اعتیاد به مواد مخدر یا اختلال سوء مصرف مواد

به هر گونه وابستگی به داروهای قانونی و غیر قانونی و یا دارو را اعتیاد به مواد مخدر یا اختلال سوء مصرف مواد می گویند . به خاطر داشته باشید که الکل و نیکوتین مواد قانونی هستند، اما مواد مخدر در نظر گرفته می شوند.

هنگامی که معتاد می شوید ، دیگر قادر به کنترل مصرف مواد مخدر نیستید  .علی رغم اینکه می دانید این مواد به شما آسیب می رساند باز هم مصرف را ادامه خواهید داد. اعتیاد به مواد مخدر می تواند یک میل شدید به مصرف در شما ایجاد کند و ممکن است بخواهید ترک کنید ، اما نمی توانید  اینکار را انجام دهید .

اعتیاد به مواد مخدر می تواند باعث عواقب جدی و دراز مدتی شود ، از جمله مشکلات سلامت جسمی و روانی، مشکل در روابط ، اشتغال و قانون شود.

ممکن است نیاز به کمک افرادی از جمله  دکتر، خانواده، دوستان، گروه های پشتیبانی  و یا یک برنامه درمانی سازمان یافته برای غلبه بر اعتیاد به مواد مخدر و عاری از استفاده مواد مخدر باشد.
 

 اغلب اعتیاد به مواد مخدر با استفاده آزمایشی از مواد مخدر در موقعیت های اجتماعی شروع می شود.در برخی افراد  استفاده از مواد مخدر دائمی می شود. خطر ابتلا به مواد مخدر و چگونگی وابستگی به مواد مخدر متفاوت است . برخی از مواد وابستگی بیشتری نسبت به مواد دیگر ایجاد می کنند .

با گذشت زمان، ممکن است نیاز به مصرف بیشتر از مواد مخدر باشد  و سپس با مصرف مواد فقط حالتان خوب می شود ولی بعد از مدتی متوجه می شوید که زندگی بدون مصرف مواد بسیار دشوار می شود  . تلاش برای جلوگیری از مصرف مواد مخدر ممکن است هوس شدیدی را در شما ایجاد کند و ممکن است از لحاظ جسمی  احساس بیماری کنید  (علائم ترک).

علائم اعتیاد به مواد مخدر :

احساسی که به طور منظم مجبور به استفاده از مواد مخدر باشید( این می تواند یک یا حتی چند مرتبه در روز باشد) 
داشتن میل شدید برای مصرف مواد
با گذشت زمان، نیاز بیشتر به مواد برای اثرگذاری قبل
صرف پول برای خرید مواد مخدر، حتی اگر استطاعت مالی نداشته باشید
عدم شرکت درجلسات کاری و عدم مسئولیت های کاری و یا کاهش در فعالیت های اجتماعی و یا تفریحی به دلیل استفاده از مواد مخدر
انجام کارهای برای دریافت مواد مخدر  که به طور معمول آین کارها را انجام نخواهید داد مانند سرقت
رانندگی یا انجام سایر فعالیت های مخاطره آمیز که تحت تاثیر مواد مخدر باشید
تمرکز و صرف انرژی بیشتری در مصرف مواد مخدر
شکست در تلاش برای جلوگیری از مصرف مواد
تجربه علائم ترک بهنگام تلاش برای قطع مصرف مواد مخدر

تشخیص سوء مصرف مواد مخدر در اعضای خانواده

گاهی اوقات تشخیص مصرف مواد مخدر در بین نوجوانان بسیار دشوار است. نشانه های احتمالی که نوجوان شما یا یکی از اعضای خانوادتان از مواد مخدر استفاده می کند ، عبارتند از:

مشکل در مدرسه یا محل کار ؛ عدم فعالیت در مدرسه یا محل کار ، بی علاقگی ناگهانی در فعالیت های مدرسه یا محل کار
مسائل مربوط به سلامت فیزیکی ؛ کمبود انرژی و انگیزه
غافل شدن از وضع ظاهری ؛ عدم علاقه به لباس پوشیدن یا آراستن خود
تغییر در رفتار ؛ تلاش زیاد برای ورود به اتاق خواب به طور مخفیانه و یا شرکت در مهمانی های دوستانه خود و یا تغییرات شدید در رفتار و در ارتباط با خانواده و دوستان
هزینه بالا  ؛ درخواست ناگهانی برای پول بدون توضیح منطقی؛ و یا متوجه اینکه پول گم کرده اید یا فردی آنرا دزدیده است و یا ناپدید شدن اشیایی 

شناخت علائم استفاده از مواد مخدر و یا مسمومیت

علائم و نشانه های استفاده از مواد مخدر و یا مسمومیت ممکن است متفاوت باشد و این  بستگی به نوع مواد مخدر دارد .

ماری جوانا، حشیش و دیگر مواد حاوی حشیش

افراد معمولا حشیش را مانند سیگار می کشند ،می خورند و یا استنشاق می کنند . حشیش اغلب همراه با مواد دیگر، مانند الکل یا سایر مواد مخدر استفاده می شود، و اغلب اولین موادی است که فرد مصرف می کند .

علائم و نشانه های مصرف:

احساس شادی و سرخوشی یا احساس در اوج بودن
افزایش حس بینایی، چشایی و ادراک شنوایی 
افزایش فشار خون و ضربان قلب
قرمزی چشم 
خشکی دهان
کاهش تعادل
مشکل در تمرکز یا به خاطر سپردن
افزایش اشتها
تفکر پارانوئید

استفاده طولانی مدت (مزمن) اغلب با علائم زیر بهمراه است  :

کاهش هشیاری ذهنی
عملکرد ضعیف در مدرسه و یا در محل کار
کاهش تعداد دوستان

کانابینوئیدهای مصنوعی 

دو گروه از مواد مخدر مصنوعی در بسیاری از ایالت ها غیر قانونی می باشد. اثرات این داروها می تواند خطرناک و غیرقابل پیش بینی باشد .

علائم و نشانه های مصرف  کانابینوئیدهای مصنوعی  شامل:

احساس شادی و سرخوشی 
بد خلقی
تمدد اعصاب
دگرگونی حس بصری، شنوایی و چشایی
اضطراب شدید و یا تحریک
پارانویا
توهم
افزایش ضربان قلب و فشار خون
استفراغ
گیجی

باربیتورات ها و بنزودیازپین برای افسردگی سیستم عصبی مرکزی تجویز می شود. اغلب از این دارو ها برای حس آرامش و یا کاهش استرس استفاده می شود .

فنوباربیتال، آموباربیتال نمونه هایی از باربیتورات ها هستند. نمونه هایی از بنزودیازپین ها شامل آرام بخش ها، مانند دیازپام (والیوم)، آلپرازولام (زاناکس)، لورازپام (آتیوان)، کلونازپام و کلرودیازپوکساید (لیبریوم) می شود.

علائم و نشانه های سوءمصرف می تواند شامل:

خواب آلودگی
لکنت زبان
عدم هماهنگی
سرخوشی
مشکل در تمرکز یا تفکر
مشکلات حافظه ای
حرکات غیر ارادی چشم (نیستاگموس)
تنفس آهسته و کاهش فشار خون
سرگیجه
افسردگی

متافین ، کوکائین، و سایر محرکها

محرک ها عبارتند از آمفتامین(متامفتامین)، کوکائین، و متیل فنیدات (ریتالین) . از این مواد اغلب برای افزایش انرژی، به منظور بهبود عملکرد در محل کار یا مدرسه، یا کاهش وزن و یا کنترل اشتها استفاده می شود.

علائم و نشانه های مصرف این مواد می تواند شامل:

احساس نشاط و اعتماد به نفس بیش از حد
افزایش هوشیاری
افزایش انرژی و بی قراری
تغییرات رفتاری یا پرخاشگری
صحبت کردن سریع و یا درهم و برهم
اتساع مردمک
هذیان و توهم
تحریک پذیری و یا تغییر در خلق و خوی
تغییرات در ضربان قلب و فشار خون
تهوع یا استفراغ با کاهش وزن
گرفتگی بینی و آسیب به غشای مخاطی بینی 
بیخوابی
پارانویا
افسردگی

داروهای باشگاه

داروهای باشگاه به طور معمول در باشگاه ها، کنسرت ها و احزاب استفاده می شود. به عنوان مثال اکستازی یا (MDMA)، اسید گاما هیدروکسی (GHB)، flunitrazepam (لورازپام و یا roofie) و کتامین. این داروها  همه در کتگوری قرار نمی گیرند ، اما برخی از اثراتشان  مشابه و خطرناک است ، از جمله اثرات مضر در اثر مصرف  دراز مدت.

از آنجا که GHB و لورازپام می تواند باعث آرام بخشی ، آرامش عضلات، گیجی و از دست دادن حافظه شود ، پتانسیل برای سوء رفتار جنسی یا تجاوز جنسی با استفاده از این داروها در ارتباط است.

علائم و نشانه های استفاده از داروهای باشگاه می تواند شامل:

توهم
پارانویا
اتساع مردمک
لرز و تعریق
لرزش غیر ارادی 
تغییرات رفتاری
گرفتگی عضلانی و فشار دادن دندانها
افزایش حس بینایی، شنوایی و تغییر حس چشایی
کاهش هماهنگی
مشکل در حافظه و از دست دادن حافظه
کاهش آگاهی 
افزایش یا کاهش ضربان قلب و فشار خون

توهم زاها

استفاده از توهم زاها می تواند علائم و نشانه های مختلف تولید کند و این بستگی به مواد مخدری دارد که استفاده می شود . شایعترین توهم زاها عبارتند ار دی اتیل اسید (LSD) و فن سیکلیدین (PCP).

استفاده از LSD ممکن است باعث:

توهم
کاهش ادراک واقعیت
رفتار تکانشی
تغییرات سریع در احساسات
تغییرات ذهنی دائمی در ادراک
ضربان قلبی سریع و فشار خون بالا
لرزش
توهم

استفاده PCP ممکن است باعث:

احساس جدایی از بدن و محیط اطراف 
توهم
مشکلات هماهنگی و حرکتی
رفتار خشونت آمیز 
حرکات غیر ارادی چشم
عدم احساس درد
افزایش فشار خون و ضربان قلب
مشکلات تفکری و حافظه ای
مشکلات زبانی
عدم تحمل صدای بلند
گاهی اوقات تشنج یا کما

مواد استنشاقی

علائم و نشانه های مصرف استنشاقی متفاوت است و بستگی به مصرف این مواد دارد . 

علائم و نشانه ها استفاده مواد استنشاقیمی تواند شامل:

شنگولی و سرخوشی مختصر و یا مسمومیت
سرگیجه
تهوع یا استفراغ
حرکات غیر ارادی چشم
لکنت زبان، حرکات آرام و هماهنگی ضعیف
نامنظم بودن ضربان قلب
لرزش
راش در اطراف بینی و دهان

مسکن های نروکوتیک

داروهای مسکن از تریاک و یا مواد مصنوعی تهیه میشوند. این گروه از داروها شامل ، هروئین، مورفین، کدئین، متادون و اکسی کدون ی شود . 

علائم و نشانه های استفاده از مسکن های نروکوتیک می تواند شامل:

سرخوشی یا احساس اوج
حس کاهش درد
خواب آلودگی 
لکنت زبان
مشکل در تمرکز و حافظه
عدم آگاهی و یا بی توجهی به مردم اطراف 
مشکلات هماهنگی
افسردگی
گیجی
تعریق، 
رنگ پریدگی پوست
یبوست
آبریزش بینی و یا زخم بینی
 

اگر استفاده از مواد مخدر خارج از  کنترل شد و یا باعث مشکلات عدیده ای شد سریعا به پزشک عمومی یا یک دکتر متخصص در طب اعتیاد و یا روانپزشکی اعتیاد مراجعه کنید. هر چه زودتر به دنبال درمان بروید ، شانس بهبودی بیشتر است. 

یک وقت ملاقات با دکتر تعیین کنید اگر :

نمی توانید استفاده از مواد مخدر را متوقف کنید 
استفاده از مواد مخدر منجر به رفتار نا امن شده باشد ، مثل به اشتراک گذاری سوزن و یا رابطه جنسی حفاظت نشده
داشتن علائم ترک پس از قطع مصرف مواد مخدر

مانند بسیاری از اختلالات روانی، عوامل متعددی ممکن است باعث اعتیاد به مواد مخدر و وابستگی و به آن شود. عوامل اصلی عبارتند از:

محیط : عوامل محیطی، از جمله اعتقادات خانواده  ، نگرش ها و قرار گرفتن در معرض گروهی از همکاران و دوستانی  که استفاده از مواد مخدر را تشویق می کند، به نظر می رسد نقش مهمی در استفاده مواد مخدر بازی میکند.
ژنتیک : هنگامی که برای اولین بار شروع به مصرف مواد مخدر میکنید ، توسعه اعتیاد به مواد ممکن است توسط صفات (ژنتیک) به ارث برده شود ، که ممکن است پیشرفت بیماری را به تاخیر  و یا سرعت ببخشد .

تغییرات در مغز

اعتیاد جسمی زمانی اتفاق می افتد که استفاده مکرر از مواد مخدر در مغز احساس  لذت ایجاد کند . داروهای اعتیاد آور باعث تغییرات فیزیکی در برخی سلولهای عصبی (نورونها) در مغز می شود . نورون از مواد شیمیایی به نام انتقال دهنده های عصبی  استفاده می کنند . این تغییرات می تواند پس از توقف استفاده از مواد مخدر به مدت طولانی باقی بماند .
 

هر فردی در هر سنی، جنسی و وضعیت اقتصادی می تواند معتاد به مواد مخدر شود . بعضی از عواملی که می تواند احتمال و سرعت  اعتیادرت تشدید کند عبارت است از :

سابقه خانوادگی اعتیاد : اعتیاد به مواد مخدر در برخی از خانواده ها شایع است. اگر یکی از بستگانتان ، از جمله پدر و مادر یا خواهر و برادر، دچار سوءمصرف با الکل یا مواد مخدر باشند ، شما نیز در معرض خطر بیشتری برای ابتلا اعتیاد به مواد مخدر قرار دارید .

جنسیت : احتمال اعتیاد به مواد مخدر در مردان نسبت به زنان بیشتر است . گرچه ، بروز اختلالات اعتیاد آور در زنان سریعتر است .

داشتن اختلالات روانی : اگر دچار اختلالات روانی باشید مانند افسردگی، کمبود توجه یا بیش فعالی (ADHD) یا اختلال استرس پس از سانحه، احتمال وابستگی به مواد مخدر در شما بیشتر است.

فشار همسالان : فشار همسالان یک عامل موثر در شروع  سوء مصرف مواد ، به ویژه در جوانان است.

عدم دخالت خانواده :  شرایط خانوادگی دشوار ، عدم نظارت والدین یا عدم وجود یکی از اعضای خانواده مانند پدر و مادر یا خواهر و برادر ممکن است خطر اعتیاد را افزایش دهد.

اضطراب، افسردگی و تنهایی : استفاده از مواد مخدر می تواند یک راه مقابله با این احساسات روانی محسوب شود و می تواند این مشکلات را حتی بدتر کند .

مصرف داروهای اعتیاد آور: برخی داروها، مانند محرک ها ، کوکائین یا مسکن ها ، ممکن است در تسریع اعتیاد به مواد مخدر نقش داشته باشد . 
 

استفاده از مواد مخدر می تواند در کوتاه مدت و بلند مدت اثرات قابل توجهی و مخربی در بر داشته باشد . مصرف برخی از داروها می تواند خطرناک باشد ، به خصوص اگر با دوز بالا و یا ترکیب با دیگر مواد مخدر یا الکل استفاده شود .
عارضه هاي فردي
مشكلات جسمي : اعتياد به مواد مخدر ممكن است سبب بيماري هاي  قلبي و ريوي, ناتواني جنسي، عقيم شدن، سوءتغذيه و كاهش وزن شود. اگر اعتياد از نوع تزريقي باشد ممكن است فرد را به بيماري هاي عفوني هم چون ايدز و هپاتيت دچار كند.
مشكلات رواني: اعتياد ممكن است موجب اختلال در خواب، افسردگي, مشـــكل درتصميم گيري, اختلال هاي رواني خفيف و شديد و اختلال شخصيت شود.

عارضه هاي خانوادگي
اعتياد ممكن است موجب بروز مشكلات اقتصادي , كاهش درآمدخانواده و افزايش هزينه, نابساماني و ازهم پاشيدگي خانواده , طلاق، خشـــونت درخانواده (خشونت عليه همسر و آزار كودكان )و همچنين محدود شدن معاشرت سالم خانواده با ديگران شود و تربيت فرزندان دچار اشكال گردد.

عارضه هاي اجتماعي
اعتياد ممكن است موجب طرد شدن فرد از جامعه، بيكاري، غيبت ازكار،كاهش ميزان كارآيي, اخراج از كار و بروزحوادث حين كار و رانندگي شود. شيوع ايدز، هپاتيت, بيماري هاي مقاربتي, فقر,  بي كاري, افزايش بروز جرم در جامعه همچون دزدي، فحشا و قتل از جمله عارضه هاي اجتماعي اعتياد به شمار مي آيند.

اين عارضه ها را در برنامه هاي آموزشي خود با خانواده ها به گفتگو بگذاريد و بپرسيد كدام يك از اين عارضه ها را در افراد معتاد ديده و يا تجربه كرده اند.
 

 می توانید در ابتدا به دکتر عمومی مراجعه نموده و در مورد مواد مخدری که استفاده می کنید، صحبت کنید .دکتر ممکن است شما را به یک متخصص در ترک اعتیاد به مواد مخدر ، مشاور یا یک روانپزشک یا روانشناس ارجا ع دهد .
چه کاری می­توانید انجام دهید:
تمام علائم بیماری­تان را یادداشت کنید،از جمله علائمی که از نظر شما به علت مراجعه شما به پزشک ارتباطی ندارد. 
اطلاعات شخصی مهم خود را یادداشت کنید، از جمله هرگونه استرس یا تغییر عمده که به تازگی در زندگی­تان رخ داده است.
فهرستی از داروهای­تان تهیه کنید،همچنین ویتامین­ها یا مکمل­هایی که مصرف می­کنید.
یکی از اعضای خانواده یا دوستان­تان را به همراه خود ببرید.برخی از مواقع درک تمام اطلاعات ارائه شده از طرف پزشک مشکل است. فردی که همراه شماست ممکن است مسئله­ای که شما فراموش کرده­اید را به خاطر بسپارد.
سوال­هایی که می­خواهید از پزشک بپرسید را یادداشت کنید.
هنگام معاینه، وقت­تان محدود است، بنابراین تهیه فهرست سوالات مورد نظرتان به شما کمک می­کند تا به نحو احسن از وقت­تان استفاده کنید. در صورت کمبود وقت، سوالاتتان را به ترتیب اهمیت اولویت­بندی کنید.

سئوالات شما از پزشک
بهترین روش برای ترک مواد مخدر چیست؟
آیا باید به یک روانپزشک یا  متخصص ترک اعتیاد مراجعه کنم ؟
آیا  نیاز به بستری در بیمارستان و یا کلینیک بازیابی است؟
آیا بروشوری وجود دارد که بتواند من را راهنمایی کند ؟ چه وب سایتی را پیشنهاد می کنید؟
سئوالات پزشک از شما
چه داروهای استفاده می کنید؟
اولین باری که شروع به مصرف مواد مخدر کردید ، چه زمانی بود ؟
چند وقت است که مواد استفاده می کنید؟
بهنگام مصرف ، چه مقدار استفاده می کنید؟
آیا تا به حال سعی در ترک مواد کرده اید ؟ چه اتفاقی برایتان افتاد ؟
بهنگام ترک، چه علائمی داشتید ؟
آیا اعضای خانوادتان ، بهنگام مصرف شما را مورد انتقاد قرارمی دهند ؟
آیا برای درمان اعتیاد آماده دریافت کمک هستید؟
 

تشخیص اعتیاد به مواد مخدر نیاز به یک ارزیابی کامل دارد  و اغلب این ارزیابی توسط یک روانپزشک، روانشناس، یا یک مشاور در مصرف الکل و مواد مخدر انجام می شود .آزمایش خون، ادرار یا سایر تست های آزمایشگاهی برای ارزیابی استفاده از مواد مخدر استفاده می شود، اما آنها یک آزمون تشخیصی برای اعتیاد است. این آزمایشات ممکن است برای درمان ، نظارت و بازیابی استفاده شود.

برای تشخیص اختلال سوء مصرف مواد ، بسیاری از متخصصان از معیارهایی در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5)، منتشر شده توسط انجمن روانپزشکی آمریکا، برای تشخیص شرایط ذهنی استفاده می کنند . 
اگر حداقل دو مورد از مسائل زیر در یک دوره 12 ماهه رخ دهد شما دچار اختلال سوءمصرف مواد مخدر شده اید :

استفاده مقادیر بیشتری از مواد نسبت به قبل در طی یک دوره زمانی 
عدم موفقیت در کاهش و یا ترک مواد
میل شدید برای مصرف مواد مخدر که مانع از انجام هر گونه افکار شود 
عدم تعهد و مسئولیت به دلیل استفاده از مواد مخدر
ادامه در مصرف مواد مخدر، در صورت دانستن بروز مشکلات در زندگی 
ترک یا کاهش فعالیت های اجتماعی، شغلی یا تفریحی بدلیل استفاده از مواد مخدر
استفاده از این مواد مخدر در موقعیت هایی که ممکن است نا امن باشد ، مانند هنگام رانندگی یا کار با ماشین آلات
ادمه استفاده از مواد مخدر در صورت بروز آسیب جسمی یا روانی
عدم تحمل، بدان معنی که نیاز به مصرف مواد بیشتری باشد برای همان اثرگذاری قبل
علائم ترک جسمی یا روانی به هنگام توقف مصرف مواد
 

گزینه های درمانی زیر می تواند به شما  کمک کند بر اعتیاد غلبه کنید  و پاک شوید.

برنامه های درمان وابستگی شیمیایی

جلسات درمانی فردی، گروهی یا خانوادگی
تمرکز بر فهم ماهیت اعتیاد و پیشگیری از عود
سطح مراقبت و تنظیمات که به نیازهای شما بستگی دارد ، مانند سرپایی، مسکونی و برنامه های بستری
سم زدایی

هدف از سم زدایی قطع مصرف مواد مخدر اعتیاد آور است . در برخی از افراد، ممکن است سم زدایی  به صورت سرپایی انجام شود  اما در برخی دیگر ممکن است نیاز به بستری در بیمارستان یا کلینیک ترک اعتیاد باشد.

خروج از تمام کتگوریهای مختلف از مواد مخدر مانند افسردگی، محرک یا مخدرها . سم زدایی شامل کاهش تدریجی دوز دارو یا جایگزینی داروی دیگر به طور موقت مانند متادون، بوپرنورفین، و یا ترکیبی از بوپرنورفین و نالوکسان می شود .

مشاوره

مشاوره (گفتار درمانی یا روان درمانی ) با یک روانشناس، روانپزشک بخشی از برنامه درمان دارویی است . درمانگر یا مشاور می تواند:

به شما کمک کند راه هایی برای مقابله با تمایل به مصرف مواد ارائه دهد
پیشنهاد استراتژی برای جلوگیری از مصرف مواد مخدر و جلوگیری از عود
ارائه پیشنهادات در مورد چگونگی مقابله با عود مجدد
بحث در مورد مسائل مربوط به کار ، مشکلات قانونی و روابط با خانواده و دوستان

گروه های خودیاری

بسیاری ازگروه های پشتیبانی ، البته نه همه ، در اولین گام از 12 مدل استفاده می کنند . گروه های خودیاری، مانند معتادان گمنام، افرادی که به معتادان مواد مخدر کمک کند.

پیام گروههای حمایتی این است که اعتیاد یک بیماری مزمن با خطر عود مجدد است. گروه پشتیبانی می توانند با کاهش احساس شرم و انزوا از عود مجدد به اعتیاد پیشگیری کنند .

درمانگر یا مشاور می تواند به شما کمک کند در یکی از این گروه مستقر شوید . شما همچنین می توانید  گروه های پشتیبانی را در جامعه یا در اینترنت پیدا کنید.
 

بهترین راه برای پیشگیری از اعتیاد به مواد مخدر غیر قانونی مصرف دارو نیست.

مراقبت بهنگام مصرف یک داروی تجویزی اعتیاد آور . پزشکان  این داروها را در دوز ایمن و نظارت بر استفاده از آنها نجویز می کنند ، به طوری که بیش از حد یا برای یک دوره ی طولانی مدت استفاده نکنید . اگر احساس می کنید نیاز به مصرف بیش از حد داروی تجویز شده دارید ، با دکتر صحبت نمایید.

پیشگیری از سوء مصرف مواد مخدر در کودکان و نوجوانان

ارتباط برقرار کردن: صحبت کردن با کودکان در مورد خطرات استفاده از مواد مخدر .

گوش دادن : شنونده خوبی باشید زمانی که کودکتان در مورد فشار همسالان صحبت می کند، و حمایت از تلاش های خود و مقاومت در برابر آنها .

یک مثال خوب زدن : از الکل یا داروهای اعتیاد آور استفاده نکنید . کودکانی  که والدینشان مواد مخدر مصرف می کنند در معرض خطر اعتیاد به مواد مخدر هستند.

تقویت روابط :  ارتباط خود را با فرزندانتان تقویت کنید .

جلوگیری از عود

پیروی از طرح درمانی : ممکن است به نظر برسد که  بهبود یافته اید  و دیگر لازم نیست مراحل درمانی را تکمیل کنید  اما شانس روی آوردن به مواد مخدر در این دوره بسیار بالا است و دوره بازیابی را تا آخر باید دنبال کرد و همچنان باید به مشاور رفت و در جلسات ترک اعتیاد شرکت کرد. 
اجتناب از قرار گرفتن در موقعیت های پر خطر : از رفتن به مکانها و جمع هایی که مواد استفاده میکنند  خودداری کند . 

دریافت کمک بلافاصله پس از استفاده مجدد از مواد مخدر : اگر مجددا  شروع به مصرف مواد مخدر  کرده اید ، با دکتر معالج  صحبت کنید .
 

غلبه بر اعتیاد و پاک شدن از مواد مخدر نیاز به یک تلاش مداوم دارد . مهارت های مقابله با این بیماری را یاد بگیرید . انجام این اقدامات می تواند کمک کند:

مراجعه به یک درمانگر : به سلامت روان توجه کنید . اعتیاد به مواد مخدر به تعدادی از مشکلات از جمله  بهداشت روانی زمینه ای  و یا مشکلات خانوادگی  و ازدواج مرتبط است. مراجعه به یک درمانگر یا روانپزشک به شما کمک میکند تمرکز ذهنتان را به دست بیاورید و روابط تان را مجددا بازیابی کنید .

درمان سایر اختلالات روانی : افراد با مشکلات روحی و روانی، مانند افسردگی احتمال دارد بیشتر دچار اعتیاد به مواد مخدر شوند . اگر هر گونه علائم و نشانه های بیماری های روانی دارید سریعا به متخصص روان درمان مراجعه کنید تا این مشکل هر چه سریعتر برطرف شود .

ملحق شدن به گروههای حمایتی : گروه های حمایتی ، مانند معتادان گمنام یا الکلی های گمنام، می تواند در مقابله با اعتیاد بسیار موثر باشد . محبت، درک و تجربیات مشترک می تواند به شما کمک کند اعتیاد را کنار بگذارید و پاک شوید .