همانژیوم

همانژیوم یک خال مادرزادی است که اغلب به شکل قرمز روشن از رگ های خونی اضافه بر روی پوست ظاهر می شود. گاهی خال توت فرنگی نامیده می شود. همانژیوم در سال های اول زندگی رشد می کند و سپس به مرور زمان فروکش می کند. کودکی که در دوران نوزادی همانژیوم داشته، معمولا تا سن 10 سالگی رشد آن قابل مشاهده است. 
همانژیوم در هر جای بدن بروز می کند، اما معمولا در صورت، پوست سر، قفسه سینه یا پشت بیشتر مشاهده می شود. همانژیوم معمولا نیاز به درمان ندارد مگر اینکه بینایی یا تنفس را مختل کند. 

همانژیوم ممکن است در زمان تولد قابل مشاهده باشد، اما اغلب در چند ماهه اول زندگی ظاهر می شود و به شکل یک علامت قرمز در هر قسمتی از بدن بروز می کند. بیشتر اوقات بر روی صورت، پوست سر، قفسه سینه یا پشت مشاهده می شود. معمولا کودکان دارای یک خال همانژیوم هستند، اما گاهی بعضی از کودکان بیشتر از یک همانژیوم روی بدن خود دارند، به ویژه اگر به صورت چند قلویی به دنیا آمده باشند. 
در سال های اول تولد علامت قرمز به سرعت رشد می کند و به شکل یک توده اسفنجی در می آید که از پوست بیرون زده است. سپس همانژیوم وارد مرحله استراحت شده و کم کم ناپدید می شود. 
نیمی از همانژیوم ها تا سن 5 سالگی برطرف می شوند و تقریبا تمام همانژیوم ها تا سن 10 سالگی به طور کامل برطرف می شوند. گرچه خال مادرزادی برطرف می شود، اما تغییر رنگ مختصر پوست یا مقداری پوست اضافی به طور دائم باقی خواهد ماند. 

پزشک همانژیوم روی پوست فرزندتان را طی ملاقات های منظم بررسی خواهد کرد. اگر همانژیوم خونریزی کرده یا زخمی شده و یا عفونی به نظر می رسد، به پزشک مراجعه کنید. 

همانژیوم متشکل از گروه غیرطبیعی و متراکم از رگ های خونی است. علت متراکم شدن رگ های خونی مشخص نیست، هر چند ممکن است یک علت ارثی عامل بروز آن باشد. 

 همانژیوم بیشتر در افراد زیر بروز می کند: 
•    خانم ها
•    نوزادان نارس
•    نوزادان سفیدپوست

همانژیوم ممکن است پاره شود و باعث بروز زخم شود. این امر منجر به درد، خونریزی، اثر زخم و عفونت خواهد شد. بسته به محل همانژیوم، ممکن است باعث بروز مشکل در بینایی یا شنوایی کودک شود، اما این مشکل به ندرت رخ می دهد. 

برای ملاقات با پزشک ابتدا آمادگی های لازم را داشته باشید.

همانژیوم معمولا بر اساس مشخصات و ظاهر آن تشخیص داده می شود و نیازی به انجام آزمایش های پزشکی نیست. 

اکثر اوقات همانژیوم نیازی به درمان ندارد. برخی والدین احساس می کنند درمان همانژیوم ضروریست، زیرا شکل ظاهر همانژیوم ناخوشایند بوده و باعث بروز مشکلات اجتماعی یا روحی و روانی خواهد شد. به هرحال پزشکان در مورد درمان همانژیوم دچار تردید می شوند، زیرا این عارضه معمولا به خودی خود و به تدریج برطرف می شود و به علاوه درمان ممکن است دارای عوارض جانبی باشد. 
اگر رشد همانژیوم با بینایی کودک تداخل پیدا می کند یا باعث بروز مشکلات دیگر می شود، روش های درمانی مختلفی وجود دارند، از جمله: 
•    داروهای کورتیکواستروئیدی: کورتیکواستروئیدها را می توان در محل گره تزریق کرد، یا بلعیده می شوند و یا به صورت موضعی بر روی پوست مصرف می شوند. عوارض جانبی این داروها عبارتند از رشد نامناسب، قند خون بالا، فشار خون و آب مروارید. 
•    جراحی با لیزر: لیزر می تواند جلوی رشد همانژیوم را بگیرد. گاهی لیزر برای برداشتن همانژیوم یا درمان زخم ناشی از آن مورد استفاده قرار می گیرد. عوارض جانبی استفاده از لیزر نیز درد، عفونت، خونریزی، زخم و تغییر رنگ پوست می باشند. 
تحقیقات در مورد روش های درمانی دیگر با عوارض جانبی کمتر در حال انجام می باشد. برخی روش های درمانی جدیدتر عبارتند از مسدود کننده های بتا، آلفا اینترفرون و تضعیف کننده های سیستم ایمنی می باشند. 
اگر تصمیم به استفاده از یکی از روش های درمانی برای کودک خود دارید، ابتدا در مورد جوانب مثبت و منفی آن با پزشک مشورت کنید. به یاد داشته باشید که تمام همانژیوم های مربوط به دوران نوزادی به مرور زمان و به خودی خود برطرف می شوند. 

در مورد سبک زندگی و مراقبت در خانه از فرد مبتلا به همانژیوم با پزشک مشورت کنید.

در مورد داروهای جایگزین مربوط به همانژیوم با پزشک مشورت کنید.

در مورد پیشگیری از همانژیوم در نوزاد خود با پزشک مشورت کنید.

در مورد همراهی و حمایت از فرد مبتلا به همانژیوم با پزشک مشورت کنید.