از دست دادن حافظه بسیار ناراحت کننده و تا حدی ترسناک است، به ویژه اگر یک سانحه باعث بروز این مشکل شود. تحقیقات نشان داده اند که ضربه های جسمی و عاطفی بر حافظه تاثیر مستقیم می گذارند. گاهی از دست دادن موقت حافظه راهی برای مقابله با رویداد ناگوار می باشد. اما ممکن است به علت شدت آسیب مغزی یا رویداد عاطفی فقدان حافظه دائمی باشد. آگاهی نسبت به چگونگی تاثیر سانحه بر حافظه به فرد کمک می کند تا روش درمانی مناسبی انتخاب کرده و با این مشکل مقابله کند و همچنین مشکل به وجود آمده بهبود پیدا کند.
آسیب های جسمی و از دست دادن حافظه
ضربه های فیزیکی به شدت بر روی حافظه تاثیر می گذارند، به ویژه اگر آسیب وارده به مغز باشد. ضربه های فیزیکی مانند آسیب رسیدن به سر یا سکته مغزی به مغز آسیب می رساند و توانایی شخص را برای پردازش و نگهداری اطلاعات مختل می سازد که در حقیقت مهم ترین عملکرد مغز است.
نوع دیگری از آسیب مغزی که به طور مستقیم بر حافظه تاثیر می گذارد، سندروم ورنیکه کورساکف است که در نتیجه سوء مصرف الکل رخ می دهد. این سندروم ترکیبی از دو اختلال است: اختلال ورنیک که در آن تغذیه نامناسب سیستم عصبی مرکزی و محیطی را آسیب می زند و سندروم کورساکوف که باعث اختلال در حافظه، مهارت های حل مشکل و توانایی های یادگیری می شود. آسیب های شدید و ضربه های جسمی باعث بروز اختلال اضطراب پس از سانحه می شود که منجر به از دست دادن دائمی حافظه می شود تا به فرد کمک کند رویداد رخ داده را فراموش کند.
در مورد آسیب فیزیکی مدت زمان از دست دادن حافظه بستگی به شدت آسیب دارد.
ضربه های عاطفی و از دست دادن حافظه
ضربه های عاطفی یا روانی نیز بر روی حافظه تاثیر می گذارند. از دست دادن حافظه یک مکانیسم طبیعی برای بقا و ابزاری برای دفاع و محافظت از انسان در مقابل آسیب های روانی می باشد. خشم، سوء استفاده جنسی و سایر رویدادهای عاطفی می توانند منجر به فراموشی شوند که به فرد کمک می کند تا راحت تر با رویداد مقابله کند.
به علاوه ضربه های عاطفی منجر به بروز اختلال اضطراب پس از سانحه می شود که ممکن است به شکل های مختلف بروز کند، از جمله بازگشت به عقب و به خاطر آوردن رویداد، افکار ناخواسته مربوط به رویداد و غیره.
