ایماتینیب

ایماتینیب به تنهایی یا با داروهای دیگر برای درمان انواع مختلف سرطان یا شرایط مربوط به مغز استخوان استفاده می شود. این دارو از رشد سلول های سرطانی پیشگیری می کند و یک عامل ضد سرطان نامیده می شود. ایماتینب برای شرایط زیر مورد استفاده قرار می گیرد: 
•    ماستوسیتوز سیستمتیک تهاجمی (ASM)
•    لوکمی مزمن ائوزینوفیک (CEL)
•    درماتوفیبروسارکوم پروتوبرنس (DFSP)
•    تومورهای استرومال دستگاه گوارش (GIST)
•    سندروم Hypereosinophilic) HES)
•    سندروم میلودیسپلاستیک (MDS)
•    بیماری های میلوپرولیفراتیو (MPD)
•    برای درمان لوکمی لنفوبلاستی حاد با کروموزوم فیلادلفیای مثبت (PH + ALL)
•    برای درمان لوکمی میلوئید مزمن با کروموزوم فیلادلفیای مثبت (Ph+ CML)
این دارو فقط با نسخه پزشک فروخته می شود. 
داروی ایماتینیب به شکل قرص و کپسول موجود می باشد. 

برای تصمیم گیری در مورد مصرف یک دارو، خطرات و مزایای مصرف آن با یکدیگر مقایسه می شوند. این تصمیمی است که بیمار و پزشک خواهند گرفت. برای این دارو موارد زیر باید در نظر گرفته شوند:
حساسیت 
اگر تاکنون به این دارو یا هر داروی دیگری حساسیت نشان داده اید، با پزشک خود در میان بگذارید. به علاوه هر گونه حساسیت دیگری، مانند حساسیت های غذایی، حساسیت به رنگ و مواد نگهدارنده و حیوانات را نیز به پزشک خود اطلاع دهید. در مورد داروهایی بدون تجویز پزشک مصرف می کنید، حتما بسته بندی آن را مطالعه کنید. 
اطفال 
بررسی های انجام شده تاکنون ارتباطی بین سن مصرف کننده و تاثیرات ایماتینیب برای درمان Ph+ CML و Ph+ ALL در کودکان کمتر از 1 سال نشان نداده است. ایمنی و اثر بخشی دارو نیز ثابت نشده است. 
سالمندان 
بررسی های انجام شده تاثیر بدی از ایماتینب بر روی سالمندان نشان نداده است که لازم شود مصرف این دارو برای این سن محدود شود. با این حال عوارض جانبی جدی (مانند التهاب صورت، دست ها، انگشتان، پاها و قسمت های پایین ران ها و افزایش غیرطبیعی وزن) در افراد مسن بیشتر بروز می کند. افراد مسن ممکن است نسبت به تاثیرات داروی ایماتینیب حساسیت بیشتری نشان دهند. 
دوران بارداری 
بررسی ها در مورد مصرف داروی ایماتینیب برای زنان باردار نشان دهنده بروز خطراتی بر روی جنین بوده است. به هرحال مزایای درمان در یک موقعیت خطرناک یا یک بیماری جدی، مهم تر از خطرات بالقوه می باشند. 
دوران شیردهی و مادران شیرده 
در مورد مصرف داروی ایماتینیب در دوران شیردهی و تاثیرات آن بر روی نوزاد تحقیقات کافی انجام نشده است. پیش از مصرف این دارو در دوران شیردهی بهتر است مزایای درمانی آن را با خطرات احتمالی ان مقایسه کرده و با پزشک مشورت کنید. 
تداخلات دارویی
گرچه برخی داروها به هیچ وجه نباید همزمان مصرف شوند، اما در برخی موارد علیرغم بروز برخی تداخلات، دو دارو باید با هم مصرف شوند. در این موارد پزشک میزان مصرف دارو را تغییر خواهد داد و یا اینکه اقدامات احتیاطی دیگری ارائه می دهد. در زمان مصرف داروی ایماتینیب، اگر هریک از داروهای زیر را مصرف می کنید، حتما به پزشک خود اطلاع دهید. تداخلات دارویی زیر بر اساس ویزگی های بالقوه هر دارو رخ داده اند و لزوما رخ نمی دهند. 
مصرف این دارو با هریک از داروهای زیر توصیه نمی شود. در این شرایط ممکن است پزشک داروهای دیگر بیمار را تغییر دهد یا تصمیم بگیرد که کلا بیمار را با داروی ایماتینیب درمان نکند. 
•    Conivaptan
•    Eletriptan
•    Eliglustat
•    Flibanserin
•    Isavuconazonium Sulfate
•    Ivabradine
•    Lomitapide
•    Maraviroc
•    Naloxegol
•    Tolvaptan

مصرف این دارو با هیچ یک از داروهای زیر توصیه نمی شود، اما ممکن است در برخی موارد مصرف همزمان لازم شود. اگر هر دو دارو همزمان تجویز شده اند، پزشک میزان مصرف دارو یا تعداد دفعات مصرف آن و یا هر دو را تغییر خواهد داد. 
•    Acetaminophen
•    Amiodarone
•    Apixaban
•    Aprepitant
•    Bedaquiline
•    Bosutinib
•    Brentuximab Vedotin
•    Brexpiprazole
•    Cabazitaxel
•    Carbamazepine
•    Ceritinib
•    Cilostazol
•    Clozapine
•    Cobicistat
•    Cobimetinib
•    Crizotinib
•    Dabrafenib
•    Dasabuvir
•    Delamanid
•    Dexamethasone
•    Dihydroergotamine
•    Domperidone
•    Donepezil
•    Doxorubicin
•    Doxorubicin Hydrochloride Liposome
•    Ergotamine
•    Erlotinib
•    Eszopiclone
•    Everolimus
•    Fentanyl
•    Fluticasone
•    Fosaprepitant
•    Fosphenytoin
•    Gemfibrozil
•    Ginseng
•    Hydrocodone
•    Ibrutinib
•    Idelalisib
•    Ifosfamide
•    Ivacaftor
•    Ketoconazole
•    Lurasidone
•    Nilotinib
•    Olaparib
•    Oxycodone
•    Palbociclib
•    Panobinostat
•    Phenobarbital
•    Phenytoin
•    Pimozide
•    Piperaquine
•    Rifampin
•    Ruxolitinib
•    Simeprevir
•    Sonidegib
•    St John's Wort
•    Suvorexant
•    Tacrolimus
•    Tocophersolan
•    Topotecan
•    Vilazodone
•    Vorapaxar
•    Warfarin

مصرف این دارو با هر یک از داروهای زیر خطر بروز عوارض جانبی را به شدت افزایش می دهد، اما به هرحال مصرف هر دو دارو بهترین روش درمانی می باشد. اگر هر دو دارو با هم تجویز شده اند، پزشک میزان مصرف آنها، تعداد دفعات مصرف و یا هر دو را تغییر خواهد داد. 
•    Levothyroxine
•    Rifabutin
•    Simvastatin

دیگر تداخلات دارویی
برخی داروها نباید در زمان خوردن غذا یا نزدیک به آن مصرف شوند یا ممکن است برخی داروها با برخی غذاها تداخل داشته باشند. مصرف الکل و تنباکو نیز با برخی داروها تداخل پیدا می کنند. تداخلات زیر براساس اهمیت آنها انتخاب شده اند و لزوما اتفاق نمی افتند. 
مصرف این دارو با آب گریپفروت توصیه نمی شود، اما در برخی موارد ممکن است اجتناب ناپذیر باشند. اگر با هم مصرف شوند، پزشک میزان و دفعات مصرف دارو را تغییر خواهد داد یا در مورد غذا و تنباکو دستورالعمل هایی به شما می دهد. 
دیگر مشکلات پزشکی
وجود دیگر مشکلات پزشکی نیز بر روی مصرف این دارو تاثیر می گذارد. اگر دچار هریک از مشکلات زیر هستید، حتما به پزشک خود اطلاع دهید: 
•    مشکلات خونریزی
•    کم خونی
•    تجمع مایع در شکم
•    مشکلات خونریزی
•    نارسایی احتقانی قلب
•    کم کاری تیروئید
•    عفونت 
•    نوتروپنی (کم شدن سلول های سفید خون)
•    افیوژن پریکارد (مایع در اطراف قلب)
•    پلورال افیوژن (مایع در اطراف ریه ها)
•    ادم ریوی (تجمع مایع در ریه ها)
•    خونریزی معده
•    سوراخ در معده
•    ترومبوسیتوپنی (کم شدن پلاکت در خون)، در این شرایط دارو با احتیاط مصرف شود، چرا که ممکن است بیماری را بدتر کند. 
•    بیماری های کلیوی
•    بیماری های کبد، در این شرایط دارو با احتیاط مصرف شود، چرا که به دلیل حذف کندتر دارو از بدن، اثرات آن افزایش می یابد. 

این دارو را درست طبق دستورالعمل پزشک مصرف کنید. بیشتر از میزان توصیه شده مصرف نکنید و بیشتر از مدت توصیه شده نیز مصرف آن را ادامه ندهید. مصرف بیش از حد دارو احتمال بروز عوارض جانبی را افزایش می دهد و مصرف خیلی کم از دارو نیز به بهبود شرایط کمکی نخواهد کرد. 
داروی ایماتینیب باید با آب فراوان و همراه با غذا مصرف شود تا باعث تحریک معده نشود. قرص باید به طور کامل بلعیده شود و قبل از مصرف نباید شکسته یا خرد شود. 
اگر نمی توانید قرص را ببلعید، باید آن را در یک لیوان آب یا آب سیب حل کنید. اگر در حال مصرف قرص 100 میلی گرمی هستید، آن را در یک چهارم فنجان آب یا آب سیب حل کنید. اگر در حال مصرف قرص 400 میلی گرمی هستید، آن را در یک فنجان آب یا آب سیب حل کنید. پس از حل شدن کامل قرص آن را بلافاصله بنوشید. 
در زمان مصرف این دارو از گریپفروت یا آب گریپفروت مصرف نکنید. گریپفروت باعث می شود که سطح خونی مربوط به این دارو بالاتر از حد طبیعی باشد. 
مراقب باشید به قرص های شکسته یا خرد شده دست نزنید. در صورت تماس دست با قرص شکسته ایماتینیب بلافاصله دستان خود را با آب و صابون بشویید. 
میزان مصرف 
میزان مصرف این دارو برای بیماران مختلف متفاوت خواهد بود. باید طبق دستورات پزشک یا نوشته های روی بسته بندی دارو را مصرف کنید. اطلاعات زیر تنها در مورد میزان مصرف متوسط این دارو می باشد. اگر میزان مصرف شما از این دارو متفاوت است، آن را تغییر ندهید مگر با مشورت پزشک. 
میزان دارویی که مصرف می کنید، بستگی به قدرت آن دارو دارد. به علاوه میزان مصرف دارو، تعداد دفعات مصرف هر دارو و فاصله زمانی بین هر دفعه بستگی به بیماری زمینه دارد که به خاطر آن دارو را مصرف می کنید. 
•    برای شکل خوراکی دارو (قرص): برای درمان ماستوسیتوز سیستمیک تهاجمی (ASM): 
    بزرگسالان – مقدار 400 میلی گرم، یک بار در روز. پزشک میزان مصرف را طبق نیاز هماهنگ می کند. 
    کودکان – مصرف و میزان آن توسط پزشک تعیین می شود. 
•    برای درمان لوکمی مزمن ائوزینوفیلیک (CEL) یا سندروم hypereosinophilic) HES): 
    بزرگسالان - مقدار 400 میلی گرم، یک بار در روز. پزشک میزان مصرف را طبق نیاز هماهنگ می کند. 
    کودکان – مصرف و میزان آن توسط پزشک تعیین می شود. 
•    برای درمان درماتوفیبروسارکوم پروتوبرنس (DFSP): 
    بزرگسالان – 800 میلی گرم در روز و در یک وعده یا در دو وعده 400 میلی گرمی. 
    کودکان – مصرف و میزان آن توسط پزشک تعیین می شود.
•    برای درمان تومورهای استرومال دستگاه گوارش (GIST): 
    مقدار 400 میلی گرم، یک بار در روز. پزشک میزان مصرف را طبق نیاز هماهنگ می کند. با این حال میزان مصرف دارو معمولا از 800 میلی گرم در روز بیشتر نیست. 
    کودکان - مصرف و میزان آن توسط پزشک تعیین می شود.
•    برای درمان سندروم میلودیسپلاستیک (MDS) یا بیماری های میلوپرولیفراتیو (MPD): 
    بزرگسالان - مقدار 400 میلی گرم، یک بار در روز
    کودکان - مصرف و میزان آن توسط پزشک تعیین می شود.
•    برای درمان لوکمی لنفوبلاستی حاد با کروموزوم فیلادلفیای مثبت (PH + ALL)
    بزرگسالان – 600 میلی گرم یک بار در روز
    کودکان 1 ساله و بالاتر – میزان مصرف بر اساس اندازه بدن نوزاد تعییپن می شود و باید توسط پزشک تعیین شود. میزان مصرف معمولا 340 میلی گرم برای متر مربع در روز است. این میزان در یک وعده، یک بار در روز و یا در دو وعده در یک روز مصرف می شود (صبح و عصر). به هرحال این میزان بیشتر از 600 میلی گرم در روز نمی شود. 
    کودکان کمتر از 1 سال: مصرف و میزان آن توسط پزشک تعیین می شود. 
•    برای درمان لوکمی میلوئید مزمن با کروموزوم فیلادلفیای مثبت (Ph+ CML):
    بزرگسالان – 400 میلی گرم، یک بار در روز. پزشک میزان مصرف را طبق نیاز هماهنگ می کند. با این حال میزان مصرف دارو معمولا از 800 میلی گرم در روز بیشتر نیست.
    کودکان 1 سال و بیشتر از 1 سال - میزان مصرف بر اساس اندازه بدن نوزاد تعییپن می شود و باید توسط پزشک تعیین شود. میزان مصرف معمولا 340 میلی گرم برای متر مربع در روز است. این میزان در یک وعده، یک بار در روز و یا در دو وعده در یک روز مصرف می شود (صبح و عصر). به هرحال این میزان بیشتر از 600 میلی گرم در روز نمی شود. 
    کودکان کمتر از 1 سال: مصرف و میزان آن توسط پزشک تعیین می شود. 
در صورت فراموش کردن یک وعده دارویی چه کنیم؟
اگر مصرف یک وعده از این دارو را فراموش کردید، به محض به خاطر آوردن آن را مصرف کنید. اما اگر تقریبا نزدیک به وعده دیگر مصرف دارو هستید، وعده فراموش شده را نادیده بگیرید و به برنامه معمول خود ادامه دهید. هرگز دو وعده را همزمان مصرف نکنید. 
شیوه نگهداری دارو 
دارو باید در بسته بندی و در دمای اتاق و دور از گرما، رطوبت و نور مستقیم نگهداری شود. دور از دسترس اطفال نگهداری شود. از نگهداری داروهای قدیمی و تاریخ گذشته خودداری کنید. 

بسیار مهم است که پزشک طی معاینات منظم میزان تاثیر دارو و بهبود بیماری را بررسی کند. آزمایش های خون برای بررسی عوارض جانبی مورد نیاز می باشند. مراجعات خود را به پزشک به طور منظم انجام دهید. 
مصرف این دارو در دوران بارداری ممکن است به جنین آسیب برساند. بنابراین در زمان مصرف داروی ایماتینیب از روش های ضد بارداری مطمئن و موثر استفاده کنید. اگر در زمان مصرف دارو فکر می کنید که حامله شده اید، بلافاصله به پزشک مراجعه کنید. 
در دوره مصرف این دارو ممکن است واکنش های پوستی شدیدی رخ دهد. اگر همزمان با مصرف این دارو هر گونه تاول، شل شدن پوست، ضایعات پوستی و قرمزی یا بثورات شدید، زخمی شدن پوست و یا تب و لرز مشاهده کردید، بلافاصله به پزشک مراجعه کنید. 
برخی عوارض جانبی جدی، مانند مدفوع سیاه و قیری، درد شدید معده، استفراغ خون یا ماده ای به شکل قهوه، ممکن است در زمان مصرف این دارو بروز کند. 
زمانی که در حال درمان با داروی ایماتینیب هستید و پس از اینکه مصرف آن را متوقف کردید، بدون مشورت پزشک هیچ واکسیناسیونی انجام ندهید. ایماتینیب مقاومت بدن را کاهش می دهد و احتمال بروز عفونت وجود دارد. به علاوه دیگر افرادی که با شما زندگی می کنند هم نباید واکسن خوراکی فلج اطفال را استفاده کنند، زیرا ممکن است ویروس فلج اطفال را به شما انتقل دهند. همچنین از نزدیک شدن به افرادی که اخیرا از واکسن فلج اطفال استفاده کرده اند دوری کنید. اگر دوری از این افراد برایتان ممکن نیست، حتما از ماسک استفاده کنید. 
ایماتینیب به طور موقت باعث کاهش تعداد گلبول های سفید خون می شود و در نتیجه احتمال بروز عفونت افزایش می یابد. همچنین تعداد پلاکت های خون را نیز کاهش می دهد که برای لخته شدن خون لازم هستند. در صورت بروز این شرایط، و به ویژه اگر دچار کم خونی هستید، اقدامات احتیاطی زیر را انجام دهید تا خطر ابتلا به عفونت یا خونریزی را کاهش دهید:
•    اگر می توانید، از نزدیک شدن به افراد مبتلا به عفونت اجتناب کنید. اگر فکر می کنید به نوعی عفونت مبتلا شده اید یا اگر دچار تب و لرز، سرفه یا خشن شدن صدا، کمر درد یا پهلو درد شده اید و در دفع ادرار دچار مشکل شده اید، بلافاصله به پزشک مراجعه کنید. 
•    اگر خونریزی غیرعادی، کبودی، مدفوع سیاه، خون در ادرار یا مدفوع و یا نقاط قرمز روی پوست خود مشاهده کردید، بلافاصله به پزشک مراجعه کنید. 
•    در زمان استفاده از مسواک، نخ دندان یا خلال دندان مراقب باشید. پزشک یا دندانپزشک احتمالا روش های دیگری برای حفظ بهداشت دهان و دندان به شما توصیه کنند. قبل از هر گونه معاینات مربوط به دهان و دندان با پزشک خود مشورت کنید. 
•    در زمان مصرف این دارو به چشم ها یا داخل بینی خود دست نزنید، مگر اینکه قبل از آن دست های خود را تمیز شسته باشید. 
•    هنگام کار با اشیاء نوک تیز و برنده مراقب باشید. 
•    از موقعیت هایی که احتمال کبود شدن یا مصدومیت برای شکا وجود دارد (مانند برخی ورزش ها)، اجتناب کنید. 
اگر وزن شما در حال افزایش است، دچار درد یا ناراحتی در قفسه سینه هستید، احساس خستگی و ضعف شدید می کنید، در تنفس دچار مشکل شده اید، ضربان قلب شما نامتناسب است یا قسمت هایی از بدن مانند دست ها و پاها و مچ دست ها و مچ پاهایتان ملتهب شده اند، بلافاصله به پزشک مراجعه کنید. این علائم می توانند نشانه های مشکل قلبی باشند یا اینکه بدن آب بیش از حد در خود نگاه داشته است. 
در ثورت مشاهده این علائم نیز بلافاصله به پزشک مراجعه کنید: احساس درد یا حساسیت در قسمت بالای شکم، مدفوع کم رنگ، ادرار تیره، کم شدن اشتها، تهوع، خستگی یا ضعف شدید و زردی پوست و چشم ها. این علائم نشان دهنده مشکل جدی در کبد هستند. 
این دارو سرعت رشد را پایین می آورد. اگر فرزند شما در حال مصرف این داروست، پزشک به طور منظم قد وزن کودک را بررسی خواهد کرد تا از رشد مناسب وی اطمینان حاصل کند. 
این دارو ممکن است باعث نوعی عکس العمل شدید به نام سندروم تومور لیز شود. برای پیشگیری از این بیماری، پزشک دارویی تجویز خواهد کرد. اگر میزان ادرار شما کاهش یافته یا دچار تغییر شده، یا دچار درد، سفتی یا تورم مفاصل شده اید، احساس درد در کمر، پهلو و یا معده خود می کنید، وزن شما افزایش می یابد، پاها یا قسمت های پایین پاهایتان متورم شده و احساس خستگی غیرمعمول می کنید، بلافاصله به پزشک مراجعه کنید. 
این دارو ممکن است باعث سرگیجه، خواب آلودگی و مشکل بینایی شود. بنابراین قبل از رانندگی، استفاده از ماشین های مختلف و یا هر کاری که مستلزم داشتن هوشیاری است، در مورد چگونگی عکس العمل بدن خود به دارو اطمینان حاصل کنید. 
از هر گونه داروی دیگری، از جمله داروی تجویز شده توسط پزشک یا داروهای بدون نسخه و یا مکمل ها و ویتامین ها، مصرف نکنید، مگر اینکه با پزشک مشورت کرده باشید. 

همراه با تاثیرات مورد نیاز، هر دارو دارای عوارض ناخواسته نیز خواهد بود. گرچه تمام این عوارض رخ نمی دهند، اما در صورت بروز هر یک، مراقبت های پزشکی فوری نیاز خواهد بود. 
در صورت بروز هر یک از عوارض زیر، بلافاصله به پزشک مراجعه کنید:
عوارض شایع تر
•    درد، گرفتگی، سوزش یا حساسیت شکم یا معده
•    خونریزی از زخم پس از جراحی
•    خونریزی از لثه ها
•    مشکلات خونریزی
•    التهاب صورت، دست ها و قسمت های پایین پاها
•    مشاهده خون در ادرار
•    چشم قرمز
•    خونریزی بینی
•    لب ها و ناخن های کبود
•    تاری دید
•    درد در تمام بدن
•    ناراحتی و درد در قفسه سینه 
•    لرز
•    مدفوع به رنگ گل
•    سرفه
•    سرفه هایی که گاهی خلط صورتی و کف آلود تولید می کند
•    خون بالا آوردن به همراه سرفه 
•    کاهش میزان ادرار
•    کاهش اشتها
•    اسهال
•    بروز مشکل در تنفس
•    مشکل در بلع 
•    سرگیجه
•    دهان خشک
•    گرفتگی گوش ها
•    تب
•    احساس کلی ناراحتی و بیماری
•    سردرد
•    ناتوانی در صحبت کردن 
•    افزایش جریان قاعدگی یا خونریزی واژینال
•    افزایش تشنگی
•    ضربان نامنظم قلب
•    خارش
•    درد مفاصل
•    تکه های بزرگ و آبی یا بنفش رنگ برروی پوست 
•    از دست دادن اشتها
•    از دست دادن صدا
•    تغییر خلق و خو
•    درد عضلات 
•    گرفتگی عضلات 
•    تهوع و استفراغ
•    خس خس کردن در هنگام تنفس
•    خونریزی از بینی
•    بی حسی یا سوزن سوزن شدن دست ها، پاها یا لب ها
•    درد یا حساسیت به لمس در چشم ها و استخوان های گونه 
•    ادرار کردن مشکل و دردناک 
•    پوست رنگ پریده 
•    خونریزی طولانی مدت در اثر بریدگی
•    افزایش وزن سریع 
•    مدفوع قرمز، سیاه یا خونی
•    ادرار قرمز یا قهوه ای تیره 
•    قرمزی چشم ها
•    تشنج
•    کوتاه شدن نفس ها
•    بثورات پوستی
•    لکنت زبان 
•    لکه های قرمز یا بنفش یر روی پوست 
•    عطسه 
•    گلو درد
•    زخم یا لکه های سفید بر روی لب ها و در دهان 
•    گرفتگی بینی یا آبریزش بینی 
•    عرق کردن زیاد
•    تورم پاها و مچ پاها
•    التهاب غدد
•    نابینایی موقت 
•    سفت شدن قفسه سینه 
•    مشکل در خوابیدن 
•    بروز مشکل در تنفس در زمان خواب 
•    بروز مشکل در تنفس در زمان حرکت یا پیاده روی
•    خونریزی یا کبودی غیرعادی
•    ضعف و خستگی غیرعادی
•    استفراغ خون یا ماده ای مشابه قهوه 
•    ضعف ناگهانی و شدید در بازو یا پا در یک طرف بدن 
•    چشم ها یا پوست زرد 
عوارض ناشناخته 
•    اضطراب 
•    تاول یا شل شدن پوست 
•    تغییر در بینایی که قبل از شروع درمان وجود نداشته 
•    درد در قفسه سینه که احتمالا به بازوی چپ، گردن و شانه حرکت می کند. 
•    گیجی
•    رشد کند در کودکان 
•    تنفس نامنظم، سریع یا کند
•    تهوع، سوزش سر دل یا سوء هاضمه شدید و مداوم 
•    درد استخوان ها
•    چشم های قرمز و حساس
•    ضایعات پوستی قرمز که اغلب با یک مرکز بنفش همراه است
•    مگس پران چشم و دیگر مشکلات بینایی
•    درد شدید شکم یا معده
•    یبوست شدید 
•    استفراغ شدید
•    بروز حساسیت به لمس، درد، تورم، گرمی و تغییر رنگ در پوست و رگه های برجسته سطحی در منطقه آسیب دیده
برخی عوارض جانبی نیاز به درمان ندارند و به خودی خود درمان می شوند. این عوارض با هماهنگ شدن بدن با دارو، برطرف می شوند. به علاوه پزشک نیز راهکارهایی برای پیشگیری و کاهش برخی از این عوارض ارائه می دهد. با این حال در صورتیکه هر یک از عوارض زیر ادامه پیدا کردند و باعث آزار شما شدند، به پزشک مراجعه کنید: 
•    افزایش اسید معده یا ترش کردن 
•    آروغ زدن 
•    مشکل در دفع مدفوع 
•    مشکل در حرکت کردن 
•    دلسردی و ناامیدی
•    گاز زیاد در معده یا روده 
•    ترس یا عصبی شدن 
•    احساس ناراحتی 
•    به طور غیرعادی احساس سرما کردن 
•    احساس سیر بودن 
•    افزایش حرکات روده 
•    کج خلقی
•    کم شدن قدرت 
•    شل شدن مدفوع 
•    از دست دادن علاقه و لذت 
•    سفتی عضلات 
•    عرق کردن شبانه 
•    دفع گاز
•    بی خوابی
•    ناراحتی یا درد معده 
•    تورم مفاصل
•    مشکل در تمرکز
•    کاهش وزن
•    بروز مشکل در خوابیدن 
عوارض کمتر مشاهده شده:
•    کمر درد
•    طعم بد، عیرعادی یا ناخوشایند 
•    تغییر طعم 
•    آبریزش چشم ها
عوارض دیگری که در اینجا به آنها اشاره نشده نیز ممکن است بروز کنند. اگر عوارض دیگری مشاهده کردید، به پزشک مراجعه کنید.