اپیگلوتیت

اپیگلوتیت یک بیماری خطرناک است و زمانی بروز میکند که اپیگلوت –سرپوش غضروفی که  نای را میپوشاند-متورم میشود و مسیر هوا به داخل شش ها را مسدود میکند .
تعدادی از عوامل باعث تورم این غضروف میشوند مانند :سوختگی ناشی از مصرف مایعات داغ،اسیب دیدگی گلو و عفونت های مختلف.معمول ترین دلیل ابتلا به این بیماری در کودکان عفونت با  هموفیلوس انفولانزای نوع دو(هیب) بود و این همان باکتری عامل بروز ذات الریه و مننژیت و عفونت های خونی است .اپیگلوتیت ممکن است درهر سنی بروز نماید .
واکسن هیب برای کودکان باعث میشود تا میزان بروز این بیماری به مقدار قابل توحهی کاهش یابد ولی ممکن است باز هم بیماری یاشد شده یک عامل نگرانی باشد .در صورتی که خودتان و یا یکی از افراد خانواده مشکوک به ابتلا به این بیماری هستید ،حتما به اورژانس مراجعه نمایید .درمان فوری میتواند از بروز پیامد های خطرناک جلوگیری نماید.

.نشانه های اپیگلوتیت در کودکان :
نشانه های این بیماری در کودکان در طی یک ساعت خود را نشان میدهد :
•    تب
•    گلودرد شدید
•    صدای غیر عادی به هنگام تنفس
•    بلع سخت و دردناک
•    ریختن اب دهان
•    رفتار مضطرب و بی قرار
•    راحتی بیشتر به هنگام صاف نشستن و یا خم شدن به طرف جلو
نشانه های اپیگلوتیت در بزرگسالان :
نشانه های این بیماری در کودکان در طی چندین روز و به ارامی  بروز میکند :
•    گلودرد شدید
•    تب
•    صدای گرفته
•    صدای غیر عادی به هنگام تنفس
•    ریختن اب دهان

اپیگلوتیت یک مورد اورژانسی است و در صورتی که خودتان و یا یکی از نزدیکتان به طور ناگهانی قطع تنفس  و بلع داشتید ،به اورژانس مراجعه نمایید .سعی کنید فرد را ارام و راست نگاه دارید زیرا این حالت باعث میشود تا فرد بهتر نفس بکشد.سعی نکنید تا خودتان گلوی فرد را بررسی کنید زیرا میتواند باعث وخامت اوضاع شود.
 

این بیماری توسط عفونت و یا اسیب دیدگی برو زمیکند
عفونت
در گذشته دلیل تورم اپیگلوت و غشای حول ان عفونت با باکتری یاد شده بود و این باکتری میتواند در ابتلا به بیماری های خطرناک دیگر همانند مننژیت هم نقش داشته باشدولی امروزه به دلیل واکسن های موجود امکان بروز این بیماری ها خیلی کم شده است.
اپیگلوتیت از طریق قطرات سرفه و یاعطسه در هوا منتقل میشود و ممکن است باکتری یادشده در گلو و بینی شما بماند بدون انکه شما را بیمار نماید ولی شما عاملی برای انتقال این باکتری به دیگران خواهید شد .
دیگر باکتری هایی که در بروز اپیگلوتیت موثرند عبارتند از :
•    استرپتوکوکوس پنوئومونیا:باکتری دیکری که میتواند باعث بروز مننژیت ،ذات الریه،عفونت گوش و خون شود.
•    استپتوکوکس نوع ای ،بی و سی :گروهی از باکتری ها که باعث بروز انواع بیماری ها از گلودرد تا عفونت های خونی میشوند.
اسیب دیدگی
اسیب دیدگی فیزیکی مانند ضربه مستقیم به گلو میتواند در ابتلا به اپیگلوتیت موثر باشد و.نوشیدنی های تیز و خیلی داغ هم چنین نقشی دارند .
در این موارد هم نشانه های شبیه به اپیگلوتیت میتواند بروز کند :
•    بلع یک ماده شیمیایی که گلو را میسوزاند
•    بلع یک جسم خارجی
•    مواد استنشاقی همانند کراک کوکائین

عوامل تشدید کننده ابتلا به این بیماری عبارتند از :
•    مرد بودن :این بیماری بیشتر بر اقایان موثر است
•    سیستم ایمنی ضعیف :در صورتی که سیستم ایمنی شما توسط بیماری و یا دارو ها ضعیف شده باشد بیشتر در معرض عفونت های باکتریایی قرار میگیرید که اپیگلوتیت را بوجود می اورد
•    عدم واکسینه شدن :تاخیر در ایمن سازی و یا عدم ان میتواند کودک را در معرض ابتلا به باکتری قرار دهد و احتمال بروز اپیگلوتیت را افزایش دهد .

پیامد های این بیماری عبارتند از :
•    ناتوانی در تنفس :اپیگلوت یک سرپوش متحرک بالای حنجره است که از ورود غذا و نوشیدنی به نای جلوگیری میکند ولی در صورتی که این بخش متورم شود و یا اسیب ببینید ،ممکن است راه هوایی مسدود شود و یا نازک گردد و این حالت هم به اختلالات تنفسی می انجامد که در ان سطح اکسیژن خون به میزان خطرناکی پایین می اید و یا سطح دی اکسید کربن خون به میزان خطرناکی بالا میرود
•    گسترش عفونت :گاهی اوقات ممکن است عفونت عامل بروز اپیگلوتیت در دیگر نقاط بدن پخش شود و باعث بروز ذات الریه،مننژیت و یا عفونت های خونی شود .

اپیگلوتیت یک وضعیت اورژانسی است و شما زمانی برای امادگی  ملاقات با پزشک ندارید و احتمالا پزشک خود را محل اورژانس ملاقات خواهید کرد.

در صورتی که پزشکتان احتمال ابتلا به اپیگلوتیت را بدهد،در اولین قدم سعی میشود تا از باز بودن راه هوای فرد  و ورود میزان کافی اکسیژن اطمینان خاصل گردد .
ازمونهای اولیه
پالس اکسی متر وسیله ای است که توسط ان میزان اکسیژن خون اندازه گیری میشود و بروی انگشت زده میشود و تخمینی از اشباع اکسیژن در خون میزند.
در صورتی که سطح اشباع اکسیژن در خون خیلی پایین باشد ،فرد به کمک در تنفس نیاز خواهد داشت.
ازمایشات پس از رفع مشکلات تنفسی
•    بررسی گلو :پزشکتان ممکن است با استفاده از یک لوله ی فیبری سیک و انعطاف پذیر درون گلوی فرد بیمار را ببیند تا بتواند دلیل بروز بیماری را تشخیص دهد .از یک ماده بیهوشی موضعی به منظور کاهش ناراحتی در این حالت استفاده میشود .
•    عکس برداری با اشعه ایکس از گردن و یا قفسه سینه :ممکن است کودک در خانه و بروی تختش با اشعه ایکس عکس برداری شود نه در اتاق مربوطه و این مسئله به دلیل احتمال بروز مشکلات تنفسی است ولی فقط در صورتی این کار انجام میگیرد که از مسیر هوایی حفاظت شده باشد.در این حالت اشعه ایکس ممکن است یک اثر انگشت را در گردن نشان دهد که نشان دهنده ی بزرگی اپیگلوت  است.
•    نمونه برداری از ترشحات گلو و ازمایش خون :با وسیله ای نخی  از ترشحات گلو نمونه برداری میشود و امکان وجود باکتری در ان بررسی میشود .همچنین از ازمایشات خونی استفاده می شود زیرا باکتریمی-یک عفونت خونی شدید-میتواند به همراه اپیگلوتیت باشد .

برای درمان ابتدا پزشک مطمئن میگردد که فرد میتواند نفس بکشد و سپس به درمان عفونت های شناسایی شده  اقدام میکند.
یاری رساندن برای تنفس
اولین قدم درمان اپیگلوتیت  مطمئن شدن از این موضوع است که فرد نفس میکشد و ممکن است از این روش ها استفاده شود :
•    ماسک گذاشتن :این ماسک اکسیزن را به داخل شش ها راه میدهد .
•    استفاده از یک لوله تنفسی که در از طریق بینی و یا دهان به داخل دریچه هوا میرود :این لوله باید در این نقطه باقی بماند تا زمانی که تورم گلوی فرد کاهش می یابد و ممکن است چندین روز طول بکشد.
•    قرار دادن سوزن  در نای :در صورتی که روش های پیشین کاربردی نباشند و یا وضعیت فرد خیلی وخیم باشد،ممکن است دکترتان یک سوزن را در داخل غضروف نای فرو کتد تا هوا بتواند وارد شش ها شود و این در حالی است که حنجره بای پس میشود .
درمان عفونت
در صورتی که به دلیل عفونت های باکتریایی ،فرد به اپیگلوتیت مبتلا شده باشد،پس از انکه فرد بتواند نفس بکشد از دارو های درون وریدی استفاده میشود
•    انتی بیوتیک های تاثیر گذار :در این بیماری به درمان سریع نیاز است و نمیتوان برای منتظر پاسخ نمونه برداری و یا ازمایش خون ماند و به همین دلیل از دارو هایی استفاده میشود که توانایی بالایی در درمان موارد مختلف دارند
•    دارو های هدفمند :ممکن است بعدا با توجه به دلیل بروز این بیماری از انتی بیوتیک ها متناسب تر استفاده شود

در این خصوص با پزشکتان مشورت نمایید

در این خصوص با پزشکتان مشورت نمایید

واکسن هیب
ایمن سازی با واکسن هیب یک راه موثر برای پیشگیری از بروز اپیگلوتیت با باکتری مربوطه میباشد. در امریکا معمولا کودکان این واکسن را در سه تا چهار دوز دریافت میکنند :
•    2 ماهگی
•    4 ماهگی
•    6 ماهگی اگر کودکان 4 دوز واکسن دریافت نماید
•    12 تا 15 ماهگی
کودکان بالای 5 سال و بزرگسالان این واکسن را دریافت نمیکنند زیرا احتمال ابتلای انها به عفونت هیب خیلی کم است .ولی مرکز کنترل بیماری و پیشگیری  از ان این واکسن را برای کودکان و بزرگسالانی پیشنهاد میکند که به این موارد مبتلا هستند :
•    کم خونی داسی شکل
•    ایدز
•    برداشت طحال
•    شیمی درمانی
•    دارو درمانی به منظور جلوگیری از پس زدن یک ارگان و یا کشت مغز استخوان
عوارض جانبی واکسن
•    واکنش های الرژیک :در صورتی که واکنش های الرژیک مشاهده کردید حتما به اورژانس مراجعه نمایید .این واکنش میتوان  در بعضی موارد باعث بروز مشکلات تنفسی،کهیر زدن،ضعف ،تپش قلب،سرگیجه و یا خس خس سینه در طی چند دقیقه تا چند ساعت پس از تزریق واکسن شود.
•    عوارض جانبی خفیف :مانند قرمزی؛گرما،تورم،دزد در محل تزریق و تب .
اقدامات احتیاطی متناسب
واکسن هیب نمیتواند هیچ موردی را تضمین کند و حتی کودکان واکسینه شده هم به اپیگلوتیت مبتلا شده اند و البته دیگر انوع میکروب هم هم در بروز این بیماری موثرند.پس بهتر است که این موارد را خود رعایت نمایید :
•    وسایل شخصی تان را با کسی تقسیم نکنید
•    دستهای خود را به صورت مکرربشویید
•    از یک ماده بهداشتی الکلی استفاده کنید در صورتی که اب و صابون ندارید .

در این خصوص با پزشکتان مشورت نمایید