پارگی تاندون آشیل

پارگی تاندون آشیل آسیبی است که به تاندون پشت ساق پا وارد می آید و معمولا هنگام بازیهای تفریحی اتفاق می افتد. تاندون آشیل یک طناب فیبری قوی است که ماهیچه پشت ساق پا را به استخوان پاشنه متصل می کند. اگرازاین تاندون بیش ازحد استفاده کنید احتمال پارگی کامل یا جزئی آن وجود دارد. 
هنگامی که تاندون آشیل پاره می شود فرد یک ضربه محکم و ناگهانی احساس کرده و پس ازآن  درد شدید درپشت  مچ و ساق پا احساس می کند که برروی توانایی راه رفتن شما اثرمی گذارد.  بهترین گزینه برای درمان این مشکل عمل جراحی  است  اما  با این حال بسیاری ازمردم بدون انجام عمل جراحی  بهبودی حاصل می کنند.
 

پارگی تاندون آشیل بعضی اوقات بدون هیچگونه نشانه ای اتفاق می افتد اما اکثر افراد مبتلا به این بیماری مشکلات زیررا تجربه می کنند:
•    درد شدید و تورم درنزدیکی پاشنه پا
•    ناتوانی درخم کردن پا به سمت پایین و یا فشاربه  پای مجروح هنگام راه رفتن
•    ناتوانی ایستادن برروی انگشتان پا
•    شنیدن صدای شکستن یا ترکیدن هنگامی که آسیب اتفاق می افتد

اگر درپاشنه پا صدای شکستن یا ترکیدن شنیدید ، بخصوص اگر نمی توانید درست راه بروید بلافاصله به پزشک مراجعه کنید.

پارگی تاندون آشیل معمولا هنگامی بازیهای تفریحی اتفاق می افتد. 

دراین مورد با پزشک معالج خود مشورت کنید.

دراین مورد با پزشک معالج خود مشورت کنید.

دراین مورد از پزشک معالج خود سؤال کنید.

درمعاینات فیزیکی پزشک  پای شما را ازنظر درد و تورم معاینه می کند. دربسیاری ازموارد، اگر مشکل پارگی داشته باشید پزشک فاصله ای را دربین تاندون شما احساس می کند. همچنین ممکن است پزشک ازشما بخواهد تا زانوی خود را برروی صندلی قراردهید و یا اینکه به روی شکم درازبکشید و پای خود را از تخت معاینه آویزان کنید.  سپس پزشک عضله ساق پا را فشارمی دهد تا ببیند که آیا خودبخود فیکس خواهد شد یا نه. و اگر عضله شما فیکس نشد احتمال پارگی تاندون آشیل وجود دارد.
پزشک برای تعیین میزان جراحت احتمالا شما را برای اولتراسوند و یا اسکن MIR خواهد فرستاد.

روش درمان بستگی به سن ، میزان آسیب و فعالیت بیماردارد.  بطورکلی افراد جوان و کسانی که فعالیت زیاد دارند راه جراحی را انتخاب می کنند تا تاندون آشیل  کاملا ترمیم شود.  اما افراد مسن درمانهای غیرجراحی را ترجیح می دهند. البته مطالعات اخیرنشان داده که هردو گروه سنی  بطور مساوی درمان جراحی را انتخاب می کنند. 
درمان غیرجراحی
روشهای درمان غیرجراحی شامل پوشیدن پوتین های ساقه بلند است که به مرورزمان باعث التیام تاندون می شود. این روش ازاحتمال خطرات عمل جراحی مانند عفونت جلوگیری می کند. با این حال احتمال پارگی مجدد وجود دارد و دراین صورت مدت بهبودی بیشتربه طول خواهد انجامید.
جراحی
روش جراحی به این صورت است که شکافی در قسمت پایین و پشت ساق پا ایجاد کرده و تاندون پاره شده را بهم می دوزند. اگر میزان پارگی زیاد باشد آن را بااستفاده ازتاندون های دیگر محکم می کنند.  عفونت و آسیب به عصب ازعوارض عمل جراحی است. اما هرچه برش ایجاد شده کوچکترباشد احتمال عفونت هم کمترمی شود.
توانبخشی
پس ازدرمان چه جراحی و چه غیرجراحی،  انجام  فیزیوتراپی  برای تقویت عضلات  پا و تاندون آشیل لازم است. اکثر افراد پس ازگذشت 4 تا 6 ماه فعالیتهای خود را ازسر می گیرند.

دراین مورد با پزشک معالج خود مشورت کنید.

دراین مورد با پزشک معالج خود مشورت کنید.

برای پیشگیری ازبروز پارگی تاندون آشیل به نکات زیرتوجه کنید:
•    تقویت و کشش ماهیچه های ساق پا  تا جایی که می توانید پای خود را کشش بدهید اما نباید به نقطه درد برسید. این تمرین به تقویت عضلات و پیشگیری ازآسیب های احتمالی کمک می کند.
•    انجام تمرینات متنوع  ورزشهای جایگزین را انتخاب کنید مثلا بجای دویدن، پیاده روی، شنا و یا دوچرخه سواری کنید. ازانجام فعالیتهایی مانند پریدن و دویدن که فشارزیادی برروی تاندون آشیل وارد می آورد خودداری کنید.
•    برای دویدن سطوح مناسبی را انتخاب کنید. درسطوح لغزنده  و سخت ندوید. ازلباس و کفش هایی با پاشنه متناسب برای تمرین درهوا ی سرد استفاده کنید.
•    تمرینات خود را کم کم افزایش دهید. آسیب دیدگی تاندون معمولا پس ازافزایش ناگهانی تمرینات اتفاق می افتد. هرهفته فقط به میزان 10%  فاصله، زمان و تعداد دفعات تمرینات خود را افزایش دهید.
 

دراین مورد با پزشک معالج خود مشورت کنید.