کلامیدیا

کلامیدیا، عفونت شایع منتقله از راه جنسی (STI) است. فرد ممکن است از ابتلا به بیماری نا آگاه بماند زیرا علامت و نشانه ایی وجود ندارد  ( مانند درد در ناحیه تناسلی، ترشحات در واژن در زنان و یا از آلت تناسلی در مردان ).  
کلامیدیا را می توان در مردان و زنان، در تمام گروه های سنی مشاهده کرد؛ هر چند در میان زنان جوان شایع تر است. کلامیدیا را می توان به راحتی درمان کرد، اما به تاخیر انداختن و یا درمان نکردن آن مشکلات جدی تری در پی دارد.

عفونتهای کلامیدیایی در مراحل اولیه اغلب بدون علامتند و یا نشانه های خفیفی دارند. معمولا 1 تا 3 هفته پس از ابتلا به کلامیدیا، علایم ظاهر می شوند. حتی زمانی که علائم  و نشانه های رخ می دهند، اغلب به قدری خفیف و گذرا هستند که نادیده گرفته می شوند.

علائم و نشانه های عفونت کلامیدیا عبارتند از:

• ادرار کردن دردناک
• درد در ناحیه شکم
• ترشحات واژن در زنان
• ترشح از آلت جنسی در مردان
• مقاربت دردناک جنسی در زنان
• خونریزی بین دوره ها و بعد از رابطه جنسی در زنان
• درد بیضه در مردان

با مشاهده ترشح از مهبل (واژن) در زنان یا از آلت تناسلی در مردان، درد در هنگام ادرار و یا شریک جنسی با سابقه ی ابتلا به کلامیدیا به پزشک مراجعه کنید. حتی اگر نشانه ایی دیده نشود، مصرف آنتی بیوتیک توصیه خواهد شد.

عامل ایجاد کننده ی کلامیدیا، نوعی باکتری است و معمولا بیشتر از طریق رابطه جنسی واژینال، دهانی و مقعدی انتقال می یابد. این بیماری ممکن است از طریق مادر به نوزاد درهنگام زایمان انتقال یابد که باعث پنومونی یا عفونت جدی چشم در نوزاد می شود.

 

عوامل تشدید کننده ی کلامیدیا عبارتند از:

• سن کمتر از 24 سال 
• داشتن شرکای جنسی متعدد در یک سال گذشته
• استفاده مداوم از یک کاندوم 
• داشتن سابقه ی عفونت جنسی 

 

• سایر عفونت های مقاربتی. افراد مبتلا به کلامیدیا در معرض ابتلا به دیگر بیماریهای مقاربتی همچون سوزاک و اچ آی وی هستند.
• بیماری التهابی لگن (PID ). عفونت رحم و لوله های فالوپ است که باعث درد لگن و تب می شود. عفونت های شدید موجب بستری شدن جهت دریافت آنتی بیوتیک داخل وریدی می شود. به لوله های فالوپ، تخمدان، رحم و گردن رحم صدمه می زند.
• عفونت در نزدیکی بیضه (اپیدیدیمیت). عفونت کلامیدیا، لوله های قرار گرفته در کنار بیضه (اپیدیدیم) را ملتهب می کند. عفونت منجر به تب، درد اسکروتوم و تورم می شود.
• عفونت غده پروستات. عفونت کلامیدیا به غده پروستات نیز انتقال می یابد. پروستاتیت باعث درد در هنگام و یا بعد از رابطه جنسی، تب و لرز، دفع دردناک ادرار و کمر درد می شود.
• عفونی کردن نوزادان. در هنگام زایمان، عفونت کلامیدیا از کانال واژن به نوزاد منتقل شده و باعث پنومونی یا عفونت شدید چشم می شود.
• ناباروری. عفونتهای کلامیدیایی - حتی آنهایی که هیچ علامت یا نشانه ایی ندارند- می توانند باعث زخم و انسداد لوله های فالوپ شده به ناباروری در زنان منجر شوند.
• آرتریت واکنشی. افرادی مبتلا به کلامیدیا، ریسک بالاتری در ابتلا به آرتریت واکنشی (سندرم رایتر) دارند. این وضعیت معمولا بر مفاصل، چشم ها و مجرای خروجی مثانه ( لوله ای که ادرار را از مثانه خارج می کند) تاثیر می گذارد.

در صورت شک به داشتن هرگونه عفونت مقاربتی، مانند کلامیدیا، سریع به پزشک مراجعه کنید. 

سوالات شما از پزشک
پیش از مراجعه این اطلاعات را در برگه ایی بنویسید:

• زمان شروع علایم 
• عوامل تشدید کننده یا بهبود بخش 
• داروها و مکمل های که در حال حاضر و به طور منظم مصرف می کنید

سوالات را از مهم به کمتر مهم بچینید تا در صورت تمام شدن وقت ویزیت، اطلاعات مهم تر را به دست آورده باشید. سوالاتی مانند:

• برای بررسی ابتلا به سایر بیماریهای مقاربتی باید آزمایش بدهم؟
• شریک جنسی نیز باید آزمایش دهد و یا تحت درمان قرار گیرد؟
• در طول درمان باید از فعالیت جنسی خودداری کنم؟ چه مدت طول می کشد؟
• چگونه می توان  از ابتلای دوباره به عفونت کلامیدیا جلوگیری کرد؟

*** نترسید از پرسیدن سوال و گرفتن اطلاعات. هر سوالی که باعث نگرانی و یا درگیری ذهنیتان است را بدون لحظه ایی تامل بپرسید تا اطلاعات کافی به دست بیاورید.

سوالات پزشک از شما 

• آیا شریک جنسی جدید و یا شرکای متعدد دارید؟
• آیا به طور مداوم از کاندوم استفاده می کنید؟
• آیا درد لگن دارید؟
• آیا در هنگام ادرار دچار درد می شوید؟
• آیا زخم و یا ترشح غیر معمول دارید؟

در خصوص درصد ریسک ابتلای دوباره به کلامیدیا و زمانهای لازم برای تست های غربالگری آتی با پزشک مشورت و اطلاعات لازم را کسب کنید. مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری کلامیدیا، تست های غربالگری را در موارد زیر انجام می دهند:

• زنان 25 سال و یا جوانتر که از لحاظ جنسی فعال هستند. نرخ عفونت کلامیدیا در این گروه سنی بالاتر است، بنابراین تست غربالگری سالانه توصیه می شود. حتی با انجام تست در سال گذشته، شریک جنسی جدید به معنای تست دوباره است.
• زنان حامله. در طول دوران بارداری – حال به دلیل تغییر شریک جنسی و یا عفونتهای ممکن به دلیل مقاربت مداوم با شریک جنسی فعلی-  این تست انجام می شود. 
• زنان و مردان در معرض خطر. در صورت داشتن شرکای جنسی متعدد، استفاده نکردن از کاندم در طول رابطه جنسی، و گی بودن باید این تست انجام شود؛ عوامل دیگر عبارتند از داشتن سابقه ی عفونت مقاربتی و یا ارتباط با شریک جنسی که دچار عفونت بوده است. 

غربالگری و تشخیص بیماری کلامیدیا نسبتا ساده است. آزمایشات عبارتند از:

• سوآب. در زنان، برای تشخیص کلامیدیا از ترشحات دهانه رحم جهت کشت میکروبی و یا تست آنتی ژن استفاده می شود. این کار را می توان در طول یک آزمایش پاپ اسمیر روزمره انجام داد. برخی زنان این کار را خود انجام می دهند.

         در مردان، یک سواب باریک وارد آلت تناسلی شده تا نمونه ایی از مجرای ادرار گرفته شود. در برخی موارد، ممکن است مقعد نیز          سواب شود.

• آزمایش ادرار. نمونه ادرار در آزمایشگاه مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد تا عفونت تشخیص داده شود.

چنانچه برای عفونت اولیه کلامیدیا درمان شده ایید، در حدود سه ماه بعد این تست ها را باید تکرار کنید.

کلامیدیا با آنتی بیوتیک درمان می شود. ممکن است یک دوره، به صورت روزانه و یا چند بار در روز به مدت 5 تا 10 روز توصیه شود.

در اغلب موارد، عفونت ظرف یک تا دو هفته درمان می شود. در طول این مدت باید از فعالیت جنسی پرهیز شود. شریک یا شرکای جنسی، حتی با نداشتن هیچ گونه علامت یا نشانه، نیز باید تحت درمان قرار گیرند. در غیر این صورت، این عفونت به شرکای جنسی دیگر منتقل می شود.

داشتن کلامیدیا و یا درمان قبلی، هیچ مصونیتی در مقابل عفونت مجدد ایجاد نمی کند.

مطمئن ترین راه برای جلوگیری از انتقال عفونت کلامیدیا، پرهیز از فعالیتهای جنسی است :

• استفاده از کاندوم. استفاده از کاندوم لاتکس مردانه و یا کاندوم های پلی اورتان زنانه در طول هر تماس جنسی توصیه می شود. استفاده درست از کاندوم در هر رابطه جنسی عفونت را کاهش می دهد اما خطر ابتلا را از بین نمی برد.
• محدود کردن تعداد شرکای جنسی. داشتن شرکای جنسی متعدد به معنای بالا رفتن خطر ابتلا به کلامیدیا و سایر بیماریهای مقاربتی است.
• انجام آزمایشات منظم. اگر از نظر جنسی فعال هستند، به خصوص اگر شرکای جنسی متعدد دارید، در مورد تست های لازم و زمان انجام آنها ،برای تشخیص کلامیدیا و سایر بیماریهای مقاربتی، با پزشک صحبت کنید.
• اجتناب از دوش واژینال. زنانی که از دوش واژینال استفاده می کنند تعداد باکتری های مفید موجود در واژن را کم کرده، خطر ابتلا به عفونت را افزایش می دهند.