بیماری استیل بزرگسالان

بیماری استیل بزرگسالان نوع نادری از آرتریت های التهابی محسوب می شود که  علائمی همچون  تب، بثورات جلدی و درد مفاصل را بهمراه دارد . برخی از افراد تنها دارای یک اپیزود این بیماری هستند .

این التهاب موجب آسیب دیدگی مفاصل به ویژه در مچ دست می شود . این بیماری معمولا توسط  مصرف دارویی مانند پردنیزون که کنترل کنده التهاب است ، درمان می شود .
 

اغلب افراد مبتلا به بیماری استیل بزرگسالان ترکیبی از علائم و نشانه های زیررا تجربه می کنند  :

تب : ممکن است حداقل تب 39 درجه سانتیگراد را برای یک هفته و یا بیشتر داشته باشید. معمولا تب در اواخر بعد از ظهر و غروب بالا می رود. برخی اوقات، ممکن است یک و یا دو بار در روز تب کنید، بدین شکل که تب کنید و دوباره خوب شوید و دوباره تب کنید.
 
راش : بثورات پوستی صورتی کم رنگ ممکن است با تب بیایند و بروند. این بثورات معمولا در تنه، دست ها و پاها ظاهر می شوند. تماس فیزیکی از قبیل: مالش پوست ممکن است باعث تحریک این بثورات گردد.
 
گلو درد : یکی از اولین علامت های این بیماری می باشد. گره های لنفاوی در گردن ممکن است متورم و نسبت به لمس حساس شوند.

درد و ورم مفاصل : بعد از آشکار شدن علائم بالا و پس از چند هفته، دردناک بودن، گرما و ورم مفاصل آغاز می شود. مفاصل زانوها، مچ دست ها، قوزک پاها، آرنج ها، دست ها و شانه ها در یک زمان سفت، دردناک و ملتهب می شوند. معمولا، درد مفاصل حداقل دو هفته طول می کشد. اغلب، بیماران دارای خشکی مفصل صبحگاهی می شوند که تا چند ساعت طول می کشد.

درد عضلانی : درد عضلانی همراه با تب می آید و ممکن است درد آنقدر شدید باشد که فعالیت های روزانه خود را نتوانید انجام دهید.

ممکن است علائم و نشانه های این بیماری با سایر بیماریها مانند  لوپوس و نوعی سرطان به نام لنفوم  اشتباه گرفته شود .
 

اگر دارای تب، بثورات پوستی و درد مفاصل شدید، به پزشک مراجعه کنید تا علت دقیق این علائم مشخص گردد.
 
اگر شما دارای این بیماری هستید و سرفه می کنید، تنگی نفس دارید، درد قفسه سینه دارید و دیگر علائم ناشناخته ای دارید، به پزشکتان مراجعه کنید.
 

گرچه هنوز علت واقعی این بیماری مشخص نیست، اما محققان بر این باورند که با برخی انواع عفونت ها ممکن است این بیماری در افراد شدت بگیرد. شرایط این بیماری ممکن است با عفونت ویروسی و یا باکتریایی بدتر شود.
 

سن یکی از بیشترین عوامل خطر می باشد. میزان بروز این بیماری در 15 تا 25 سالگی و در 36 تا 46 سالگی بیشتر می باشد. مردان و زنان در معرض خطر قرار دارند، ولی زنان بیشتر به این بیماری مبتلا می شوند. این بیماری ارثی نمی باشد.
 

بیشترین عوارض ناشی از بیماری استیل بزرگسالان شامل التهاب مزمن اندام ها و مفاصل می شود.

تخریب مفاصل : التهاب مزمن می تواند باعث تخریب مفاصل شود. شایع ترین مفاصل درگیر عبارتند از مفاصل زانو و مچ دست. کمتر مفاصل گردن، پاها، انگشتان و ران مبتلا می شوند.

التهاب قلب :  التهاب پرده بیرونی قلب (پریکاردیت) و یا التهاب بخش های عضلانی قلب(میوکاردیت)   ممکن است بروز کنند.

تجمع مایعات در اطراف ریه ها : التهاب ممکن است باعث تجمع مایعات در اطراف ریه ها گردد و این تجمع باعث می شود به سختی نفس عمیق بکشید.

سندرم فعال شدن ماکروفاژ : گرچه این عارضه نادر است ولی کشنده است ، ممکن است این بیماری موچب  کاهش تعداد سلول خون ، افزایش میزان تری گلیسیرید  و عملکرد غیر طبیعی کبد شود.
 

در ابتدا به پزشک عمومی مراجعه کنید . اما ممکن است وی شما را به یک متخصص در بیماری های مفصلی (روماتولوژی) ارجاع دهد .

چه کاری می­توانید انجام دهید:
تمام علائم بیماری­تان را یادداشت کنید،از جمله علائمی که از نظر شما به علت مراجعه شما به پزشک ارتباطی ندارد. 
اطلاعات شخصی مهم خود را یادداشت کنید، از جمله هرگونه استرس یا تغییر عمده که به تازگی در زندگی­تان رخ داده است.
فهرستی از داروهای­تان تهیه کنید،همچنین ویتامین­ها یا مکمل­هایی که مصرف می­کنید.
یکی از اعضای خانواده یا دوستان­تان را به همراه خود ببرید.برخی از مواقع درک تمام اطلاعات ارائه شده از طرف پزشک مشکل است. فردی که همراه شماست ممکن است مسئله­ای که شما فراموش کرده­اید را به خاطر بسپارد.
سوال­هایی که می­خواهید از پزشک بپرسید را یادداشت کنید.
هنگام معاینه، وقت­تان محدود است، بنابراین تهیه فهرست سوالات مورد نظرتان به شما کمک می­کند تا به نحو احسن از وقت­تان استفاده کنید. در صورت کمبود وقت، سوالاتتان را به ترتیب اهمیت اولویت­بندی کنید.

سئوالات شما از پزشک

احتمال می دهید چه چیزی باعث این علائم شده است ؟
آیا علل احتمالی دیگری وجود دارد؟
انجام چه آزمایشاتی نیاز است ؟ 
آیا این بیماری موقت است یا دائمی است؟
بهترین درمان چیست؟
من دچار بیماری دیگری هستم ،  چگونه می توانم این دو بیماری را باهم مدیریت کنم ؟
آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟
آیا بروشور یا کتابی در مورد این بیماری وجود دارد که بتوان آنرا مطالعه کرد ؟ خواندن چه وب سایتی را پیشنهاد می کنید؟

سئوالات پزشک از شما

چه علائمی دارید ؟
اولین مرتبه ای که متوجه این علائم شدید ، کی بود ؟
آیا علائم تان دائمی است یا موقتی ؟
آیا  چیزی علائم شما را بهبود می بخشد ؟
آیا تا کنون تحت درمان قرار گرفته اید ؟
آیا مبتلا به بیماری دیگری هستید ؟
 

هیچ آزمایش تشخیصی برای این بیماری وجود ندارد. آزمایش های تصویربرداری می تواند تخریب ناشی از بیماری را نشان دهد. آزمایش خون می تواند سایر بیماری ها که علائم آن شبیه این بیماری باشد را رد کند.
 

پزشکان از داروهای متعددی برای درمان این بیماری استفاده می کنند. نوع دارویی که پزشک تشخیص می دهد، بستگی به شدت علائم و عوارض جانبی دارد.

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) : این داروها بدون نسخه می باشند مثل ایبوپروفن و ناپروکسن. این داروها ممکن است برای بهبود درد خفیف و التهاب مفید باشند. اما باید بدانید که این داروها باعث تخریب کبد می شوند، پس باید برای بررسی عملکرد کبد، به طور مرتب آزمایش خون بدهید.

استروئید (مانند پردنیزولون): این داروها باعث کاهش التهاب می شوند، اما ممکن است مقاومت بدن را در برابر عفونت ها کم کنند و موجب افزایش خطر بروز استئوپروز پوکی استخوان گردد.
 
متوتروکسات : معمولا این دارو همراه با پردنیزولون داده می شود تا دوز پردنیزولون کم گردد. 
اگر این بیماری برای مدت طولانی باقی بماند و مزمن شود، داروهای سرکوب گر سیستم ایمنی ممکن است نیاز باشند.
 

داروهایتان را بشناسید ؛ حتی اگر برخی روزها علامتی ندارید، باید داروهای خود را طبق توصیه پزشک مصرف کنید. التهاب خود را کنترل کنید تا به کاهش عوارض منجر گردد.

مکمل های غذایی مصرف کنید ؛ اگر شما دوز زیادی از داروی پردنیزولون را مصرف می کنید، با پزشک خود درباره مصرف کلسیم و ویتامین D صحبت کنید تا از پوکی استخوان جلوگیری کنید.
 

حرکت کنید ؛ در حالی که شما به علت درد مفاصل، احساس خوبی در حرکت کردن ندارید، اما این را بدانید که ورزش کردن می تواند کمک کند تا میزان تحرک بدنی خود را حفظ کنید و از سفتی و درد مفاصل راحت شوید.