و تولید اسید معده توسط پزشک تجویز می شود. 
مسدود کننده های H2 با کاهش میزان اسید تولید شده توسط معده، تاثیر می گذارند. این دارو را می توان با نسخه ی پزشک یا بدون آن تهیه کرد. 
زمانی که دارو برای استفاده خاصی مورد تایید قرار گرفته و وارد بازار می شود، ممکن است تاثیر آنها مشکلات پزشکی دیگری نیز ثابت شود. گرچه این موارد مصرف روی برچسب دارو ذکر نشده اند، اما به طور کل مسدود کننده های H2 در برخی بیماران دارای شرایط پزشکی زیر هم مورد استفاده قرار می گیرند: 
•    آسیب رسیدن به معده و یا روده به خاطر استرس های شدید 
•    کهیر
•    مشکلات پانکراس 
•    زخم های معده یا روده ناشی از آسیب های دارویی که برای درمان آرتریت روماتوئید تجویز شده اند. 

این دارو به شکل های زیر در بازار به فروش می رسد: 
•    محلول
•    قرص
•    کپسول
•    سوسپانسیون
•    آمپول 
•    گرانول 
•    قرص جوشان 
•    شربت
•    پودر برای سیستم تعلیق
•    قرص جویدنی
•    پودر برای محلول
•    قرص حل شدنی 

پیش از مصرف
پیش از مصرف این دارو با پزشک خود مشورت کنید. 
آلرژی و حساسیت 
اگر تاکنون به این دارو یا هر داروی دیگری حساسیت نشان داده اید، با پزشک خود در میان بگذارید. به علاوه هر گونه حساسیت دیگری، مانند حساسیت های غذایی، حساسیت به رنگ و مواد نگهدارنده و حیوانات را نیز به پزشک خود اطلاع دهید. در مورد داروهایی بدون تجویز پزشک مصرف می کنید، حتما بسته بندی آن را مطالعه کنید. 
اطفال
این دارو روی کودکان امتحان شده است و در مقادیر موثر، عارضه ی جانبی یا مشکلی روی کودکان نشان نداده است. 
سالمندان 
سرگیجه و خواب آلودگی پس از مصرف این دارو به ویژه در بیماران مسن اتفاق می افتد، چرا که سالمندان نسبت به جوانترها به این دارو حساسیت بیشتری نشان می دهند. 
دوران بارداری
مسدود کننده های H2 بر روی زنان باردار مورد بررسی قرار نگرفته اند. تحقیقات انجام شده بر روی حیوانات، مصرف فاموتیدین و رانیتیدین باعث بروز مشکل در هنگام تولد نوزاد یا هر گونه مشکل دیگری نمی شود. انجام تحقیق بر روی موش ها نشان داد که سایمتیدین می تواند بر روی رشد جنسی گونه ی نر تاثیر بگذارد، اما برای تایید این مسئله مطالعات بیشتری لازم است. به علاوه تحقیق بر روی خرگوش ها با میزان مصرف خیلی بالا، نشان داده که نیزاتیدین باعث سقط جنین و وزن کم در هنگام تولد می شود. اگر هنگام مصرف مسدود کننده های H2 حامله هستید یا قصد حامله شدن دارید، به پزشک خود اطلاع دهید. 
دوران شیردهی و مادران شیرده 
سایمتیدین، فاموتیدین، نیزاتیدین و رانیتیدین داروهایی هستند که اگر توسط مادر شیرده مصرف شوند، وارد شیر مادر شده و باعث بروز عوارض ناخواسته ای می شوند، از جمله کاهش اسید معده و افزایش هیجان در پرستاری کودک. به هرحال لازم است که یا دارو را عوض کنید یا در دوران درمان و مصرف این دارو، تغذیه کودک را با شیر خود متوقف کنید. قبل از مصرف این دارو در مورد مزایا و خطرات این دارو با پزشک خود مشورت کنید. 
تداخلات دارویی 
گرچه برخی داروها به هیچ عنوان نباید با هم مصرف شوند، در برخی موارد با وجود تداخلات دارویی، دو نوع دارو بهتر است همزمان مصرف شوند. در اینگونه موارد پزشک یا میزان مصرف دارو را تغییر خواهد داد و یا اینکه توصیه های احتیاطی به شما ارائه خواهد کرد. اگر هریک از داروهای زیر را مصرف می کنید، حتما با پزشک خود در میان بگذارید. تداخلات زیر بر اساس اهمیت انتخاب شده اند و لزوما فراگیر نیستند. 
داروهای این گروه با هیچ یک از داروهای لیست زیر توصیه نمی شوند. پزشک احتمالا تصمیم بگیرد یا داروی تجویز شده یا اینکه داروهای دیگری را که مصرف می کنید را تغییر دهد. این داروها عبارتند از: 
•    Amifampridine
•    Bepridil
•    Cisapride
•    Dofetilide
•    Dronedarone
•    Mesoridazine
•    Pimozide
•    Piperaquine
•    Saquinavir
•    Sparfloxacin
•    Terfenadine
•    Thioridazine
•    Ziprasidone

مصرف داروهای این گروه با داروهای زیر توصیه نمی شود، اما ممکن است در برخی موارد لازم شود. اگر هر دو دارو با هم تجویز شدند، پزشک میزان مصرف و یا وعده های مصرف روزانه را تغییر خواهد داد. 
•    Alosetron
•    Amiodarone
•    Anagrelide
•    Aripiprazole
•    Arsenic Trioxide
•    Atazanavir
•    Bupropion
•    Buserelin
•    Capecitabine
•    Carmustine
•    Chloroquine
•    Citalopram
•    Clarithromycin
•    Clopidogrel
•    Clozapine
•    Crizotinib
•    Dabrafenib
•    Dasatinib
•    Degarelix
•    Delamanid
•    Delavirdine
•    Deslorelin
•    Domperidone
•    Donepezil
•    Doxifluridine
•    Eliglustat
•    Escitalopram
•    Fentanyl
•    Fluorouracil
•    Fluoxetine
•    Gonadorelin
•    Goserelin
•    Histrelin
•    Hydroxychloroquine
•    Ivabradine
•    Ketoconazole
•    Ledipasvir
•    Leflunomide
•    Leuprolide
•    Meperidine
•    Metformin
•    Metronidazole
•    Morphine
•    Morphine Sulfate Liposome
•    Moxifloxacin
•    Nafarelin
•    Ondansetron
•    Oxymorphone
•    Panobinostat
•    Pasireotide
•    Pazopanib
•    Piperaquine
•    Posaconazole
•    Quetiapine
•    Rilpivirine
•    Sevoflurane
•    Tegafur
•    Teriflunomide
•    Theophylline
•    Tizanidine
•    Tolazoline
•    Triptorelin
•    Vandetanib
•    Vemurafenib
•    Vinflunine
•    Vismodegib
•    Zalcitabine

تداخلات دارویی دیگر
بعضی داروها نباید در زمان خوردن غذا یا فورا پس از آن مصرف شوند، چرا که احتمال بروز مشکلاتی وجود دارد. مصرف تنباکو و الکل نیز با بعضی داروها مشکلاتی را در پی خواهد داشت. در مورد مصرف داروی خود و چگونگی و زمان مصرف آن با پزشک خود مشورت کنید. 

سایر مشکلات پزشکی 
وجود مشکلات پزشکی دیگر می تواند مصرف این گروه داروها را تحت تاثیر قرار دهد. اگر هرگونه مشکل پزشکی دیگری دارید، به پزشک خود اطلاع دهید، به ویژه مشکلاتی مانند موارد زیر: 
•    بیماری های کلیوی 
•    بیماری کبد – مسدود کننده ی H2 می تواند وارد جریان خون شده و باعث بروز مشکلات بیشتر در کبد و افزایش عوارض جانبی شود. 
•    فنیل کتونوریا (PKU) – بعضی مسدود کننده های H2 حاوی آسپارتام هستند. آسپارتام در بدن به فنیل آلانین تبدیل می شود و باید در بیماران مبتلا به PKU با احتیاط مصرف شود. Pepcid AC از قرص های جویدنی فاموتیدین است که هر 10 میلی گرم آن حاوی 1.4 میلی گرم فنیل آلانین می باشد. Pepcid RPD نیز از قرص های بلعیدنی حاوی 1.05 میلی گرم فنیل آلانین در هر 20 میلی گرم می باشد. قرص زانتک از رانی تیدین در هر 25 میلی گرم حاوی 2.81 میلی گرم فنیل آلانین و در هر 150 میلی گرم حاوی 16.84 میلی گرم فنیل آلانین می باشد. 
•    پورفیری ( یک بیماری کمیاب خانوادگی که هضم غذا را در بدن تحت تاثیر قرار می دهد.) – این دارو شرایط را در بیماران مبتلا به پورفیری بدتر می سازد. 
•    سیستم ایمنی ضعیف (مشکل در مقابله با عفونت ) – کاهش میزان اسید معده به خاطر مصرف مسدود کننده های H2، ممکن است باعث بروز نوع خاصی از عفونت شود. 

نحوه ی مصرف 
برای بیمارانی که بدون نسخه ی پزشک و به خاطر سوزش سر دل، اسید معده و ترش کردن معده از این دارو استفاده می کنند، متذکر شدن برخی نکات ضروری است: 
•    از این دارو بیشتر از 2 هفته و به طور مستمر استفاده نکنید، مگر اینکه دستور پزشک باشد. 
•    اگر در بلعیدن مشکل دارید، یا اینکه به طور مکرر دچار دل درد می شوید، فورا به پزشک مراجعه کنید. این علائم ممکن است نشانه های یک بیماری جدی باشند که به روش درمانی متفاوتی نیاز دارند. 
در مورد بیمارانی که از این دارو برای مشکلات جدی تر استفاده می کنند: 
•    یک وعده در روز – قبل از خواب مصرف کنید، مگر اینکه دستور پزشک طور دیگری باشد. 
•    دو وعده در روز – یک بار صبح و یک بار قبل از خواب. 
•    چند وعده در روز – برای رسیدن به نتیجه بهتر، با هر وعده ی غذایی و قبل از خواب مصرف کنید. 
ممکن است چندین روز طول بکشد تا این دارو باعث بهبود دل درد شود. برای کمک به بهبود این درد، آنتی اسیدها با مسدود کننده های H2 مصرف می شوند، مگر اینکه پزشک خلاف این را توصیه کرده باشد. به هرحال باید بین مصرف آنتی اسید و مسدود کننده H2 نیم ساعت تا 1 ساعت فاصله شود. در تمام دوره ی درمان این دارو را مصرف کنید، حتی اگر احساس می کنید بهتر شده اید. به علاوه ملاقات های خود با پزشک را ادامه دهید تا اینکه پزشک زمان توقف مصرف دارو را به شما اعلام کند. 
برای بیمارانی که قرص های جویدنی فاموتیدین (famotidine) را مصرف می کنند: 
•    قبل از بلعیدن قرص را به خوبی بجوید. 
برای بیمارانی که قرص های خوراکی ترد فاموتیدین (famotidine) را مصرف می کنند: 
•    مطمئن شوید که دست هایتان کاملا خشک هستند. 
•    قرص را تا قبل از مصرف در بسته بندی نگهداری دارید، سپس بسته را باز کرده و قرص را خارج سازید. 
•    فورا قرص را روی زبان خود بگذارید. 
•    قرص ظرف چند ثانیه از هم می پاشد و شما می توانید آن را همراه با بزاق خود بخورید. برای خوردن این قرص نیازی به نوشیدن آب یا مایعات دیگر ندارید. 
برای بیمارانی که قرص های جوشان رانیتیدین (ranitidine) را مصرف می کنند:
•    این قرص را نباید بلعید یا روی زبان گذاشت و یا جوید. 
•    قرص را قبل از مصرف از بسته بندی خود خارج کرده و 150 میلی گرم قرص را در 200 تا 250 گرم آب حل کنید و بنوشید. 
•    برای اطفال و نوزادان: 25 میلی گرم قرص را در  5 میلی لیتر آب (1 قاشق چایخوری) در داخل فنجان حل کنید. صبر کنید تا قرص به طور کامل در آب حل شود. می توانید این محلول را با قطره چکان یا سرنگ به نوزاد بدهید. اگر در مورد مقدار دارو مطمئن نیستید، با پزشک مشورت کنید. 
میزان مصرف 
میزان مصرف داروهای این گروه (هیستامین نوع 2) برای بیماران مختلف، متفاوت خواهد بود. به این منظور دستور پزشک یا دستورالعمل روی بسته بندی را دنبال کنید. اطلاعات زیر مربوط به میزان متوسط مصرف این دارو می باشد. اگر میزان مصرف شما از دارو متفاوت است، آن را تغییر ندهید، مگر با توصیه ی پزشک.
مقدار دارویی که مصرف می کنید بستگی به قدرت آن دارو دارد. به علاوه تعداد دفعاتی که در روز از یک دارو مصرف می کنید، فاصله ی زمانی بین هر وعده و مدت زمان مصرف دارو بستگی به مشکلی دارد که به خاطر آن در حال مصرف این دارو هستید. 
•    برای سایمتیدین: برای شکل های خوراکی دارو (قرص و محلول): برای درمان زخم اثنی عشر و معده، افراد مسن، بزرگسالان و نوجوانان – 300 میلی گرم، 4 بار در روز، با غذا و هنگام خواب. برخی افراد ممکن است 400 یا 600 میلی گرم از دارو را 2 بار در روز، هنگام بیدار شدن از خواب و قبل از خواب مصرف کنند. برخی دیگر نیز 800 میلی گرم را در هنگام خواب مصرف می کنند. 
•    برای کودکان – 20 تا 40 میلی گرم برای هر کیلو از وزن بدن در روز که این میزان به 4 وعده تقسیم می شود که با هر وعده ی غذایی و قبل از خواب مصرف می شود. 
•    برای جلوگیری از زخم اثنی عشر: مسن ها، بزرگسالان و نوجوانان – مقدار 300 میلی گرم در روز، در هنگام بیدار شدن و قبل از خواب. برخی افراد ممکن است 400 میلی گرم از دارو را قبل از خواب مصرف کنند. در مورد کودکان میزان مصرف توسط پزشک تعیین می شود. 
•    برای درمان سوزش سردل، اسید معده و ترش کردن معده: بزرگسالان و نوجوانان با شروع علائم 100 تا 200 میلی گرم از دارو را با مقداری آب می خورند. این میزان هر 24 ساعت یک بار مصرف می شود. در هر 24 ساعت بیشتر از 400 میلی گرم استفاده نکنید. در مورد کودکان، میزان آن باید توسط پزشک تعیین شود. 
•    برای پیشگیری از سوزش سردل، اسید معده و ترش کردن معده: بزرگسالان و نوجوانان 100 تا 200 میلی گرم را با آب، یک ساعت قبل از خوردن غذا یا نوشیدن نوشابه ای که تصور می کنید باعث بروز این علائم می شوند، میل کنید. در هر 24 ساعت بیشتر از 400 میلی گرم مصرف نکنید. در مورد کودکان میزان مصرف توسط پزشک تعیین می شود. 
•    درمان شرایطی که در آن معده اسید زیادی تولید می کند: در بزرگسالان 300 میلی گرم، 4 بار در روز با وعده های غذایی و قبل از خواب مصرف می شود. در صورت نیاز پزشک این مقدار را تغییر می دهد. در مورد کودکان میزان مصرف توسط پزشک تعیین می شود. 
•    درمان رفلکس معده به مری: بزرگسالان 800 تا 1600 میلی گرم در روز مصرف می کنند که به مقادیر کمتر تقسیم می شود. طول درمان این مشکل معمولا تا 12 هفته طول می کشد. در مورد کودکان میزان مصرف توسط پزشک تعیین می شود. 
در مورد شکل تزریقی دارو:
•    برای درمان زخم های اثنی عشر یا زخم معده یا شرایطی که در آن معده بیش از اندازه اسید تولید می کند: برای مسن ها، بزرگسالان و نوجوانان – 300 میلی گرم هر 6 یا 8 ساعت به عضله یا به آرامی به رگ تزریق می شود. یا 900 میلی گرم را طی چند ساعت، هر ساعت حدود 37.5 میلی گرم به رگ تزریق می شود. برخی افراد ممکن است در ابتدا به 150 میلی گرم نیاز داشته باشند. برای کودکان 5 تا 10 میلی گرم برای هر یک کیلو از وزن بدن، هر 6 ساعت یا 8 ساعت تزریق می شود. 
•    برای پیشگیری از استرس مربوط به خونریزی: در بزرگسالان و نوجوانان – هر یک ساعت 50 میلی گرم به آرامی به رگ تزریق می شود و تزریق تا 7 ادامه دارد. در مورد کودکان میزان مصرف توسط پزشک تعیین می شود. 
•    در مورد فاموتیدین: برای مصرف خوراکی (حالت تعلیق، قرص، قرص جویدنی): برای درمان زخم اثنی عشری در مسن ها، بزرگسالان و نوجوانان 40 میلی گرم در روز و قبل از خواب مصرف می شود. برخی افراد نیز دو بار در روز و هر بار 20 میلی گرم از این دارو مصرف می کنند. در مورد کودکان میزان مصرف توسط پزشک تعیین می شود. 
•    برای پیشگیری از زخم اثنی عشر، بزرگسالان و نوجوانان 20 میلی گرم از دارو را یک بار در روز، قبل از خواب، مصرف می کنند. در مورد کودکان میزان مصرف توسط پزشک تعیین می شود. 
•    برای درمان زخم معده، مسن ترها، بزرگسالان و نوجوانان، 40 میلی گرم از دارو را یک بار در روز، قبل از خواب، مصرف می کنند. در مورد کودکان میزان مصرف توسط پزشک تعیین می شود. 
•    برای درمان سوزش سر دل و ترش کردن معده، بزرگسالان و نوجوانان 10 میلی گرم از دارو را با شروع علائم می خورند. این مقدار هر 24 ساعت یک بار مصرف می شود. در این مدت بیشتر از 20 میلی گرم از دارو را مصرف نکنید. در مورد کودکان میزان مصرف توسط پزشک تعیین می شود. 
•    برای پیشگیری از سوزش سردل، اسید معده و ترش کردن، یک ساعت قبل از خوردن غذاهایی که باعث بروز این علائم می شوند، بزرگسالان و نوجوانان 10 میلی گرم از دارو را می خورند. این مقدار هر 24 ساعت یک بار استفاده می شود و در این مدت نباید بیشتر از 20 میلی گرم از این دارو مصرف شود. در مورد کودکان میزان مصرف توسط پزشک تعیین می شود.
•    برای درمان شرایطی که معده اسید زیادی تولید می کند: مسن ترها، بزرگسالان و کودکان هر 6 ساعت 20 میلی گرم از دارو را مصرف می کنند. در صورت نیاز پزشک این مقدار را تغییر می دهد. در مورد کودکان میزان مصرف توسط پزشک تعیین می شود.
•    برای درمان رفلکس معده به مری: مسن ها، بزرگسالان و نوجوانان، 20 میلی گرم از دارو را 2 بار در روز و معمولا به مدت 6 هفته، مصرف می کنند. مصرف دارو برای کودکان با وزن بیشتر از 10 کیلوگرم نیز به این شکل است که برای هر یک کیلو گرم وزن بدن، 1 تا 2 میلی گرم در دو وعده مصرف می شود. در مورد کودکانی با وزن کمتر از 10 کیلو گرم، 1 تا 2 میلی گرم از دارو به ازای هر یک کیلو گرم وزن بدن در روز مصرف می شود که این میزان در سه وعده مصرف می شود. 
•    در مورد تزریق دارو: برای درمان زخم های اثنی عشر و زخم معده یا شرایطی که در آن معده اسید زیادی تولید می کند: مسن ترهها، بزرگسالان و نوجوانان، هر 12 ساعت 20 میلی گرم به رگ تزریق می شود. در مورد کودکان میزان مصرف توسط پزشک تعیین می شود.
•    برای نیزاتیدین: 
•    برای شکل خوراکی دارو (کپسول ها و محلول ها): برای درمان زخم های اثنی عشر و زخم معده در مسن ترها، بزرگسالان و نوجوانان، 300 میلی گرم از دارو یک بار در روز و قبل از خواب مصرف می شود. برخی افراد دارو را در دو وعده و هر وعده 150 میلی گرم مصرف می کنند. در مورد کودکان میزان مصرف توسط پزشک تعیین می شود.
•    برای پیشگیری از زخم های اثنی عشر: بزرگسالان و نوجوانان 150 میلی گرم از دارو را قبل از خواب مصرف می کنند. در مورد کودکان میزان مصرف توسط پزشک تعیین می شود.
•    برای پیشگیری از سوزش سردل، تولید اسید و ترش کردن معده: بزرگسالان و نوجوانان، 75 میلی گرم از دارو را 30 یا 60 دقیقه قبل از خوردن غذاهایی که عامل بروز این علائم هستند، مصرف می کنند. این مقدار هر 24 ساعت یک بار مصرف می شود. در مورد کودکان میزان مصرف توسط پزشک تعیین می شود.
•    برای درمان رفلکس معده به مری: بزرگسالان و نوجوانان 150 میلی گرم از دارو را دو بار در روز مصرف می کنند. در مورد کودکان میزان مصرف توسط پزشک تعیین می شود.
•    برای رانیتیدین: 
•    برای مصرف خوراکی دارو (شربت، قرص و قرص های جوشان): برای درمان زخم اثنی عشر فعال، مسن ها، بزرگسالان و نوجوانان 150 میلی گرم از دارو را 2 بار در روز مصرف می کنند. برخی نیز 300 میلی گرم از دارو را یک بار، قبل از خواب، مصرف می کنند. در مورد کودکان و اطفال، به ازای هر کیلو گرم وزن بدن، 2 تا 4 میلی گرم از دارو را دو بار در روز مورد استفاده قرار می دهند. به هرحال مصرف کل این دارو در روز برای کودکان بیشتر از 300 میلی گرم نمی باشد. 
•    برای بهبود زخم های اثنی عشری: مسن ها، بزرگسالان و نوجوانان، 150 میلی گرم از دارو را یک بار در روز مصرف می کنند. برای کودکان و اطفال نیز به این شکل است که به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، 2 تا 4 میلی گرم از دارو یک بار در روز مصرف می شود. به هرحال مصرف کل دارو در روز برای کودکان نباید بیشتر از 150 میلی گرم باشد. 
•    برای درمان اروفاژیت فرسایشی: مسن ها، بزرگسالان و نوجوانان 150 میلی گرم دارو، 4 بار در روز مصرف می شود. در مورد اطفال، به ازای هر یک کیلو گرم وزن بدن 5 تا 10 میلی گرم از دارو در هر روز مصرف می شود که معمولا این مقدار در دو وعده ی مجزا به کودک داده می شود. 
•    برای بهبود بیماری اروفاژیت فرسایشی: مسن ها، بزرگسالان و نوجوانان مقدار 150 میلی گرم از دارو را 2 بار در روز مصرف می کنند. در مورد کودکان میزان مصرف توسط پزشک تعیین می شود.
•    برای درمان زخم معده ی خوش خیم: 
•    مسن ها، بزرگسالان و نوجوانان 150 میلی گرم از دارو را 2 بار در روز مصرف می کنند. در کودکان به ازاری هرکیلوگرم وزن بدن، 2 تا 4 میلی گرم دارو مصرف می شود که کل مصرف دارو در روز نباید بیشتر از 300 میلی گرم باشد. 
•    برای بهبود زخم های معده: 
•    مسن ها، بزرگسالان و نوجوانان، 150 میلی گرم از دارو را کی بار در روز، قبل از خواب، مصرف می کنند. در کودکان به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، 2 تا 4 میلی گرم از دارو در روز مصرف می شود که کل مصرف دارو نباید بیشتر از 150 میلی گرم در روز باشد. 
•    برای درمان سوزش سردل، تولید اسید در معده و ترش کردن:
•    بزرگسالان و نوجوانان 150 میلی گرم از دارو را با شروع علائم، به همراه آب می خورند. این مقدار هر 24 ساعت یک بار مصرف می شود، اما هر روز نباید بیشتر از 300 میلی گرم از دارو مصرف کرد. در مورد کودکان میزان مصرف توسط پزشک تعیین می شود.
•    برای پیشگیری از سوزش سردل، تولید اسید و ترش کردن:
•    بزرگسالان و نوجوانان، 30 یا 60 دقیقه قبل از خوردن غذایی که باعث بروز این علائم می شوند،  150 میلی گرم از دارو را مصرف می کنند. اما هر 24 ساعت نباید بیشتر از 300 میلی گرم از آن را نصرف کرد. در مورد کودکان میزان مصرف توسط پزشک تعیین می شود.
•    برای درمان شرایطی که در آنها معده اسید زیادی تولید می کند: 
•    مسن ها، بزرگسالان و نوجوانان، 150 میلی گرم از دارو را 2 بار در روز مصرف می کنند. پزشک در صورت لزوم میزان مصرف دارو را تغییر خواهد داد. در مورد کودکان میزان مصرف توسط پزشک تعیین می شود.
•    برای درمان رفلکس معده به مری: 
•    مسن ها، بزرگسالان و نوجوانان، 150 میلی گرم از دارو را 2 بار در روز مصرف می کنند. پزشک در صورت لزوم میزان مصرف دارو را افزایش خواهد داد. در مورد کودکان، به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، 5 تا 10 میلی گرم از دارو مصرف می شود که معمولا این مقدار تقسیم شده و در دو وعده استفاده می شود. 
•    برای شکل تزریقی دارو: 
•    برای درمان زخم اثنی عشر و زخم معده یا شرایطی که در آن معده اسید زیادی تولید می کند:
•    برای مسن ها، بزرگسالان و نوجوانان، 50 میلی گرم از دارو هر 6 یا 8 ساعت به عضله یا به آرامی به رگ تزریق می شود. یا ممکن است هر ساعت 6.25 میلی گرم به آرامی به رگ تزریق شود. به هرحال بیشتر از 400 میلی گرم در روز لازم نیست. 
•    برای درمان زخم های اثنی عشر و معده: به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، 2 تا 4 میلی گرم از دارو در روز تزریق می شود که این مقدار معمولا تقسیم شده و هر 6 یا 8 ساعت به آرامی به رگ تزریق می شود. به هرحال این مقدار نباید بیشتر از 50 میلی گرم در هر 6 یا 8 ساعت باشد. 

در صورت فراموش کردن یک وعده ی دارویی چه کنیم؟
اگر یک وعده مصرف این دارو را فراموش کردید، به محض به خاطر آوردن آن را مصرف کنید. اما اگر تقریبا نزدیک به مصرف وعده ی بعدی بودید، وعده ی فراموش شده را نادیده بگیرید و همان برنامه ی زمانبندی قبل را دنبال کنید. هرگز دو وعده را همزمان مصرف نکنید. 
در هنگام استفاده ی بیش از حد و موارد اورژانسی چه کنیم؟
در رابطه با پاسخ این سوال در وب سایت مورد نظر مطلبی ارائه نشده بود. 
در هنگام استفاده از دارو چه موارد تغذیه ای را باید در نظر گرفت؟
در رابطه با پاسخ این سوال در وب سایت مورد نظر مطلبی ارائه نشده بود.
شیوه ی نگهداری از دارو
دارو را در بسته بندی و در دمای اتاق نگهداری کنید. دارو از گرما، رطوبت و نور مستقیم و یخ زدگی دور بماند. دور از دسترس کودکان باشد. از نگهداری داروهای قدیمی و تاریخ گذشته یا داروهایی که مصرف نمی کنید، خودداری کنید.

 
اقدامات احتیاطی
برخی آزمایشات ممکن است تحت تاثیر این داروها قرار گیرند. قبل از انجام آزمایش های زیر پزشک خود را از مصرف چنین دارویی مطلع سازید: 
•    انجام آزمایش پوستی به خاطر حساسیت ها
•    آزمایش برای تعیین میزان اسید معده 
به یاد داشته باشید که برخی داروها، مانند آسپرین، و برخی غذاها و نوشیدنی ها ( مانند مرکبات و نوشابه های گازدار) معده را تحریک کرده و مشکل را وخیم تر می سازند. 
سیگار کشیدن با افزایش اسید معده، تاثیر مسدودکننده های H2  را کاهش می دهد. این امر بیشتر تولید اسید شبانه را در معده تحت تاثیر قرار می دهد. زمانی که مسدود کننده های H2  را مصرف می کنید، سیگار کشیدن را کاملا متوقف کرده و یا حداقل پس از آخرین وعده ی دارویی در روز سیگار نکشید. مصرف نوشیدنی های الکلی در زمان مصرف مسدود کننده های H2 نیز توصیه نمی شود. 

عوارض جانبی
همراه با مزیت های خود، هر دارویی دارای عوارض جانبی نیز می باشد. گرچه تمام این عوارض اتفاق نمی افتند، اما در صورت بروز هرکدام معاینات پزشکی لازم خواهد بود. 
در صورت مشاهده ی هرکدام از علائم زیر، فورا با پزشک خود مشورت کنید: 
عوارض کمتر مشاهده شده
•    درد شکم
•    درد کمر، پا یا معده 
•    خونریزی یا پوسته پوسته شدن لب ها
•    تاول، سوزش، قرمزی، پوسته پوسته شدن و یا حساسیت پوست 
•    تاول در کف دست ها و کف پاها
•    تغییر در بینایی یا تاری دید 
•    گیجی
•    سرفه یا مشکل در بلع 
•    ادرار تیره رنگ 
•    سرگیجه 
•    ضعف
•    ضربان قلب نامنظم، سریع یا آهسته 
•    تب و لرز
•    علائم مشابه آنفلوآنزا
•    احساس ناراحتی و بیماری 
•    کهیر 
•    تورم رگ های خونی 
•    درد مفاصل 
•    روشن شدن رنگ مدفوع 
•    تغییر در اخلاق و روحیات، از جمله اضطراب، سردرگمی، توهم، افسردگی، عصبانیت یا بیماری های روانی شدید 
•    گرفتگی عضلانی یا درد 
•    تهوع، استفراغ یا از دست دادن اشتها 
•    درد 
•    پوسته پوسته شدن یا لایه برداری پوست 
•    چشم های قرمز و تحریک شده 
•    تنگی نفس 
•    جوش یا خارش پوست 
•    کاهش سرعت ضربان قلب 
•    گلودرد 
•    بروز زخم یا لکه های سفید بر روی لب، دهان و یا بر روی اندام تناسلی 
•    بروز مشکل ناگهانی در تنفس 
•    التهاب صورت، لب ها، دهان، زبان و پلک ها 
•    التهاب دست ها یا پاها 
•    التهاب یا دردناک شدن غدد
•    تنگی قفسه ی سینه 
•    تنگی نفس 
•    خونریزی یا کبودی غیرعادی 
•    ضعف یا خستگی غیرعادی 
•    خس خس کردن
•    چشم ها یا پوست زرد رنگ 
برخی از این عوارض جانبی نیاز به درمان ندارند و به خوی خود بهبود می یابند. به علاوه پزشک هم راهکارهایی برای پیشگیری یا کاهش این عوارض به شما ارائه خواهد داد. عوارض جانبی زیر خیلی کمتر مشاهده شده اند، اما به هرحال در صورت مشاهده ی هریک از آنها فورا به پزشک مراجعه کنید و سواات خود را از وی بپرسید: 
•    یبوست 
•    کاهش میل جنسی
•    کاهش توانایی جنسی (به ویزه در بیماران مبتلا به زولینجر الیسون که مقادیر بالای سایمتیدین را به مدت حداقل یک سال مصرف کرده اند.)
•    اسهال
•    مشکل در دفع ادرار 
•    سرگیجه
•    خواب آلودگی 
•    خشکی دهان یا پوست 
•    سردرد
•    افزایش یا کاهش دفع ادرار 
•    افزایش تعریق 
•    ریزش مو و کم شدن موها 
•    زنگ زدن یا وزوز گوش 
•    آبریزش بینی 
•    تورم سینه یا درد پستان در زنان و مردان 
•    مشکل در خواب 
تمام عوارض جانبی لیست شده در فوق، در مورد مصرف کنندگان این دارو گزارش نشده اند، اما حداقل برای یکی از آنها گزارش شده اند. همه ی مسدودکننده های H2 مشابه هستند، بنابراین هریک از عوارض فوق ممکن است با یکی از این داروها اتفاق بیفتد. 
برخی عوارض دیگر که در اینجا لیست نشده اند نیز ممکن است رخ دهند. به هرحال در صورت مشاهده ی هرگونه نشانه ای به پزشک مراجعه کنید.