هیدرآدنیت چرکی

هیدرآدنیت چرکی یک بیماری نادر پوستی است که براثر آن توده های دردناک و کوچک در زیر پوست بروز می کند. این شرایط عمدتا در بخش هایی بروز می کند که پوست به یکدیگر کشیده می شود، مانند زیر بغل، کشاله ران، بین دو باسن و زیر پستان ها. این توده ها ممکن است باز شوند و بوی خاصی می دهند و باعث حفره هایی در زیر پوست شوند. 

هیدرآدنیت چرکی معمولا پس از بلوغ بروز می کند. این بیماری مدت ها بر روی پوست باقی می ماند و به مرور زمان بدتر می شود که تاثیرات جدی بر روی زندگی روزانه و عواطف فرد دارد. تشخیص به موقع و درمان سریع به کنترل علائم کمک می کند و از بروز توده های جدید و پیامدهای دیگر پیشگیری می کند. پیامدهای ناشی از این بیماری پوستی زخم شدن پوست و افسردگی می باشند. 

هیدرآدنیت چرکی معمولا نزدیک فولیکول های مو و غدد چربی و عرق بروز می کند، مانند زیر بغل، کشاله ران و ناحیه مقعد. این مشکل در بخش هایی که پوست به یکدیگر کشیده می شود نیز ظاهر می شود، مانند قسمت های داخلی ران ها، زیر پستان ها و بین باسن ها. هیدرآدنیت چرکی یک قسمت یا چند قسمت مختلف بدن را تحت تاثیر قرار می دهد. 

نشانه های هیدرآدنیت چرکی عبارتند از: 

• دانه های سرسیاه: بروز دانه های سرسیاه در بخش های کوچکی از پوست – که اغلب به صورت جفت ظاهر می شوند – یکی از رایج ترین نشانه های این بیماری است. 
• توده های قرمز و حساس: این توده ها اغلب بزرگ شده، باز می شوند و تولید چرک می کنند. چرک این توده ها بوی بدی دارد. سوزش و خارش نیز در محل این برجستگی بروز می کند. این توده ها معمولا در بخش هایی که پوست به یکدیگر مالیده می شود بروز می کند. 
• توده های دردناک به اندازه نخود: این توده های سخت که در زیر پوست ظاهر می شوند، ممکن است سال ها باقی بمانند و بزرگ و ملتهب شوند. 
• حفره: به مرور زمان در اطراف توده ها حفره ها و زخم هایی ایجاد می شود. این زخم ها خیلی آهسته بهبود پیدا می کنند و یا ممکن است هرگز بهبود پیدا نکنند و چرک نیز تولید می کنند. 

هیدرآدنیت معمولا در سن بلوغ و تا 40 سالگی بروز می کند که با یک توده دردناک که برای هفته ها یا ماه ها در زیر پوست باقی می مناد، آغاز می شود. در برخی افراد این بیماری بسیار شدید است و چند قسمت از بدن را تحت تاثیر قرار می دهد، اما در برخی دیگر بسیار خفیف می باشد. وزن بالا، اضطراب، تغییرات هورمونی، گرما یا رطوبت علائم بیماری را بدتر می کنند. در خانم ها شدت بیماری پس از یائسگی کم می شود. 

کشف سریع بیماری مهم ترین عامل برای درمان موثر بیمای است. در صورتی که شرایط شما به صورت زیر است به پزشک مراجعه کنید: 

• دردناک 
• طی چند هفته بهبود پیدا نمی کند. 
• چند هفته پس از درمان مجددا عود می کند. 
• در بخش های مختلف بدن ظاهر می شود. 
• به طور مداوم عود می کند. 

اگر بیماری هیدرآدنیت چرکی در شما تشخیص داده شده است، به یاد داشته باشید که علائم هشدار دهنده این بیماری در زمان عود آن معمولا مشابه علائم اولیه می باشند. به علاوه به هر گونه علامت و نشانه جدید مربوط به بیماری توجه داشته باشید. این ها ممکن است نشان دهنده عود بیماری یا عوارض درمان باشند. 

هیدرآدنیت چرکی زمانی بروز می کند که فولیکول های مو مسدود و ملتهب شوند. هیچ کس علت مسدود شدن فولیکول ها را نمی داند. عواملی که باعث مسدود شدن فولیکول های مو می شوند، عبارتند از: هورمون ها، سندروم متابولیک، ژنتیک، پاسخ غیر عادی از طرف سیستم ایمنی، سیگار کشیدن و افزایش وزن. 

هیدرآدنیت چرکی به دلیل عفونت بروز نمی کند و از طریق رابطه جنسی نیز منتقل نمی شود. این بیماری مسری نیست و ربطی به بهداشت ضعیف ندارد. 

عواملی که خطر ابتلا به بیماری را افزایش می دهند، عبارتند از: 

• سن و سال. هیدرآدنیت چرکی بیشتر در بین خانم ها و در سنین 20 تا 29 سال رخ می دهد. هر چه بیماری در سن پایین تری بروز کند، گسترده تر خواهد شد. 
• جنسیت. زنان بیشتر از مردان در معرض ابتلا به بیماری هیدرآدنیت چرکی هستند. 
• سابقه خانوادگی. استعداد ابتلا به هیدرآدنیت چرکی ممکن است ارثی باشد. 
• داشتن برخی شرایط خاص. هیدرآدنیت چرکی با شرایط جسمی بسیاری در ارتباط می باشد، از جمله آکنه شدید، چاقی، بیماری های التهابی روده، بیماری کرون، سندروم متابولیک و دیابت. 
• سیگار کشیدن. سیگار با بروز بیماری هیدرآدنیت چرکی در ارتباط است. 

هیدرآدنیت مداوم و شدید اغلب باعث پیامدهایی می شود، از جمله: 

• عفونت. منطقه آسیب دیده مستعد عفونت می باشد. 
• زخم و تغییرات پوستی. زخم ها ممکن است بهبود پیدا کنند اما جایی به شکل طناب، تکه تکه شدن پوست و تیره شدن بخش هایی از پوست بر جای می ماند. 
• محدود شدن حرکت. زخم ها و بافت زخم ممکن است باعث محدود شدن حرکت یا حرکت همراه با درد شوند، به ویژه اگر بیماری در کشاله ران یا زیر بغل بروز کند. 
• مسدود شدن غدد لنفاوی. معمولا قسمت هایی که هیدرآدنیت چرکی بروز می کند بخش هایی هستند که غدد لنفاوی زیادی وجود دارد. بافت زخم باعث اختلال در سیستم غدد لنفاوی می شود و منجر به التهاب در دست ها، پاها یا اندام تناسلی خواهد شد. 
• انزوای اجتماعی. ظاهر زخم ها، پرک و بوی ناشی از آنها باعث خجالت فرد بیمار می شوند و در نتیجه وی تمایلی به حضور در اماکن شلوغ را نخواهد داشت. در برخی موارد بیماری هیدرآدنیت چرکی ممکن است به سرطان سلول سنگفرشی در پوست تبدیل شود. 

پزشک سوالاتی در مورد علائم بیماری خواهد پرسید، معایناتی انجام داده و سابقه پزشکی فرد را مورد بررسی قرار خواهد داد. 
هیچ آزمایشی برای تشخیص هیدرآدنیت چرکی وجود ندارد، اما اگر زخم ها چرک ترشح کنند، پزشک نمونه ای از آن را به آزمایشگاه می فرستد تا برای عفونت یا دیگر اختلالات پوستی مورد بررسی قرار گیرند. 

هیچ درمانی برای بیماری هیدرآدنیت چرکی وجود ندارد. اما درمان فوری و طولانی مدت به کنترل دردها کمک می کند، باعث بهبود زخم ها می شود و از بروز توده های جدید و پیمامدهای دیگر پیشگیری می کند. 
روش های درمانی زیادی وجود دارند. در مورد مزایا و خطرات روش های درمانی موجود و همچنین داروها و فرایند جراحی با پزشک مشورت کنید. 

دارو

ممکن است پزشک یک یا چند مورد از داروهای زیر را تجویز کند: 

• داروهای موضعی و خوراکی. از جمله آنتی بیوتیک ها و داروهای حاوی ویتامین A (رتینوئیدها)
• داروهایی که باعث کاهش التهاب می شوند. تزریق مستقیم داروهای استروئیدی به بخش های ملتهب شده به کاهش التهاب کمک می کند. استروئیدهای خوراکی، مانند پردنیزون، نیز موثر خواهند بود. اما استفاده طولانی مدت از پردنیزون باعث بروز عوارض جانبی مانند پوکی استخوان می شود. 
• هورمون ها. بررسی های انجام شده در مورد مقایسه آنتی بیوتیک های خوراکی و درمان هورمونی نشان داده اند که درمان هورمونی نیز به اندازه آنتی بیوتیک ها در بهبود هیدرآدنیت موثر است. مطالعات بیشتری در این زمینه لازم است. درمان هورمونی به دلیل بروز عوارض جانبی برای خانم های باردار مناسب نیست. 
• داروهای مهار کننده سیستم ایمنی. داروهای اینفلکسیماب (Remicade) و آدالی لوماب (Humira) تاثیراتی در درمان هیدرآدنیت چرکی از خود نشان داده اند. این داروها مهار کننده های TNF هستند و با خنثی سازی یک پروتئین در سیستم ایمنی به نام عامل تومور نکروز یا TNF کار می کند. محققان به ارزیابی این داروها و داروهای مشابه پرداختند. عوارض جانبی احتمالی عبارتند از افزایش خطر ابتلا به عفونت، نارسایی قلبی و انواع خاصی از سرطان. 
• داروهای ضد درد. اگر داروهای ضد درد بدون نسخه موثر واقع نشدند، پزشک داروهای قوی تری تجویز خواهد کرد، به عنوان مثال پچ فنتانیل، کدئین، مورفین، گاباپنتین و پرگابالین. 

جراحی و دیگر فرایندها 

هیدرآدنیت چرکی ممکن است با فرایندهای جراحی مختلف درمان شود. روش مورد استفاده بستگی به گستردگی و موقعیت زخم ها و برخی عوامل دیگر دارد. 

• پانچ دبریدمان. این روش mini-unroofing نیز نامیده می شود و برای برداشتن یک توده ملتهب استفاده می شود. 
• برش و تخلیه. اگر بیماری بخش کوچکی از بدن را درگیر کند، تخلیه و جراحی گزینه مناسبی است. این روش درمانی باعث بهبود کوتاه مدت درد می شود و زخم ها مجددا عود می کنند. 
• برداشتن مقدار کمی از بافت با الکتروسرجری. این روش گزینه ای برای درمان حالت شدید هیدرآدنیت چرکی محسوب می شود. در این روش مقداری پوست و بافت با استفاده از لایه برداری الکتروسرجیکال STEEP برداشته می شوند. هدف از انجام این فرایند برداشتن بافت بیمار و حفظ بافت سالم می باشد. فرایند STEEP در حالت بهداشت عمومی انجام می شود. 
• جراحی و برداشتن. در جراحی تمام قسمت های بیمار و پوست درگیر برداشته می شوند. در این شرایط برای بستن زخم ممکن است نیاز به پیوند پوست باشد. حتی پس از جراحی زخم ها در بخش های دیگر بروز می کنند. در مردانی که بیماری ناحیه مقعد و کیسه بیضه را تحت تاثیر قرار داده، برداشتن بیضه تقریبا همیشه لازم است. 

مکمل های زینک که روزانه مصرف می شوند، التهاب را کاهش داده و از بروز مشکلات جدید پیشگیری می کنند.