دوست گرامی

 شکستگی های لگن را به سه دسته کلی تقسیم میکنند

شکستگی های بالای استخوان رانشکستگی های حلقه لگنیشکستگی های استابولوم

هر سه این شکستگی ها در صورت جابجایی زیاد و عدم درمان مناسب میتوانند موجب کوتاه شدن اندام  تحتانی در طرف آسیب دیده شوند.

شکستگی های بالای استخوان ران میتوانند بصورت شکستگی های گردن استخوان ران و یا شکستگی های اینترتروکانتریک باشند. هر دو این شکستگی ها در صورت عدم درمان مناسب ممکن است جوش نخورند یا بد جوش بخورند.  هم جوش نخوردن و هم بد جوش خوردن میتواند موجب کوتاهی اندام تحتانی  در این بیماران شود. بد جوش خوردن این شکستگی ها را میتوان با عمل جراحی اصلاح کرد  و این اصلاح میتواند تا حد زیادی طول اندام تحتانی را تصحیح کند.

در صورت جوش نخوردن شکستگی، بسته به وضعیت بیمار و شکستگی، از اعمال جراحی متفاوتی استفاده میشود. در صورتیکه سر استخوان ران در وضعیت مطلوبی باشد میتوان با استفاده از عمل جراحی استئوتومی موجب جوش خوردن شکستگی شد. این نوع عمل جراحی طول اندام تحتانی را هم تا حد زیادی اصلاح میکند. در صورتیکه سر استخوان ران از بین رفته باشد بیمار نیاز  به جراحی تعویض مفصل ران خواهد داشت.  در این موارد هم میتواند طول اندام تحتانی را در حین جراحی اصلاح کرد.

در صورت عدم درمان مناسب در شکستگی های استابولوم، کوتاه شدن پا معمولا به علت بد جوش خوردن شکستگی ایجاد میشود. در این موارد معمولا تنها راه برای برقراری طول پا استفاده از عمل جراحی تعویض مفصل ران است.

در صورتیکه کوتاه شدن اندام تحتانی به علت شکستگی ها و دررفتگی های حلقه لگنی ایجاد شده باشد درمان قدری مشکل تر ولی انجام شدنی است. در این موارد کوتاهی معمولا به علت جوش نخوردن و یا بد جوش خوردن ایجاد میشود. در صورتیکه کوتاهی پا زیاد باشد میتوان با انجام جراحی استئوتومی جابجایی شکستگی را اصلاح کرده و سپس آن را در موقعیت مناسب جوش داد.

در هر صورت در شکستگی های لگن که قبلا درمان مناسبی نگرفته اند و بیمار دچار کوتاهی پا شده است میتوان با انجام اعمال جراحی مناسب طول پا را تا حد زیادی اصلاح کرد.