هیچ درمانی برای لوپوس وجود ندارد؛ درمان های موجود باعث تسکین علائم می شوند.
لوپوس نوعی بیماری التهابی مزمن است که می تواند علائم متفاوتی در مناطق مختلف بدن ایجاد کند.
در حالی که هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد، علائم لوپوس را می توان با استفاده از گزینه های درمانی مختلف تسکین داد.
برنامه های درمانی به شدت وضعیت و عود بیماری بستگی دارد.
شعله ور شدن می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد.
هدف از درمان: جلوگیری از شعله ور شدن، درمان شعله ور شدن و عود بیماری، و محدود کردن آسیب ارگانها و سایر عوارض بالقوه است.
درمان دارویی لوپوس
- داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs): این داروها می توانند درد ، تورم و تب همراه با لوپوس را درمان کنند. نمونه های بدون نسخه آن عبارتند از ادویل (ibuprofen) و الیو (naproxen). نمونه های قویتر تنها با نسخه پزشک تهیه می شوند.
- داروهای ضد مالاریا: داروهای مورد استفاده در درمان مالاریا ممکن است علائم لوپوس مانند خستگی، درد مفاصل، بثورات، و زخم های دهان را کنترل کنند. هیدروکسی کلروکین سولفات (plaquenil) دارویی ضد مالاریا شایع در درمان لوپوس است.
- کورتیکواستروئیدها: این داروها می توانند التهاب را کنترل کنند، اما ممکن است باعث عوارض جانبی طولانی مدت مانند افزایش وزن، نازک شدن استخوان، فشار خون بالا، دیابت، کبودی آسان، و عفونت شوند. پردنیزون (Deltasone) کورتیکواستروئید معمول در درمان لوپوس است.
- داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی: این داروها سیستم ایمنی بدن ایجاد کننده التهاب همراه با لوپوس را سرکوب می کنند. این داروها می توانند عوارض جانبی جدی مانند بالا بردن خطر سرطان، بیماری کبدی و سرکوب عملکرد مغز استخوان (و در نتیجه افزایش خطر ابتلا به عفونت) ایجاد کنند. داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی شایع عبارتند از آزاتیوپرین (Imuran)، سیکلوفسفامید (Cytoxan)، مایکوفنوالت (Cellcept)، آراوا (leflunomide)، سیکلوسپورین (Sandimmune و Neoral)، و متوترکسات (Trexall).
- بیولوژیک: در حال حاضر، این داروهای جدید برای دیگر بیماری های روماتیسمی، مانند آرتریت روماتوئید، استفاده می شوند_ همچون ریتوکسان (rituximab) و آباتاسپت (Orencia). در سال 2011 سازمان غذا و دارو، داروی بنلیستا (belimumab) را برای درمان لوپوس تایید کرد. این اولین داروی جدید از سال 1955 است که برای درمان لوپوس تایید شد.
اخیرا درمان های جدیدتر همچون پیوند سلول های بنیادی و ایمونوآبلیشن (درمانی مبتنی بر استفاده از داروهای قوی برای از بین بردن سیستم ایمنی آسیب دیده) به عنوان گزینه درمانی برای لوپوس مورد مطالعه قرار گرفته اند.
طب جایگزین
درمان های جایگزین برای درمان های معمول لوپوس عبارتند از:
- مکمل های غذایی_ مانند روغن ماهی، ویتامین دی، دهيدرواپي آندروسترون (DHEA)
- کایروپراکتیک (فن ماساژ وجابجا کردن ستون فقرات )
- یوگا
- ماساژ
- طب سوزنی
- مدیتیشن
اگرچه برخی بیماران گزارش بهبودی پس از درمان های جایگزین را داده اند، تحقیقات هنوز آنها را تایید نکرده اند.
قبل از شروع درمان جایگزین باید با پزشک معالج خود مشورت کنید.
بدون مشورت با پزشک هیچ درمانی را تغییر ندهید یا متوقف نکنید.
لوپوس و رژیم غذایی
برخلاف ادعاهای موجود در اینترنت، رژیم غذایی استاندارد برای افراد مبتلا به لوپوس وجود ندارد. با این حال، بسیاری از پزشکان بر این باورند که داشتن عادات غذایی سالم می تواند مفید باشد.
خوردن میوه ها و سبزیجات تازه ، غلات سبوس دار، و گوشت بدون چربی مفید است.
بهتر است سیر و جوانه یونجه نخورید، زیرا برخی بیماران گزارش داده اند که مصرف آنها باعث بدتر شدن علائم می شود.
در صورت مصرف کورتیکواستروئیدها، پزشک ممکن است مصرف چربی و نمک را کاهش و کلسیم را افزایش دهد. غذاهای غنی از کلسیم عبارتند از محصولات لبنی و سبزیجات پُر برگ تیره رنگ.
غذاهای سرشار از اسیدهای چرب امگا 3 ممکن است باعث کاهش التهاب شوند. این غذاها عبارتند از ساردین، ماهی قزل آلا، ماهی خال مخالی، بذر کتان و تخم چیا.
الکل ممکن است باعث اختلال عملکرد داروهای خاص درمان کننده لوپوس شود. در خصوص مصرف الکل با پزشک صحبت کنید.
ادامه زندگی با لوپوس
اغلب افراد مبتلا به لوپوس می توانند فعالیت های عادی و روزانه خود را انجام دهند. هنگامیه علائم حاد می شوند این افراد مجبور به کاهش فعالیت هستند.
جهت جلوگیری از عود بیماری لوپوس و بهبود کیفیت زندگی می توانید موارد زیر را انجام دهید:
- مراجعه منظم به پزشک
- استراحت کافی
- اجتناب از نور آفتاب
- ورزش منظم
- کاهش استرس غیر ضروری
امید به زندگی در مبتلایان لوپوس
بین 80 تا 90 درصد از افراد مبتلا به لوپوس طول عمر طبیعی دارند. لوپوس می تواند کشنده باشد، اما اکثر افراد دارای طول عمر طبیعی هستند. برخی پیش آگاهی های موثر عبارتند از:
- جنسیت: مردان نسبت به زنان دچار انواع شدیدتر لوپوس می شوند. مطالعات نشان می دهند احتمال آسیب کلیه و ایجاد فرم فعال لوپوس در اوایل بیماری در مردان بالاتر است.
- سن: در افرادی که قبل از 16 سالگی اولین علائم لوپوس را نشان می دهند، شانس ابتلای سیستم عصبی و کلیه بالاتر است. در افرادی که اولین علائم لوپوس را پس از 50 سالگی نشان می دهند، بیماری بدتر است.
- نژاد: مردم اسپانیایی، آسیایی، آفریقایی تبار نسبت به سفید پوستان بیشتر دچار لوپوس می شوند. افزایش میزان بروز لوپوس در این گروه های نژادی به دلیل ژنتیک و برخی عوامل اقتصادی و اجتماعی، مانند دسترسی ناکافی به مراقبت های بهداشتی، است.
برای یافتن اطلاعاتی در خصوص بیماری لوپوس اینجا کلیک کنید.
