با اندازه ترکیب بدن چگونه می توان بیماری های قلبی را پیش بینی کرد؟

اندازه گیری ابعاد بدن روز به روز در بین مربیان تربیت بدنی محبوب تر می شود چرا که این روش اندازه گیری نیازی به تجهیزات گران قیمت یا سال ها آموزش برای تولید انداز گیری های قابل اعتماد و کامل ندارد. 
رایج ترین شکل این اندازه گیری در اطراف میانی بدن (دور کمر و باسن) انجام می شود و برای تعیین میزان افزایش یا کاهش چربی و پیش بینی خطر ابتلا به بیماری های قلبی مورد استفاده قرار می گیرد. دانش مربوط به این نوع اندازه گیری ها بر اساس این واقعیت است که چربی اضافه معمولا در اطراف ناحیه میانی بدن تجمع پیدا می کند. در نتیجه اگر اندازه گیری ابعاد بدنتان افزایش پیدا کرده باشد، شما در حال افزایش چربی بدن هستید. به عبارت دیگر می توانید هر سانتی متر افزایش ابعاد بدن را با حجمی از افزایش چربی (به کیلوگرم) و هر سانتی متر کاهش ابعاد را با حجمی از کاهش چربی مرتبط بدانید. به علاوه با افزایش تجمع چربی ها خطر ابتلا به بیماری قلبی نیز افزایش می یابد. 
با این حال اندازه گیری ابعاد (به عنوان راهی برای پیش بینی چربی بدن) برای یک جمعیت خاص مناسب ترین روش می باشد. این روش اندازه گیری و آزمایش برای افرادی که دارای درصد چربی متوسط یا بالاتر از متوسط هستند بسیار موفقیت آمیز است، به این دلیل که اندازه ابعاد بدن در افرادی که تقریبا کاملا چاق هستند به طور چشمگیری افزایش می یابد و در افراد لاغر این میزان کاهش پیدا نمی کند. این محاسبات برای پیش بینی چربی بدن با استفاده از اندازه گیری ابعاد بدن از طریق یک معادله انجام می شود. 
مزیت های اندازه گیری ابعاد بدن: این روش در افرادی که از نظر میزان چربی بدن متوسط به بالا هستند، نسبتا دقیق و بسیار قابل اعتماد است. محاسبات به راحتی انجام می شوند. 
معایب اندازه گیری ابعاد بدن. این روش برای افراد لاغر مناسب نیست و فاقد فناوری های به روز می باشد. شکل اندازه گیری ابعاد بدن ممکن است برای برخی مشتریان خیلی خجالت آور باشد. 
همچنین می توان از اندازه ها بدون برآورد درصد چربی بدن استفاده کرد. این اندازه ها صرفا به عنوان اندازه های پایه هستند، بنابراین در حین انجام تست مجدد ممکن است تغییراتی مشاهده شود. اگر فردی تمایلی به دانستن درصد چربی بدن خود نداشته باشد، اما کوچکتر یا بزرگتر شدن دور کمر برایش مهم باشد، این روش بسیار ارزان قابل اعتماد خواهد بود. 
به عنوان یک عامل خطر، اندازه ابعاد گاهی نشان دهنده افزایش خطر بروز بیماری قلبی هستند:
•    دور کمر بیشتر از 102 سانتی متر (در مردان) و بیشتر از 88 سانتی متر (در زنان)
•    نسبت دور کمر به باسن بزرگتر از 0.95 (در مردان) و بزرگتر از 0.86 (در زنان) 
نسبت دور کمر به باسن 
هدف از انجام این آزمایش تعیین نسبت دور کمر به دور باسن می باشد، چرا که این نسبت با خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر قلب در ارتباط می باشد. 
تجهیزات مورد نیاز: متر برای اندازه گیری 
فرایند انجام کار: 
یک محاسبه ساده از اندازه های دور کمر تقسیم بر اندازه دور باسن 
برای اندازه گیری دور کمر باریک ترین بخش اندازه گیری می شود که با چشم قابل مشاهده است. اگر این قسمت واضح نبود، نقطه میانی بین پایین ترین دنده و بالای استخوان لگن (illiac crest) اندازه گیری می شود. در هنگام ثبت اندازه ها لازم است اطمینان حاصل کنید که نوار خیلی سفت یا خیلی شل نیست و به طور صاف و افقی روی پوست قرار می گیرد. 
از فرد بخواهید که راست ایستاده و به طور مستقیم به جلو نگاه کند و خیلی طبیعی نفس بکشد. اگر به نظر می رسد در طول نفس کشیدن وی تغییرات زیادی در اندازه مشاهده می شود، کمترین اندازه مشاهده شده را ثبت کنید. 
اندازه گیری دور باسن باید با کمترین میزان لباس و در قسمت بزرگترین برآمدگی گلوتئال (باسن) انجام شود. فرد به طور عمود ایستاده و وزن خود را به طور مساوی روی هر دو پا تقسیم کند. در زمان اندازه گیری مطمئن شوید که عضلات گلوتئال سفت شده یا فشرده نیستند. 
در هنگام ثبت اندازه نیز مطمئن شوید متر شما خیلی سفت یا شل نباشد و به صورت صاف و افقی روی بدن فرد قرار بگیرد. برای اندازه گیری راحت تر می توانید از فرد بخواهید روی یک جعبه بایستد. 
جدول زیر یک راهنمای کلی برای نتایج مربوط به نسبت دور کمر به باسن محسوب می شود. برای اندازه گیری از هر واحدی می توانید استفاده کنید (به عنوان مثال سانتی متر و اینچ)، آنچه مهم است نسبت به دست آمده است. به عنوان یک تفسیر کلی، هر چه نسبت به دست آمده بالاتر باشد، خطر بروز بیماری های عروق کرونر قلب نیز بیشتر خواهد بود. 
 

دیگر اندازه گیری های رایج
همانطور که قبلا بیان شد، اندازه گیری ها برای نشان دادن تغییرات در اندازه و ابعاد یک فرد به مرور زمان مورد استفاده قرار می گیرند. بنابراین افرادی که تصمیم به کاهش دور کمر خود دارند، اندازه گیری به این روش تغییرات را به آنها نشان می دهد. از طرف دیگر برخی مایل به مشاهده تغییرات ایجاد شده  به مرور زمان در اندازه عضلات خود هستند تا تعیین کنند که آیا آموزش های هیپرتروفی خودگرای آنها موثر بوده یا خیر. مانند اندازه گیری دور کمر و باسن، اندازه گیری اندازه قفسه سینه، بازوها و قسمت بالای ران نیز رایج می باشد. 
قفسه سینه 
اندازه گیری این بخش برای تعیین تغییرات در اندازه قفسه سینه و منطقه فوقانی پشت انجام می شود. 
فرایند اندازه گیری به این صورت است که ابتدا از فرد خواسته می شود دست های خود را تا سطح شانه بالا ببرد. در همین حال نوار اندازه گیری یا متر از قسمت زیر بغل دور تا دور قفسه سینه قرار می گیرد. سپس فرد باید دست های خود را پایین آورده و در دو طرف بگیرد. این بخش به صورت افقی اندازه گیری می شود و فرد باید در حال بازدم باشد. 
بازو 
اندازه گیری بازو برای نشان دادن تغییرات ایجاد شده در عضله بازو به مرور زمان استفاده می شود. فرد آستین های خود را بالا می زند، دست های خود را بالا آورده و آرنج خود را با زاویه 90 درجه خم می کند. 
اندازه گیری به صورت عمودی و در قسمتی از بازو که عریض تر و بزرگتر است انجام می شود. طبیعتا این اندازه گیری در حالتی انجام می شود که بازو شل باشد، با این حال برخی در هنگام اندازه گیری عضلات بازوی خود را سفت می کنند. انتخاب با خود شماست که عضله بازو چه حالتی داشته باشد، اما این حالت را یادداشت کرده و هر بار برای اندازه گیری بازو به همین حالت باشد. 
ران 
اندازه گیری عضله ران برای تعیین تغییرات ایجاد شده به مرور زمان در قسمت بالای ران می باشد. مانند اندازه گیری دور بازو، در مورد این بخش نیز متر به دور بزرگترین بخش عضله ران قرار می گیرد. در زمان انجام این کار بخش اندازه گیری باید لخت باشد و بهتر است فرد شرت به پا داشته باشد. نوار اندازه گیری کاملا افقی نخواهد بود، بلکه دارای زاویه 90 درجه با خط ران می باشد.