متنامین

داروی متنامین متعلق به خانواده داروهای ضدعفونی کننده است. این دارو برای جلوگیری و درمان عفونت های دستگاه ادرار استفاده می شود. این دارو فقط با نسخه پزشک در دسترس بیمار قرار می گیرد. 
داروی متنامین به شکل قرص، محلول و قرص روکش دار موجود می باشد. 

در تصمیم گیری در مورد مصرف یک دارو، خطرات و مزایای آن باید در کنار یکدیگر سنجیده شوند. تصمیم نهایی در مورد مصرف دارو توسط بیمار و پزشک گرفته می شود. در مورد این دارو نکات زیر باید مورد توجه قرار گیرند:
آلرژی و حساسیت
اگر نسبت به این دارو یا هر داروی دیگری واکنش حساسیتی غیرطبیعی نشان داده اید، حتما به پزشک خود اطلاع دهید. به علاوه  هر گونه حساسیت دیگر، از جمله حساسیت غذایی، حساسیت به حیوانات و پرندگان و حساسیت به مواد نگهدارنده، را با پزشک درمیان بگذارید. در صورت مصرف هر دارو بدون نسخه پزشک بروشور مربوط به دارو را با دقت مطالعه کنید. 
اطفال
گرچه اطلاعات دقیقی در مورد مصرف داروی متنامین در کودکان در مقایسه با دیگر سنین وجود ندارد، اما انتظار نمی رود که این دارو باعث بروز عوارض جانبی خاصی در کودکان شود. 
سالمندان 
در مورد تاثیر بسیاری از داروها بر روی افراد مسن مطالعه کافی انجام نشده است. بنابراین نمی توان با اطمینان گفت که آیا آنها بر روی افراد جوان و مسن تاثیر یکسان خواهند داشت یا اینکه در افراد مسن باعث بروز عوارض جانبی می شوند. اطلاعات خاصی در مورد تاثیر داروی متنامین بر روی افراد مسن وجود ندارد. 
دوران بارداری
مصرف این دارو در حیوانات دارای تاثیر منفی بوده است. در رابطه با تاثیر آن در دوران بارداری در حیوانات و زنان باردار مطالعه کافی انجام نشده است. 
دوران شیردهی و زنان شیرده
در مورد تاثیر دارو بر روی نوزاد در دوران شیردهی تحقیقات کافی انجام نشده است. به هرحال در این دوران بهتر است مزایای دارو و خطرات آن با یکدیگر مقایسه شوند. 
تداخلات دارویی
گرچه برخی داروها به هیچ عنوان نباید همزمان با یکدیگر مصرف شوند، اما در برخی موارد علیرغم وجود تداخلات دارویی، دو دارو باید با هم مورد مصرف قرار گیرند. در اینگونه موارد پزشک یا میزان مصرف هر دارو را تغییر خواهد داد و یا تدابیر احتیاطی دیگر خواهد اندیشید. در زمان تجویز این دارو، اگر هر یک از داروهای لیست شده در زیر را مصرف می کنید، به پزشک خود اطلاع دهید. تداخلات زیر براساس اهمیت آنها انتخاب شده اند و لزوما فراگیر نیستند.
مصرف این دارو با هر یک از موارد زیر توصیه نمی شود. در این صورت پزشک ممکن است تصمیم بگیرد این دارو یا داروهای مصرفی دیگر بیمار را تغییر دهد:
•    Acetazolamide
•    Mafenide
•    Silver Sulfadiazine
•    Sulfabenzamide
•    Sulfacetamide
•    Sulfacytine
•    Sulfadiazine
•    Sulfamerazine
•    Sulfamethazine
•    Sulfamethoxazole
•    Sulfanilamide
•    Sulfapyridine
•    Sulfasalazine
•    Sulfathiazole
•    Sulfisoxazole
•    Zonisamide

تداخلات دارویی دیگر
بعضی داروها نباید در زمان خوردن غذا یا فورا پس از آن و یا با برخی غذاهای خاص، مصرف شوند، چرا که احتمال بروز مشکلاتی وجود دارد. مصرف تنباکو و الکل نیز با بعضی داروها مشکلاتی را در پی خواهد داشت. در مورد چگونگی مصرف این دارو با غذا، الکل و یا دخانیات با پزشک مشورت کنید. تداخلات دارویی براساس 
دیگر مشکلات پزشکی
وجود دیگر مشکلات پزشکی ممکن است بر روی مصرف این دارو تاثیر بگذارد. در صورتی که هر گونه مشکل دیگری دارید، به پزشک خود اطلاع دهید، به ویژه هر یک از موارد زیر:
•    کم آبی (شدید)
•    بیماری های کلیوی (شدید): مصرف داروی متنامین در افراد مبتلا به بیماران کلیوی شدید، عوارض جانبی را تشدید می کند و بر روی کلیه تاثیر می گذارد. 
•    بیماری شدید کبد: مصرف داروی متنامین در افراد مبتلا به بیماری های شدید کبدی، عوارض این بیماری را تشدید می کند. 

پیش از مصرف داروی متنامین، ادرار خود را با استفاده از کاغذ پنافتازین یا تست کننده های دیگر بررسی کنید تا میزان اسیدی بودن آن را چک کنید. ادرار باید اسیدی باشد تا داروی متنامین به خوبی اثر کند (میزان pH باید 5.5 یا کمتر باشد). اگر در رابطه با این موضوع سوالی دارید، با پزشک خود مشورت کنید. 
تغییر رژیم غذایی می تواند به اسیدی شدن ادرار کمک کند، ام قبل از هر گونه تغییر در رژیم غذایی با پزشک خود مشورت کنید، به ویژه اگر به خاطر شرایطی مانند دیابت رژیم غذایی خاصی را دنبال می کنید. برای اسیدی شدن ادرار از مصرف بسیاری میوه ها اجتناب کنید (به ویژه میوه های خانواده مرکبات)، شیر و محصولات لبنی و دیگر غذاهایی که میزان اسیدی بودن ادرار را کم می کنند، کمتر بخورید. به علاوه از مصرف آنتی اسیدها نیز خودداری کنید، مگر اینکه با توصیه پزشک باشد. مصرف پروتئین و خوراکی هایی مانند زغال اخته (به ویژه آب زغال اخته که ویتامین C به آن اضافه شده باشد) آلو و یا آلو خشک می توانند در اسیدی کردن ادرار موثر باشند. اگر ادرار شما هنوز به اندازه کافی اسیدی نیست، به پزشک مراجعه کنید. 
اگر مصرف داروی متنامین باعث تهوع و دل پیچه می شود، بهتر است آن را بعد از غذا یا قبل از خواب بخورید. بیمارانی که شکل گراتول خشک این دارو را مصرف می کنند، موارد زیر را باید در نظر بگیرند:
•    محتوای هر پاکت را فورا پیش از مصرف، در 50 تا 100 میلی لیتر آب سرد حل کنید. آن را به خوبی به هم بزنید. سپس تمام مایع را به طور کامل بنوشید تا میزان مورد نظر دارو را مصرف کرده باشید. 
بیمارانی که مایع خوراکی این دارو را مصرف می کنند، موارد زیر را مورد توجه قرار دهند:
•    از قاشق های خاص یا دیگر وسایلی که میزان دقیق دارو را تعیین می کنند، استفاده کنید. یک قاشق چایخوری که در خانه مورد استفاده قرار می گیرد، ممکن است اندازه ایده آل نباشد. 
بیمارانی که قرص پوشش دار استفاده می کنند، موارد زیر را باید مورد توجه قرار دهند:
•    کل قرص را ببلعید. پیش از بلعیدن آن را نشکنید یا خراش ندهید. 
برای اینکه عفونت از بدن به طور کامل برطرف شود، مصرف دارو را در کل دوره درمان ادامه دهید، حتی اگر پس از چند روز از مصرف دارو احساس بهبود کردید. تمام وعده های دارویی را مصرف کنید. 
میزان مصرف
میزان مصرف این دارو برای بیماران مختلف، متفاوت خواهد بود. طبق دستورات پزشک و یا دستورالعمل روی بسته بندی، دارو را مصرف کنید. اطلاعات ارائه شده در ادامه مقاله میزان مصرف متوسط این دارو را نشان می دهد. اگر مصرف شما از این دارو با این مقدار متفاوت است، آن را تغییر ندهید، مگر با مشورت پزشک. 
میزان دارویی که مصرف می کنید، بستگی به قدرت آن دارو دارد. به علاوه تعداد دفعات مصرف دارو و فاصله زمانی بین هر وعده و طول دوره مصرف دارو، بستگی به بیماری مورد نظر دارد. 
•    برای درمان عفونت های دستگاه ادراری:
    برای شکل خوراکی قرص (قرص متامین هیپورات)
•    بزرگسالان و کودکان 12 سال به بالا – مقدار1 گرم در دو وعده در روز، صبح و عصر. 
•    کودکان بالای 6 سال – مصرف و میزان آن توسط پزشک تعیین می شود. 
•    کودکان 6 تا 12 سال – 500 میلی گرم تا 1 گرم، دو بار در روز، صبح و عصر. 
•    برای مصرف خوراکی دارو ( قرص خوراکی روکش دار متنامین مندلات، قرص های معمولی، محلول و سوسپانس):
    بزرگسالان و کودکان بالای 12 سال – 1 گرم در 4 وعده روزانه، پس از هر وعده غذایی و قبل از خواب مصرف شود. 
    کودکان بالای 6 سال – مصرف دارو براساس وزن بدن تعیین می شود. میزان معمول دارو 18.3 میلی گرم برای هر یک کیلوگرم وزن بدن در یک روز می باشد. این مقدار پس از وعده های غذایی یا قبل از خواب مصرف شود. 
    کودکان 6 تا 12 سال – 500 میلی گرم، 4 بار در روز. این مقدار پس از هر وعده غذایی وقبل از خواب مصرف شود. 
در صورت فراموش کردن یک وعده دارویی چه باید کرد؟
اگر یک وعده دارویی را فراموش کردید، به نحض به خاطر آوردن، آن را مصرف کنید. اما اگر زمان یادآوری تقریبا نزدیک به وعده مصرف بعدی می باشد، وعده فراموش شده را نادیده گرفته و طبق روند قبلی به مصرف دارو ادامه دهید. دو وعده را همزمان مصرف نکنید. 
شیوه نگهداری از دارو
دارو را در بسته بندی، در دمای اتاق و دور از گرما، رطوبت و نور مستقیم نگهداری کند. از یخ زدگی دارو جلوگیری کنید. دارو را از دسترس کودکان دور نگاه دارید. داروهایی را که مصرف نمی کنید و داروهای قدیمی را دور بریزید. 

اگر علائم بیماری پس از چند روز از مصرف دارو، بهبود نیافت و یا بدتر شد فورا به پزشک مراجعه کنید. 

به همراه تمام تاثیرات اولیه، هر دارو دارای عوارض ناخواسته نیز می باشد. گرچه همه این عوارض اتفاق نمی افتند، اما در صورت بروز هر کدام از این عوارض، مراقبت های پزشکی نیاز خواهد بود. 
برخی عوارض جانبی رخ داده نیازی به مراقبت های پزشکی ندارند. این عوارض در طول درمان و با سازگاری بدن به دارو برطرف خواهند شد. به علاوه پزشک نیز راه کارهایی برای پیشگیری و یا کاهش این عوارض ارائه خواهد داد.