در رفتگی(مفصل یا استخوان)

در رفتگی نوعی آسیب مفصلی است (مفصل:مکانی که دو استخوان به هم متصل میشوند) که زمانی رخ میدهد که انتهای استخوان در اثر فشار از موقعیت و مکان خود جا به جا شود.این آسیب دردناک،موقتی است و مفصل شما را ثابت نگه میدارد.
در رفتگی عموما در شانه ها و انگشتان رخ میدهد.البته در آرنج،زانو و لگن هم شایع است.اگر مشکوک هستید که استخوانتان در رفته،با اورژانس تماس بگیرید تا استخوان شما را جا بیاندازند.
هنگامی که به خوبی درمان شدید،اکثر در رفتگی ها،پس از چند هفته استراحت به حالت اولیه خود بازمیگردند.اگرچه،برخی مفاصل مانند شانه ها،ممکن است دوباره در معرض خطر در رفتگی قرار بگیرند.
 

در رفتگی عضلات میتواند :
•    قابل مشاهده یا برعکس باشد.
•    ورم کرده یا رنگ پریده باشد.
•    شدیدا دردناک باشد.
•    غیر قابل تکان دادن باشد.
 

تشخیص شکستگی استخوان از در رفتگی استخوان،بسیار سخت است.برای هر دو نوع آسیب ها فورا با اورژانس تماس بگیرید.اگر ممکن است،پیش از رسیدن آمبولانس روی مفصل یخ گذاشته و آن را تکان ندهید.

در رفتگی میتواند در اثر ورزش های گروهی مانند فوتبال و هاکی و ورزش هایی که افتادن و سقوط در آن ها شایع است مانند اسکی روی یخ،ژیمناستیک و والیبال اتفاق بیفتد.
بازیکنان بسکتبال و فوتبال نیز در معرض خطر در رفتگی مفصل انگشتان و دست ها در اثر ضربه به توپ،زمین یا دیگر بازیکنان قرار میگیرند.
ضربه شدید در هنگام تصادف با موتور و فرود آمدن روی بازو میتواند از دلایل دیگر در رفتگی استخوان باشد.
 

علل تشدید خطر در رفتگی شامل موارد زیر میباشد:
•    در معرض سقوط بودن.افتادن می تواند خطر در رفتگی را افزایش دهد،مخصوصا هنگامی که به روی  استخوان لگن یا شانه  فرود می آیید.
•    وراثتی.برخی افراد به طور مادرزادی با رباط های ضعیف تری به دنیا می آیند و استعداد بیشتری برای این قبیل آسیب ها دارند.
•    ورزش های گروهی.بسیاری از در رفتگی ها در هنگام ورزش های سنگین مانند ژیمناستیک،کشتی گیری،بسکتبال و فوتبال اتفاق می افتند.
•    تصادفات با موتور.این تصادف بیشتر علت شکستگی استخوان لگن است.مخصوصا افرادی که کمربند ایمنی نمی بندند.
 

پیامدهای این دسته از در رفتگی های استخوان شامل موارد زیر است:
•    گرفتگی شدید عضلات،رباط ها و تاندون ها که به مفصل آسیب دیده هم فشار مضاعف وارد میکنند.
•    آسیب دیدگی عصب یا رگ های اطراف مفصل
•    احتمال بازگشت در رفتگی استخوان در صورتی که ضربه شدید بوده باشد
•    ابتلا به آرتروز در مفصل آسیب دیده با بالاتر رفتن سن

کشیدگی و گرفتگی رباط ها یا تاندون ها که به همراه آسیب دیدگی مفصل ایجاد میشوند یا آسیب دیدن رگ ها و عصب های اطراف مفصل آسیب دیده به عمل جراحی نیاز دارند.
 

در کنار معاینه ی آسیب جسمانی،ممکن است پزشم موارد زیر را هم تجویز کند:
•    X-ray عکس برداری از مفصل آسیب دیده برای تشخیص در رفتگی انجام میشود و شکستگی استخوان و دیگر آسیب ها را نشان میدهد.
•    MRI. این شیوه به پزشک کمک میکند تا به بافت نرم اطراف مفصل آسیب دیده دسترسی پیدا کند
 

درمان در رفتگی به محل آن و شدت در رفتگی بستگی دارد.:
•    کاهش دادن.ممکن است پزشک شما به آهستگی استخوان را سر جای خود بازگرداند.بسته به میزان درد و ورم،به بی حس کننده و یا حتی مواد بیهوشی پیش از جا انداختن استخوان نیاز دارید.
•    عدم تحرک.پس از آنکه استخوان به جای خود بازگشت،مفصل شما را با وسایل مخصوص آتل بندی میکنند تا به مدت چند هفته ثابت بماند.میزان باقی ماندن آتل روی مفصل شما بستگی به شدت در رفتگی و همچنین آسیب رگ،عصب و بافت های اطراف آن دارد.
•    عمل جراحی.اگر پزشک نتواند استخوان را به جای خود بازگرداند یا رگ،عصب و رباط های اطراف آن آسیب دیده باشند باید عمل جراحی انجام گردد.اگر برای بار دوم است که در رفتگی استخوان به خصوص استخوان شانه دارید،عمل جراحی لازم است.
•    توانبخشی.پس از انکه آتل برداشته شد،باید در برنامه های توان بخشی شرکت کنید تا به آهستگی قدرت و توان مفصل شما بازگردد.

پس از درمان در رفتگی مفصل راه های زیر را برای آسودگی بیشتر امتحان کنید:
•    به مفصل در رفته خود استراحت دهید.عاملی که موجب در رفتگی مفصل شما شده است را تکرار نکنید و از انجام حرکت های دردناک اجتناب کنید
•    یخ و حوله داغ روی آن بگذارید.گذاشتن یخ روی مفصل آسیب دیده میتواند موجب جلوگیری از درد و التهاب شود.از یک کیسه یخ به مدت 15 الی 20 استفاده کنید.برای یکی دو روز اول این عملیات را هر چند ساعت یکبار در روز انجام دهید.پس از دو سه روز،هنگامی که درد و التهاب کاهش پیدا کرد،گذاشتن حوله یا کیسه داغ به آسودگی و راحتی عضله کمک میکند.حوله گرم را به مدت 20 دقیقه روی مفصل نگه دارید.

•    از مسکن ها استفاده کنید.استفاده از مسکن هایی نظیر ایبوبروفن،ناپروکسن یا استامینوفن میتواند به کاهش درد کمک کند.
•    مفصل خود را به آهستگی حرکت دهید.پس از یک الی 2 روز،تمرین های آرامی که پزشک توصیه کرده انجام دهید تا محدوده حرکت مفصل تان افزایش پیدا کند.عدم تحرک می تواند موجب خشکی مفاصل شود.

برای پیشگیری از در رفتگی:
•    موارد احتیاطی برای جلوگیری از سقوط را رعایت کنید.به خوبی مراقب باشید،اگر هرکدام از داروهایی که مصرف میکنید شما را گیج میکنند،با پزشک یا فیزیوتراپیست خود مشورت کنید.مطمئن شوید که خانه تان به قدر کافی روشن است و وسایلی که خطر افتادن را تقویت میکنند از جلو پا بردارید.
•    با دقت بازی کنید.از لباس های محافظتی مناسب در هنگام ورزش های گروهی استفاده کنید.
•    مراقب بازگشت در رفتگی باشید.هنگامی که یک بار استخوانتان در رفت،در معرض خطر بیشتری قرار میگیرید.برای جلوگیری از در رفتگی مجدد،ورزش های قدرتی و تعادلی که پزشک توصیه کرده را انجام دهید تا قدرت مفاصل تان افزایش پیدا کند.