آمنيواينفيوژن يك روش بسيار رايج است كه جهت رفع فشار وارده بر بند ناف در طول زايمان از آن بهره ميبرند. جهت كاهش افت متغير، رقيق كردن مكونيوم (اولين مدفوع جنين) غليظ و بهبود شرايط محيط داخل رحم، يك محلول نرمال سالين 0.9% توسط يك كاتتر (يك لوله نازك، بلند و قابل انعطاف) به داخل رحم تزريق ميشود. به انجام اين كار، آمنيواينفيوژن گويند.
بر اساس مطالعات انجام شده، بكارگيري روش آمنيواينفيوژن، نرخ زايمان از طريق سزارين را كاهش ميدهد و شريان بند ناف را بهبود ميبخشد. همچنين آمنيواينفيوژن بعنوان ابزاري جهت تزريق تدريجي آنتي بيوتيك به داخل فضاي رحم عفوني، يا رحمي كه دچار پارگي زودرس كيسه آب شده است نيز كاربرد دارد. همچنين جهت بهبود ارزيابي سونوگرافي پيش از تولد در طول دوران بارداري از ترانس آمنيواينفيوژن به همراه اولیگوهیدرآمنیوس استفاده ميگردد.
پيامدهاي آمنيواينفيوژن شامل موارد زير است:
- بيش از حد متسع شدن رحم
- براديكاردي (كاهش ضربان قلب) جنين
- آمبولي مايع آمنيوتيك (مايعي كه اطراف جنين را احاطه كرده است)
اما در مجموع، روش آمنيواينفيوژن، روش بيخطر و موثري جهت بهبود شرايط داخل رحم تلقي ميگردد.
