کلستریدیوم دیفیسیل

کلستریدیوم دیفیسیل  یک باکتری است که می تواند نشانه هایی اعم از اسهال و التهاب روده بزرگ داشته باشد. بیماری کلستریدیوم دیفیسیل معمولا بیشتر در افراد مسن که در بیمارستان یا در مراکز مراقبت های  پزشکی به مدت  طولانی به سر می برند دیده می شود و معمولا پس از استفاده از داروهای آنتی بیوتیک رخ می دهد. با این حال،  مطالعات  افزایش میزان عفونت کلستریدیوم دیفیسیل در میان مردمی که در معرض خطر هستند از جمله افراد جوان و سالم بدون سابقه استفاده از آنتی بیوتیک و یا قرار گرفتن در معرض امکانات مراقبت های بهداشتی نشان داده است.
هر ساله، بیش از نیم میلیون نفر دچار کلستریدیوم دیفیسیل می شوند، و در سال های اخیر، عفونت کلستریدیوم دیفیسیل  مکرر و  شدید  شده و درمان آن دشوار شده است.

برخی از افراد دارای باکتری کلستریدیوم دیفیسیل در روده خود می باشند اما هرگز مریض نمیشوند، هر چند که این عفونت هنوز هم می تواند گسترش یابد.بیماری  کلستریدیوم دیفیسیل معمولا در طول یا در عرض چند ماه پس ازاستفاده از یک دوره آنتی بیوتیک ایجاد می شود.
خفیف تا متوسط ​​عفونت
علائم شایع خفیف تا متوسط ​​عفونت کلستریدیوم دیفیسیل عبارتند از:
اسهال آبکی سه یا بیشتر در روز به مدت دو روز یا بیشتر
درد و حساسیت شکمی خفیف 
عفونت شدید
در موارد شدید،بدن این بیماران کم آب شده  و ممکن است  نیاز به بستری شدن در بیمارستان باشد. کلستریدیوم دیفیسیل باعث می شود که روده بزرگ ملتهب (کولیت) و گاهی اوقات ممکن است تکه ای از بافت اولیه  خونریزی و یا تولید چرک (کولیت کاذب)  کند. 
علائم و نشانه های عفونت شدید عبارتند از:
اسهال آبکی 10 تا 15 بار در روز
درد عضلات شکمی ، که ممکن است شدید باشد
تب
خون یا چرک در مدفوع
تهوع
کم شدن آب بدن
از دست دادن اشتها
کاهش وزن
شکم برآمده
نارسایی کلیه
افزایش تعداد گلبولهای سفید خون
 

برخی از افراد ممکن است در طول و یا مدت کوتاهی پس از درمان آنتی بیوتیکی مدفوع شل  داشته باشند این ممکن است به علت عفونت کلستریدیوم دیفیسیل باشد .اگر در روزسه مرتبه  مدفوع  آبکی و بیش از دو روز و یا اگر دچار تب جدید، درد شدید شکمی و پیچش شکم، مدفوع خونی شدید بلافاصله به دککتر مراجعه نمایید 

باکتری کلستریدیوم دیفیسیل در سراسر محیط یافت می شود  در خاک، هوا، آب، انسان و مدفوع حیوان ، محصولات غذایی، مانند گوشت . تعداد کمی از افراد سالم به طور طبیعی این باکتری  را در روده بزرگ خود  دارند و از این عفونت اثرات مریضی  ندارد.
عفونت کلستریدیوم دیفیسیل اغلب با مراقبت های بهداشتی در ارتباط است، در بیمارستان ها و دیگر امکانات مراقبت های بهداشتی که در آن درصد بسیار بالایی از مردم این باکتری را با خود دارند. با این حال، مطالعات افزایش نرخ عفونت کلستریدیوم دیفیسیل در جامعه نشان می دهد ، که در میان جمعیت به طور سنتی در معرض خطر ، مانند کودکان و افراد بدون سابقه استفاده از آنتی بیوتیک و یا بستری نشدن اخیر در بیمارستان  رخ می دهد.
باکتری کلستریدیوم دیفیسیل وارد مدفوع می شود و به غذا، سطوح و اشیایی که افراد دست هایشان را به آن می زنند آلوده می شود . این باکتری هاگ تولید میکند که می تواند در یک اتاق برای هفته ها یا ماه باقی بماند. اگر شما یک سطح آلوده با کلستریدیوم دیفیسیل را لمس کنید،  ممکن است  ندانسته باکتری  را بخورید .
روده به خودی خود شامل میلیون ها باکتری ها می باشد، که بسیاری از آنها به محافظت از بدن در مقابل عفونتها میپردازند . اما هنگامی که شما برای درمان عفونت از یک آنتی بیوتیک  استفاده می کنید، این دارو می تواند برخی از باکتری های نرمال و مفید را از بین ببرد. بدون باکتری های سالم ، کلستریدیوم دیفیسیل می تواند به سرعت و خارج از کنترل رشد کند. آنتی بیوتیک ها یی که اغلب به عفونت کلستریدیوم دیفیسیل منجر میشوند عبارتند از: فلوروکینولون، سفالوسپورین، کلیندامایسین و پنی سیلین.
بروز یک گونه جدید
یک تغییر شکل تهاجمی کلستریدیوم دیفیسیل پدید آمده است که به مراتب بیشتر از گونه های دیگر سموم تولید می کند. این تغییر شکل  جدید ممکن است  نسبت به داروهای خاص  مقاوم تر باشد و در افرادی که در بیمارستان و یا آنتی بیوتیک مصرف نکرده اند نشان داده شود. این  تغییر شکل کلستریدیوم دیفیسیل از سال 2000  شیوع  چندین بیماری شده است .

اگر چه مردم ( از جمله کودکان ) با عوامل خطر ناشناخته شده از کلستریدیوم دیفیسیل بیمار شده اند، بعضی عوامل ای خطرات را افزایش میدهد.
مصرف آنتی بیوتیک یا سایر داروها
دارو مرتبط  باعوامل خطرساز عبارتند از:
در حال حاضر یا اخیرا مصرف آنتی بیوتیک 
مصرف  طیف گسترده ای از آنتی بیوتیک که هدف قرارطیف وسیعی از باکتری ها باشد.
استفاده از آنتی بیوتیک های متعدد
مصرف آنتی بیوتیک برای یک مدت طولانی
مصرف دارو برای کاهش اسید معده، از جمله مهارکننده های پمپ پروتون (PPI )
ماندن در یک مرکز مراقبت های بهداشتی
اکثر موارد کلستریدیوم دیفیسیل ، در معرض یا پس از قرار گرفتن درمراکز بهداشتی درمانی  از جمله بیمارستان ها، خانه سالمندان و مراکز مراقبت بلند مدت -که در آنجا میکروب به راحتی گسترش می یابد، رخ می دهد. استفاده از آنتی بیوتیک رایج است و مردم بشتر در معرض عفونت هستند. در بیمارستان ها و خانه های سالمندان، کلستریدیوم دیفیسیل به طور عمده در دست دادن از فردی به فرد دیگر، ریل تخت، میز کنار تخت، توالت، بلندگو، دماسنجها حتی  تلفن گسترش می یابد.
داشتن یک بیماری جدی یا روش های پزشکی
اگر شما مبتلا به بیماری جدی مانند بیماری التهابی روده یا سرطان روده بزرگ، و یا ضعف سیستم ایمنی در نتیجه   وضعیت پزشکی یا درمان (مانند شیمی درمانی) هستید، شما بیشتر مستعد ابتلا به عفونت کلستریدیوم دیفیسیل هستید. خطر ابتلا به عفونت کلستریدیوم دیفیسیل  در افرادی با عمل جراحی شکم یا دستگاه گوارش  بیشتر است.
سن بالا یکی از عوامل خطرسازبرای عفونت کلستریدیوم دیفیسیل است. در یک مطالعه، خطر آلوده شدن با کلستریدیوم دیفیسیل در مقایسه با افراد جوان تر 10 بار بیشتر برای افراد 65 ساله و مسن تر است. 
 

عوارض عفونت کلستریدیوم دیفیسیل عبارتند از:
کم شدن آب بدن: اسهال شدید می تواند به از دست دادن قابل توجهی از مایعات و الکترولیت ها منجر شود. این باعث می شود  عملکرد طبیعی بدن دشوار شده و همچنین می تواند فشار خون را بالا  ببرد .
نارسایی کلیه: در برخی از موارد، کم آبی بدن می تواند به سرعت رخ دهد که عملکرد کلیه (نارسایی کلیه) به سرعت در حال بدتر می شود .
مگاکولون سمی :در این وضعیت، روده بزرگ  قادر به اخراج گاز و مدفوع نمی باشد، و باعث می شود به شدت متورم (مگاکولون) شود. در صورت عدم درمان، روده بزرگ پاره میشود، باکتری ها از روده بزرگ وارد حفره شکم می شوند. پارگی روده بزرگ  نیاز به جراحی اورژانسی دارد و گرنه کشنده است.
یک سوراخ بزرگ در روده (پرفوراسیون روده): این نادر است و نتایج حاصله نشان از آسیب جدی به پوشش روده دارد. روده سوراخ  باکتری از روده به داخل حفره شکم نشت می کند و منجر به عفونت شدید(پریتونیت) می شود.
مرگ:​عفونت کلستریدیوم دیفیسیل خفیف تا متوسط می تواند به سرعت به یک بیماری کشنده پیشرفته تبدیل شود اگر به سرعت درمان نشود.

اغلب پزشکان با دیدن اسهال در افرادی که به تازگی آنتی بیوتیک مصرف کرده اند یا هنگامی  پس از بستری شدن در بیمارستان اسهال پس از گذشت چند روز ادامه یافت، عفونت کلستریدیوم دیفیسیل را تشخیص میدهند. در چنین مواردی، احتمال دارد یک یا چندین آزمایش انجام شود.
آزمایش مدفوع
سموم تولید شده توسط باکتری کلستریدیوم دیفیسیل معمولا می تواند در یک نمونه از مدفوع تشخیص داده شود. چند نوع اصلی از تست های آزمایشگاهی وجود دارد، و آنها عبارتند از:
آنزیم ایمونواسی: اغلب آزمایشگاههای از آنزیم ایمونواسی (EIA)  که سریع تر از تست های دیگر است استفاده میکنند، اما به اندازه کافی برای تشخیص عفونتهای دیگر دقیق نیست و میزان خطای بیشتری در آزمایشات  دارد.
واکنش زنجیره ای پلیمراز:این تست مولکولی حساس به سرعت می تواند ژن B سم کلستریدیوم دیفیسیل  در یک نمونه مدفوع  شناسایی  کند و بسیار دقیق است. در حال حاضردر بسیاری از  آزمایشگاه ها به روز شده است و به طور گسترده ای در دسترس می باشد.
سنجش سمیت سلولی: آزمون سمیت سلولی به دنبال  تاثیرات کلستریدیوم دیفیسیل می گردد . این نوع از آزمون حساس است، اما به طور گسترده ای در دسترس نمی باشد. برخی از بیمارستان ها  از هر دو آزمون EIA و آزمون سمیت سلولی برای اطمینان از نتایج دقیق  استفاده می کنند.
اگر اسهال یا مدفوع آبکی ندارید آزمایش برای کلستریدیوم دیفیسیل غیر ضروری است.
بررسی روده بزرگ
در موارد نادر، برای کمک به تأیید تشخیص عفونت کلستریدیوم دیفیسیل ، دکتر شما ممکن است داخل روده بزرگ را بررسی کند. این آزمایش (سیگموئیدوسکوپی انعطاف پذیر یا کولونوسکوپی) شامل قرار دادن یک لوله قابل انعطاف با یک دوربین کوچک در سرآن به روده بزرگ و به محل التهاب و pseudomembranes است.
آزمایشات تصویربرداری
اگر دکتر شما در مورد عوارض احتمالی کلستریدیوم دیفیسیل نگران است، او ممکن است اشعه ایکس از شکم یا یک اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT)  را انجام دهد تا تصاویری از روده بزرگ بگیرد. اسکن می تواند حضور عوارضی مانند ضخیم شدن دیواره روده بزرگ ، بزرگ شدن روده، یا،  سوراخ  پوشش روده بزرگ را تشخیص دهد.
 

اولین گام در درمان کلستریدیوم دیفیسیل جلوگیری از مصرف آنتی بیوتیک که باعث عفونت شده، و بسته به شدت عفونت دارد، درمان ها شامل:
آنتی بیوتیک ها:از قضا، درمان استاندارد برای کلستریدیوم دیفیسیل  مصر یک آنتی بیوتیک دیگر است. این آنتی بیوتیک از رشد عفونت کلستریدیوم دیفیسیل ، اسهال و عوارض دیگر جلوگیری می کند.
برای عفونت خفیف تا متوسط ​​، پزشکان معمولا  مترونیدازول خوراکی را  تجویز میکنند. عوارض جانبی  مصرف مترونیدازول شامل تهوع  و طعم تلخ در دهان است.
در موارد شدید و مکرر، وانکومایسین همچنین از طریق دهان، ممکن است تجویز شود.
یکی دیگر از آنتی بیوتیک خوراکی فیداکسومایسین، است که برای درمان کلستریدیوم دیفیسیل تایید شده است. در یک مطالعه، میزان عود کلستریدیوم دیفیسیل در افرادی که فیداکسومایسین مصرف میکنندنسبت به کسانی که وانکومایسین مصرف میکنند کمتر است. هزینه  فیداکسومایسین بیشتر از مترونیدازول و وانکومایسین است. عوارض جانبی شایع وانکومایسین و فیداکسومایسین شامل درد شکم و حالت تهوع می باشد.
جراحی:برای افراد مبتلا به درد شدید، نقص عضو یا التهاب پوشش داخلی دیواره شکم، جراحی  و برداشتن بخشی از روده بزرگ بیمار ممکن است تنها گزینه است.
عفونت مکرر
تا 20 درصد از افراد مبتلا به کلستریدیوم دیفیسیل  دوباره مبتلا به این بیماری می شوند ، یا به دلیل عفونت اولیه هرگز از بین نرفته و یا اینکه دوباره مبتلا به بکتری مختلف و آلوده شده اند. اما پس از یک یا چند عود، میزان عود تا 65 درصد  افزایش می یابد.
خطر ابتلا به عود اگر شما:
مسن تر از 65سال هستید
  آنتی بیوتیک های دیگر برای شرایط مختلف همزمان با درمان عفونت کلستریدیوم دیفیسیل  آنتی بیوتیک استفاده میکنید.
یک اختلال طبی زمینه ای شدید، مانند نارسایی مزمن کلیه، بیماری التهابی روده یا بیماری های مزمن کبدی

درمان حمایتی برای اسهال شامل:
نوشیدن مایعات فراوان: مایعات حاوی آب، نمک و شکر، مانند آب میوه رقیق شده، نوشابه و مایعات نرم را انتخاب نمایید.
تغذیه خوب. اگر شما اسهال آبکی دارید،غذاهای نشاسته ای، مانند سیب زمینی، رشته فرنگی، برنج، گندم و بلغور جو بخورید. انتخاب های خوب دیگر کراکر نمکدار، موز، سوپ و سبزیجات آب پز است. اگر شما گرسنه نیستد، ممکن است  در ابتدا به یک رژیم غذایی حاوی مایعات نیاز داشته باشید. پس ازبرطرف شدن اسهال ، ممکن است موقتا با هضم شیر و محصولات لبنیاتی مشکل داشته باشید.
 

برای کمک به جلوگیری از گسترش کلستریدیوم دیفیسیل، بیمارستان ها و دیگر امکانات مراقبت های بهداشتی دستورالعمل کنترل عفونت را به دقت دنبال کنید. اگر شما یک دوست یا عضو خانوادتان دربیمارستان یا آسایشگاه است ،  از مراقبت از فرد بیمار نترسید و از  اقدامات احتیاطی توصیه شده پیروی کنید.
اقدامات پیشگیرانه عبارتند از:
شستشوی دست:کارکنان مراقبت های بهداشتی باید بهداشت دست را قبل و بعد از درمان هر فرد تحت مراقبت را به خوبی رعایت کنند. در صورت شیوع  کلستریدیوم دیفیسیل ، بهترین انتخاب استفاده از آب گرم و صابون برای بهداشت دست است،  زیرا استفاده از ضد عفونی کننده های  الکلی  برای از بین بردن عفونت کلستریدیوم دیفیسیل از دست  زیاد موثر نیست. بازدید کنندگان همچنین باید دستان خود را با آب گرم و صابون قبل و بعد از خروج از اتاق  بشویند.
تماس با اقدامات احتیاطی:افرادی که با کلستریدیوم دیفیسیل در بیمارستان بستری می شوند باید در یک اتاق خصوصی یا یک اتاق با کسی که همین بیماری  را داراست به اشتراک گذاشته شود.  به هنگام ورود به اتاق این بیماران باید کارکنان بیمارستان و بازدید کنندگان  از لباس و دستکش یکبار مصرف، استفاده کنند.
تمیز کردن کامل: در هر محیط، تمام سطوح باید به دقت با یک محصول که شامل سفید کننده کلروضد عفونی کننده تمیز شود. با استفاده از این سفید کننده ها  کلستریدیوم دیفیسیل سخت می تواند زنده بماند.
اجتناب از استفاده غیر ضروری از آنتی بیوتیک: آنتی بیوتیک ها گاهی اوقات برای بیماری های ویروسی است که توسط این داروها  درمان نمی شوند ،تجویز می شوند. اگر نیاز به آنتی بیوتیک داشتید ، از دکتر خود بخواهید تا مقدار کمی  و برای مدت زمان کوتاهی برایتان تجویز کند.