روانشناس سوئیسی تعبیر جالبی از انسان خوشحال دارد که بسیار از تعریف عادی و معمول خوشحالی فاصله دارد :
بر اساس این تعریف ، خوشحال بودن یعنی توانمندی بالای ما در شکیبایی و استقامت در برابر سختی ها ،
خوشحالی یعنی اطمینانی درونی به این که درد و رنج و سختی و بیماری و مرگ جزء لاینفک زندگی ست اما هیچ کدام از آنها نمی تواند مرا از پا بیاندازد!
خوشحالی یعنی میل به زندگی علی رغم علم به فانی بودن همه چیز ، خوشحالی یعنی در سختی ها لبخند زدن ،
خوشحالی یعنی آگاهی از توانمندی بزرگ ما برای به دوش کشیدنِ مشکلات ، خوشحالی یعنی بعد از هر زمین خوردن همچنان بتوانیم بلند شویم
بعد از هر گریه همچنان بتوانیم بخندیم و لبخند بر لبِ دیگر همنوعان بیاوریم ، خوشحالی یعنی حضورِ کاملِ ما در هستی ، خوشحالی یعنی همچون رودجاری بودن و در حرکت بودن ، عبور کردن و به عظمتی بی پایان چشم دوختن خوشحالی یعنی توانایی ما به گفتن یک آری بزرگ به زندگی ....
