دی اتیل اتر

دی اتیل اتر یک مایع بدون رنگ، فرار و بسیار قابل اشتعال (نقطه جوش 34.5 درجه سانتیگراد [94.1 درجه فارنهایت]) با بوی قوی و مشخص و طعم گرم و شیرین است. این دارو یک حلال گسترده  بروم، ید، اکثر مواد چرب و رزین، روغن فرار، لاستیک خالص و برخی از آلکالوئید های گیاهی است.
سابقا از این دارو به عنوان یک بیهوش کننده قوی استفاده میشد.
 

دی اتیل اتر را هم میتوان نوشید و هم استنشاق کرد.

نوشیدن

یکی از معروفترین محصولات اتر حاوی قطره های هفمن بود. این محصول  مخلوطی از 1.650 میلی لیتر اتر و 3.35 میلی لیتر از 60٪ [الکل اتلینک] / autolink بود. اتر نمیتواند خالص باشد، زیرا به G.I. آسیب میرساند. تراکم و همچنین مشکلات زیادی در به وجود آمدن گاز معده وجود دارد. 

 استنشاق
یکی از بهترین روش های استنشاق اتر این است که دی اتیل را روی یک تکه پارچه بریزید. شیوه آن به این صورت است که : پارچه باید به یک مربع برسد. در لای پارچه، مقدار کمی دی اتیل اتر باید ریخته شود. و سپس محلول روی پارچه را استنشاق کرد.

هرگز نباید از یک کیسه پلاستیکی استفاده کرد، زیرا اتر موجب بیهوشی میگردد. اگر این کیسه به طور تصادفی وارد دهان شود ممکن است موجب مرگ گردد. 
 

حالت تهوع
یکی از عوارض جانبی ناخوشایند مرتبط با بیهوشی با استفاده از دی اتیل اتر حالت  تهوع است. در مقاله ای که در سال 1969 در مجله پزشکی نیوانگلند منتشر شد، دکتر H. Amsden در مورد نتایج مطالعه ای که به منظور تعیین حالت تهوع در بیماران بیهوش شده با اتر گزارشی درج کرده است. او در یافته های خود اشاره می کند که اتر ظاهرا به طور چشمگیری ترشح مخاط در معده را افزایش می دهد که منجر به احساس حالت تهوع و بویژه پس از بیهوشی می شود.

علائم اندامی
به طور جزئی به علت بسیار سمی بودن اتر، که بر کبد و کلیه تاثیر می گذارد ،بیحس کننده کننده های اتر به اندام های بدن فشار  بسیاری وارد میکنند،. در مقاله 1993 در مجله "مقالات انجمن سلطنتی پزشکی"، دکتر R. Minnitt می گوید که بیهوشی اتر معمولا باعث افزایش قند خون و کاهش فشار خون می شود. افزایش قند خون ناشی از کاهش سیگنالهای لوزالمعده در سلولها است تا قند را از خون بگیرد و سیگنالهای بیشتری به سلولها برای آزاد شدن قند خون وارد شود. این مسئله می تواند منجر به بروز نشانه های گرسنگی ، که به عنوان کتوز ظاهر می شود، منجر شود. 

مرگ
جدی ترین خطرات مرتبط با بیهوشی با دی اتیل اتر، مرگ و میر است. از آنجا که LD50 یا دوز اتر که احتمال مرگ را در 50 درصد جمعیت ایجاد می کند، تنها کمی بالاتر از دوز اتر مورد نیاز برای کاهش آگاهی و هوشیاری است، بسیاری از بیمارانی در طول درمان به طور تصادفی  بیش از حد اتر را مصرف  کرده اند. 
ذخیره طولانی مدت دی اتیل اتر می تواند منجر به تشکیل پراکسید های منفجره شود. همچنین نشان داده شده است که میتواند دارای  اثرات جهش یافته باشد. و در نتیجه منجر به  التهاب پوست، چشم و دستگاه تنفسی گردد. استنشاق بخارات دی اتیل اتر ممکن است باعث نارسایی، تهوع، از دست دادن هوشیاری، سرگیجه و خواب آلودگی شود

عوارض مثبت
•    آرامش
•    درک بهتر موسیقی
•    توهمات شنیداری(ممکن است اشیا با شما سخن بگویند)
•    توهم سنگین یا ملایم
•    کابوس
•    عدم تعادل

اثرات خنثی
•    تفکرات غیرمنطقی و غیرمعقول
•    حافظه کوتاه مدت ممکن است دچار ناکارآمدی و اختلال شود
•    ترتیب زمانی ممکن است تغییر کند
•    از دست دادن حس تعادل

اثرات منفی
•    حالت تهوع
•    استفراغ
•    مرگ احتمالی ناشی از اُوردوز