آیا کشیده شدن ناخن بر روی تخته سیاه باعث بروز واکنش غیر ارادی شدید در شما می شود؟ صدایی را تصور کنید که می تواند باعث وحشت یا خشم شما شود. این مورد میسوفوبیا یا صدا بیزاری نامیده می شود – نفرت و بیزاری شدید از برخی صداها.
صدا بیزاری، سندروم حساسیت به صدا نیز نامیده می شود. این صدا اغلب دهانی است، به عنوان مثال صدای غذا خوردن دیگران، نفس کشیدن، جویدن، خمیازه کشیدن یا سوت. گاهی یک حرکت کوچک تکراری علت بروز این حالت است، به عنوان مثال تکان دادن پای شخصی دیگر.
واکنش خفیف نسبت به صداهای اطراف دارای علائم زیر می باشد:
• مضطرب
• ناراحت و عصبی
• ترک کردن محل
• انزجار
در واکنش های شدید فرد موارد زیر را نشان می دهد:
• خشم شدید
• عصبانیت
• نفرت
• وحشت
• پریشانی احساسی
• تمایل به از بین بردن یا توقف هر آنچه صدا تولید می کند.
• افکار خودکشی
این مشکل باعث بروز اختلالاتی در زندگی اجتماعی فرد می شود. فرد مبتلا از حضور در رستوران اجتناب می کند یا برای غذا خوردن محیطی مجزا از دیگران را انتخاب می کند. در حالت بدتر فرد احساس خود را به عمل تبدیل می کند. وی ممکن است به صورت فیزیکی یا شفاهی به فرد تولید کننده صدا حمله کند و سعی کند از مکان خارج شود.
به مرور زمان فرد به محرک های بصری نیز واکنش نشان می دهد. به عنوان مثال مشاهده فردی در حال آماده شدن برای خوردن غذا یا گذاشتن مواد خوراکی در دهان فرد را دچار مشکل می کند.
چگونگی بروز این اختلال
این اختلال که یک شرایط مادام العمر می باشد، بین سنین 9 و 13 سالگی بروز می کند و بین دختران شایع تر می باشد. این اختلال به سرعت بروز می کند اما به رویداد دیگری مربوط نیست.
پزشک ها نسبت به علت بروز این اختلال مطمئن نیستند، اما این مشکل مربوط به گوش های فرد نیست. بلکه بخشی از آن ذهنی و بخشی جسمی می باشد. در حقیقت مربوط به چگونگی تاثیر صدا بر روی مغز می شود و یک واکنش خودکار در بدن آغاز می کند.
در این افراد گوش طبیعی هستند و شنوایی نیز بدون مشکل می باشد. بنابراین تشخیص آن کمی دشوار است. صدا بیزاری گاهی با دیگر اختلالات از جمله اضطراب، افسردگی دو قطبی یا وسواس اجباری اشتباه گرفته می شود. برخی متخصصان معتقدند که این اختلال باید به عنوان یک اختلال جدید در نظر گرفته شود.
چگونگی درمان اختلال صدا بیزاری
این اختلال بر روی زندگی روزانه فرد تاثیر می گذارد، اما می توان آن را مدیریت کرد. روش های صدا درمانی و مشاوره برای این اختلال وجود دارد. پزشک صداهای پس زمینه تنظیم می کند تا صدای عامل را شناسایی کرده و با علائم آن مقابله کند.
ممکن است از دستگاهی در گوش بیمار استفاده شود. این دستگاه صدایی مانند صدای آبشار تولید می کند و حواس فرد را از صدای آزار دهنده پرت کرده و باعث کاهش شدت واکنش وی می شود. دیگر روش های درمانی نیز عبارتند از گفتار درمانی و ضد افسردگی.
سبک زندگی فرد نیز در درمان این اختلال نقش مهمی دارد. ورزش منظم، استراحت و خواب کافی و مدیریت اضطراب بسیار مهم هستند. مکان هایی را در خانه به خود اختصاص دهید که صدای آزار دهنده ای در آن بخش ها وجود ندارد.
