عمل جراحي بستن واژن در درمان افتادگي (پروپلاس) رحم يا واژن بسيار موثر ميباشد. گاهي اين عمل جراحي را همزمان براي درمان بي اختياري ادرار نيز انجام ميدهند.

اصلي ترين تفاوت ميان پوليپ رحم و فيبروئيد (فيبروم) رحم در اين است كه فيبروئيد از بافت عضلاني تشكيل شده، در حاليكه پوليپ از بافت آندومتر ساخته شده است.

مهمترین عوامل خطر در بی اختیاری ادراری شامل بارداری و زایمان طبيعي، جراحی دستگاه ادراری، ضعف عضلات کف لگن، سکته ی مغزی، چاقي مفرط، اختلالات مغزی مانند بیناری پارکینسون و تمرینات شدید ورزشی است.

به وضعيتي كه در آن واژن كشيده شده باشد يا به داخل ساير اندام ها بيرون زده باشد، افتادگي يا پرولاپس واژن گفته ميشود. در حال حاضر پزشكان جهت اصلاح اين وضعيت، در حال ايجاد روش هاي جديد با حداقل تهاجم در جراحي لاپاروسكوپي هستند.

پِساري (pessary) وسيله اي پزشكي است كه داخل واژن قرار ميگيرد تا هم از اندام هاي واژن پشتيباني كند و هم روشي جهت رساندن دارو و درمان محسوب ميگردد.

به نازك شدن، خشك شدن و التهاب ديواره هاي واژن در نتيجه كمبود استروژن، آتروفي واژن (واژينيت آتروفيك) گفته ميشود. از آنجاييكه مشكلات واژن و علائم ناراحتي هاي ادراري پيوسته با يكديگر در ارتباطند، از اينرو كارشناسان معتقدند كه اصطلاح دقيقتر براي آتروفي واژن، "سندرم ادراري-تناسلي يائسگي (GSM)" ميباشد.