اختلال شخصیتی خود شیفتگی

اختلال شخصیتی خود شیفتگی نوعی بیماری روانی است و فرد مبتلا به آن نوعی حس خود بزرگ بینی داشته و نیازی زیادی به تحسین و توجه دیگران دارد .همچنین این افراد حس همدردی خیلی کمی نسبت به دیگران دارند ولی  در پشت نقاب ظاهری آن‌ها که نمادی از اعتماد بنفس بالاست ،فردی با عزت نفس خیلی پایین وجود دارد که در برابر کوچک‌ترین انتقادات حساس است .
این اختلال شخصیتی باعث بروز مشکلات زیادی در بخش‌های متفاوتی از زندگی می‌شود مانند ارتباطات ،کار  و اقدام‌ها ی اقتصادی .این افراد زمانی که به صورت دلخواه مورد توجه و تحسین قرر نمیگیرند ،ناراحت و دلسرد می‌شوند .سایرین نیز از برقراری ارتباط با این فرد خودداری کرده و باعث می‌شوند تاوی روابط ناکامی داشته باشد .
معمولاً درمان این نوع از اختلال شخصیتی با صحبت درمانی (روان درمانی ) انجام میگیرد .

اختلال شخصیتی خود شیفتگی یکی از انواع اختلال شخصیتی های موجود است .افراد مبتلا به این اختلالات  دارای نوعی ویژگی‌های رفتاری میباشند که باعث  می‌شود تا  رفتار آن‌ها با پریشانی زیادی در جامعه همراه باشد  و ارتباطات آن‌هاو حتی سایر بخش‌های زندگی‌شان مانند کار و مدرسه  مختل شود .
در صورتی که شما به اختلال شخصیتی خود شیفتگی مبتلا باشید ،با ویژگی‌هایی مانند خود پسند ،متظاهر و پرمدعا شناخته می‌شوید .شما همیشه  مکالمات را منحصر به خود دانسته و نوعی حس برتری نسبت به دیگران دارید .حتی ممکن است شما خود را محق بدانید و در صورتی که درمان مناسبی دریافت نکنید ،ممکن است عصبانی و یا کم صبر شوید .این افراد معمولاً سعی میکنند تا در زندگی خود به بهترین چیزها دست پیدا کنند مانند ماشین ،کلاب ورزشی و حتی درمان 
در همین حال ،شما نمیتوانید به خوبی با انتقادات کنار بیایید و شما  به صورت پنهانی ناامنی ،خجالت ،اسیب پذیری  و حقارت را در خود حس میکنید .ممکن است شما رفتاری توأم با عصبانیت یا تحقیر داشته باشید و سعی کنید تا با تحقیر دیگران خود را بزرگ جلوه دهید .در صورتی که شما به کمال گرایی های  خود دست نیابید ،افسردگی و تغییرات خلق و خو را تجربه خواهید کرد .
تعداد زیادی از متخصصان از معیار های راهنمای آماری و تشخیصی بیماری‌های روانی (DSM-5) استفاده میکنند که توسط انجمن روانی آمریکا و به منظور تشخیص بیماری‌های روانی چاپ شده است .این دستور راهنما فقط توسط شرکت های بیمه استفاده می‌شود تا هزینه‌های درمانی را تقبل کنند .
قوانین این سازمان برای اختلال شخصیتی خود شیفتگی عبارتند از :
 اهمیت بیش از اندازه به خود 
حس خود برتر بینی بدون وجود هیچ گونه دلیلی که گواهی این موضوع باشد 
بزرگ سازی موفقیت‌ها و استعداد ها 
تفکر زیاد در خصوص فانتزی های مرتبط با موفقیت ،قدرت ،درخشش ،زیبایی یا شریک ایده‌آل 
باور به خود بزرگ بینی و اینکه فقط افراد خاص و هم‌سطح وی میتوانند او ر درک کنند 
نیاز به تحسین دائمی 
محق دانستن خود 
انتظار دریافت الطاف ویژه و مطابق با توقعات فرد 
سواستفاده از دیگران برای دست یابی به اهداف خود 
ناتوانی و عدم علاقه به شناخت نیاز ها و عواطف دیگران 
حسادت به دیگران و باور اینکه دیگران نیز به وی حسادت میکنند 
رفتاری توأم با غرور و فخرفروشی
اگرچه تعدادی از توهمات این افراد مشابه  اعتماد بنفس میباشند ولی این دو مورد با هم یکسان نیستند .اختلال شخصیتی خود شیفتگی  فراسوی مر ز های اعتماد بنفس حقیقی است  و به سمتی پیش می‌رود که در آن فرد به اندازه‌ای به خود اهمیت میدهد که دیگران را در درجه دوم اهمیت و ارزش قرار  میدهد .

اختلال شخصیتی خود شیفتگی یکی از انواع اختلال شخصیتی های موجود است .افراد مبتلا به این اختلالات  دارای نوعی ویژگی‌های رفتاری میباشند که باعث  می‌شود تا  رفتار آن‌ها با پریشانی زیادی در جامعه همراه باشد  و ارتباطات آن‌هاو حتی سایر بخش‌های زندگی‌شان مانند کار و مدرسه  مختل شود .
در صورتی که شما به اختلال شخصیتی خود شیفتگی مبتلا باشید ،با ویژگی‌هایی مانند خود پسند ،متظاهر و پرمدعا شناخته می‌شوید .شما همیشه  مکالمات را منحصر به خود دانسته و نوعی حس برتری نسبت به دیگران دارید .حتی ممکن است شما خود را محق بدانید و در صورتی که درمان مناسبی دریافت نکنید ،ممکن است عصبانی و یا کم صبر شوید .این افراد معمولاً سعی میکنند تا در زندگی خود به بهترین چیزها دست پیدا کنند مانند ماشین ،کلاب ورزشی و حتی درمان 
در همین حال ،شما نمیتوانید به خوبی با انتقادات کنار بیایید و شما  به صورت پنهانی ناامنی ،خجالت ،اسیب پذیری  و حقارت را در خود حس میکنید .ممکن است شما رفتاری توأم با عصبانیت یا تحقیر داشته باشید و سعی کنید تا با تحقیر دیگران خود را بزرگ جلوه دهید .در صورتی که شما به کمال گرایی های  خود دست نیابید ،افسردگی و تغییرات خلق و خو را تجربه خواهید کرد .
تعداد زیادی از متخصصان از معیار های راهنمای آماری و تشخیصی بیماری‌های روانی (DSM-5) استفاده میکنند که توسط انجمن روانی آمریکا و به منظور تشخیص بیماری‌های روانی چاپ شده است .این دستور راهنما فقط توسط شرکت های بیمه استفاده می‌شود تا هزینه‌های درمانی را تقبل کنند .
قوانین این سازمان برای اختلال شخصیتی خود شیفتگی عبارتند از :
 اهمیت بیش از اندازه به خود 
حس خود برتر بینی بدون وجود هیچ گونه دلیلی که گواهی این موضوع باشد 
بزرگ سازی موفقیت‌ها و استعداد ها 
تفکر زیاد در خصوص فانتزی های مرتبط با موفقیت ،قدرت ،درخشش ،زیبایی یا شریک ایده‌آل 
باور به خود بزرگ بینی و اینکه فقط افراد خاص و هم‌سطح وی میتوانند او ر درک کنند 
نیاز به تحسین دائمی 
محق دانستن خود 
انتظار دریافت الطاف ویژه و مطابق با توقعات فرد 
سواستفاده از دیگران برای دست یابی به اهداف خود 
ناتوانی و عدم علاقه به شناخت نیاز ها و عواطف دیگران 
حسادت به دیگران و باور اینکه دیگران نیز به وی حسادت میکنند 
رفتاری توأم با غرور و فخرفروشی
اگرچه تعدادی از توهمات این افراد مشابه  اعتماد بنفس میباشند ولی این دو مورد با هم یکسان نیستند .اختلال شخصیتی خود شیفتگی  فراسوی مر ز های اعتماد بنفس حقیقی است  و به سمتی پیش می‌رود که در آن فرد به اندازه‌ای به خود اهمیت میدهد که دیگران را در درجه دوم اهمیت و ارزش قرار  میدهد .

دلیل بروز این نوع از اختلال شخصیتی مشخص نیست و تشخیص علت آن همانند سایر انواع بیماری‌های روانی پیچیده است .ممکن است اختلال شخصیتی خود شیفتگی با این موارد در ارتباط باشد :
-عدم تطابق  در ارتباطات بین فرزند و مادر که میتواند با انتقاد شدید و یا تحسین نامتعادل همراه باشد 
-ژنتیک یا سایکوبیولوژی به عنوان ارتباط بین مغز و رفتار و تفکر 

دلیل بروز این نوع از اختلال شخصیتی مشخص نیست و تشخیص علت آن همانند سایر انواع بیماری‌های روانی پیچیده است .ممکن است اختلال شخصیتی خود شیفتگی با این موارد در ارتباط باشد :
-عدم تطابق  در ارتباطات بین فرزند و مادر که میتواند با انتقاد شدید و یا تحسین نامتعادل همراه باشد 
-ژنتیک یا سایکوبیولوژی به عنوان ارتباط بین مغز و رفتار و تفکر 

اختلال شخصیتی خود شیفتگی در صورتی که درمان نشود،میتواند این پیامدها را داشته باشد :
-دشواری در ارتباطات 
-مشکلاتی در مدرسه یا محل کار 
-افسردگی 
-سومصرف الکل یا مواد مخدر 
-افکار یا رفتار مرتبط با خود کشی .

میتوانید به پزشک خانوادگی خود مراجعه نمایید و احتمالاً پس از آن به یک روان درمانگر مانند روان پزشک ارجاع داده می‌شوید .
پیش از ملاقات با پزشکتان لیستی از این موارد تهیه نمایید :
-علائم تان و مدت زمان بروز آن‌ها :به منظور تعیین نوع رخدادهایی که در بروز حس عصبانیت و یا شکست در شما موثرند 
-اطلاعات شخصی مانند اتفاقات نامطلوبی که در گذشته برایتان افتاده و یا عوامل استرس زا یا خیر 
-اطلاعات بالینی مانند سایر بیماری‌های روحی و روانی که برای شما تشخیص داده است 
-داروهای مصرفی تان مانند ویتامین ها و مکمل ها و دوز آن‌ها 
-سوالاتی که میخواهید از روان پزشکتان بپرسید تا بتوانید  بیشترین بهره را از جلسات ببرید 
یکی از اعضای خانواده را به همراه خود ببرید تا به شما در به یادآوری جزییات کمک کند .همچنین فردی که شما برای مدتی زیاد می‌شناسد ،میتواند سؤالات موثری را بپرسد و یا اطلاعات مهمی را با روان درمانگرتان در میان بگذارد .
میتوانید این سؤالات را از پزشکتان بپرسید :
اختلال شخصیتی خود شیفتگی دقیقاً چیست ؟
آیا ممکن است به سایر بیماری‌های روانی مبتلا باشم ؟
هدف درمان چیست ؟
کدام روش‌های درمانی بیشترین اثر بخشی را دارند ؟
به عقیده شما کیفیت زندگی من پس از درمان تا چه اندازه‌ای بهبود می‌یابد ؟
چه زمانهایی و به چه مدت به جلسات درمانی نیاز دارم ؟
آیا میتوانم از خانواده و یا گروه درمانی استفاده کنم ؟
آیا داروهایی برای درمان این بیماری وجود دارند ؟
در صورتی که به بیماری‌های دیگری مبتلا باشم ،چگونه میتوانم آن‌ها را در کنار هم مدیریت کنم ؟
ای بروشور و یا منبع اطلاعاتی دیگر و یا وب سایتی در این زمینه وجود دارد ؟
چه توقعاتی از پزشکمان داشته باشیم ؟
احتمالاً پزشکتان نیز سؤالاتی را از شما می‌پرسد تا بتواند علایم شما و نحوه تأثیر آن‌ها بر زندگی‌تان را در ک نماید  مانند :
علایم شما چیست و چه زمتنی و به چه مدتی بروز میکند ؟
علایم شما چه تأثیری بر زندگی‌تان مانند کار یا مدرسه  و ارتباطات میان فردی دارند ؟
واکنش شما در برابر طرد شدگی و یا انتقاد چیست ؟
آیا شما روابط نزدیک عاطفی دارید ؟ در غیر این صورت کمبود این روابط را چگونه توصیف میکنید ؟
موفقیت‌های بزرگ زندگی شما کدامند ؟
بزرگترین اهداف شما برای آینده کدامند ؟
زمانی که کسی نیز به کمک دارد ،شما چه حسی دارید ؟
زمانی که کسی واکنشی توأم با ناراحتی و ترس در برابر شما دارد ،چه حسی پیدا میکنید ؟
کودکی خود مانند ارتباطتتان با والدین را چگونه توصیف میکنید ؟
آیا کسی در خانواده نزدیک شما به بیماری‌های روانی مانند اختلالات شخصیتی مبتلا است ؟
آیا شما به دلیل ابتلا به سایر بیماری روانی درمان شده‌اید ؟ایا درمانها مؤثر بوده‌اند ؟
آیا شما از الکل و یا مواد غیر قانونی مصرف میکنید ؟چه زمانهایی ؟
آیا به تازگی به دلیل ابتلا به سایر بیماری‌ها درمان شده‌اید ؟

اختلال شخصیتی خودشیفتگی با توجه به موارد زیر تشخیص داده می‌شود :
-نشانه های شما 
-ارزیابی کامل روانی که میتواند شامل تکمیل پرسشنامه هم شود 
-ارزیابی فیزیکی به منظور اطمینان از این موضوع که بیماری‌های روانی شما به دلیل مشکلات فیزیکی بروز نکرده اند .
تعدادی از ویژگی‌های اختلال شخصیتی خود شیفتگی همانند سایر اختلالات شخصیتی است و حتی ممکن است فرد در یک زمان به بیش از یک اختلال مبتلا باشد 

روان درمانی 
درمان اختلال شخصیتی خود شیفتگی بر پایه ی صحبت درمانی انجام میگیرد که میتواند به شما کمک کند تا :
-بتوانید ارتباط بهتری با دیگران برقرار کنید و در نهایت روابط صمیمی تر و مطلوب تری داشته باشید 
-بتوانید دلیل احساسیت خود  و علاقه خود به رقابت ؛عدم اطمینان به دیگران  و حتی تحقیر دیگران و خود را درک کنید .
از آنجایی که تغییر ویژگی‌های شخصیتی دشوار است ،ممکن است روند درمانی تا چند سال ادامه پیدا کند .تغییرات بوجود آمده به شما کمک میکنند تا مسئولیت ها را بپذیرید و این موارد را بیاموزید :
-پذیرش و حفظ روابط شخصی حقیقی  و همکاری با همکارن 
-شناخت و پذیرش شایستگی‌های حقیقی تان و پتانسیلتان به منظور انطباق با انتقادات یا شکست 
-افزایش توانایی تان در درک  و تنظیم احساساتتان 
درک و تحمل مشکلات مرتبط با عزت نفس 
-رهایی از گرایش شما به دست یابی به اهداف بزرگ  و شرایط ایده‌آل  و دست یابی به  این درک که چه چیزهایی قابل دسترسی بوده و شما به چه اهدافی می‌توانید برسید .
دارودرمانی 
هیچ دارویی برای درمان اختلال شخصیتی خود شیفتگی وجود ندارد .اگرچه  در صورتی که شما نشانه‌های افسردگی ،اضطراب و یا موارد دیگر را داشته باشید ، داروهای ضد افسردگی یا ضد اضطراب میتوانند مؤثر باشند.

ممکن است شما حالتی تدافعی نسبت به درمان داشته باشید   و یا تصور کنید که درمان برای شما ضروری نمیباشد .همچنین ویژگی‌های اختلال شخصیتی خود شیفته هم به شما این حس را القاء میکنند که  روش‌های درمانی ارزش وقت و توجه شما را ندارند و ممکن است وسوسه شوید که درمان را رها کنید 
در هر صورت بهتر است این موارد را رعایت کنید :
-ذهن خود را باز نگاه دارید :سعی کنید بیشتر بروی نتایج و فواید حاصل از درمان تمرکز کنید 
-برنامه درمانی خود را دنبال کنید :جلسات درمانی منظمی داشته باشید و دارو ها را مطابق با تجویز پزشک مصرف کنید .به خاطر داشته باشید که روند درمان با دشواری هایی همراه بوده و ممکن است حتی شکست هایی را تجربه کنید .
-اطلاعات خود در زمینه این اختلال شخصیتی را افزایش دهید :سعی کنید تا مطالب بیشتری را در این زمینه بیاموزید تا بتوانید علایم و فاکتور های خطرزا  و روش‌های درمانی آن را بهتر درک کنید 
-سومصرف مواد و یا سایر مشکلات روحی و روانی را درمان کنید :اعتیاد ،افسردگی و اضطراب همه به همه وابسته بوده و باعث تفویت یکدیگر می‌شوند و منجر به بروز چرخه ای از درد های روحی  و رفتار های ناسالم می‌شوند 
-تکنیک های ریلکسیشن و مدیریت استرس را بیاموزید :سعی کنید تکنیک های کاهش استرس را یاد بگیرید مانند مدیتیشن و یوگا و تای چی تا آرامش بیشتری داشته باشید .
-بروی هدف خود تمرکز کنید :بهبود اختلال شخصیتی خود شیفتگی به زمان نیاز دارد .سعی کنید با تمرکز بر اهداف خود و احتمال بهبود مشکلاتتان در روبط آسیب دیده و دست یابی به زندگی شادتر ،انگیزه تان برای درمان را حفظ کنید و ناامید نشوید .

در این زمینه با پزشکتان مشورت نمایید 

 از آنجایی که علت بروز این اختلال شخصیتی مشخص نیست ،نمیتوان با هیچ روشی از بروز آن پیشگیری نمود ولی  این اقدامات میتوانند مؤثر باشند :
-مشکلات روانی کودکان را در اولین فرصت ممکن درمان کنید 
- در روش‌های خانواده درمانی شرکت کنید تا متدهای  سالم برقراری ارتباط  و یا سازگاری با مشکلات یا پریشانی های عاطفی را بیاموزید
-به کلاسهای آموزشی والدین مراجعه نمایید و در صورت نیاز  از یک درمانگر یا مددکار اجتماعی کمک بگیرید 

در این زمینه با پزشکتان مشورت نمایید