اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD)  در بزرگسالان

اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD)  در بزرگسالان یک اختلال سلامت روانی است که شامل مشکلات مداوم، از قبیل اشکال در حفظ توجه، بیش فعالی و رفتار تکانشی می شود . اختلال نقص توجه و بیش فعالی  ADHD  در بزرگسالان می تواند منجر به مشکلاتی از قبیل عزت نفس پایین، اشکال در روابط  و عملکرد ضعیف در مدرسه شود . 

اگرچه علایم این بیماری در اوایل دوران کودکی شروع می شود و اما امکان دارد تا بزرگسالی ادامه یابد . در برخی موارد، علائم این بیماری در افراد بزرگسال قابل مشاهده نیست . علائم اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD)  در بزرگسالان ممکن است آنقدر که در کودکان واضح است در بزرگسالان واضح نباشد .ممکن است در بزرگسالان بیش فعالی کاهش یابد، اما تکانشگری، بی قراری و نقص توجه ادامه یابد.

درمان اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD)  در بزرگسالان مشابه به درمان ADHD در دوران کودکی است، هر چند برخی از داروهای تایید شده برای کودکان برای بزرگسالان مورد تایید نیست. درمان اختلال نقص توجه و بیش فعالی  در بزرگسالان شامل داروها، مشاوره روانی (روان درمانی) می شود .
 

در برخی افراد مبتلا به این اختلال علائم کمتر است ، اما در برخی دیگر ممکن است به قدری شدید باشد که بر عملکرد روزانه تداخل ایجاد کند کند. از ویژگی های اصلی این اختلال نقص در توجه، تکانشگری و اضطراب هستند. علائم می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد .

بسیاری از افراد مبتلا به این اختلال ، از این عارضه آگاهی ندارند ، آنها فقط متوجه چالش در کارهای روزمره خود می شوند .افراد مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD)  ممکن است دچار عدم تمرکز،فراموشی یا عجولی شوند . ناتوانی در کنترل تکان ها می تواند در بی صبری در صف انتظار یا رانندگی در ترافیک و طغیان خشم دیده شود .

علائم اختلال نقص توجه و بیش فعالی  ADHD در بزرگسالان ممکن است شامل:

• تکانشگری
• بهم ریختگی و مشکل در اولویت بندی
• عدم مهارت در مدیریت زمان
• عدم تمرکز بر روی یک کار
• مشکل در انجام چندین وظیفه ای
• فعالیت بیش از حد یا بی قراری
• برنامه ریزی ضعیف
• ناامیدی ، سرخوردگی
• نوسانات خلقی مکرر
• درجه حرارت بالا
• مشکل در مقابله با استرس
   

اگر هر یک از علائم ذکر شده در بالا به طور مستمر زندگی تان را مختل کرد ، به دکتر مراجعه کنید . بسیاری از متخصصان ممکن است این عارضه را تشخیص دهند .
 

در حالی که علت دقیقی برای این اختلال شناخته نشده است ، هم اکنون تلاش های تحقیقاتی ادامه دارد. عواملی که ممکن است موجب این اختلال شود ، عبارتند از:

• ژنتیک ؛ این اختلال ارثی است ، و مطالعات نشان داده است که ژن نقش مهمی در این مورد دارد.
• محیط ؛ عوامل محیطی خاص، مانند قرار گرفتن در معرض سرب، ممکن است خطر ابتلا به این اختلال را افزایش دهد.
   

عوامل تشدید کننده این اختلال عبارتند از:

بستگان ، از جمله پدر و مادر یا خواهر و برادر، مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی  ADHD یا سایر اختلال در سلامت روانی 
قرار گرفتن در معرض سموم محیطی ، مانند سرب که به طور عمده در رنگ و لوله های ساختمان های قدیمی یافت می شود .

استفاده از مواد مخدر در زنان ، استفاده از الکل و سیگار کشیدن در دوران بارداری خطر ابتلا به این اختلال را افزایش می دهد.
تولد نوزاد نارس

اختلال نقص توجه و بیش فعالی  ADHD  می تواند زندگی را دشوار سازد . بزرگسالان مبتلا به این اختلال اغلب دچار مسایل زیر می شوند :

• عملکرد ضعیف در کار یا مدرسه 
• بیکاری
• اختلال ایجاد کردن در قانون
• سوء مصرف مواد یا الکل 
• تصادفات مکرر 
• روابط متشنج
• سلامت جسمی و روانی ضعیف
• تصویر ضعیف از خود
• اقدام به خودکشی

بیماریهای که همراه این اختلال رخ می دهد 

اگر چه اختلال نقص توجه و بیش فعالی منجر به سایر مشکلات روانی نمی شود ، اما اغلب  با سایر اختلالات همراه است که این شامل موارد زیر می شود :

• اختلالات خلقی ؛ بسیاری از بزرگسالان مبتلا اختلال نقص توجه و بیش فعالی دچار افسردگی، اختلال دوقطبی و یا اختلال خلقی نیز هستند .
• اختلالات اضطرابی ؛ اختلالات اضطرابی نسبتا در بزرگسالان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی  ADHD رخ می دهد. اختلالات اضطرابی ممکن است موجب نگرانی قریب الوقوع ، عصبانیت  و سایر علایم شود
• سایر اختلالات روانی ؛ افراد مبتلا به این اختلال بیشتر در معرض خطر سایر اختلالات روانی، مانند اختلالات شخصیتی ، اختلال انفجاری متناوب و سوء مصرف مواد هستند.
• عدم توانایی در یادگیری ؛ افراد مبتلا به این اختلال ممکن است نسبت سن شان از هوش کمتری برای یادگیری برخوردار باشند . ناتوانی در یادگیری می تواند موجب مشکلاتی در درک و برقراری ارتباط شود .
   

با مشاهده علائم اولیه این اختلال در ابتدا باید به پزشک عمومی مراجعه نمایید . بسته به نتایج حاصل از ارزیابی اولیه، دکترتان ممکن است شما را به یک متخصص مانند روانشناس، روانپزشک  ارجاع دهد ،.

چه کاری می­توانید انجام دهید:

• تمام علائم بیماری­تان را یادداشت کنید،از جمله علائمی که از نظر شما به علت مراجعه شما به پزشک ارتباطی ندارد. 
• اطلاعات شخصی مهم خود را یادداشت کنید، از جمله هرگونه استرس یا تغییر عمده که به تازگی در زندگی­تان رخ داده است.
• فهرستی از داروهای­تان تهیه کنید،همچنین ویتامین­ها یا مکمل­هایی که مصرف می­کنید.
• یکی از اعضای خانواده یا دوستان­تان را به همراه خود ببرید.برخی از مواقع درک تمام اطلاعات ارائه شده از طرف پزشک مشکل است. فردی که همراه شماست ممکن است مسئله­ای که شما فراموش کرده­اید را به خاطر بسپارد.
• سوال­هایی که می­خواهید از پزشک بپرسید را یادداشت کنید.
• هنگام معاینه، وقت­تان محدود است، بنابراین تهیه فهرست سوالات مورد نظرتان به شما کمک می­کند تا به نحو احسن از وقت­تان استفاده کنید. در صورت کمبود وقت، سوالاتتان را به ترتیب اهمیت اولویت­بندی کنید.

سئوالات شما از پزشک

1. احتمال می دهید چه چیزی باعث این علائم شده است ؟
2. آیا علل احتمالی دیگری وجود دارد؟
3. انجام چه آزمایشاتی نیاز است ؟ آیا آمادگی خاصی باید داشت ؟
4. آیا این بیماری موقت است یا دائمی ؟
5. چه روشهای درمانی را توصیه می کنید؟
6. من دچار بیماری دیگری هستم ،  چگونه می توانم این دو بیماری را باهم مدیریت کنم ؟

علاوه بر پرسش هایی که آماده کرده اید تا دکترتان بپرسید، اگر در همان لحظه سوالی به ذهنتان رسید ، دریغ نکنید.

سئوالات پزشک از شما

1. چه علائمی دارید ؟
2. اولین مرتبه ای که متوجه این علائم شدید ، کی بود ؟
3. آیا علائم شما موقتی است یا دائمی ؟
4. آیا  چیزی علائم شما را بهبود می بخشد ؟
5. آیا  چیزی علائم شما را تشدید می کند ؟
6. دوران کودکی تان چگونه بوده است؟ آیا در مدرسه یا اجتماع دچار مشکلاتی بوده اید ؟
7. عملکرد تحصیلی و کار فعلی و گذشته شما چگونه است؟
8. ساعت و الگوی خواب شما چگونه است ؟
9. آیا از دخانیات و یا مشروبات الکلی استفاده می کنید؟
10. آیا به صورت تفریحی مواد مخدر مصرف می کنید ؟
11. چه داروهایی استفاده می کنید؟
12. آیا کافئین مصرف می کنید؟
     

علائم و نشانه های اختلال نقص توجه و بیش فعالی  در بزرگسالان به سختی قابل تشخیص است . گرچه علائم اصلی در اوایل زندگی - قبل از سن 12 سالگی – شروع می شود و تا بزرگسالی ادامه خواهد یافت و مشکلات عمده ای را ایجاد خواهد کرد .
هیچ آزمایش خاصی برای اختلال نقص توجه و بیش فعالی ADHD وجود ندارد، اما معمولا تشخیص شامل موارد زیر می شود :

• معاینه پزشکی، برای کمک به رد سایر علل و علائم احتمالی
• جمع آوری اطلاعات، از جمله هر گونه مسائل فعلی پزشکی، سابقه پزشکی شخصی و خانوادگی  و سوابق تحصیلی
• آزمون های روانی برای کمک به جمع آوری و ارزیابی اطلاعات در مورد علائم بیماری 

دیگر بیماری های همانند ADHD

برخی بیماری ها و یا درمان این عارضه ها ممکن است علائمی و نشانه هایی همانند اختلال نقص توجه و بیش فعالی داشته باشند .به عنوان مثال:

• اختلالات روانی، از جمله اختلالات خلقی مانند افسردگی یا اضطراب، اختلال سلوک، اختلال زبان، و یا سایر اختلالات روانی
• مشکلات پزشکی که می تواند بر تفکر یا رفتار تاثیر بگذارد، مانند یک اختلال رشدی، اختلالات تشنجی ، مشکلات تیروئیدی ، اختلالات خواب، مسمومیت با سرب، آسیب مغزی و یا کاهش قند خون (هیپوگلیسمی)
• مواد مخدر و داروها، مانند الکل یا سایر مواد مخدر و داروهای خاص
   

درمانهای استاندارد برای ADHD اختلال نقص توجه و بیش فعالی در بزرگسالان به طور معمول شامل دارو، آموزش و مشاوره روانی می شود .اغلب ترکیبی از این درمانها موثر خواهد بود . این درمان ها می تواند بسیاری از علائم اختلال نقص توجه و بیش فعالی  ADHD را تسکین دهد ، اما درمان نمی کنند. 

داروها

با دکترتان در مورد مزایا و معایب هر دارویی مشورت کنید .

محرکها ، مانند محصولات که شامل متیل فنیدیت یا آمفتامین هستند ، به طور معمول رایج ترین داروهای تجویزی برای  ADHDمحسوب می شوند  ، اما ممکن است داروهای دیگر نیز تجویز شود. محرک ها میزان  مواد شیمیایی مغز به نام انتقال دهنده های عصبی را افزایش و متعادل می کنند .

سایر داروهایی که برای درمان ADHD استفاده می شود  شامل اتوموکستین nonstimulant (Strattera) و داروهای ضد افسردگی خاصی مانند بوپروپیون (ولبوترین، دیگران). اتوموکستین و داروهای ضد افسردگی است که کندتر از محرک ها اثر می کنند  .
داروی مناسب و دوز مناسب در میان افراد مختلف متفاوت می باشد،، بنابراین باید زمان مناسب را برای بهتر اثر کردن پیدا کرد . ممکن است تا دارو با بدن  تنظیم شود موجب عوارض جانبی قابل توجهی شود . در مورد عوارض جانبی احتمالی محرک ها با دکترتان صحبت کنید.
 

مشاوره روانشناسی

مشاوره برای اختلال نقص توجه و بیش فعالی  در بزرگسالان به طور کلی شامل مشاوره روانی (روان درمانی)، آموزش در مورد اختلال و یادگیری مهارت های لازم می شود .

روان درمانی ممکن است به شما کمک کند که :

• بهتر زمان تان را مدیریت کنید  و مهارت هایتان را سازمان دهی کنید
• یاد بگیرید چگونه رفتارهای تکانشی را کاهش دهید
• مهارت های حل مسئله را بهتر یاد بگیرید 
• با گذشته تحصیلی، کار و یا مشکلات اجتماعی کنار بیایید
• عزت نفس خود را بهبود ببخشید 
• راه هایی بهبود روابط خانواده ، همکاران و دوستان را بیابید
• استراتژی خود کنترلی را توسعه دهید 

انواع متداول روان درمانی برای ADHD عبارتند از:

درمان شناختی رفتاری. این نوع ساختار مشاوره مهارت های خاص برای مدیریت رفتار و تغییر الگوهای فکری منفی به مثبت را آموزش می دهد . این نوع درمان می تواند به شما کمک کند تا با چالش های زندگی، از جمله مشکلات مدرسه، محل کار و یا مشکلات ارتباطی چگونه برخورد کنید  .

مشاوره زناشویی و خانواده درمانی. این نوع درمان می تواند به افراد کمک کند تا با استرس ناشی از این اختلال  کنار بیایند و آنچه که می تواند به بهبود زندگی شان کمک کند ، یاد بگیرند . چنین مشاوره ای می تواند مهارت های ارتباطی را بهبود بخشد و مسائل را به راحتی حل کند .
 

از آنجا که اختلال نقص توجه و بیش فعالی یک اختلال پیچیده است و هر فرد رفتار منحصر به فرد خودش را دارد ، بسیار سخت است که توصیه هایی برای این افراد پیشنهاد کرد ، اما برخی از این پیشنهادات ممکن است موثر واقع شود ، از جمله :

• لیستی از وظایفی که هر روز باید انجام شود را تهیه کنید . تمامی موارد را اولویت بندی کنید . 
• کارها را برای کنترل بهتر به بخش های کوچکتر تقسیم کنید و از یک لیست استفاده کنید .
• همیشه از یک برگه چسبان برای یادآوری مطالبتان استفاده کنید  .می توانید آنها را بر روی در یخچال، در آینه حمام، در ماشین و یا در مکان های دیگر که شما با آن جا سرو کار دارید بچسبانید 
• از تقویم الکترونیکی برای پیگیری قرار ملاقات هایتان استفاده کنید.
• همیشه یک دفترچه یادداشت یا دستگاه های الکترونیکی بهمراه داشته باشید تا بتوانید ایده ها و یا چیزهایی که باید به خاطر داشته باشید ، در آن ثبت کنید .
• کارهایتان را به طور روتین انجام دهید  .
•  از اعضای خانوادتان  یا دیگر عزیزانتان کمک بگیرید .
   

تحقیقات کمی در مورد درمان با داروهای جایگزین که بتواند علائم اختلال نقص توجه و بیش فعالی را کاهش دهد وجود دارد. گرچه مطالعات جدیدی  نشان داده است که انجام مدیتیشن و یوگا می تواند بر بهبود خلق و خوی تاثیر مثبتی بگذارد .

قبل از مصرف هریک از داروهای جایگزین ، ابتدا با دکترتان برای تعیین اینکه آیا این دارو ها ایمن است یا خیر مشورت کنید .
 

در حالی که درمان می تواند اختلال نقص توجه و بیش فعالی ADHD  مشکلاتی را در بر داشته باشد ، گام های دیگر می تواند به یادگیری و مدیریت این اختلال کمک کند  .

گروه های حمایتی ؛  گروه های پشتیبانی به شما این امکان را می دهد که با افرادی که مانند شما دچار این اختلال هستند آشنا و دیدار داشته باشید و تمامی تجربیات ، اطلاعات و استراتژی های مقابله با این اختلال را به اشتراک بگذارید. 

حمایت اجتماعی ؛ که شامل حمایت همسر، بستگان نزدیک و دوستان برای درمان این اختلال می شود . ممکن است این افراد تمایلی نداشته باشند که دیگران از بیماریشان آگه شوند . اما آگاهی دیگران باعث می شود که شما را بهتر درک  کند و روابطشان را با شما بهبود ببخشند .

همکاران، ناظران و معلمان ؛ این اختلال می تواند موجب چالش در محل کار و مدرسه شود . این افراد از اطلاع دادن این بیماری به رئیس یا استادانشان خجالت می کشند ، اما اگر استاد یا رئیس از این اختلال آگاهی داشته باشند بهتر می تواند با این افراد ارتباط برقرار کنند .