زخم های دهانی( آفت)

زخم های دهانی، که با نام آفت نیز شناخته می شوند، شامل ضایعات کم عمق و کوچکی اند که اغلب در بافت نرم  دهان و یا در پایه لثه دیده می شوند. بر خلاف زخم های سرد، زخم های دهانی معمولا  مسری نیستند . زخم های دهانی بسیار دردناک هستند ، به طوریکه  غذا خوردن و صحبت کردن را نیز تحت تاثیر قرار میدهند 

بیشترزخم های دهانی گرد یا بیضی شکل  هستند که با یک مرکز سفید یا زرد رنگ و هاله ای  قرمز رنگ احاطه شده اند. آنها در داخل دهان ، در و یا زیر زبان، داخل گونه ها و یا لب ها ، در پایه لثه، و یا در نرم کام رشد میکنند. 
آفت به سه شکل عمده بروز می کند ، از جمله زخم کوچک(مینور)، زخم بزرگ (ماژور) و هرپس ( تبخال ).

زخم های دهانی مینور

زخم های دهانی مینور بسیار شایع هستند و معمولا:

کوچک
بیضی شکل با لبه های قرمز
بدون زخم 
بهبودی درعرض یک تا دو هفته

زخم های دهانی ماژور

شیوع زخم های دهانی ماژور نسبت به زخم های دهانی مینور کمتراست و:

نسبت به زخم های دهانی مینور بزرگتر و عمیق ترهستند. 
گرد و مرزهای مشخصی دارند. 
هنگامیکه بسیار بزرگ هستند ، لبه های نامنظمی دارند.
بسیار دردناک هستند.
ممکن است درمان تا شش هفته به طول بیانجامد و ممکن است  زخمها ترک برداند.

زخم های دهانی هرپس
زخم های دهانی هرپس غیر شایع هستند و معمولا افراد در طول زندگی کمتربا آنها مواجه میشوند ، اما آنها در اثر عفونت ویروسی هرپس ایجاد نمی شوند. این زخم های دهانی اغلب ، از لحاظ سایز کوچک و غالبا به صورت خوشه ای هستند( 10 تا 100 زخم )، اما ممکن است به یک زخم بزرگ ادغام شوند . دارای لبه نامنظم و معمولا بدون زخم و یک تا دو هفته بهبود می یابند.
زمان مناسب برای مراجعه به پزشک
به دکتر مراجعه نمایید اگرمتوجه :

بزرگی زخم های دهانی 
عدم التیام زخم و ادغام با یک زخم جدید 
شیوع مکرر
زخم مداوم، به مدت دو یا چندین هفته 
انتقال زخم ها  به لب 
درد غیر قابل کنترل
مشکلات شدید بهنگام غذا خوردن یا نوشیدن مایعات
زخم های دهانی همراه با تب بالا 

دوره درمان این زخم ها حدود یک ماه است و اغلب  به خودی خود درمان می شوند.اگر زخم های دهانی بسیار بزرگ و دردناک  بودند و پس از گذشت یک ماه بهبود نیافتند حتما به دکتر یا دندانپزشک مراجعه نمایید.

علت دقیقی برای بروز زخم های دهانی ، وجود ندارد، هر چند محققان بر این باورند که استرس و یا آسیب به بافت دهان میتواند باعث ایجاد آفت شود .

عواملی که ممکن است منجر به زخم های دهانی شود ، عبارتند از:

آسیب جزئی به دهان ازقبیل ؛ مسواک زدن ، اتفاقات ناگوار ورزشی و یا گاز گرفتن گونه به طور تصادفی
استفاده از خمیر دندان و دهان شویه های  حاوی سدیم لوریل سولفات
حساسیت های غذایی، به ویژه به شکلات، قهوه، توت فرنگی، تخم مرغ، آجیل، پنیر و غذاهای ادویه دار یا اسیدی
رژیم غذایی فاقد ویتامین B-12، روی، اسید فولیک و یا آهن
واکنش آلرژیک به باکتری های خاص در دهان
هلیکوباکتر پیلوری
تغییرات هورمونی در دوران قاعدگی
استرس عاطفی
زخم های دهانی نیز ممکن است در اثر شرایط و بیماری های خاصی رخ دهند ازجمله:

بیماری سلیاک، یک اختلال جدی روده ای ناشی از حساسیت به گلوتن
بیماری های التهابی روده مانند بیماری کرون و کولیت اولسراتیو
بیماری بهجت، ( باعث التهاب در تمامی بدن، از جمله دهان می شود)
نقص سیستم ایمنی 
ایدز یا اچ آی وی ، سرکوب سیستم ایمنی بدن
بر خلاف زخم های سرد، زخم های دهانی با عفونت ویروس هرپس در ارتباط نیستد.
 

گرچه اغلب افراد ممکن است به این بیماری مبتلا شوند ،  اما این عارضه بیشتر در بین نوجوانان و جوانان اتفاق می افتد، و همچنین این بیماری در زنان شایع تر است.
این بیماری در بعضی خانواده ها شیوع بیشتری دارد . از عوامل دیگر این بیماری می توان وراثت و یا یک عامل مشترک در محیط زیست، مانند غذاهای خاص و یا آلرژی را نام برد.
 

دکتر یا دندانپزشک می تواند بر اساس ظاهر زخم موجود در دهان آنرا  تشخیص دهد.
تمام علائم بیماریتان را یادداشت کنید،از جمله علائمی که از نظر شما به علت مراجعه شما به پزشک ارتباطی ندارد. 
اطلاعات شخصی مهم خود را یادداشت کنید، از جمله هرگونه استرس یا تغییر عمده که به تازگی در زندگیتان رخ داده است.
فهرستی از داروهایتان تهیه کنید،همچنین ویتامینها یا مکملهایی که مصرف میکنید.
یکی از اعضای خانواده یا دوستانتان را به همراه خود ببرید.برخی از مواقع درک تمام اطلاعات ارائه شده از طرف پزشک مشکل است. فردی که همراه شماست ممکن است مسئلهای که شما فراموش کردهاید را به خاطر بسپارد.
سوالهایی که میخواهید از پزشک بپرسید را یادداشت کنید.
هنگام معاینه، وقتتان محدود است، بنابراین تهیه فهرست سوالات مورد نظرتان به شما کمک میکند تا به نحو احسن از وقتتان استفاده کنید. در صورت کمبود وقت، سوالاتتان را به ترتیب اهمیت اولویتبندی کنید.

سئوالات شما از پزشک
آیا دچار زخم دهانی شده ام؟
اگر چنین است، چه عواملی ممکن است به پیشرفت این عارضه کمک کند؟ اگر چنین نیست، چه بیماری دیگری می تواند باشد؟
آیا  نیاز به انجام آزمایش خاصی می باشد ؟
چه نوع روش درمانی را توصیه می کنید؟
برای کاهش علائم این بیماری چه نوع مراقبتهایی را باید در پیش گرفت ؟
آیا برای سرعت بخشیدن به بهبود این بیماری کار دیگری را میتوان انجام داد؟
چند وقت انتظار می رود تا این علائم بهبود یابند؟
آیا می توان کاری را برای جلوگیری از عود مجدد انجام داد؟
در طول ملاقات از پرسیدن هرگونه سوالی دریغ نکنید.
سئوالات پزشک از شما
اولین مرتبه ای که متوجه این عارضه شدید ، کی بود؟
شدت علائم به چه میزان است؟
آیا این علائم موقتی هستند یا دائمی؟
آیا در گذشته هم دچار اینگونه زخم ها شده اید؟ 
آیا اخیر به دندانپزشک مراجعه کرده اید؟
آیا به تازگی دچار استرس  و یا تغییراتی در زندگی خود شده اید؟
معمولا از چه نوع رژیم غذایی استفاده می کنید؟
آیا بیماری دیگری برایتان  تشخیص داده شده است؟
آیا از داروهای آزاد ، گیاهی ، ویتامین ها و مکمل ها استفاده میکنید؟
آیا در خانواده تان سابقه ی ابتلا به زخم های دهانی دارید؟
 

نیازی به انجام آزمایشات نیست زیرا دکتر یا دندانپزشک با یک معاینه می تواند آنها را تشخیص دهد. در برخی موارد، ممکن است نیاز به انجام آزمایشایی برای بررسی مشکلات دیگر باشد ، به خصوص اگر زخم های دهانی شدید و مستمر باشند.
 

معمولا برای زخم های دهانی کوچک، که طی یک یا دو هفته به خودی خود التیام می یابند ، نیازی به درمان نیست. اما زخم های بزرگ و دردناک اغلب نیاز به مراقبت های پزشکی دارد .

شستشوی دهان
اگر چندین زخم  در دهان داشته باشید ، دکترممکن است برای شستشوی دهان محلولی حاوی دگزامتازون استروئید را برای کاهش درد و التهاب  و یا لیدوکائین را برای کاهش درد تجویز کند.

محصولات موضعی
اگر زخم دهانی هر چه سریعتر تشخیص داده شود ، محصولات آزاد و یا بانسخه ( کرم، ژل یا محلول) ممکن است به تسکین درد و سرعت بخشیدن به درمان کمک نماید . محصولات مانند:
بنزوکائین (Anbesol، Kank به-A، Orabase، Zilactin-B)
فلووسینونید (VANOS , Lidex)
پراکسید هیدروژن ( Peroxyl)
بسیاری محصولات موضعی برای زخم های دهانی موجود است ، از جمله محصولاتی که بدون مواد تشکیل دهنده فعال هستند. برای اثر بهتر این محصولات با دکتر یا دندانپزشک مشورت نمایید.

داروهای خوراکی
داروهای خوراکی زمانیکه که زخم های دهانی شدید بوده و یا به درمانهای موضعی پاسخ نداده باشند ، استفاده می شود. این ممکن است شامل:

داروها به طور خاص برای درمان زخم دهانی نیستند مانند درمان زخم روده ، سوکرالفات (Carafate) یک عامل پوشش دهنده است ، که به طور معمول برای درمان نقرس استفاده می شود..
داروهای استروئید خوراکی هنگامیکه زخم شدید به دیگر درمان ها پاسخ نمی دهند. اما به دلیل عوارض جانبی جدی، آنها معمولا در مرحله آخراستفاده میشوند.
سوزاندن زخم
برای سوزاندن زخم از یک ابزار یا ماده شیمیایی برای سوزاندن ، خشک و یا تخریب کردن بافت زخم ، استفاده میکنند.
دباکترول یک محلول موضعی است که برای درمان زخم های دهانی و مشکلات لثه طراحی شده است. این دارو حاوی مواد شیمیایی است که زخم های دهانی را می سوزاند ،مصرف این دارو مدت زمان بهبودی را تا حدود یک هفته کاهش می دهد.
نیترات نقره ، استفاده از محلول ثابت نکرده است که به سرعت این بیماری را بهبود میبخشد ، اما ممکن است به تسکین درد کمک کند.
مکمل های غذایی
 اگر دچار کمبود مواد مغذی باشید دکتر ممکن است مصرف اسید فولیک ، ویتامین B-6، ویتامین B-12 یا روی را توصیه نماید.
 

برای کمک و سرعت بخشیدن به تسکین و بهبودی درد ، انجام نکات زیر ضروری است:

شستشوی دهان ؛ از آب نمک یا جوش شیرین برای شستشوی دهان استفاده نمایید  (1 قاشق چای خوری جوش شیرین را در 1/2 فنجان آب گرم حل کنید)
استفاده از مقدار کمی شیر منیزی 
اجتناب از غذاهای اسیدی یا تند که می تواند باعث التهاب و درد شود.
استفاده از یخ
مسواک زدن دندان های به آرامی
 

معمولا زخم های دهانی عود می کنند ، اما می توانید برای پیشگیری از عود مجدد دستورات و راهنمایی های زیر را انجام دهید :

مراقب آنچه می خورید باشید .از خوردن غذاهایی که باعث تحریک دهان می شود اجتناب کنید، از جمله آجیل، چیپس، چوب شور، ادویه جات ، ترشی جات خاص، غذاهای شور و میوه های اسیدی، مانند آناناس، گریپ فروت و پرتقال . 
غذاهای سالم را انتخاب نمایید. برای کمک به جلوگیری از کمبود مواد غذایی، مقدار فراوانی میوه ، سبزیجات و غلات سبوس دار استفاده نمایید.
بهداشت دهان و دندان را رعایت کنید. مسواک زدن منظم بعد از غذا و استفاده از نخ دندان یک بار در روز می تواند از بروز زخمهای دهان جلوگیری نماید .از یک برس نرم برای جلوگیری از تحریک بافت ظریف دهان استفاده نمایید، و از مصرف خمیر دندان و شوینده های دهانی حاوی سدیم لوریل سولفات اجتناب کنید.
استرس خود را کاهش دهید. اگر زخم های دهانی در اثر استرس رخ دهد، شما باید از تکنیک های کاهش استرس، مانند مدیتیشن استفاده نمایید.