دیسپلازی مفصل ران

دیسپلازی مفصل ران در اصطلاح پزشکی به سوکت ران که به طور کامل بخش گوی شکل  استخوان ران بالا را پوشش نداده است ، میگویند . این عامل باعث میشود که مفصل ران سرجایش قرار نگیرد  یا کاملا جابجا شود. اغلب افراد مبتلا به دیسپلازی مفصل ران با این شرایط  متولد می شوند به عبارت دیگر این بیماری مادر زادی است  .
پزشکان  پس از تولد کودک را برای نشانه های  دیسپلازی مفصل ران در مدت کوتاهی  معاینه میکنند . اگر دیسپلازی مفصل ران در مراحل ابتدایی و سریع  تشخیص داده شود، یک بند نرم معمولا می تواند این مشکل را برطرف نماید.
اگر دیسپلازی مفصل ران پس از 2 سالگی تشخیص داده شود، ممکن است برای حرکت استخوان در وضعیت مناسب جراحی لازم باشد .
تا زمانی که نوجوان یا جوان هستید و در موارد خفیف دیسپلازی مفصل ران ممکن است علائم سریعا آغاز نشود. دیسپلازی مفصل ران می تواند به پوشش غضروف مفصل آسیب برساند، و همچنین می تواند به غضروف نرم (لابروم) که  بخشی از سوکت مفصل ران است ، آسیب برساند. 

علائم و نشانه ها در هر گروه سنی متفاوت است. در نوزادان،ممکن است  یک پا بلند تر از دیگری باشد. هنگامیکه کودک شروع به راه رفتن میکند، لنگ می زند و همچنین بهنگام تعویض پوشک، یک لگن ممکن است انعطاف پذیری کمتری نسبت به دیگری داشته باشد.

در نوجوانان وجوانان، دیسپلازی مفصل ران می تواند باغث عوارض دردناکی مانند آرتروز یا پارگی ران شود وممکن است باعث درد کشاله ران شود. در برخی موارد، ممکن است احساس بی ثباتی در مفصل ران را تجربه کنند.

در هنگام تولد، مفصل ران از غضروف نرمی ساخته شده که به تدریج به استخوان سفت و محکم تبدیل می شود. گوی و حفره باید با یکدیگربا هم به خوبی کار کنند. اگر گوی به درستی در حفره قرار نگیرد ،حفره به طور کامل در اطراف گوی شکل نمیگیرد  و در نتیجه متورم می شود .

در طول آخرین ماه، قبل از تولد، فضای داخل رحم  به قدری شلوغ است که  گوی مفصل ران در موقعیت نامناسبی حرکت میکند ، که در نتیجه باعث تورم حفره می شود. عواملی که ممکن است مقدار فضای  رحم را کاهش دهد عبارتند از:

اولین بارداری
 بزرگی کودک
کوچکی لگن
 

دیسپلازی مفصل ران در خانواده ارثی و در دختران شایع تر است. خطر ابتلا به دیسپلازی مفصل ران نیز در نوزادان متولد شده در موقعیت بریچ یا با ناهنجاری های پا بیشتر است.
پیامد های مورد نظر
بعدها در زندگی، دیسپلازی مفصل ران می تواند به غضروف نرم (لابروم) رینگ بخش حفره مفصل ران آسیب برساند.. دیسپلازی مفصل ران همچنین می تواند احتمال ابتلا به آرتروز در مفصل را افزایش دهد . این به خاطر فشار تماس بالا بر روی سطح کوچکتر حفره رخ می دهد. 

بعدها در زندگی، دیسپلازی مفصل ران می تواند به غضروف نرم (لابروم) رینگ بخش حفره مفصل ران آسیب برساند.. دیسپلازی مفصل ران همچنین می تواند احتمال ابتلا به آرتروز در مفصل را افزایش دهد . این به خاطر فشار تماس بالا بر روی سطح کوچکتر حفره رخ می دهد.

در طول معاینات ، پزشکان معمولا  دیسپلازی مفصل ران را بررسی میکنند و به آرامی  پاهای نوزاد را در انواع موقعیت های مختلف حرکت می دهند که این کار باعث میشود تناسب  مفصل ران به خوبی  نشان داده شود.

در موارد خفیف دیسپلازی مفصل ران اغلب علائم واضخی ندارد و تا اواخر زندگی، از سال های نوجوانی تا بزرگسالی تشخیص آن دشوار است. اگر دکتر به دیسپلازی مفصل ران مشکوک شود ، ممکن است انجام آزمایشات تصویربرداری را توصیه نماید.
 

درمان دیسپلازی مفصل ران بستگی به سن فرد آسیب دیده و میزان آسیب دیدگی لگن دارد. برای درمان نوزادان معمولا از یک بریس نرم مانند پاولیک هارنس استفاده میکنند،هدف استفاده از بریس حمایت از اندام بصورت کنترل ، هدایت ، بیحرکتی یا محدود کردن حرکات مفاصل و اندام است .  
بریس برای نوزادان بزرگتر از 6 ماه به خوبی کار نمی کند. در عوض، دکتر ممکن است استخوان را درجهت  مناسب حرکت داده  و سپس آنها را برای چند ماه در تمام بدن نگه دارد. گاهی اوقات عمل جراحی  برای تناسب بین مفاصل لازم و ضروری است.
جراحی تخصصی برای کودکان و بزرگسالان

کودکان و بزرگسالان معمولا برای اصلاح دیسپلازی مفصل ران  به جراحی نیاز دارند. در موارد خفیف، این بیماری می تواند با آرتروسکوپیکالی ( arthroscopically) درمان شود.
اگر دیسپلازی شدید باشد، موقعیت حفره ران همچنین می تواند اصلاح شود. استئوتومی نوعی عمل جراحی است که در آن استخوان بیمار توسط جراح و با وسایل خاصی برش داده شده و شکسته می شود، از این عمل برای اصلاح طول استخوان و یا برای تصحیح امتداد استخوان استفاده می شود.
اگر دیسپلازی مفصل ران به شدت آسیب دیده باشد، دکتر ممکن است جراحی تعویض مفصل ران را توصیه کند.