سلام. خانم 36 ساله هستم. مدتي هست نسبت به همسرم حساس شدم. ايشان پرستارن. و مشكل من از روزي شروع شد كه تماسي از همسرمبه همكارش رو شنيدم كه بسيار راحت با ايشان صحبت ميكرد. در حالي كه بسيار متدين اهل قران و... هستن. و من از همان روز به ايشان حساس شدم. اول فكر هايي چون نكنه همسري صيغه كردن به ذهنم مي امد و بعد اين مساله رو براي خودم رفع كردم. در حال حاضر برام سخته كه ايشان با همكار خانمشون راحتن. پس خدا چي ميگه!!! قران و اهل بيت چي ميشن!!! من در اين مدت محبتم رو به ايشان زياد كردم كه خودشون در تاريخي بهم گفتن من رو به زندگي برگرداندي.همسرم به من و سه فرزندم كم نمي گزارد. و ما راضي هستيم. اما من خودم دوست دارم كه اين رفتار هم نداشته باشن خواهش ميكنم راهنماييم كنيد. خودم احساس ميكنم دچار وسواس فكري شدم و لحظه اي خوبم لحظه كاملا بهم ميريزم. البته فقط در درونم هست

در اسلام چند بجز طلاق چند همسري هم راه حل مي باشد و همسر من تمايل به طلاق ندارد. كدام راه اسلامي را تجويز مي فرمائيد؛ طلاق يا ازدواج دوم را؟ وقتي كه همسرم بخاطر بچه ها راضي به طلاق نيست. من خلاء عشقي خود را چگونه پر نمايم؟!