زبان جغرافیایی

زبان جغرافیایی نوعی بیماری بی ضرر موثر بر سطح زبان است. زبان معمول پوشیده از برآمدگی های(پاپیلای) کوچک و  ارغوانی-سفید است که در واقع برآمدگی های کوتاه، ریز، مو مانند هستند. زبان جغرافیایی باعث از بین رفتن برآمدگی ها شده و به زبان ظاهری جزیره مانند، صاف و قرمز رنگ با مرزهای کمی برجسته می دهد.

این ضایعات به زبان ظاهری نقشه مانند یا جغرافیایی می دهند. ضایعات اغلب در یک منطقه التیام یافته و در منطقه ایی دیگر ظاهر می شوند. زبان جغرافیایی به عنوان " التهاب زبانی خوش خیم مهاجر" نیز شناخته می شود.

اگر چه زبان جغرافیایی ظاهری هشدار دهنده دارد اما باعث مشکلات سلامتی، عفونت و یا سرطان نمی شود. زبان جغرافیایی گاهی اوقات می تواند باعث ناراحتی و افزایش حساسیت زبان به مواد خاصی شود.

• ضایعات صاف، قرمز، با شکلی نامنظم بالا یا کنار زبان 
• تغییرات مکرر محل، اندازه و شکل ضایعات
• ناراحتی، درد یا حس سوزش در برخی موارد، اغلب با خوردن غذاهای داغ، تند، شور و یا اسیدی 

بسیاری از افراد مبتلا به زبان جغرافیایی هیچ نشانه ایی ندارند.

زبان جغرافیایی میتواند برای ماهها یا سالها باقی بماند. این مشکل اغلب خودبخود برطرف می شود، اما ممکن است دوباره عود کند.

زبان جغرافیایی جزئ بیماری های خفیف است_ اگر چه گاهی اوقات ناراحت کننده می باشد. با این حال، ضایعات روی زبان ممکن است نشاندهنده دیگر بیماری های جدی تر زبان و بدن باشند. چنانچه ضایعات ظرف هفت تا 10 روز از بین نروند به دندانپزشک مراجعه کنید.

علت ایجاد کننده زبان جغرافیایی ناشناخته است و هیچ راهی برای جلوگیری از بیماری وجود ندارد. بین زبان جغرافیایی و پسوریازیس_ بیماری مزمن پوستی_ ممکن است ارتباطی باشد اما این امر به تحقیقات بیشتری نیاز دارد.

مطالعات در خصوص عوامل مرتبط با افزایش خطر ابتلا به زبان جغرافیایی نتایج مختلفی داشته اند:

• سابقه خانوادگی. برخی افراد مبتلا به زبان جغرافیایی دارای سابقه خانوادگی این اختلال بوده اند، بنابراین عوامل ژنتیکی به ارث برده ممکن است خطر ابتلا را افزایش دهند.
• زبان شیاردار یا شقاق دار. افراد مبتلا به زبان جغرافیایی اغلب دچار اختلال دیگری به نام زبان شیاردار_ شکاف و یا شیار عمیق روی زبان_ نیز هستند.

زبان جغرافیایی نوعی بیماری خوش خیم است. این بیماری تهدیدی برای سلامت فرد نیست، باعث مشکلات طولانی مدت و یا خطر ابتلا به مشکلات بزرگ بهداشتی نمی شود.

با این حال، اضطراب در مورد این وضعیت نسبتا شایع است زیرا:

• ظاهر زبان ممکن است شرم آور باشد، بسته به ظاهر ضایعات
• اطمینان از جدی نبودن بیماری سخت است 

تغییر در بافت زبان موجب مراجعه به دندانپزشک می شود.

سوالات شما از دندانپزشک
پیش از مراجعه سوالات را از مهم به کمتر مهم بچینید تا در صورت تمام شدن وقت ویزیت، اطلاعات مهم تر را به دست آورده باشید. سوالاتی مانند:

• علت اصلی و ایجاد کننده ی این علایم چیست؟
• چه عامل دیگری ممکن است ایجاد کننده این علایم باشد؟
• این شرایط دایمی است؟
• درمان مناسب چیست؟
• در خانه چه درمانهایی انجام دهم تا ناراحتی کاهش پیدا کند؟
• در صورت تشدید و یا عود بیماری چه باید بکنم؟

*** نترسید از پرسیدن سوال و گرفتن اطلاعات. هر سوالی که باعث نگرانی و یا درگیری ذهنیتان است را بدون لحظه ایی تامل بپرسید تا اطلاعات کافی به دست بیاورید.

سوالات دندانپزشک از شما

• علایم و ضایعات از چه زمانی شروع شده اند؟
• ظاهر و یا محل ضایعات روی زبان تغییر کرده اند؟
• تا به حال ضایعاتی در دهان داشته اید؟
• ناراحتی یا درد دارید؟
• چه شرایطی، از جمله خوردن مواد غذایی تند یا اسیدی، باعث درد می شود؟
• علائم دیگر نا مربوط به زبان جغرافیایی مشاهده کرده ایید؟
• تب داشته اید؟

دندانپزشک معمولا با بررسی زبان و علائم می تواند زبان جغرافیایی  را تشخیص دهد:

• استفاده از ابزار دارای لامپ جهت بررسی زبان و دهان 
• حرکت دادن زبان داخل دهان در جهات مختلف 
• لمس آرام زبان جهت بررسی حساسیت به لمس و یا تغییر غیر معمول در بافت یا استحکام زبان 
• بررسی علائم عفونت مثل تب و یا تورم گره لنفاوی در گردن

زبان جغرافیایی معمولا به هیچ درمان پزشکی نیاز ندارد. اگر چه زبان جغرافیایی گاهی اوقات می تواند باعث ناراحتی زبان شود، اما بیماری بی ضرری است.

پزشک ممکن است داروهایی برای ناراحتی و یا حساسیت تجویز کند:

• مسکن های بدون نسخه
• دهان شوی بی حس کننده
• دهان شوی آنتی هیستامین
• پماد و یا دهان شوی کورتیکواستروئید

از آنجا که این درمان ها به دقت مورد مطالعه قرار نگرفته اند، مزایای آنها نامشخص هستند. با در نظر گرفتن اینکه این بیماری به خودی خود درمان می شود و غیر قابل پیش بینی است، تاثیر داشتن یا نداشتن این درمانها ناشناخته است.

برای کم کردن ناراحتی همراه با زبان جغرافیایی، اجتناب و یا محدود کردن موادی تشدید کننده حساسیت بافتهای دهان کمک کننده است:

• مواد غذایی داغ، تند، اسیدی یا شور 
• توتون و تنباکو
• خمیر دندان حاوی مواد افزودنی از بین برنده جرم، طعم دهنده های سنگین و یا عوامل سفید کننده