خارش پوست

خارش پوست یک احساس ناراحت کننده و آزار دهنده است که شما را وادار به خاراندن پوست می کند. نام دیگر این بیماری پروریتوس (Pruritus) نامیده می شود. خارش پوست در نتیجه جوش یا شرایطی دیگر مانند پسوریازیس یا درماتیت بروز می کند. به علاوه این مشکل ممکن است نشانه یک بیماری مانند بیماری کبدی یا نارسایی کلیه باشد. 
بسته به نوع آن، خارش پوست ممکن است معمولی باشد یا قرمز و خشن شده و با تاول همراه باشد. تسکین طولانی مدت این عارضه مستلزم تشخیص علت خارش و درمان آن می باشد. روش های درمانی خارش پوست عبارتند از داروها، پانسمان های مرطوب و نور درمانی. اقدامات خود درمانی مانند مصرف محصولات ضد خارش و گرفتن حمام آب سرد نیز موثر خواهند بود. 

شما ممکن است در بخش های کوچکی مانند یک دست یا یک پا یا کل بدن دچار خارش های پوستی شوید. خارش پوستی ممکن است بدون هیچ تغییری بروز کند یا با هر یک از علائم زیر همراه باشد:
•    قرمزی پوست
•    جوش و تاول
•    پوست خشک و ترک خورده
•    فلس دار شدن یا سفت شدن بافت پوست
گاهی خارش مدت طولانی دوام پیدا می کند و ممکن است شدید باشد. هر چه بخش بیمار پوست را بیشتر بخارانید، خارش آن شدیدتر خواهد شد. از بین بردن مشکل خارش کمی سخت است، اما خارش زیاد باعث آسیب دیدن پوست و یا عفونت می شود. 

در صورتی که خارش با مشکلات زیر همراه بود، به پزشک یا متخصص پوست مراجعه کنید:
•    خارش بیش از دو هفته طول کشید و با هیچ یک از اقدامات خود درمانی بهبود پیدا نکرد. 
•    خارش با انجام فعالیت های روزمره و همچنین خواب شما تداخل پیدا کرد. 
•    علت آن به درستی قابل توضیح نیست. 
•    کل بدن را تحت تاثیر قرار داد. 
•    با علائم دیگری مانند خستگی شدید، کاهش وزن، تغییر در دفع ادرار و مدفوع، تب یا قرمزی پوست همراه است. 

علل بروز خارش های پوستی عبارتند از:
•    خشکی پوست. اگر بر روی پوست خود همراه با خارش جوش های قرمز یا هر گونه تغییر دیگری مشاهده نمی کنید، خشکی پوست علت احتمالی آن خواهد بود. عوامل محیطی مانند گرمی یا سردی هوا و رطوبت کم، استفاده طولانی مدت از تهویه و گرم کننده مرکزی و شستن بیش از حد پوست باعث خشکی پوست می شوند. 
•    شرایط پوستی. بسیاری از شرایط و بیماری های پوستی با خارش همراه هستند، مانند اگزما، پسوریازیس، گال، شپش، آبله مرغان و کهیر. خارش معمولا بخش های خاصی را تحت تاثیر قرار می دهد و با علائم دیگری همراه است؛ علائمی مانند پوست قرمز و تحریک شده و جوش ها و تاول های پوستی. 
•    بیماری های داخلی. بیماری هایی مانند مشکلات کبدی، سوء جذب گندم (بیماری سلیاک)، نارسایی کلیه، کم خونی و فقر آهن، مشکلات تیروئید و سرطان از جمله لوسمی و لنفوم، باعث خارش های پوستی می شوند. این نوع خارش معمولا کل بدن را تحت تاثیر قرار می دهد. پوست کاملا طبیعی به نظر می رسد، به جز بخش هایی که بارها و بارها خارانده شده اند. 
•    اختلالات عصبی. شرایطی که سیستم عصبی را تحت تاثیر قرار می دهند، مانند MS، دیابت و زونا، نیز با خارش همراه هستند. 
•    واکنش ها و تحریک های آلرژیک. پشم، مواد شیمیایی، صابون و دیگر مواد بر روی پوست تاثیر گذاشته و باعث تحریک و خارش پوست می شوند. گاهی برخی مواد شیمیایی و محصولات آرایشی با واکنش های آلرژیک همراه هستند. حساسیت های غذایی نیز باعث خارش پوست می شوند. 
•    داروها. واکنش به داروها مانند آنتی بیوتیک ها، داروهای ضد قارچ و یا داروهای ضد درد و مخدر باعث بروز بثورات پوستی می شوند. 
•    بارداری. در طول دوره بارداری برخی خانم ها دچار خارش های پوستی می شوند، به ویژه در ناحیه شکم، سینه، ران و دست ها. به علاوه برخی مشکلات پوستی مانند درماتیت در دوران بارداری بدتر می شود. 

در مورد عوامل تشدید کننده بروز خارش های پوستی با پزشک مشورت کنید.

خارش پوست بخش هایی از زندگی شما را تحت تاثیر قرار خواهد داد. خارش طولانی مدت باعث بروز مشکلات زیر خواهد شد:
•    آسیب دیدن پوست
•    عفونت 
•    زخم

در این شرایط به متخصص پوست مراجعه کنید. در ادامه اطلاعاتی ارائه می شوند که به شما کمک می کنند تا برای ملاقات آمادگی های لازم را داشته باشید.
کاری که می توانید انجام دهید:
قبل از ملاقات پزشک علائم بیماری و زمان بروز آنها و مدت زمان بروز این علائم را یادداشت کنید. به علاوه اطلاعات شخصی مهم، مانند دیگر شرایط پزشکی که به آن ها دچار هستید و داروهای دیگری که مصرف می کنید، ویتامین ها و مکمل ها را یادداشت کنید یا حتی ظرف های محتوی دارو را همراه خود ببرید. 
سوالاتی که از پزشک خود دارید. سوالات مربوط به خارش های پوستی عبارتند از: 
•    چه عاملی باعث بروز این علائم شده اند؟
•    آیا برای تایید تشخیص آزمایش لازم است؟
•    علل احتمالی این علائم چیست؟
•    آیا این علائم موقت است یا مزمن؟ 
•    بهترین اقدامی که می توان انجام داد چیست؟ 
•    من مشکلات پزشکی دیگری هم دارم. چگونه می توان این شرایط را با هم مدیریت کرد؟
•    آیا دارویی برایم مصرف می کنید یا از داروهای موجود در بازار استفاده کنم؟
•    چه نتایجی بروز خواهد کرد؟
•    آیا این شرایط بدون درمان برطرف می شوند؟ 
اگر سوال دیگری دارید، بپرسید. 
سوالات بیمار از پزشک 
پزشک نیز سوالاتی از بیمار خواهد پرسید که عبارتند از: 
•    چه زمانی علائم را مشاهده کردید؟ 
•    اولین بار که علائم بروز کردند، چه ظاهری داشتند؟ 
•    آیا این علائم تغییر کرده اند؟ 
•    چه عواملی باعث بدتر شدن این علائم می شوند؟ 
•    چه عواملی باعث بهبود این علائم می شوند؟
•    چه درمان های خانگی را انجام می دهید؟ 
•    از چه داروهایی برای خارش های پوستی استفاده می کنید؟ 
•    آیا اخیرا مسافرت کرده اید؟ 
•    از چه رژیم غذایی استفاده می کنید؟ 
•    آیا در خانه با محرک های پوستی مانند حیوانات خانگی یا برخی فلزات در تماس هستید؟ 

بررسی علت خارش نیاز به زمان دارد و شامل معاینات جسمی و بررسی دقیق سابقه پزشکی می شود. اگر پزشک فکر کند که خارش پوست شما نتیجه نوعی بیماریست، آزمایش هایی انجام خواهد داد که عبارتند از: 
•    آزمایش خون. یک آزمایش کامل از خون می تواند شرایط داخلی را که باعث بروز خارش شده اند را مشخص کند. به عنوان مثال فقر آهن باعث خارش پوست می شود. 
•    آزمایش عملکرد تیروئید. اختلالات تیروئید، مانند پرکاری تیروئید، ممکن است باعث خارش شود. 
•    رادیوگرافی قفسه سینه. علائم بیماری زمینه ای که با خارش پوست همراه است، با استفاده از رادیوگرافی دیده می شود؛ به عنوان مثال بزرگی غدد لنفاوی. 

زمانی که علت بیماری تشخیص داده شود، روش های درمانی برای این مشکل عبارتند از: 
دارو
•    کرم های کورتیکواستروئیدی. مصرف موضعی این کرم خارش را کنترل می کند. پزشک توصیه می کند که کرم را روی مناطق آسیب دیده استفاده کنید و سپس این بخش ها را با پنبه مرطوب بپوشانید یا به روش های دیگر این بخش ها را خیس نگهدارید. رطوبت پوست کمک می کند تا کرم جذب پوست شود. 
•    مهار کننده نورین. برخی داروها مانند تاکرولیموس و پیمکرولیموس مهار کننده نورین هستند و در برخی موارد می توان از آنها به جای کرم های کورتیکواستروئیدی استفاده کرد، به خصوص اگر منطقه خارش بزرگ نباشد. 
•    آنتی هیستامین خوراکی. پزشک داروهای ضد حساسیت برای التیام خارش تجویز می کند. این گروه از بیماری ها شامل برخی داروهای بدون نسخه می باشند که باعث خواب آلودگی نمی شوند، مانند ستیریزین و لوراتادین. داروهایی که باعث خواب آلودگی می شوند، بهتر است قبل از خواب مصرف شوند که به خواب راحت نیز کمک می کنند. 
•    داروهای ضدافسردگی. مهار کننده های بازجذب سروتونین، مانند فلوکستین و سرترالین به کاهش انواع خارش پوست کمک می کند. 
درمان بیماری های زمینه 
اگر یک بیماری داخلی تشخیص داده شود – مانند بیماری های کلیوی، کمبود آهن یا مشکل تیروئید – درمان این بیماری معمولا باعث تسکین خارش می شود. 
نور درمانی (فتوتراپی)
در این روش بخش های آسیب دیده پوست در مقابل طول موج های خاصی از نور ماوراء بنفش قرار داده می گیرند. جلسات متعددی برنامه ریزی می شوند تا خارش کنترل شود.

برای درمان موقت خارش، این اقدامات خود درمانی را امتحان کنید: 
•    استفاده از کرم های مرطوب کننده با کیفیت بالا برای پوست. این کرم را حداقل یک یا دو بار در روز و بر روی بخش آسیب دیده پوست استفاده کنید. به عنوان مثال Cetaphil،   EUCERIN و CeraVe. 
•    استفاده از کرم ها و لوسیون های ضد خارش بر روی پوست آسیب دیده. استفاده کوتاه مدت از کرم هیدروکورتیزون بدون نسخه حاوی حداقل یک درصد هیدرو کورتیزون به طور موقت باعث از بین رفتن خارش می شود. بنابراین می توانید از منتول، کافور یا کالامین استفاده کنید. 
بی حس کننده های موضعی، مانند لیدوکائین یا بنزوکائین، می توانند مفید باشند. با این حال بنزوکائین گاهی دارای عوارض جانبی و کشنده خواهد بود که یکی از عوارض کشنده آن متهموگلوبینمی نامیده می شود که میزان اکسیژن خون کاهش می یابد. از بنزوکائین برای کودکان کمتر از 2 سال بدون مشورت و کنترل پزشک استفاده نکنید. اگر بزرگسال هستید هرگز بنزوکائین را بیشتر از میزان توصیه شده مصرف نکنید. 
•    از خاراندن بخش آسیب دیده جلوگیری کنید. اگر نمی توانید مانع خود از خاراندن بخش آسیب دیده شوید، بهتر است آن را بپوشانید. ناخن ها را کوتاه کنید و دستکش بپوشید. 
•    از کمپرس سرد و مرطوب استفاده کنید. پانسمان قسمت آسیب دیده پوست و پوشاندن آن با بانداژ می تواند به محافظت پوست و پیشگیری از خاراندن کمک کند. 
•    با آب گرم حمام کنید. از جوش شیرین و جو دوسر در داخل آب گرم حمام استفاده کنید و آن را روی بدن خود بپاشید. 
•    لباس با بافت نرم و پنبه بپوشید. این کار از تحریک پوست جلوگیری می کند. 
•    صابون های ملایم و بدون عطر انتخاب کنید. صابون را به طور کامل از روی بدن خود بشویید و پس از شستن از یک مرطوب کننده استفاده کنید تا از پوست خود محافظت کنید. 
•    مواد شوینده ملایم و بدون عطر برای شستن حوله و ملافه استفاده کنید. سعی کنید لباس ها را بیشتر با آب بشویید تا تاثیر مواد شوینده از بین برود.
•    از مواد تحریک کننده و حساسیت زا اجتناب کنید. این مواد عبارتند از نیکل، جواهر آلات، محصولات پوستی دارای عطر، محصولات شوینده و لوازم آرایشی. 
•    اضطراب را کاهش دهید. استرس باعث بدتر شدن اضطراب می شود. برخی روش های کاهش اضطراب عبارتند از مدیتیشن، یوگا، مشاوره و رفتار درمانی. 

در مورد داروهای جایگزین برای خارش پوست با پزشک مشورت کنید.

در مورد روش های پیشگیری از بروز خارش های پوستی با پزشک مشورت کنید.

در مورد نکات همراهی با فرد مبتلا به خارش پوست با پزشک مشورت کنید.