کاردیومیوپاتی

کاردیومیوپاتی ها   یکی از بیماریهای عضله قلب هستند که در آن بعلت درگیری و بیماری عضله قلبی،  قلب نمیتواند جریان خون کافی را برای بدن فراهم سازد و بیمار  دچارعلائم  نارسایی قلبی  می‌شود . انوع اصلی کاردیومیوپاتی عبارتند از  دیلاته ، هیپرتروفیک و کاردیومیوپاتی محدود کننده . 
کاردیومیوپاتی را می توان درمان کرد. نوع درمانی که دریافت خواهید کرد بستگی به نوع کاردیومیوپاتی و شدت آن دارد . درمان شامل داروها، کاشت وسایل کمکی قلب  و در موارد شدید پیوند قلب می شود .
 

در مراحل اولیه، افراد مبتلا به کاردیومیوپاتی ممکن است هیچ علائم و نشانه ای نداشته باشند . اما بهنگام پیشرفت این بیماری  علائم و نشانه ها معمولا ظاهر می شوند. علائم و نشانه های کاردیومیوپاتی عبارتند از:

تنگی نفس بهنگام فعالیت و یا حتی در حالت استراحت
تورم پاها و مچ پا
نفخ شکم به علت تجمع مایع
سرفه بهنگام دراز کشیدن
خستگی
نامنظم بودن ضربان قلب
درد قفسه سینه
سرگیجه، سبکی سر و غش

مهم نیست که مبتلا به چه نوع کاردیومیوپاتی باشید، علائم و نشانه های  این بیماری در صورت عدم درمان بدتر و بدتر می شود . ممکن است در برخی افراد، این بیماری به سرعت وخیم شود اما در برخی دیگر کاردیومیوپاتی ممکن است برای مدت طولانی ثابت بماند .
 

اگر متوجه یک یا چندین علائم و نشانه های مرتبط با کاردیومیوپاتی شدید به دکتر مراجعه کنید. اگر دچار مشکلات تنفسی شدید، غش یا درد قفسه سینه ای که بیش از چند دقیقه طول می کشد ، شدید فورا با مرکز فوریتهای پزشکی تماس بگیرید یا به نزدیکترین کلینیک مراجعه کنید . از آنجا که گاهی اوقات این بیماری می تواند ارثی باشد ، دکتر ممکن است توصیه کند که اعضای خانواده  شما تحت بررسی قرار گیرند .

در اغلب موارد ، علت کاردیومیوپاتی ناشناخته است. اما  در برخی افراد پزشکان قادر به شناسایی برخی از عوامل موثر در این بیماری هستند . علل احتمالی کاردیومیوپاتی عبارتند از:

شرایط ژنتیکی
فشار خون بالا در دراز مدت
آسیب بافت قلبی از یک حمله قلبی قبلی
ضربان قلب سریع و مزمن
مشکلات دریچه قلب
اختلالات متابولیک، مانند چاقی، بیماری تیروئید یا دیابت
کمبودهای تغذیه ای ویتامین های ضروری و یا مواد معدنی، مانند تیامین (ویتامین B-1)
عوارض بارداری
نوشیدن الکل بیش از حد و طولانی مدت 
استفاده از کوکائین، آمفتامین یا استروئیدهای آنابولیک
استفاده از برخی داروهای شیمی درمانی و پرتودرمانی برای درمان سرطان
عفونت خاص، که ممکن است به قلب و دریچه کاردیومیوپاتی آسیب برساند
تجمع آهن در عضله قلب (هموکروماتوز)
بیماری  که باعث التهاب و رشد توده سلولی در قلب و ارگانهای دیگر بدن شود (سارکوئیدوز)
اختلالی که باعث تجمع غیر طبیعی پروتئینها می شود (آمیلوئیدوز)
بیماری های بافت همبند

انواع کاردیومیوپاتی عبارتند از:

کاردیومیوپاتی دیلاته : شایع ترین شکل کاردیومیوپاتی است. در این اختلال، بطن چپ قلب بزرگ شده و توانایی پمپ آن کم می شود. شایعترین علت آن بیماری انسداد عروق کرونر قلب یا بیماری تنگی یا نارسایی دریچه های قلب است. نوع ارثی آن کمتر شایع بوده و بیشتر در مردان میانسال دیده می شود.

کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک : در این نوع ، ماهیچه بطن چپ قلب، به طور غیرطبیعی رشد کرده و ضخیم می شود. براین اساس، حفره بطن چپ کوچک  شده  و علارغم حفظ قدرت انقباضی ، قدرت ریلکس شدن (انبساط حفره) و پذیرش خون کم می شود. بدلیل حفظ قدرت انقباضی اوایل بیماری ، علائم نارسایی قلب کمتر دیده می شود ولی در موارد پیشرفته موجب کاهش برون ده قلبی  و بروز علائم نارسایی قلب می شود. علل آن گاهی بیماری ثانویه مثل پرفشاری مزمن خون ویا تنگی دریچه ای یا بیماری های ارتشاحی قلب و غیره  می باشد اما نوع اولیه ‌(ایدئوپاتیک) ناشی از اختلال ژنتیکی  می تواند در هر سنی رخ دهد .برخی بیماران دارای سابقه خانوادگی هستند اما موارد اسپورادیک (بدون سابقه خوانوادگی) هم دیده می شود. این فرم درگیری یکی از شایعترین علل مرگ ناگهانی قلب بویژه  در ورزشکاران است.

کاردیومیوپاتی محدود کننده : در این نوع، ماهیچه های قلب سفت شده و قابلیت انعطاف آنها (ریلکسیشن یا  انبساط)  کم می شود و موجب کاهش  پر شدن بطن قلبی می شود. این وضعیت شیوع کمتری نسبت به دیگر انواع دارد ، در هر سنی دیده می شود ولی  بیشتر در افراد پیر رخ می دهد.می تواند همراه با بیماری های ثانویه فوق الذکر یا بیماری اولیه عضله قلبی (ایدئوپاتیک) باشد.

علت ونیز فرم تظاهر هرچه باشد   نتیجه  همه آنها کاهش  توانایی قلب برای پمپ خون و خونرسانی  سایر قسمت‌های بدن و بروز علائم مشترک نارسایی قلبی  است.

این بیماری همچنین ممکن است در اثر بیماری های دیگری در دیگر نقاط بدن که بر قلب تأثیر میگذارد ایجاد شود ، مانند بیماری هموکروماتوز ، اختلالی که باعث تجمع غیر طبیعی پروتئینها می شود (آمیلوئیدوز)، بیماری سارکوئیدوز ، اختلالات بافت همبند و بیماری های قلبی ائوزینوفیلیک .

آریتمی دیسپلازی بطن راست : در این نوع نادر از کاردیومیوپاتی، عضله در محفظه قلب راست و پایین (بطن راست) توسط بافت اسکار جایگزین می شود . این می تواند به مشکلات ریتم قلبی منجر شود. این بیماری اغلب توسط جهش های ژنتیکی ایجاد می شود.
 

عوامل تشدید کننده ای که می تواند خطر ابتلا به کاردیومیوپاتی را افزایش دهد، عبارتند از:

سابقه خانوادگی

فشار خون بالا

بیماری که قلب را تحت تاثیر قرار می دهند (حمله قلبی ، بیماری عروق کرونر و یا عفونت های ویروسی).

اضافه وزن و چاقی 

اعتیاد به الکل

مصرف مواد مخدر از جمله کوکائین، آمفتامین و استروئیدهای آنابولیک

درمان سرطان

دیابت

اختلالات تیروئیدی

هموکروماتوز

بیماری هایی که قلب را تحت تاثیر قرار می دهند مانند بیماری هموکروماتوز ، اختلالی که باعث تجمع غیر طبیعی پروتئینها می شود (آمیلوئیدوز)، بیماری سارکوئیدوز ، اختلالات بافت همبند و بیماری های قلبی ائوزینوفیلیک .
 

داشتن کاردیومیوپاتی ممکن است به سایر ناراحتی های قلبی منجر شود، از جمله:

نارسایی قلبی : نارسایی قلبی بدین معنی است که قلب نمی تواند خون کافی را برای رفع نیازهای بدن پمپاژ کند . ضخیم شدن ، سفتی و یا تضعیف عضله قلب در اثر کاردیومیوپاتی قادر به پمپاژ خون به جریان قلب نیست. در صورت عدم درمان، نارسایی قلبی می تواند زندگی را تهدید کند .
خون لختگی : اگر قلب نتواند به طور موثر پمپاژ کند ، احتمال لخته شدن خون در قلب بیشتر است اگر دچار کاردیومیوپاتی نیز باشید . اگر خون لختگی از قلب پمپاژ شود و وارد جریان خون شود ، می تواند جریان خون به اندام های دیگر، از جمله قلب و مغز را مسدود کند.

برای کاهش خطر این بیماری ، دکتر ممکن است رقیق کننده خون (داروهای ضد انعقادی) مانند آسپرین، کلوپیدوگرل (پلاویکس)، apixaban (Eliquis)، dabigatran (Pradaxa)، ریواروکسابان (Xarelto) و وارفارین (کومادین، Jantoven) را تجویز کند .

مشکلات دریچه ای : اگر افراد مبتلا به کاردیومیوپاتی قلب بزرگی داشته باشند، دریچه های قلب ممکن است بسته نشود و منجر به یک جریان رو به عقب شود .
ایست قلبی و مرگ ناگهانی : کاردیومیوپاتی می تواند به ریتم غیر طبیعی قلب منجر شود. در برخی ریتم قلب خیلی آهسته می شود  و برخی دیگر ریتم قلب بیش از حد سریع می شود . در هر صورت، این ریتم غیر طبیعی قلب می تواند منجر به غش  و یا در برخی موارد، منجر به مرگ ناگهانی شود .
 

اگر احساس می کنید دچار کاردیومیوپاتی شده اید  و یا به دلیل سابقه خانوادگی این بیماری نگران هستید، یک وقت ملاقات با دکتر عمومی تعیین کنید . او ممکن است شما را به یک متخصص قلب (متخصص قلب و عروق) ارجاع دهد .

چه کاری می­توانید انجام دهید:
تمام علائم بیماری­تان را یادداشت کنید،از جمله علائمی که از نظر شما به علت مراجعه شما به پزشک ارتباطی ندارد. 

اطلاعات شخصی مهم خود را یادداشت کنید، از جمله هرگونه استرس یا تغییر عمده که به تازگی در زندگی­تان رخ داده است.

فهرستی از داروهای­تان تهیه کنید،همچنین ویتامین­ها یا مکمل­هایی که مصرف می­کنید.

یکی از اعضای خانواده یا دوستان­تان را به همراه خود ببرید.برخی از مواقع درک تمام اطلاعات ارائه شده از طرف پزشک مشکل است. فردی که همراه شماست ممکن است مسئله­ای که شما فراموش کرده­اید را به خاطر بسپارد.

سوال­هایی که می­خواهید از پزشک بپرسید را یادداشت کنید.
هنگام معاینه، وقت­تان محدود است، بنابراین تهیه فهرست سوالات مورد نظرتان به شما کمک می­کند تا به نحو احسن از وقت­تان استفاده کنید. در صورت کمبود وقت، سوالاتتان را به ترتیب اهمیت اولویت­بندی کنید.

سئوالات شما از پزشک
علل احتمالی این علائم چیست؟
انجام چه نوع آزمایشاتی نیاز است ؟ آیا این آزمایشات نیاز به آمادگی خاصی دارد ؟
چه گزینه های درمانی در دسترس هستند، و کدام یک را برای من توصیه می کنید؟
چه نوع غذاهایی باید مصرف کرد ؟
آیا انجام ورزش مانعی ندارد ؟ در چه سطحی می توانم فعالیت کنم ؟
چند وقت یکبار باید غربالگری  انجام شود؟
آیا باید به اعضای خانواده ام بگویم که کاردیومیوپاتی را مورد بررسی قرار دهند ؟
من مبتلا به بیماری دیگری هستم. چگونه می توان به بهترین نحو این شرایط را با هم مدیریت کرد؟
آیا داروی جایگزین دیگری وجود دارد ؟

سئوالات پزشک از شما

چه علائمی دارید واز چه زمانی شروع شده است؟
آیا این علائم در همه ی زمان ها دیده می شوند و یا می آیند و می روند؟
آیاعلائم شما شدید هستند؟
آیا  چیزی علائم شما را بهبود می بخشد؟
آیا چیزی علائم شما را بدتر میکند؟
آیا کسی در خانواده شما مبتلا به این بیماری است؟

دکتر با انجام یک معاینه فیزیکی و سوال درمورد  سوابق پزشکی شخصی ،  خانوادگی و نشانه های این بیماری به تشخیص می پردازد . اگر دکتر متوجه شود که دچار کاردیومیوپاتی شده اید ، ممکن است چندین آزمایش برای تایید تشخیص تجویز نماید . این آزمایشات عبارتند از:

رادیوگرافی از  قفسه سینه : طی یک تصویر از قلب نشان داده خواهد شد که آیا قلب بزرگ شده است یا نه.
اکوکاردیوگرام :  با نمایش ساختمان قلب از جمله اندازه حفرات و نیز عملکرد قلب مانند برون ده قلبی  EF  روش اصلی تشخیص الیه کاردیومیوپاتی ها است. 

نوار قلب (ECG). در این تست غیر تهاجمی، تکه های الکترود به پوست برای اندازه گیری پالس های الکتریکی از قلب متصل می شود . نوار قلب می تواند اختلال در فعالیت الکتریکی قلب ، ریتم غیر طبیعی قلب را نشان دهد.

تست استرس تردمیل : ریتم قلب، فشار خون و تنفس را هنگامیکه بر روی تردمیل راه میروید مورد بررسی قرار می گیرد . 

کاتتریزاسیون قلبی : کاتتریزاسیون قلبی فرایندی است که برای تشخیص و درمان بیماری های قلبی عروقی استفاده می شود. در طول کاتتریزاسیون قلبی، لوله ای نازک و بلندی به نام کاتتر به درون یک شریان یا رگ در کشاله ران، گردن، یا بازو وارد می شود و در درون رگهای خون به سمت قلب هدایت می شود. پزشک با استفاده از این کاتتر می تواند تست های تشخیصی را به عنوان قسمتی از کاتتریزاسیون قلبی انجام دهد. برخی درمان های بیماری قلبی مانند آنژیوپلاستی قلبی نیز با استفاده از کاتتریزاسیون قلبی انجام می شوند. معمولاً شما در حین انجام کاتتریزاسیون قلبی به هوش هستید اما داروهایی به شما داده می شود تا به ایجاد آرامش در شما کمک کند. دوره زمانی ریکاوری  برای یک کاتتریزاسیون قلبی سریع و کوتاه است و ریسک کمی از عوارض وجود دارد. 

تصویربرداری قلبی رزونانس مغناطیسی  : MRIام آر آی قلبی یک تکنیک تصویربرداری است که با استفاده از میدان های مغناطیسی و امواج رادیویی از قلب تصویربرداری میکند . MRI قلب ممکن است علاوه بر اکوکاردیوگرافی  ممکن است از ام ار ای استفاده شود، به خصوص اگر تصاویر اکوکاردیوگرام در تشخیص موثر واقع نشود .

توموگرافی کامپیوتری (CT) اسکن قلب :  سی تی اسکن یا توموگرافی کامپیوتری، روشی غیر تهاجمی است که با استفاده از اشعه ایکس از قلب عکس می‌گیرد. سی تی اسکنرهای مدرن (سی تی اسکن‌های چند آشکارسازهای چند ردیفی یا MDCT) خیلی سریع و دقیق کار می‌کنند. آن‌ها می‌توانند از ضربان قلب عکس گرفته و کلسیم یا دیگر مسدودکننده‌ها را در عروق مشخص کنند.

آزمایش خون : آزمایش خون ممکن است برای بررسی کلیه، تیروئید و عملکرد کبدی  و برای اندازه گیری سطح آهن انجام شود .

 تست خون B پپتید ناتریورتیک (BNP) می تواند یک پروتئین تولید شده در قلب اندازه گیری کند . 

آزمایش ژنتیک و یا غربالگری : کاردیومیوپاتی می تواند ارثی باشد. با دکتر در مورد اینکه  آیا آزمایش ژنتیک برایتان  و خانوادتان مناسب است یا نه مشورت کنید . دکتر ممکن است غربالگری و یا آزمایش ژنتیک را برای بستگان درجه اول شما  (پدر و مادر، خواهر و برادر و کودکان) توصیه کند.
 

اهداف کلی درمان کاردیومیوپاتی ؛ مدیریت علائم و نشانه های بیماری ، جلوگیری از تشدید شدن بیماری  و کاهش خطر عوارض بیماری است . درمان کاردیومیوپاتی متفاوت است و بستگی به نوع آن دارد .

کاردیومیوپاتی دیلاته

اگر تشخیص داده شده باشد که دچار کاردیومیوپاتی دیلاته شده اید ، دکتر ممکن است درمان های زیر را توصیه کند :

داروها : دکتر ممکن است داروهایی برای بهبود توانایی و عملکرد پمپاژ قلب ، بهبود جریان خون، کاهش فشار خون، کاهش سرعت ضربان قلب ، حذف مایع اضافی از بدن و یا پیشگیری از لخته شدن خون تجویز نماید.

کاشت وسایل کمکی قلب : اگر در معرض خطر مشکلات جدی ریتم قلب باشید ، دکتر ممکن است دفیبریلاتور (ICD) (دستگاهی که ضربان قلب را اندازه گیری میکند و شوک الکتریکی را زمانی که برای کنترل ریتم غیر طبیعی قلب نیاز است ، ارائه می دهد .

در برخی موارد، دکتر ممکن است یک ضربان ساز برای هماهنگی انقباضات بین بطن چپ و راست ( ضربان ساز دو طرفه ) را توصیه کند.

کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک

اگر تشخیص داده شده باشد که دچار کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک شده اید ، دکتر ممکن است درمان های زیر را توصیه کند :

داروها. دکتر ممکن است داروهایی برای استراحت قلب ، پمپاژ کم و ایجاد ثبات در ریتم قلبی تجویز نماید .

دفیبریلاتور قلبی داخلی (ICD) وسیله‌ای است که با باتری کار می‌کند و تنها اندکی بزرگتر از ضربان‌ساز می‌باشد. ICDها در زیر پوست کاشته می‌شوند و ریتم قلبی شما را کنترل کرده و درصورت لزوم اصلاح می‌نمایند. همه ICD های موجود به عنوان ضربان‌ساز نیز عمل می‌کنند. 

سپتال میستومی  ، در این روش جراح بخشی از دیواره ضخیم عضله قلب (تیغه) که دو حفره ی قلب پایین (بطن ها) را از هم جدا می کند ، بر می دارد . برداشتن بخشی از عضله قلب از طریق قلب و کاهش نارسایی دریچه میترال جریان خون را بهبود می بخشد .

فرسایش سپتال. در این روش غیر جراحی، با استفاده از تزریق الکل برای نکروزماهیچه های هیپرتروفیه قلب رخ داده و به کاهش ضخامت دیواره قلب و بهبود جریان خون آئورت کمک می‌کندیا ممکن است با روش جراحی بخشی از دیواره کلفت شده ماهیچه‌ای قلب را که با جریان خون طبیعی تداخل دارد، بردارد.

درمان کاردیومیوپاتی محدودکننده

درمان کاردیومیوپاتی محدود کننده در بهبود علائم متمرکز است. دکتر ممکن است توصیه کند به مصرف نمک و آب و تعادل  وزن بیشتر توجه کنید.وی همچنین ممکن است توصیه کند از دیورتیک استفاده کنید  اگر سدیم و احتباس آب تبدیل به یک مشکل شده است .ممکن است دکتر داروهایی برای کاهش و کنترل فشار خون  و یا ریتم غیر طبیعی قلب را تجویز کند.

اگر علت کاردیومیوپاتی محدود کننده یافته شود ، درمان نیز در بیماری های زمینه ای مانند آمیلوئیدوز اعمال می گردد .

بسیاری از داروهایی که پزشکان برای کاردیومیوپاتی تجویز می کنند ممکن است عوارض جانبی داشته باشد. قبل از مصرف هر یک از این دارو ها با پزشک در مورد عوارض جانبی صحبت نمایید .

پیوند قلب
زمانی که کاردیومیوپاتی پیشرفت کرد  بطوریکه نتوان  از طریق دارو علائم را  کنترل و کاهش داد  شاید پیوند قلب تنها راهکار باقی مانده باشد.
 

دکتر ممکن است تغییر در شیوه زندگی را با مدیریت موارد زیر توصیه نماید :

ترک سیگار.
کاهش وزن در صورت داشتن اضافه وزن .
استفاده از یک رژیم غذایی سالم، از جمله انواع میوه ها و سبزیجات و غلات سبوس دار.
کاهش مقدار نمک در رژیم غذایی .
انجام ورزش روزانه .
به حداقل رساندن میزان مصرف الکل .
مدیریت استرس .
خواب کافی .
مصرف تمام داروها طبق دستور دکتر .
مراجعه منظم به دکتر.
 

در بسیاری موارد، نمی توان از بروز کاردیومیوپاتی جلوگیری کرد . به دکتر اطلاع دهید اگر دچار سابقه خانوادگی  هستید .

شما می توانید شانس ابتلا به کاردیومیوپاتی و انواع دیگر بیماری های قلبی را با تغییر سبک سلامت قلب و انتخاب شیوه زندگی مناسب مانند موارد زیر کاهش دهید :

اجتناب از استفاده از الکل یا کوکائین
کنترل فشار خون بالا، کلسترول بالا و دیابت
انتخاب یک رژیم غذایی سالم
ورزش منظم
خواب کافی
کاهش استرس