معمولا ظرف چند ساعت یا وچند روز روی می دهد و معمولا رویداد ایجاد کننده آن مشخص نیست
اولین دوره آن معمولا مانی است ،نه افسردگی
عموما بین بیست تا سی سالگی آشکار می‌گردد.
این حمله اول تا اندازه ای زودتر از حمله اول در افسردگی یک قطبی روی میدهد.
نود درصد افراد مانیک -دپرسو اولین حمله خود را قبل از پنجاه سالگی داشته اند.
این بیماری گرایش به برگشت دارد و هر دوره از آن از چند روز تا چند ماه ادامه میابد
ظرف ده سال اول ،فراوانی و شدت رویدادهای این اختلال بدتر میشود .
بیست سال بعد. از شروع اولیه دوره های زیادی اتفاق نمی‌افتد
هم دوره های مانی روی میدهند و هم دوره های افسردگی ،ولی چرخه منظم مثل سه ماه مانی ،بعد سه ماه افسردگی ،و ال آخر به ندرت اتفاق میافتد .
مولفه افسردگی بیماری مانیک -دپرسو از نظر کیفیت شبیه افسردگی یک قطبی است اما اغلب شدیدتر است
این اختلال بی خطری نیست برای بعضی دوره های شدید مانی می‌تواند گرفتاری های زیادی تولید کند .بیش فعالی و رفتار نا مانوس آنها می‌تواند خود شکن باشد .ممکن است کارفرمایان از رفتار آنها عصبانی شوند و به همین خاطر اغلب بیکار شوند
افراد دیگر ممکن است کل زندگی حرفه ای خود را از دست بدهند
روابط اجتماعی این افراد قطع میشود
بشر بردن با این افراد دشوار است و اکثر منجر به طلاق میشود
سو مصرف الکل خواه در تلاش برای خود درمانی باشد یا بخاطر قضاوت غلط و تکانشگری ، بسیار بالاست هر چی مانی شدیدتر باشد ،الکلیسم شدیدتر خواهد بود
این افراد دچار اختلال اجتماعی و شغلی مزمن هستند
خودکشی همواره معدودی از این افراد را تهدید می‌کند و خودکشی موفقیت آمیز در افسردگی دو قطبی بیشتر از یک قطبی است و پانزده درصد این افراد از راه خودکشی به زندگی خود پایان میدهند.
درصورتیکه که مانیک خفیف تر باشد و افسردگی زیاد فرساینده نباشد بلند پروازی ،بیش فعالی ،پرچانگی و جاه طلبی افراد مانیک می تواند به دستاوردهای زیادی منجر شود و این رفتار باعث موفقیت میشود به طور مثال بسیاری از افراد خلاق ،رهبران صنایع ،امورسیاسی و مذهبی توانسته آند سطوح خفیف مانیک -دپرسو خود را به کار برده و کنترل کنند :
آبراهامیان لینکلن
وینستون چرچیل
تئودور روزولت
احتمالا همگی این اختلال را داشته اند
از بین چهل و هفت نویسنده و هنرمند بریتانیایی ، یک سوم به نوسان خلق شدید مبتلا بوده اند .
احتمالا این مانی هست نه افسردگی که به شروع ناگهانی خلاقیت کمک می‌کند .
