افرادی که دچار بی قراری جنسی هستند، جنسیت فیزیکی خود را قبول نمی کنند. به عنوان مثال شخصی که تمام ویژگی های جسمی یک مرد را دارد، اما احساس می کند که زن است. این شخص به شدت تمایل به داشتن جسم زنانه دارد. عکس این موضوع نیز درست می باشد، در مورد زنی که تمایل به داشتن جسم مردانه دارد.
احساس این مسئله که جسم شما جنسیت حقیقی شما را منعکس نمی کند، باعث اضطراب و افسردگی شدید می شود. بی قراری جنسی نوعی احساس نارضایتی، اضطراب و بی قراری است. در بی قراری جنسی، احساس نارضایتی نسبت به جسم می تواند بر روی عملکردهای طبیعی زندگی، مانند فعالیت های مدرسه یا کار یا فعالیت های روزمره تاثیر می گذارد.
بی قراری جنسی با عنوان اختلال هویت جنسی نیز مطرح می شود. اما عدم سازگاری بین جسم و احساسات درونی بیماری روحی محسوب نمی شود. در حقیقت اضطراب و افسردگی ناشی از این بیماری، مشکل ساز خواهد بود و باید تحت درمان باشد.
علائم بیقراری جنسی
برای تایید این مشکل در فرد، علائم مربوط به آن باید حداقل تا 6 ماه طول بکشند. این علائم در کودکان عبارتند از:
- به طور مداوم تمایل به نفی جنسیت واقعی خود هستند، اگر دختر هستند خود را پسر و اگر پسر هستند، خود را دختر معرفی می
- به شدت تمایل به بودن با جنسی را دارند که تصور می کنند جنسیت درونی آنهاست.
- لباس ها و اسباب بازی های مربوط به خود را رد می کنند.
- بیان می کنند که تمایل به رها شدن از آلت تناسلی خود و داشتن آلت تناسلی حقیقی خود را دارند.
- معتقدند که گرچه در دوران کودکی دختر هستند، اما در بزرگسالی مرد خواهند شد و یا بالعکس.
- به شدت نسبت به تغییرات جسمی دوران بلوغ آشفته می شوند.
در نوجوانان و بزرگسالان علائم مربوط به این مشکل عبارتند از:
- مطمئن هستند که جنسیت صحیح آنها با بدنشان هماهنگ نیست. نسبت به اندام تناسلی خود حس خوبی ندارند. آنها از دوش گرفتن، عوض کردن لباس ها و یا برقرار کردن رابطه جنسی اجتناب می کنند تا مجبور به دیدن آلت تناسلی خود نشوند. تمایل شدید به رها شدن از آلت تناسلی خود
تشخیص و درمان این بیماری بسیار مهم است. افراد مبتلا به بی قراری جنسی بیشتر در معرض خطر ابتلا به شرایط و مشکلات روحی هستند. برخی برآوردها نشان می دهند که 71 درصد افراد مبتلا به بی قراری جنسی دچار مشکلات روحی در کل زندگی خود خواهند شد. برخی از این مشکلات روحی عبارتند از اختلالات خلقی، اختلالات اضطراب، اسکیزوفرنی، افسردگی، سوء مصرف مواد، اختلالات خوردن و تلاش برای خودکشی.
