نکروفیلیا یا مرده خواهی که تاناتوفیلیا نیز نامیده می شود، نوعی جاذبه جنسی یا عمل جنسی با اجساد می باشد. این اختلال توسط انجمن روانپزشکی امریکا نوعی انحراف جنسی محسوب می شود. این بیماری اولین بار در سال 1850 توسط یک روانشناس بلژیکی مطرح شد.
طبق بررسی های انجام شده در این زمینه، مبتلایان به این اختلال تمایل به داشتن یک شریک جنسی دارند که هیچ مقاومتی از خود نشان نمی دهد و هرگز آنها را رد نمی کند. علت این تمایلات نیز غلبه بر انزوا و بالا بردن عزت نفس در فرد می باشد.
این اختلال باعث پریشانی فرد شده و دارای طبقه بندی مشخصی است. این طبقه بندی عبارت است از:
• نقش بازی کردن: افرادی که در طول انجام فعالیت جنسی خود طوری عمل می کنند که انگار شریک جنسی آنها مرده است.
• مرده خواهی رمانتیک: افرادی که به بدن شریک جنسی فوت شده خود همچنان عشق می ورزند.
• مرده خواهی خیالی: در این نوع مرده خواهی فرد در افکار و خیالات خود با اجساد رابطه جنسی برقرار می کند، در حالیکه در واقعیت هرگز چنین اتفاقی نیفتاده است.
• مرده خواهی لمسی: فرد بیمار با لمس کردن بدن جسد و بدون مقاربت جنسی، تحریک می شود.
• مرده خواهی بت واره: افرادی که با در آوردن لباس جسد (مانند شلوار یا لباس زیر) و یا بریدن قسمتی از بدن مرده (مانند انگشت یا آلت تناسلی) با اهداف جنسی و بدون مقاربت جنسی، تحریک می شوند.
• مرده خواهی و خود ارضایی: افرادی که با انجام عمل مشابه خود ارضایی بر روی جسد و بدون درگیر کردن بدن خود در این کار، به لذت جنسی می رسند.
• مرده خواهی فرصت طلب: افرادی که به طور طبیعی به مرده خواهی علاقه ای نشان نمی دهند، اما در صورت ایجاد موقعیت از آن استفاده می کنند.
• مرده خواهی منظم: افرادی که به طور طبیعی مقاربت با مردگان را ترجیح می دهند.
• مرده خواهی منحصر به فرد: افرادی که منحصرا تمایل به برقراری رابطه با مردگان را دارند و توانایی برقراری این نوع رابطه را با شرکای واقعی خود ندارند.
• مرده خواهی و قتل: افرادی که به خاطر برقراری رابطه جنسی با مردگان مرتکب به قتل می شوند.
