منیزیم سولفات

منیزم سولفات یکی از مکمل های اصلی برای جلوگیری از کمبود سطح منیزیم در خون است. منیزم برای کاکرد عادی سلول ها، اعصاب، عضلات، استخوان ها و قلب بسیار مهم است. معمولا یک رژیم متناسب سطح نرمالی از منیزیم را دارا می باشد. هرچند در برخی از شرایط بدن ممکن است سریعتر از میزانی که رژیم جایگزین می کند منیزیم از دست بدهد. این شرایط شامل درمان با"آب دارو ها" مانند  furosemide و hydrochlorothiazide، رژیم سبک، الکلیسم یا دیگر وضعیت های پزشکی است(مانند اسهال یا اسفراغ شدید، مشکلات جذب روده یا معده، دیابت کنترل نشده) . 

بارداری
در حین بارداری منیزیم سولفات تنها باید در صورت نیاز حقیقی مصرف شود.
شیردهی
مشخص نیست که آیا منیزیم سولفات وارد شیر مادر می شود یا نه.
 

منیزیم سولفات خوراکی است. دستور مصرف مندرج بر بسته بندی را مطالعه نمایید. چنانچه سوالی داشتید از پزشک بپرسید.
بهتر است غذا برای کاهش ناراحتی معده و اسهال  منیزسم سولفات را به همراه غذا مصرف کنید.
در هر نوبت قرص را با یک لیوان آب مصرف کنید. دارو را کامل ببلعید. از خراشیدن، یا جویدن آن خودداری نمایید. انجام این کار می تواند احتمال بروز عوارض جانبی را افزایش دهد. همچنین بدون دستور پزشک از شکستن قرص خودداری نمایید. 
چنانچه از شکل مایع دارو استفاده می کنید دوز مصرفی را به دقت توسط قاشق اندازه گیری مشخص کنید. برای اندازه گیری از قاشق معمولی استفاده نکنید چرا که ممکن است در تعیین اندازه دقیق نباشد.
استفاده منیزیم سولفات در نوبت های منظم باعث بهره مندی هرچه بیشتر می شود. برای کمک به یادآوری دارو را هر روز سر ساعت مشخص مصرف نمایید. دوز مصرفی به وضعیت سلامت و واکنش به درمان بستگی دارد. از زیاد کردن دوز مصرفی بدون مشورت با پزشک خودداری نمایید. وجود منیزیم زیاد در خون می تواند موجب عوارض جانبی جدی شود. 
چنانچه علائم پایین بودن سطح منیزم(مانند گرفتگی عضلات، خستگی، بی تابی، افسردگی)  ادامه پیدا کرد یا بدتر شد به پزشک اطلاع دهید. چنانچه فکر مکنید دچار مشکل جدی پزشکی شدید سریعا به پزشک مراجعه نمایید.
 

پیش از مصرف منیزیم سولفات چنانچه نسبت به آن یا هر داروی دیگری حساسیت دارید با پزشک خود در میان بگذارید.ممکن است این دارو حاوی مواد غیر فعال باشد که میتوانند منجر به واکنش های آلرژیک یا دیگر مشکلات شوند.
پیش از مصرف منیزیم سولفات  پزشک را در جریان سابقه ی بیماری های خود قرار دهید. به خصوص:
•    بیماری کلیوی
شکل مایع دارو ممکن است حاوی مقداری شکر یا الکل باشد. چنانچه دیابت دارید یا مبتلا به بیماری کبد هستید یا هر وضعیت دیگری که رژیم غذاییتان را محدود می کند، توصیه می شود پیش از مصرف دارو احتیاط را رعایت کنید. در مورد مصرف مصرف ایمن دارو با پزشک مشورت نمایید.
 

عوارض جانبی منیزیم سولفات عبارتند از:
بیشتر شناخته شده
•    نارحتی معده
•    اسهال

چنانچه پزشک شما منیزیم سولفات را برایتان تجویز کرده باشد به خاطر داشته باشید که او منافع آن را بیش از مضرات و عوارض جانبی آن دانسته است.به علاوه افراد بسیاری که از این دارو استفاده میکنند دچار هیچگونه عوارض جانبی خطرناکی نشده اند.
رخ دادن واکنش آلرژیک جدی به منیزیم سولفات دور از احتمال است، اما چنانچه رخ داد به پزشک مراجعه نمایید. علائم واکنش آلرژیک جدی عبارتند از:
جوش، خارش، ورم(به خصوص روی صورت، زبان و گلو)، گیجی شدید، تنگی نفس.
اینها تمام عوارض جانبی محتمل نیستند. چنانچه متوجه عوارض دیگری شدید به پزشک اطلاع دهید.
 

پزشک ممکن است از پیش نسبت به تداخلات منیزیم سولفات آگاه باشد. بدون مشورت پزشک مصرف دارو های دیگر را شروع، متوقف نکرده و دوز مصرفی شان را تغییر ندهید.
پیش از مصرف فلوئوسینولون پزشک را در جریان تمام دارو های با یا بدون نسخه و گیاهی که مصرف می کنید قرار دهید. به خصوص:
•    cellulose sodium phosphate
•    digoxin
•    sodium polystyrene sulfonate.
•     alendronate
•     levothyroxine
•     ciprofloxacin
•    levofloxacin
منیزیم می تواند با برخی دارو ها ترکیب شود و مانع جذب کامل آنها گردد. چنانچه دارو ها یی مانند(demeclocycline, doxycycline, minocycline, tetracycline) زمان مصرف آنها را با منیزیم سولفات حداقل 2 تا 3 ساعت جدا کنید. چنانچه از بی فسفونات، دارو های تیروئید، آنتی بیوتیک ها کوئینولونی استفاده می کنید از پزشک در مورد فاصله زمانی مناسب بین مصرف آنها و منیزیم سولفات سوال کنید.
برچسب روی دارو ر ا نگاه کنید چرا که ممکن است حاوی موادی باشد که موجب گیجی می شود. در مورد امنیت مصرف این دارو با پزشک مشورت نمایید.
این متن حاوی تمام تداخلات محتمل نیست. بنابر این پزشک را در جریان تمام محصولاتی که مصرف می کنید قرار دهید. فهرستی از محصولاتی که مصرف می کنید را در اختیار پزشک قرار دهید.