سکسکه

سکسکه انقباضات غیرارادی دیافرگم می باشد – دیافراگم عضله ای است که قفسه سینه را از شکم جدا می کند و نقش مهمی در نفس کشیدن دارد. هر انقباض با بسته شدن تارهای صوتی همراه است که تولید صدا می کند. 
سکسکه ممکن است در نتیجه خوردن یک وعده غذای سنگین، نوشیدنی های الکلی یا هیجانات ناگهانی بروز کند. در برخی موارد سکسکه ها نشان دهنده وجود شرایط پزشکی دیگری می باشند. برای اکثر افراد، سکسکه ها معمولا چند دقیقه بیشتر طول نمی کشند. به ندرت رخ می دهد که سکسکه چند ماه طول بکشد که این امر باعث سوء تغذیه و خستگی مفرط خواهد شد 

تنها نشانه سکسکه صدای تولید شده آن می باشد. گاهی تنها نشانه نوعی احساس سفت شدگی در قفسه سینه، شکم یا گلو می باشد که قبل از صدا بروز می کند. 

اگرسکسکه هایتان بیشتر از 48 ساعت طول کشید یا اگر آنقدر شدید هستند که باعث بروز مشکل در هنگام غذا خوردن، خوابیدن یا نفس کشیدن می شوند، به پزشک مراجعه کنید. 

مهم ترین عوامل بروز سکسکه هایی که کمتر از 48 ساعت طول می کشند، عبارتند از: 
•    نوشیدن نوشابه های گازدار
•    نوشیدن الکل زیاد
•    پرخوری کردن
•    هیجان یا استرس های عاطفی
•    تغییرات ناگهانی درجه حرارت
•    بلع هوا در هنگام جویدن آدامس یا مکیدن آب نبات
سکسکه هایی که بیشتر از 48 ساعت طول می کشند، به خاطر عوامل مختلفی بروز می کنند که در گروه های زیر قرار می گیرند: 
آسیب یا تحریک عصبی 
مهم ترین عامل بروز سکسکه های طولانی مدت عبارت است از آسیب رسیدن یا تحریک اعصاب واگ یا عصب فرنیک که عصب های مربوط به دیافراگم هستند. عواملی که باعث آسیب رساندن به این اعصاب می شوند، عبارتند از: 
•    وجود مو یا هر چیز دیگری در گوش که پرده گوش را لمس می کند. 
•    وجود تومور، کیست یا گواتر در گردن 
•    ریفلاکس معده به مری
•    گلو درد یا التهاب حنجره 
اختلالات سیستم عصبی مرکزی 
وجود یک تومور یا عفونت در سیستم عصبی مرکزی یا آسیب به سیستم عصبی در نتیجه یک اتفاق ناگوار، باعث می شود بدن شما کنترل طبیعی خود را بر روی سکسکه از دست بدهد. مثال هایی از این نمونه ها عبارتند از: 
•    ورم مغز
•    مننژیت
•    اسکلروز چندگانه یا MS
•    سکته مغزی
•    آسیب به مغز 
•    تومور
اختلالات متابولیک و داروها 
عوامل زیر نیز باعث بروز سکسکه طولانی مدت می شوند: 
•    اعتیاد به الکل 
•    بیهوشی
•    باربیتورات ها
•    دیابت 
•    عدم تعادل الکترولیت 
•    نارسایی کلیه 
•    استروئیدها 
•    آرام بخش ها 

مردها بیشتر دچار سکسکه های طولانی مدت می شوند. دیگر عواملی که احتمال بروز سکسکه را افزایش می دهند، عبارتند از: 
•    مشکلات روحی و عاطفی. اضطراب، استرس و هیجان با بروز سکسکه های طولانی مدت و کوتاه مدت در ارتباط می باشند. 
•    جراحی. برخی افراد پس از بیهوشی عمومی یا پس از اتمام فرایندهایی بر روی ادنام های شکمی، دچار سکسکه می شوند. 

سکسکه های طولانی مدت ممکن است بر روی موارد زیر تاثیر بگذارند: 
•    خوردن
•    خوابیدن
•    صحبت کردن 
•    بهبود زخم بعد از جراحی 

پس از مراجعه به پزشک عمومی برای درمان سکسکه، ممکن است وی شما را به متخصص در اختلالات عصبی معرفی کند. 
قبل از مراجعه به پزشک می توانید لیستی را شامل موارد زیر بنویسید: 
•    بیان علائم با جزئیات کامل 
•    اطلاعاتی در مورد مشکلات پزشکی که دچار بوده اید
•    اطلاعاتی در مورد مشکلات پزشکی والدین خود یا خواهر و برادرتان 
•    تمام داروها و مکمل هایی که مصرف می کنید 
•    سوالاتی که قرار است از پزشک خود بپرسید 
انتظارات شما از پزشک 
پزشک نیز سوالاتی از شما خواهد پرسید که عبارتند از: 
•    سکسکه های شما چه زمانی آغاز شد؟
•    سکسکه ها با چه فاصله زمانی رخ می دهند؟ 
•    آیا عاملی باعث بهبود یا بدتر شدن سکسکه در شما می شود؟ 
•    چه داروهایی مصرف می کنید؟ 
•    آیا اخیرا دچار گلو درد یا گوش درد شده اید؟ 
•    آیا علائم نفخ یا سوء هاضمه داشته اید؟ 
•    آیا گلو درد یا تغییر در صدای خود مشاهده کرده اید؟ 
•    آیا دچار درد در قفسه سینه، سرفه یا مشکل در تنفس شده اید؟

در زمان انجام معاینات جسمی، پزشک، برای بررسی موارد زیر، معاینات عصبی نیز انجام خواهد داد: 
•    تعادل و هماهنگی
•    قدرت و تون عضلانی
•    انعطاف پذیری
•    حس بینایی و حس لامسه 
اگر پزشک مشکوک باشد که وجود یک شرایط پزشکی باعث بروز سکسکه شده، آزمایش های زیر را توصیه خواهد کرد: 
تست های آزمایشگاهی 
نمونه ای از خون لازم است تا موارد زیر بررسی شوند: 
•    عفونت
•    دیابت
•    بیماری کبدی 
آزمایشات تصویری برای یافتن اختلالات آناتومیک مفید هستند؛ اختلالات می توانند بر روی عملکرد عصب واگ، عصب فرنیک و یا دیافراگم تاثیر بگذارند. آزمایش های تصویری عبارتند از: 
•    اشعه ایکس از قفسه سینه 
•    توموگرافی کامپیوتری (CT) 
•    MRI
آزمایش های آندوسکوپی 
در این آزمایش ها یک لوله انعطاف پذیر و باریک که دارای یک دوربین کوچک است، از طریق گلو وارد بدن می شود تا مشکلات مری یا نای را بررسی کند. 

بیشتر مواقع سکسکه بدون نیاز به درمان و به خودی خود برطرف می شود. اگر وجود شرایط پزشکی دیگری باعث بروز سکسکه شده باشد، درمان بیماری عامل می تواند باعث بهبود سکسکه شود. روش های درمانی زیر برای سکسکه هایی که بیشتر از دو روز طول می کشند، توصیه می شوند: 
داروها 
داروهایی که معمولا برای درمان سکسکه طولانی مدت استفاده می شوند، عبارتند از: 
•    کلرپرومازین
•    متوکلوپرامید
•    باکلوفن 
جراحی و دیگر فرایندها 
اگر روش های درمانی غیرتهاجمی مفید نباشند، پزشک تزریق داروی بیهوشی را توصیه می کند تا از این طریق عصب فرنیک مسدود شده و سکسکه متوقف شود. 
یکی دیگر از گزینه ها جراحی و قرار دادن یک باتری است که تحریک های الکتریکی خفیفی را به عصب واگ منتقل می کند. این روش بیشتر برای درمان صرع استفاده می شود، اما به کنترل سکسکه مداوم نیز کمک می کند. 

گرچه راه قطعی برای متوقف کردن سکسکه وجود ندارد، اما زمانی که دچار سکسکه هایی می شوید که بیشتر از چند دقیقه طول نمی کشند، روش های درمانی زیر می توانند باعث بهبود شوند، در عین حال این روش ها نیز تایید نشده هستند: 
•    نفس کشیدن در کیسه کاغذی
•    قرقره کردن آب یخ 
•    متوقف کردن تنفس 
•    نوشیدن جرعه جرعه آب یخ 

زمانی که روش های درمانی مختلف و داروها برای متوقف کردن سکسکه موثر نیستند، روش های درمانی جایگزین از جمله هیپنوتیز و طب سوزنی پیشنهاد می شوند. 

در مورد پیشگیری مجدد از بروز سکسکه با پزشک خود مشورت کنید.

در مورد همراهی با فرد مبتلا به سکسکه طولانی مدت با پزشک خود مشورت کنید.