آسیب دیدگی همسترینگ

آسیب همسترینگ زمانی رخ می دهد که یکی از عضلات همسترینگ کشیده شده و یا به آن فشار وارد می شود. عضلات همسترینگ گروهی از سه عضله ای است که در امتداد پشت ران قرار دارد. 
اگر شما فوتبال، بسکتبال، تنیس و یا ورزش های مشابه انجام می دهید، که دارای دویدن های سرعتی و توقف های ناگهانی هستند، بیشتر در معرض آسیب همسترینگ هستید. آسیب همسترینگ در دونده ها و رقصنده ها نیز رخ می دهد. 
اقدامات خود درمانی، مانند استراحت کردن، استفاده از یخ و داروهای ضد درد بدون نسخه معمولا درد و التهاب ناشی از این آسیب را تسکین می دهند. چنین آسیبی یا آسیب به تاندون ها به ندرت به جراحی نیاز پیدا خواهد کرد. 

آسیب همسترینگ معمولا باعث بروز درد شدید و ناگهانی در پشت ران می شود. به علاوه ممکن است احساس پارگی در این بخش داشته باشید. التهاب و حساسیت به لمس ظرف چند دقیقه بروز می کند. به علاوه ممکن است کبودی یا در رفتگی در پشت ران رخ دهد و فرد احساس ضعف عضلانی کرده و نمی تواند روی پای خود بایستد. 

آسیب همسترینگ خفیف در خانه درمان می شود. اما اگر نمی توانید هیچ وزنی را روی پای خود تحمل کنید یا راه رفتن بیشتر از چهار قدم برایتان دشوار بوده و احساس درد می کنید، به پزشک مراجعه کنید.

عضلات همسترینگ گروه سه تایی از عضلاتی هستند که در پشت ران قرار دارند، از باسن تا زیر زانو کشیده می شوند. این عضلات به شما کمک می کنند تا پای خود را بکشید و زانوی خود را خم کنید. زمانی که هر یک از این عضلات در طول انجام فعالیت فیزیکی، فراتر از حد طبیعی خود کشیده شود، منجر به آسیب خواهد شد. 

عوامل تشدید کننده آسیب همسترینگ عبارتند از: 
•    شرکت در ورزش ها: ورزش هایی که نیاز به دویدن و فعالیت هایی از این قبیل دارد که نیازمند کشیدگی عضلات می باشند، احتمال بروز آسیب همسترینگ را افزایش می دهند. 
•    سابقه آسیب همسترینگ: اگر قبلا دچار آسیب همسترینگ شده باشید، احتمال بروز مجدد این آسیب خیلی زیاد است، به ویژه اگر همان فعالیت های قبل را که باعث بروز این آسیب شدند، بدون گذراندن درمان و بازسازی عضلات، ادامه دهید. 
•    انعطاف پذیری ضعیف: اگر انعطاف پذیری بدن شما ضعیف است، عضلات شما قادر به تحمل نیروی کامل در طول انجام برخی فعالیت ها نیستند. 
•    عدم تعادل عضلانی: برخی از کارشناسان، و نه تمام آنها، معتقدند که عدم تعادل عضلانی منجر به آسیب همسترینگ می شود. زمانیکه عضلات جلوی رن – عضلات چهار سر – قوی تر و ورزیده تر از عضلات همسترینگ شوند، احتمال آسیب عضلات همسترینگ افزایش می یابد. 

شروع فعالیت های شدید جسمی، پیش از آنکه عضلات به طور کامل بهبود یابند، باعث بروز مجدد آسیب همسترینگ می شود. 

در زمان بروز این آسیب دیدگی، پس از مراجعه به پزشک عمومی به متخصص اسکلتی عضلانی، مانند شخصی که متخصص در پزشکی ورزشی یا ارتوپدی باشد، ارجاع داده خواهید شد. 
آنچه می توانید انجام دهید
پیش از مراجعه به پزشک لیستی از موارد زیر را آماده کنید:
•    بیان علائم خود با تمام جزئیات
•    اطلاعاتی در مورد مشکلات پزشکی خود
•    تمام داروها و مکمل های رژیمی که مصرف می کنید
•    سوالاتی که قرار است از پزشک بپرسید 
انتظارات بیمار از پزشک 
پزشک در این ملاقات سوالاتی خواهد پرسید که عبارتند از: 
•    این آسیب دیدگی چه زمانی رخ داد و دقیقا چگونه اتفاق افتاد؟ 
•    آیا احساس پارگی و کشش در این قسمت می کنید؟ 
•    آیا وضعیت یا حرکت خاصی وجود دارد که درد را شدیدتر کند؟ 

در زمان انجام معاینات جسمی، پزشک قسمت آسیب دیده را برای پیدا کردن هر گونه تورم در پشت ران بررسی خواهد کرد. محل و شدت درد می تواند به تعیین میزان و ماهیت آسیب دیدگی کمک کند. به علاوه پزشک نیز پای آسیب دیده را در موقعیت های مختلف حرکت خواهد داد تا عضلات مجروح را تشخیص دهد و اگر رباط یا تاندون آسیب دیده دارید را شناسایی کند. 
آزمایشات تصویری 
در آسیب های شدید در ناحیه همسترینگ، احتمال پارگی عضله و یا حتی جدا شدن آن از محل اتصال عضله به لگن یا استخوان قلم پا وجود دارد. گاهی هنگامی که این جدا شدن رخ می دهد، یک قطعه استخوان کوچک کشیده شده ( کندگی یا شکستگی) و دور از  استخوان بندی اصلی قرار می گیرد. اشعه ایکس می تواند چنین شکستگی را بررسی کند، در حالیکه MRI می تواند پارگی را در عضلات و تاندون ها تجسم کند. 

هدف اولیه درمان کاهش درد و التهاب است. برای انجام این کار پزشک پیشنهاد خواهد کرد که اقدامات زیر را انجام دهید: 
•    مدتی فعالیت های جسمی را کنار بگذارید تا آسیب دیدگی بهبود یابد. 
•    از عصا استفاده کنید تا کمتر وزن خود را روی پای آسیب دیده قرار دهید. 
•    محل آسیب دیده را با پانسمان فشاری ببندید یا ساپورت های سفت بپوشید تا التهاب را به حداقل برسانید. 
•    از داروهای ضد درد موجود، مانند ایبوپروفن (ادویل، موترین IB و غیره) و یا استامینوفن (تیلنول و غیره) برای کاهش درد و التهاب استفاده کنید. 
فیزیوتراپی 
پس از اینکه درد و تورم اولیه ناشی از آسیب همسترینگ فروکش کرد، پزشک یا فیزیوتراپ می تواند به شما ورزش های خاصی آموزش دهد که به منظور بهبود انعطاف پذیری و تقویت عضلات همسترینگ طراحی شده اند. 
جراحی
اگر عضلات شما از محل اتصال به لگن یا استخوان قلم دچار پارگی شده است، جراح ارتوپد می تواند آن ها را مجددا متصل کند. پارگی عضلانی شدید نیز قابل ترمیم است. 

در مراقبت از خود برای بهبود آسیب همسترینگ بلافاصله از این روش های خود درمانی استفاده کنید: استراحت، یخ، فشرده سازی، در ارتفاع قرار دادن محل آسیب دیده. اگر آسیب دیدگی شما بدتر از یک کشیدگی خفیف است، نیاز به پزشک و فیزیوتراپیست خواهید داشت. 
•    استراحت: مدتی فعالیت های شدید عضلانی انجام ندهید تا عضلات همسترینگ شما استراحت کرده و به بافت های آسیب دیده نیز فرصت ترمیم بدهید. از انجام هر گونه فعالیتی که باعث درد، التهاب و یا ناراحتی می شود، اجتناب کنید. در مورد آسیب دیدگی شدید پزشک به شما استفاده از عصا را توصیه می کند تا وزن بدن را روی پای آسیب دیده قرار ندهید. 
•    یخ: حتی اگر به مراقبت های پزشکی نیاز دارید، اما بر روی ناحیه آسیب دبده یخ قرار دهید. چند روز اول مصدومیت، هر دو یا سه ساعت یک کیسه یخ به مدت 15 تا 20 دقیقه روی قسمت آسیب دیده قرار دهید. 
سرما باعث کاهش درد و التهاب عضله مصدوم، مفاصل و بافت ها می شود. به علاوه اگر پارگی وجود داشته باشد، خون ریزی را کمتر می کند. اگر در زمان استفاده از یخ پوست شما سفید شد، بلافاصله ادامه درمان را ماوقف کنید. اگر دچار بیماری های عروقی، دیابت یا پایین بودن حس هستید، پیش از استفاده از یخ با پزشک مشورت کنید. 
•    فشار: پای آسیب دیده را با حالت فشرده پانسمان کنید. به هرحال مراقب باشید پانسمان آنقدر فشرده نباشد که جلوی گردش خون را بگیرد. اگر احساس درد کردید یا در محل آسیب دیدگی بی حسی یا تورم رخ داد، پانسمان را شل کنید.
•    قرار دادن پا بالاتر از سطح زمین: در هنگام استراحت در حالت نشسته یا خوابیده به پشت قرار بگیرید، طوریکه پاهای شما بالاتر از سطح قلب شما قرار بگیرد. جاذبه زمین کمک می کند تا التهاب کاهش یابد. 
ضد دردهای موجود در بازار، مانند ایبوپروفن و یا استامینوفن نیز موثر خواهند بود. چند روز پس از آسیب دیدگی به آرامی شروع به استفاده از پای آسیب دیده کنید. به یاد داشته باشید که بهبود تدریجی در توانایی پا برای تحمل وزن و حرکت کردن وجود دارد. 

در مورد داروهای جایگزین مربوط به آسیب دیدگی همسترینگ با پزشک خود مشورت کنید.

قرار دادن حرکات کششی و قدرتی به عنوان بخشی از ورزش روزانه خود، خطر آسیب همسترینگ را کاهش می دهد. سعی کنید بدن آماده ای داشته باشید تا ورزش کنید و ورزش کردن را رهای برای آماده سازی بدن خود قرار ندهید. اگر شغل سخت و طاقت فرسایی دارید، هماهنگ سازی با شرایط می تواند به جلوگیری از بروز آسیب دیدگی کمک کند. در مورد چگونگی هماهنگ سازی شرایط با پزشک مشورت کنید. 

در مورد همراهی با فرد مبتلا به آسیب دیدگی همسترینگ با پزشک مشورت کنید.