بیماری مزمن انسدادی ریه (بیماری انسدادی مزمن ریوی)

بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD)، یک بیماری ریوی التهابی مزمن است که جریان هوا از ریه ها را مسدود می کند.  تنگی نفس، سرفه، خلط سینه و خس خس از علایم این بیماری هستند. قرار گرفتن طولانی مدت در معرض گازهای تحریک کننده و یا ذرات معلق، اغلب دود سیگار، از عوامل ایجاد این بیماری است. خطر ابتلا به بیماری های قلبی، سرطان ریه و بسیاری دیگر از بیماریها در افراد مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) بالا است.

آمفیزم و برونشیت مزمن، دو بیماری معمولی هستند که به بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) ختم می شوند. برونشیت مزمن، التهاب دیواره لوله های نایژه است که حمل هوا به و از کیسه های هوایی (آلوئول ها) موجود در ریه ها را به عهده دارد. سرفه روزانه و تولید خلط سینه از مشخصات آن است. آمفیزم، بیماری است که کیسه های هوایی (آلوئول ها) موجود در انتهای کوچکترین راه های هوایی (برونشیولها) ریه، به دلیل قرار گرفتن در معرض عامل مخرب، از بین رفته اند.

بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) قابل درمان است. با مدیریت مناسب، بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری می توانند به خوبی علایم و کیفیت زندگی خود را کنترل کرده و همچنین خطر ابتلا به دیگر بیماری های مرتبط را کاهش دهند.

تا زمان آسیب جدی ریه، علایم بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) اغلب ظاهر نمی شوند و معمولا با گذشت زمان بدتر می شوند_ به خصوص اگر قرار گرفتن در معرض دود سیگار یا سیگار کشیدن ادامه پیدا کند. علایم اصلی برونشیت مزمن، سرفه و تولید خلط سینه روزانه، حداقل سه ماه در سال، برای دو سال متوالی است.

علایم دیگر بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) عبارتند از:

• تنگی نفس، به خصوص در هنگام انجام فعالیت های فیزیکی
• خس خس سینه
• تنگی قفسه سینه
• نیاز به تخلیه ی گلو، اولین کار در صبح به دلیل جمع شدن خلط اضافی در ریه ها 
• سرفه مزمن، که تولید خلط روشن، سفید، زرد یا سبز رنگ می کند
• کبودی لب ها یا کف ناخن انگشتان (سیانوز)
• عفونت های مکرر تنفسی 
• کمبود انرژی
• کاهش ناخواسته وزن (در مراحل بعدی)

افراد مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) تجربه ی دوره ایی به نام " تشدید " را خواهند داشت که در طول آن علایم بدتر از حد معمول شده و چند روز این حالت ادامه پیدا می کند.

علت اصلی بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) در کشورهای توسعه یافته، استعمال دخانیات است. در کشورهای در حال توسعه، این بیماری اغلب در افرادی دیده می شود که در معرض دود حاصل از سوختن سوخت، برای پخت و پز و گرم کردن خانه های دارای تهویه ضعیف، هستند.

تنها و در حدود 25 درصد از افراد سیگاری شدید، علایم بالینی آشکاری از بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) بروز می دهند و در باقی نامحسوس است.  برخی از این افراد سیگاری دچار بیماریهای کمتر شایع ریوی می شوند که در ابتدا ممکن است بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) تشخیص داده شود که با آزمایشات بیشتر، بیماری اصلی مشخص خواهد شد.
 

 

چگونه ریه ها تحت تاثیر این بیماری قرار می گیرند

هوا به سمت پایین و به حلق (نای) وارد شده و از طریق دو لوله بزرگ (نایژه ها) به ریه ها می رود. در داخل ریه، این دو لوله ی بزرگ به لوله های کوچکتر و کوچکتر تقسیم می شوند ( نایژک ها) _ مانند شاخه های درخت_  تا در انتها به خوشه های کیسه های کوچک هوایی (آلوئول ها) ختم شوند. کیسه های هوا، دیواره ی بسیار نازک  پر از عروق خونی کوچک (مویرگ ها) دارند. اکسیژن هوا دریافتی در هنگام تنفس از طریق این رگ های خونی به جریان خون وارد می شود. در همان زمان، دی اکسید کربن_ یکی از ضایعات سوخت و ساز بدن_ از طریق بازدم، دفع می شود.

ریه ها بر کشسانی طبیعی لوله های نایژه و کیسه های هوایی تکیه دارند تا عمل بازدم را انجام دهند. بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) باعث می شود که این قابلیت ارتجاعی از بین رفته و بیش از حد کسترش پیدا کنند، در نتیجه در هنگام بازدم مقداری هوا در ریه ها باقی می ماند.

 

علل انسداد مسیر هوایی

• آمفیزم. این بیماری ریوی باعث تخریب دیواره شکننده و فیبرهای الاستیک کیسه های هوایی یا آلوئول ها می شود. راه های هوایی کوچک در هنگامی بازدم از بین رفته و خروج هوا از ریه ها به درستی انجام نمی گیرد.
• برونشیت مزمن. در این بیماری، لوله های نایژه ملتهب و تنگ شده و ریه ها خلط تولید می کنند_ که این امر لوله های تنگ نایژه را تنگ تر هم می کند. بنابراین، فرد برای تخلیه این خلط و باز کردن مسیر هوایی دچار سرفه مزمن می شود.

 

دود سیگار و محرکهای دیگر
در اکثر موارد، صدمات ریوی منجر به بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) به دلیل کشیدن طولانی مدت سیگار است. اما عوامل دیگری نیز می توانند باعث این بیماری باشند، مانند ژنتیک؛ چرا که تنها و حدود 25 درصد از افراد سیگاری دچار این بیمار هستند.

دود سیگار، در معرض دود سیگار قرار گرفتن، گاز خارجه از لوله ها، آلودگی هوا و یا  گرد و غبار، دود یا گاز موجود در محیط کار نیز می توانند از عوامل ایجاد کننده ی این بیماری باشند.

 

کمبود آلفا-1 آنتی تریپسین

در حدود 1 درصد از افراد، به دلیل یک اختلال ژنتیکی به نام " کمبود آلفا-1 آنتی تریپسین " مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) می شوند. آلفا-1 آنتی تریپسین (AAT) در کبد ساخته شده و به داخل جریان خون ترشح می شود تا از ریه ها محافظت کند. کمبود آلفا-1 آنتی تریپسین هم به کبد و هم به ریه آسیب می زند. آسیب کبدی می تواند در نوزادان و کودکان _ نه فقط در بزرگسالان با سابقه سیگار کشیدن طولانی مدت_ نیز رخ دهد.

نحوه ی درمان بزرگسالان مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) به دلیل کمبود آلفا-1 آنتی تریپسین (AAT) همانند دیگر مبتلایان به این بیماری است. علاوه بر این، در برخی افراد می توان با جایگزین کردن پروتئین از دست رفته آلفا-1 آنتی تریپسین (AAT) از آسیب بیشتر به ریه ها جلوگیری کرد.

• قرار گرفتن در معرض دود سیگار. یکی از علل مهم و معمول ابتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD)، سیگار کشیدن طولانی مدت است. هرچه بر تعداد سال ها و پاکت های سیگار اضافه می شود، خطر ابتلا بالاتر می رود. همانند افرادی که سیگار، ماری جوانا، پیپ مصرف می کنند، افراد در معرض دود این مواد نیز به این بیماری مبتلا می شود.
• افراد آسمی و سیگاری. ترکیب آسم _ بیماری مزمن مسیر هوایی_ و کشیدن سیگار، خطر ابتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) را خیلی بیشتر می کند.
• گرد و غبار و مواد شیمیایی موجود در محیط کار. قرار گرفتن طولانی مدت در معرض گازهای شیمیایی، بخارات و گردو غبار در محیط کار می تواند ریه ها را تحریک و ملتهب کند.
• سن. بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) به کندی و در گذر زمان پیشرفت می کند، به طوری که در اکثر افراد بین 35 تا 40 سالگی علایم شروع به ظاهر شدن می کنند.
• ژنتیک. همانطور که در بالا اشاره شد، اختلال ژنتیکی کمبود آلفا-1 آنتی تریپسین یکی از عوامل ژنتیکی ایاد کننده ی این بیماری است. دیگر عوامل ژنتیکی، احتمال ابتلا این افراد سیگاری را بیشتر هم می کنند.

• عفونت های تنفسی. احتمال ابتلا به سرماخوردگی، آنفولانزا و ذات الریه در افراد مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) بالا است. هرگونه عفونت تنفسی می تواند تنفس را مشکل تر و آسیب به بافت ریه را بیشتر کند. واکسن سالانه آنفلوآنزا و واکسیناسیون منظم علیه ذات الریه پنوموکوکی، به جلوگیری از بروز برخی عفونت های تنفسی کمک خواهد کرد.
• مشکلات قلبی. به دلایل ناشناخته، بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) خطر ابتلا به بیماری های قلبی، مانند حمله قلبی، را افزایش می دهد. ترک سیگار به طور قابل توجهی این خطر را کاهش می دهد.
• سرطان ریه. افراد سیگاری مبتلا به برونشیت مزمن نسبت به افراد سیگاری غیر مبتلا به برونشیت مزمن، احتمال بیشتری دارد که دچار سرطان ریه شوند. ترک سیگار به طور قابل توجهی این خطر را کاهش می دهد.
• فشار خون بالا. بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) ممکن است فشار خون در شریان های انتقال دهنده ی خون به ریه ها را افزایش دهد (افزایش فشار خون ریوی).
• افسردگی. اشکال در تنفس می تواند فرد را از انجام فعالیت های مورد علاقه اش بازدارد. و مجادله با بیماری جدی باعث افسردگی می شود. احساس غم، درماندگی یا افسردگی را با پزشک درمیان بگذارید.

در صورت تشخیص بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) به متخصص ریه ارجا داده می شوید.

 

سوالات شما از پزشک
پیش از مراجعه پاسخ این سوالات را در برگه ایی بنویسید:

• علایم چه هستند؟ از چه زمانی شروع شده اند؟
• چه شرایطی باعث بهبود علایم می شود؟ چه شرایطی باعث بدتر شدن علایم می شود؟
• آیا سابقه ی خانوادگی ابتلا به این بیماری را دارید؟
• تا به حال به درمان این بیماری پرداخته ایید؟ نوع درمان چه بود؟ آیا تاثیری در بهبودی داشت؟
• تا به حال برای فشار خون بالا یا بیماری قلبی، بتابلاکر مصرف کرده ایید؟
• تحت درمان برای بیماری دیگری هستید؟
• در حال حاضر چه نوع دارویی مصرف می کنید؟ حتی ویتامین یا مکمل گیاهی

*** نترسید از پرسیدن سوال و گرفتن اطلاعات. هر سوالی که باعث نگرانی و یا درگیری ذهنیتان است را بدون لحظه ایی تامل بپرسید تا اطلاعات کافی به دست بیاورید.

 

سوالات پزشک از شما 

• چه مدت است که سرفه می کنید؟
• آیا به راحتی دچار کمبود یا تنگی نفس می شوید؟
• آیا در هنگام نفس کشیدنتان متوجه خس خس شده ایید؟
• سیگار می کشید؟
• مشتاق ترک سیگار هستید؟

معمولا، بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) به درستی تشخیص داده نمی شود_ مثلا به فرد سیگاری گفته می شود که این بیماری را دارد، در حالی که دچار شرطی زدایی ساده و یا بیماری های کمتر شایع ریوی است. به همین ترتیب، بسیاری از افرادی که واقعا دچار بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) هستند به موقع تشخیص داده نمی شوندو زمانی این تشخیص اتفاق می افتد که بیماری به مراحل پیشرفته خود رسیده است و درمان تاثیر کمتری دارد.

در صورت مشاهده ی علایم بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) و سابقه قرار داشتن در معرض عومل ایجاد کننده ی التهاب ریه _ به خصوص دود سیگار_  پزشک ممکن است این آزمایشات را تجویز می شود:

• تستهای عملکرد ریوی. اسپیرومتری، رایج ترین تست عملکرد ریه است. در طول این تست، از بیمار خواسته می شود تا در یک لوله بزرگ متصل به یک اسپیرومتر فوت کند. این دستگاه، مقدار هوای نگه داشته در ریه و سرعت فوت هوا به خارج را بررسی می کند. این تست حتی قبل از بروز علایم، بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) را تشخیص می دهد. همچنین، برای پیگیری پیشرفت بیماری و نظارت بر نحوه درمان استفاده می شود. اسپیرومتری اغلب شامل اندازه گیری اثر مصرف برونکودیلاتور است. دیگر تست های عملکرد ریه عبارتند از: اندازه گیری حجم ریه، ظرفیت انتشار و پالس اکسیمتری.
• عکس برداری از قفسه سینه با استفاده از اشعه X. یکی از علل اصلی بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) یعنی آمفیزم را نشان می دهد. همچنین، وجود یا عدم وجود دیگر مشکلات ریوی و یا نارسایی قلبی را مشخص می کند.
• سی تی اسکن. به تشخیص آمفیزم و تعیین مفید بودن عمل جراحی برای از بین بردن بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) کمک می کند. برای غربالگری سرطان ریه نیز قابل استفاده است_ احتمال سرطان ریه در افراد سیگاری مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) بیشتر از دیگر افراد سیگاری است. 
• بررسی فشار گاز خون شریانی. این تست خون نشان می دهد که عملکرد ریه ها در انتقال اکسیژن به و دفع دی اکسید کربن از جریان خون چگونه است.

ابتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD)، پایان جهان نیست! در اکثر مردم این بیماری خفیف بوده و تنها با ترک سیگار می توان آن را درمان کرد. در موارد شدید تر نیز درمان موثر موجود است که می تواند علایم را کنترل کرده، خطر ابتلا به عوارض و تشدید بیماری را کاهش داده و کیفیت زندگی و نحوه ی انجام فعالیت ها را بهبود می بخشد.

 

1) ترک سیگار
یکی از ضروری ترین گام ها در درمان بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD)، ترک سیگار است_ که در نهایت باعث کاهش توانایی تنفس می شود_ که تنها راه برای جلوگیری از بدتر شدن این بیماری می باشد. اما، ترک کردن سیگار کار آسانی نیست. و این کار ممکن است دلهره آور به نظر برسد اگر سعی به ترک کنید و موفق نشوید. 

با پزشک در مورد محصولات جایگزین کننده ی نیکوتین و داروهای کمک کننده صحبت کنید، و همچنین نحوه رسیدگی به عود شدن و شکست ترک سیگار را بپرسید.در ضمن، قرار نگرفتن در معرض دود سیگار دیگر افراد نیز ایده ی خوبی است.

 

 

2) دارو

• گشاد کننده های برونش/نایژه. این داروها_ که معمولا استنشاقی هستند_ عضلات اطراف مسیر هوایی را شل می کنند. سرفه و تنگی نفس را تسکین داده و تنفس را آسان تر می کنند. بسته به شدت بیماری ممکن است یک گشاد کننده ی برونش کوتاه اثر قبل از فعالیت، یک گشاد کننده ی برونش طولانی اثر هر روز، و یا هر دو لازم باشد. گشاد کننده های برونش کوتاه اثر عبارتند از آلبوترول (ProAir HFA، Ventolin HFA و غیره)، لوالبوترول (Xopenex)، و ایپراتروپیوم (Atrovent). گشاد کننده های برونش طولانی اثر عبارتند از تیوتروپیوم (Spiriva)، سالمترول (Serevent)، فورموترول (Foradil, Perforomist)، آرفورموترول (Brovana)، اینداکترول (Arcapta)، اسلیدینیوم (Tudorza).
• استروئیدهای استنشاقی. داروهای کورتیکواسترویید استنشاقی از التهاب مسیر هوایی را کاسته و تشدید آن جلوگیری می کنند. عوارض جانبی ممکن است کبودی، عفونت دهانی و خشونت صدا باشد. این داروها برای افراد مبتلا به تشدید مکرر بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) مفید هستند. فلوتیکاسون (Flovent) و بودسونید (Pulmicort) نمونه هایی از استروئیدهای استنشاقی هستند.
• اسپری های ترکیبی. برخی داروها ترکیبی از گشاد کننده ی برونش و استروئیدهای استنشاقی هستند. سالمترول و فلوتیکازسون (Advair) و فورموترول و بودسونید (Symbicort) نمونه هایی از این اسپری های ترکیبی هستند.
• استروئیدهای خوراکی. برای افرادی که تشدید متوسط یا شدید دارند، دوره های کوتاه مدت (برای مثال، 5 روز)مصرف کورتیکواستروییدهای خوراکی از بدتر شدن بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) جلوگیری می کند. با این حال، استفاده طولانی مدت از این داروها می تواند عوارض جانبی جدی مانند افزایش وزن، دیابت، پوکی استخوان، آب مروارید و افزایش خطر عفونت و همچنین افزایش مرگ و میر مرتبط با این بیماری را داشته باشد.  
• مهارکنندهٔ فسفودی ‌استراز نوع ۴. یک نوع داروی جدید و مورد تایید برای افراد مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) و برونشیت مزمن شدید، روفلومیلاست (Daliresp)_ مهارکننده فسفودی استراز نوع 4_  است. این دارو باعث کاهش التهاب و شل شدن عضلات اطراف مسیر هوایی می شود. عوارض جانبی شایع عبارتند از: اسهال و کاهش وزن.
• تئوفیلین. این داروی بسیار ارزان قیمت به بهبود تنفس و جلوگیری از تشدید کمک می کند. عوارض جانبی ممکن است تهوع، سردرد، ضربان سریع قلب و لرزش باشد. عوارض جانبی وابسته به دوز هستند و به این دلیل دوز کم توصیه می شود.
• آنتی بیوتیک ها. عفونت های تنفسی، مانند برونشیت حاد، پنومونی و آنفلوآنزا، می توانند علایم بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) را تشدید کنند. آنتی بیوتیک حملات حاد را درمان می کند، اما برای پیشگیری توصیه نمی شود. با این حال، نتیجه ی تحقیقی تازه نشان می دهد که آنتی بیوتیک آزیترومایسین مانع تشدید می شود، اما روشن نیست که این امر به دلیل اثر آنتی بیوتیکی  و یا خواص ضد التهابی آن است.

 

 

3) درمان ریه

• درمان با اکسیژن. اگر اکسیژن به اندازه کافی در خون وجود ندارد، به اکسیژن اضافی نیاز است. دستگاه های سبک و قابل حملی وجود دارند که می توانید آنها را با خود به هر جایی ببرید و در صورت نیاز اکسیژن اضافی به ریه وارد کنید. برخی افراد مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) تنها در طول فعالیت و یا به هنگام خواب از اکسیژن استفاده می کنند؛ دیگر افراد مبتلا همیشه و در هر زمانی اکسیژن مصرف می کنند. درمان با اکسیژن می تواند کیفیت زندگی را بهبود ببخشد و تنها درمانی است که باعث طول عمر می شود. در خصوص احتیاجات و گزینه های موجود با پزشک صحبت کنید.
• برنامه توانبخشی ریوی. این برنامه معمولا ترکیبی از آموزش، ورزش، توصیه های غذایی و مشاوره است. متخصصان مختلف متناسب با نیاز های هر فرد این برنامه را تنظیم می کنند. توانبخشی ریوی ممکن است بستری شدن در بیمارستان را کوتاه کند، توانایی برای شرکت در فعالیت های روزمره را افزایش دهد و کیفیت زندگی را بهبود ببخشد. در خصوص داشتن این نوع برنامه با پزشک مشورت کنید.

 

4) مدیریت تشدید 
حتی با درمان مداوم، علایم ممکن است برای چند روز یا چند هفته بدتر شوند که به این حالت "  تشدید حاد " می گویند. در صورت درمان نشدن سریع به نارسایی ریه منجر می شود.

تشدید بیماری ممکن است به دلیل عفونت تنفسی، آلودگی هوا یا دیگر عوامل التهاب زا باشد. علت هرچه که باشد، با مشاهده ی افزایش سرفه، تغییر در تولید خلط و یا سخت تر شدن تنفس، سریع به پزشک مراجعه کنید.

وقتی تشدید رخ می دهد، ممکن است مصرف داروهای اضافی (مانند آنتی بیوتیک یا استروئید و یا هر دو)، مکمل اکسیژن و یا درمان در بیمارستان لازم شود. در هنگام بهبود علایم، پزشک نحوه ی پیشگیری را توضیح خواهد داد مانند ترک سیگار، مصرف استروئید استنشاقی، گشاد کننده های برونش طولانی اثر یا سایر داروها، واکسن سالانه آنفولانزا، و قرار نگرفتن در معرض آلودگی هوا.

 

5) عمل جراحي
جراحی، گزینه ی درمانی افرادی است که دچار آمفیزم شدید هستند و به درمان دارویی جواب نداده اند :

• جراحی کاهش حجم ریه. در این جراحی، قسمت کوچکی از بافت ریه ی آسیب دیده از قسمت فوقانی برداشته می شود. این کار باعث ایجاد فضای اضافی در حفره قفسه سینه شده و بافت سالم باقی مانده ریه می تواند گسترده تر شود و دیافراگم موثر تر کار کند. در برخی افراد، این عمل جراحی می تواند کیفیت زندگی را بهبود ببخشد و باعث تداوم بقا شود.
• پیوند ریه. پیوند ریه ممکن است یک گزینه ی درمانی برای افراد خاصی باشد که یک سری معیارهای ویژه دارند. پیوند، توانایی فرد برای نفس کشیدن و انجام فعالیت را بهبود می بخشد، اما یک جراحی حساس با خطرات قابل توجهی است، مانند پس زدن عضو پیوندی، که نیاز به مصرف داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی به صورت مادام العمر دارد.

• کنترل کردن تنفس. در مورد تکنیک های تنفس موثر تر در طول روز با پزشک یا درمانگر تنفسی صحبت کنید. همچنین، در مورد داشتن وضعیت بدنی بهتر برای تنفس و تکنیک های تمدد اعصاب در هنگام تنگی نفس تنگی نفس راهنمایی بخواهید.
• تمیز کردن مسیر هوایی. ابتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) به معنای تجمع خلط در مسیر هوایی است که تمیز کردن آن را مشکل می کند. کنترل سرفه، نوشیدن مقدار زیادی آب و استفاده از یک مرطوب کننده هوا ممکن است به این امر کمک کند.
• ورزش کردن منظم. ورزش در هنگام داشتن مشکل تنفسی به نظر سخت می آید، اما ورزش منظم می تواند قدرت و استقامت کلی را بهبود بخشد و عضلات تنفسی را تقویت کند.
• خوردن غذاهای سالم. یک رژیم غذایی سالم می تواند به حفظ قدرت کمک کند. اگر دچار کمبود وزن هستید، پزشک ممکن است مکمل های تغذیه ای تجویز کند. در صورت داشتن اضافه وزن ، کاهش وزن به تنفس، به ویژه در هنگام انجام فعالیت، کمک قابل توجهی می کند.
• ترک کردن سیگار و قرار نگرفتن در معرض آلودگی هوا. علاوه بر ترک سیگار، مهم است که در معرض دود سیگار دیگر افراد سیگاری قرار نگیرید تا از آسیب بیشتر ریه جلوگیری شود. انواع دیگر آلودگی هوا نیز می تواند ریه ها را تحریک کند.
• مراجعه کردن منظم به پزشک. حتی با بهتر شدن حالتان، ویزیت های تعیین شده را حتما بروید. این امر بسیار مهم است که به طور پیوسته بر عملکرد ریه نظارت شود. و مطمئن شوید که واکسن سالانه آنفولانزا را در پاییز بزنید تا از گرفتن عفونت های حاد کننده ی بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) جلوگیری شود. از پزشک در خصوص بهترین زمان انجام این واکسیناسیون سوال کنید. 

بر خلاف برخی بیماری ها، بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) علت واضح و روش پیشگیری مشخصی دارد. در اکثر موارد، کشیدن سیگار علت اصلی است که ترک سیگار یا نکشیدن سیگار در هنگام درمان بهترین گزینه ی پیشگیری است.

اگر سیگاری کهنه کار هستید، این اظهار نظر ساده، آن طور که به نظر می رسد برای شما ساده نخواهد بود، به خصوص اگر سعی کرده باشید که سیگار را ترک کنید_ یک بار، دو بار و یا چند بار. اما، باید به تلاشتان ادامه دهید و بسیار مهم است که یک روش موثر پیدا کنید. این کار بهترین شانس شما برای جلوگیری از آسیب دیدگی ریه است.

قرار گرفتن طولانی مدت در معرض گازهای شیمیایی، بخارات و گردو غبار در محیط کار، عامل تشدید کننده ی دیگر بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) است. اگر با این نوع از محرک های ریه برخورد دارید، موضوع را به سرپرست خود اطلاع دهید تا بهترین راه محافظتی را پیدا کنید، مانند استفاده از تجهیزات حفاظتی تنفسی.

زندگی کردن در هنگام ابتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) یک چالش بزرگ است_ به خصوص با سخت تر شدن تنفس و بیشتر شدن تنگی نفس. بیمار ممکن است مجبور به رها کردن برخی فعالیت های مورد علاقه اش شود. خانواده و دوستان ممکن است نسبت به برخی تغییرات سازگار نشوند.

صحبت در خصوص ترس و احساسات با خانواده، دوستان و پزشک مفید است. همچنین، پیوستن به یک گروه حمایتی دارای افراد مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) ممکن است به فرد در برخورد با بیماری کمک کند.  در صورت احساس افسردگی یا استیصال، مشاوره یا دارو مفید خواهد بود.