.jpg "با بیماری کلستریدیوم دیفیسیل بیشتر آشنا شوید( بخش دوم)")
اغلب پزشکان با دیدن اسهال در افرادی که به تازگی آنتی بیوتیک مصرف کرده اند یا ادامه دار بودن اسهال پس از بستری شدن در بیمارستان ، عفونت کلستریدیوم دیفیسیل را تشخیص میدهند. در چنین مواردی، احتمال دارد یک یا چندین آزمایش انجام شود.
آزمایش مدفوع
سموم تولید شده توسط باکتری کلستریدیوم دیفیسیل معمولا می تواند در یک نمونه از مدفوع تشخیص داده شود. چند نوع اصلی از تست های آزمایشگاهی وجود دارد، و آنها عبارتند از:
- آنزیم ایمونواسی: اغلب آزمایشگاهها از آنزیم ایمونواسی (EIA) که سریع تر از تست های دیگر است استفاده میکنند، اما به اندازه کافی برای تشخیص عفونتهای دیگر دقیق نیست و میزان خطای بیشتری در آزمایشات دارد.
- واکنش زنجیره ای پلیمراز: این تست مولکولی حساس به سرعت می تواند ژن B سم کلستریدیوم دیفیسیل در یک نمونه مدفوع شناسایی کند و بسیار دقیق است. در حال حاضردر بسیاری از آزمایشگاه ها از این روش استفاده می کنند .
- سنجش سمیت سلولی: آزمون سمیت سلولی به دنبال تاثیرات کلستریدیوم دیفیسیل می گردد . این نوع از آزمون حساس است، اما به طور گسترده ای در دسترس نمی باشد. برخی از بیمارستان ها از هر دو آزمون EIA و آزمون سمیت سلولی برای اطمینان از نتایج دقیق استفاده می کنند.
اگر اسهال یا مدفوع آبکی ندارید آزمایش برای کلستریدیوم دیفیسیل غیر ضروری است.
بررسی روده بزرگ
در موارد نادر، برای کمک به تأیید تشخیص عفونت کلستریدیوم دیفیسیل ، دکتر ممکن است داخل روده بزرگ را بررسی کند. این آزمایش (سیگموئیدوسکوپی انعطاف پذیر یا کولونوسکوپی) شامل قرار دادن یک لوله قابل انعطاف با یک دوربین کوچک در سر آن برای بررسی روده بزرگ و محل التهاب و pseudomembranes است.
آزمایشات تصویربرداری
اگر دکتر در مورد عوارض احتمالی کلستریدیوم دیفیسیل مشکوک شو ، او ممکن است اشعه ایکس از شکم یا یک اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT) را انجام دهد تا تصاویری از روده بزرگ بگیرد. اسکن می تواند حضور عوارضی مانند ضخیم شدن دیواره روده بزرگ ، بزرگ شدن روده، یا، سوراخ پوشش روده بزرگ را تشخیص دهد.
درمان و دارو
اولین گام در درمان کلستریدیوم دیفیسیل جلوگیری از مصرف آنتی بیوتیکی که باعث عفونت شده است ، می باشد درمان ها شامل:
آنتی بیوتیک ها:از قضا، درمان استاندارد برای کلستریدیوم دیفیسیل مصرف نوع دیگری از آنتی بیوتیک است. این آنتی بیوتیک از رشد عفونت کلستریدیوم دیفیسیل ، اسهال و عوارض دیگر جلوگیری می کند.
برای عفونت خفیف تا متوسط ، پزشکان معمولا مترونیدازول خوراکی را تجویز میکنند. عوارض جانبی مصرف مترونیدازول شامل تهوع و طعم تلخ در دهان است. در موارد شدید و مکرر، وانکومایسین همچنین از طریق دهان، ممکن است تجویز شود.
یکی دیگر از آنتی بیوتیک خوراکی فیداکسومایسین، است که برای درمان کلستریدیوم دیفیسیل تایید شده است. در یک مطالعه، میزان عود کلستریدیوم دیفیسیل در افرادی که فیداکسومایسین مصرف میکنند نسبت به کسانی که وانکومایسین مصرف میکنند کمتر است. هزینه فیداکسومایسین بیشتر از مترونیدازول و وانکومایسین است. عوارض جانبی شایع وانکومایسین و فیداکسومایسین شامل درد شکم و حالت تهوع می باشد.
جراحی: برای افراد مبتلا به درد شدید، نقص عضو یا التهاب پوشش داخلی دیواره شکم، جراحی و برداشتن بخشی از روده بزرگ بیمار ممکن است تنها گزینه درمانی باشد .
عفونت مکرر : 20 درصد از افراد مبتلا به کلستریدیوم دیفیسیل دوباره مبتلا به این بیماری می شوند ، یا به دلیل عفونت اولیه هرگز از بین نرفته و یا اینکه دوباره مبتلا به باکتری مختلف و آلوده شده . اما پس از یک یا چند عود، میزان عود تا 65 درصد افزایش می یابد.
خطر ابتلا به عود در موارد زیر بیشتر است :
افراد بالای 65سال
استفاده از آنتی بیوتیک های دیگر برای بیماری های مختلفی (همزمان با درمان عفونت کلستریدیوم دیفیسیل)
یک اختلال طبی زمینه ای شدید، مانند نارسایی مزمن کلیه، بیماری التهابی روده یا بیماری های مزمن کبدی
سبک زندگی و مراقبت در خانه
درمان حمایتی برای اسهال شامل:
- نوشیدن مایعات فراوان: مایعات حاوی آب، نمک و شکر، مانند آب میوه رقیق شده، نوشابه و مایعات نرم را انتخاب نمایید.
- تغذیه خوب : اگر اسهال آبکی دارید،غذاهای نشاسته ای، مانند سیب زمینی، رشته فرنگی، برنج، گندم و بلغور جو بخورید. انتخاب های خوب دیگر کراکر نمکدار، موز، سوپ و سبزیجات آب پز است. اگر شما گرسنه نیستد، ممکن است در ابتدا به یک رژیم غذایی حاوی مایعات نیاز داشته باشید. پس ازبرطرف شدن اسهال ، ممکن است موقتا با هضم شیر و محصولات لبنیاتی مشکل داشته باشید.
پیشگیری
برای کمک به جلوگیری از گسترش کلستریدیوم دیفیسیل، بیمارستان ها و دیگر امکانات مراقبت های بهداشتی دستورالعمل کنترل عفونت را به دقت دنبال کنید. اگر دوست یا عضو خانوادتان دربیمارستان یا آسایشگاه است ، از مراقبت از فرد بیمار نترسید و از اقدامات احتیاطی توصیه شده پیروی کنید.
اقدامات پیشگیرانه عبارتند از:
- شستشوی دست:کارکنان مراقبت های بهداشتی باید بهداشت دست را قبل و بعد از درمان هر فرد تحت مراقبت را به خوبی رعایت کنند. در صورت شیوع کلستریدیوم دیفیسیل ، بهترین انتخاب استفاده از آب گرم و صابون برای بهداشت دست است، زیرا استفاده از ضد عفونی کننده های الکلی برای از بین بردن عفونت کلستریدیوم دیفیسیل از دست زیاد موثر نیست. بازدید کنندگان همچنین باید دستان خود را با آب گرم و صابون قبل و بعد از خروج از اتاق بشویند.
- تماس با اقدامات احتیاطی:افرادی که با کلستریدیوم دیفیسیل در بیمارستان بستری می شوند باید در یک اتاق خصوصی یا یک اتاق با کسی که همین بیماری را داراست به اشتراک گذاشته شود. به هنگام ورود به اتاق این بیماران باید کارکنان بیمارستان و بازدید کنندگان از لباس و دستکش یکبار مصرف، استفاده کنند.
- تمیز کردن کامل: در هر محیط، تمام سطوح باید به دقت با یک محصول سفید کننده کلروضد عفونی کننده تمیز شود. با استفاده از این سفید کننده ها کلستریدیوم دیفیسیل سخت می تواند زنده بماند.
- اجتناب از استفاده غیر ضروری از آنتی بیوتیک. آنتی بیوتیک ها گاهی اوقات برای بیماری های ویروسی است که توسط این داروها درمان نمی شوند ،تجویز می شوند. اگر نیاز به آنتی بیوتیک داشتید ، از دکتر خود بخواهید تا مقدار کمی و برای مدت زمان کوتاهی برایتان تجویز کند.
