هیپوگونادیسم (کم کاری غدد جنسی در مردان)

     هیپوگونادیسم در مردان شرایطی است که در آن بدن تستوسترون کافی تولید نمی کند – تستوسترون هورمونی است که در دوران بلوغ نقش مهمی در رشد و توسعه ویژگی های مردانه دارد – یا دچار اختلال در تولید اسپرم می شود و یا هر دو مشکل رخ می دهند. 
     مشکل هیپوگونادیسم مردانه ممکن است از بدو تولد همراه شما باشد و یا اینکه به مرور زمان و در اثر آسیب یا عفونت بروز کند. تاثیرات بیماری – و اقداماتی که می توان در رابطه با آن انجام داد – بستگی به علت و زمان بروز هیپوگونادیسم دارد. برخی از انواع هیپوگونادیسم به وسیله جایگزینی تستوسترون قابل درمان هستند. 

هیپوگونادیسم در زمان رشد جنین، قبل از بلوغ یا در بزرگسالی بروز می کند. علائم بیماری بستگی به زمان شروع مشکل دارد. 
رشد جنین
     اگر بدن در زمان رشد جنین تستوسترون کافی تولید نکند، منجر به بروز اختلال در رشد اندام های جنسی خارجی می شود. بسته به زمان بروز هیپوگوناسیم و میزان تستوسترون موجود، یک کودک که از لحاظ ژنتیکی مرد است، با ویژگی های زیر متولد خواهد شد: 
•    اندام تناسلی زنانه
•    اندام تناسلی مبهم – اندامی که به وضوح نه زنانه است و نه مردانه 
•    اندام تناسلی توسعه نیافته مردانه
سن بلوغ
هیپوگونادیسم باعث به تعویق افتادن بلوغ یا عدم تکامل بلوغ می شود. این مشکل باعث بروز موارد زیر نیز می شود: 
•    کاهش رشد عضلانی
•    عمیق تر نشدن صدا
•    اختلال در رشد موهای بدن 
•    اختلال در رشد آلت تناسلی و بیضه ها
•    رشد بیش از حد دست و پا نسبت به تنه 
•    رشد بافت پستان 
بزرگسالی
     در مردان بزرگسال هیپوگونادیسم برخی ویژگی های فیزیکی مردانه را تغییر می دهد و عملکرد طبیعی تولید مثل را مختل می سازد. علائم آن در این دوران عبارتند از: 
•    اختلال در نعوظ 
•    ناباروری
•    کاهش ریش و موهای بدن 
•    کاهش توده عضلانی
•    رشد بافت پستان 
•    از بین رفتن توده استخوانی (پوکی استخوان)
     هیپوگوناسیم باعث بروز تغییرات روحی و عاطفی نیز می شود. با کاهش تستسترون در مردان، علائمی مشابه علائم یائسگی در زنان را مشاهده خواهند کرد. این علائم عبارتند از: 
•    خستگی مفرط
•    کاهش میل جنسی
•    بروز مشکل در تمرکز
•    گر گرفتگی 

اگر هر یک از علائم هیپوگونادیسم را مشاهده می کنید، به پزشک مراجعه کنید. تعیین علت بروز هیپوگونادیسم اولین قدم برای درمان درست این مشکل می باشد. 

     هیپوگونادیسم به معنای تولید نشدن تستوسترون کافی توسط بیضه ها می باشد. دو نوع هیپوگونادیسم وجود دارد: 
•    نوع اولیه: این نوع هیپوگونادیسم – که نارسایی اولیه بیضه نیز نامیده می شود – از بروز یک مشکل در بیضه ها نشات می گیرد. 
•    نوع ثانویه: این نوع هیپوگونادیسم به خاطر وجود مشکل در هیپوتالاموس و یا غده هیپوفیز – قسمت هایی از مغز که تحریک کننده بیضه برای تولید تستوسترون هستند – بروز می کند. هیپوتالاموس هورمون گنادوتروپین تولید می کند – هورمون آزاد کننده ای که غده هیپوفیز را برای تولید هورمون تحریک کننده فولیکول (FSH) و هورمون جسم زرد (LH) تحت تاثیر قرار می دهد. سپس هورمون جسم زرد سیگنال هایی به بیضه ها برای تولید هورمون تستوسترون، می فرستد. 
     هر دو نوع هیپوگونادیسم ممکن است مادرزادی باشند یا بر اثر بروز اتفاقی در زندگی بروز کنند (نوع اکتسابی)، اتفاقاتی مانند آسیب یا عفونت. گاهی نیز نوع اولیه و ثانویه این بیماری با هم رخ می دهند. 
هیپوگونادیسم اولیه 
علل شایع بروز هیپوگونادیسم اولیه عبارتند از:
•    سندروم کلاین فلتر: این شرایط در نتیجه یک ناهنجاری مادرزادی کروموزوم های جنسی X و Y رخ می دهد. یک مرد به طور طبیعی دارای یک کروموزوم X و یک کروموزوم Y می باشد. در سندروم کلاین فلتر علاوه بر یک کروموزوم Y دو یا بیشتر از دو کروموزوم X موجود می باشند. کروموزوم Y حاوی مواد ژنتیکی است که جنسیت را تعیین می کنند. کروموزوم اضافه X که در سندروم کلاین فلتر وجود دارد، باعث رشد غیرطبیعی بیضه ها شده که به نوبه خود منجر به تولید کمتر تستوسترون می شود. 
•    عدم نزول بیضه ها: پیش از تولد بیضه ها در داخل شکم رشد می کنند و به طور طبیعی به محل دائمی خود در کیسه بیضه حرکت می کنند. گاهی اوقات در هنگام تولد یکی از بیضه ها یا هر دوی آنها وارد کیسه بیضه نمی شوند. این شرایط معمولا در سال های اول تولد و بدون نیاز به درمان برطرف می شود و اگر در سال های اول کودکی اصلاح نشود، منجر به اختلال در عملکرد بیضه ها و کاهش تولید تستوسترون می شود. 
•    اریون ورم بیضه ها: اگر عفونت اوریون علاوه بر غدد بزاقی، بر بیضه ها نیز تاثیر بگذارد و در دوران نوجوانی یا بزرگسالی رخ دهد، باعث آسیب طولانی مدت بیضه ها می شود. این مسئله نیز بر روی عملکرد طبیعی بیضه ها و تولید تستوسترون تاثیر می گذارد. 
•    هموکروماتوز: وجود آهن بیش از حد در خون باعث نارسایی بیضه ها یا اختلال در عملکرد غده هیپوفیز می شود. غده هیپوفیز بر تولید تستوسترون موثر است. 
•    آسیب به بیضه ها: از آنجا که بیضه ها خارج از شکم قرار گرفته اند، در معرض آسیب هستند. آسیب به بیضه ها معمولا باعث بروز هیپوگونادیسم می شود. آسیب به یک بیضه تولید تستوسترون را مختل نمی کند. 
•    درمان سرطان: شیمی درمانی یا پرتودرمانی برای درمان سرطان می تواند بر روی تولید تستوسترون و اسپرم تاثیر بگذارد. تاثیر هر دو درمان معمولا موقت است، اما ممکن است ناباروری دائم رخ دهد. گرچه بسیاری از مردان پس از اتمام دوره درمان طی چند ماه، باروری خود را به دست می آورند، حفظ اسپرم یکی از گزینه هایی است که بسیاری از مردان قبل از شروع درمان سرطان در نظر می گیرند. 
هیپوگونادیسم ثانویه
     در هیپوگونادیسم ثانویه بیضه ها طبیعی هستند، اما به دلیل وجود مشکل در هیپوفیز یا هیپوتالاموس، عملکرد نامناسبی دارند. شرایطی که باعث بروز هیپوگونادیسم ثانویه می شوند، عبارتند از: 
•    سندروم کالمن: در این بیماری رشد غیرطبیعی هیپوتالاموس – قسمتی از مغز که ترشح هورمون های هیپوفیز را کنترل می کند – باعث بروز هیپوگونادیسم می شود. این اختلال با بروز اختلال در توانایی بویایی (آنوسمی) و کور رنگی قرمز – سبز همراه است. 
•    اختلالات غده هیپوفیز: بروز اختلال در غده هیپوفیز، آزاد شدن هورمون از غده هیپوفیز به بیضه ها را مختل می کند که بر تولید طبیعی تستوسترون تاثیر می گذارد. تومور هیپوفیز یا انواع دیگر تومورهای مغزی که در نزدیکی غده هیپوفیز واقع شده اند، ممکن است باعث کمبود هورمون تستوسترون یا دیگر هورمون ها شوند. به علاوه درمان تومورهای مغزی، مانند جراحی یا پرتو درمانی، باعث اختلال در عملکرد هیپوفیز و بروز هیپوگونادیسم می شوند. 
•    بیماری التهابی: بیماری های التهابی خاص، مانند سارکوئیدوز، هیستیوسیتوز و سل، غده هیپوتالاموس و هیپوفیز را درگیر کرده و بر روی تولید تستوسترون تاثیر گذاشته و باعث بروز هیپوگونادیسم می شوند. 
•    HIV/AIDS: HIV/AIDS با تاثیر بر روی هیپوتالاموس، هیپوفیز و بیضه ها باعث پایین آمدن سطح تستوسترون می شود. 
•    داروها: مصرف برخی داروها مانند داروهای ضد درد و برخی هورمون ها، بر روی تولید تستوسترون تاثیر می گذارند. 
•    اضافه وزن و چاقی: اضافه وزن در هر سنی با بروز هیپوگونادیسم در ارتباط می باشد. 
•    افزایش سن: به طور کل مردان مسن تر دارای سطح پایین تر تستوسترون هستند. با بالا رفتن سن، کاهش مداوم و آهسته در تولید تستوسترون اتفاق می افتد. 
•    بیماری های همزمان: به خاطر فشارهای ناشی از بیماری یا جراحی و همچنین استرس های عاطفی، سیستم تناسلی به طور موقت دچار مشکل می شود. این امر نتیجه کاهش سیگنال های هیپوتالاموس است که معمولا با درمان بیماری زمینه ای، این مشکل نیز برطرف می شود. 
میزان کاهش تستوسترون در مردان بسیار متفاوت است. 30 درصد مردان بالای 75 سال دارای سطح پایین تری از تستوسترون نسبت به مردان جوانتر هستند. اینکه آیا درمان لازم است یا نه جای بحث دارد. 

عوامل تشدید کننده هیپوگونادیسم عبارتند از: 
•    سندروم کالمن
•    عدم نزول بیضه در نوزاد (خارج شدن بیضه ها از شکم)
•    تاثیر عفونت اوریون بر بیضه ها
•    آسیب رسیدن به بیضه ها
•    تومور بیضه یا هیپوفیز
•    HIV/AIDS
•    سندروم کلاین فلتر
•    هموکروماتوز
•    شیمی درمانی یا پرتودرمانی قلبی
•    آپنه خواب درمان نشده 
هیپوگونادیسم می تواند ارثی باشد. اگر هر یک از این عوامل تشدید کننده در بین اعضای خانواده وجود دارند، به پزشک اطلاع دهید. 

     پیامدهای هیپوگونادیسم درمان نشده، بسته به سن بروز آن، متفاوت است – اینکه این مشکل در زمان رشد جنین، در دوران بلوغ یا در بزرگسالی رخ دهد، بر روی روش درمانی تاثیر می گذارد. 
رشد جنین 
یک نوزاد ممکن است با موارد زیر متولد شود: 
•    دستگاه تناسلی مبهم ( پسر یا دختر بودن آن مشخص نیست)
•    دستگاه تناسلی غیر طبیعی
سن بلوغ
سن بلوغ با تاخیر یا ناقص خواهد بود که نتایج زیر را در پی خواهد داشت:
•    عدم رشد ریش و مو در بدن 
•    اختلال رشد آلت تناسلی و بیضه ها
•    رشد نامتناسب، معمولا رشد بیشتر دست و پا نسبت به تنه 
•    بزرگ شدن سینه ها
بزرگسالی
پیامدهای این دوره عبارتند از: 
•    ناباروری
•    اختلال در نعوض
•    کاهش میل جنسی
•    خستگی مفرط
•    ضعف عضلانی
•    کاهش ریش ها و موهای بدن 
•    پوکی استخوان 

     برای درمان هیپوگونادیسم می توانید به متخصص غدد مراجعه کنید. به هرحال قبل از مراجعه به پزشک آمادگی لازم را داشته باشید. در ادامه اطلاعاتی ارائه می شوند که به شما کمک می کنند تا آمادگی لازم برای این ملاقات را داشته باشید. 
اقداماتی که می توانید انجام دهید: 
•    از محدودیت های قبل از ملاقات آگاه باشید، محدودیت هایی مانند نخوردن برخی غذاهای خاص قبل از معاینه. 
•    تمام نشانه های خود را یادداشت کنید، از جمله هر گونه علائمی که بی ارتباط به موضوع مراجعه به پزشک می رسند. 
•    تمام اطلاعات پزشکی مهم خود را یادداشت کنید، از جمله اگر به بیماری دیگری مبتلا هستید. 
•    اطلاعات شخصی مهم خود را یادداشت کنید، از جمل تغییراتی که اخیرا در زندگی شما رخ داده است. 
•    لیستی از تمام داروهایی که مصرف می کنید، بنویسید، از جمله ویتامین ها و مکمل ها
•    از یکی از دوستان یا اعضای خانواده خود بخواهید شما را در این ملاقات همراهی کنند، زیرا، به خاطر سپردن اطلاعات برای شما راحت تر خواهد بود. 
•    سوالات خود را یادداشت کنید. 
     زمان شما با پزشک محدود خواهد بود، بنابراین آماده کردن سوالاتی که قرار است از پزشک بپرسید، کمک خواهد کرد تا در وقت خود صرفه جویی کنید. بهتر است ابتدا سوالات مهم تر خود را بپرسید. 
برخی پرسش های مهم مربوط به هیپوگونادیسم عبارتند از: 
•    مهم ترین علت بروز این علائم چیست؟
•    آیا علت دیگری برای بروز این علائم وجود دارد؟
•    چه آزمایشاتی باید انجام دهم؟ آیا این آزمایشها نیاز به آمادگی قبلی دارند؟ 
•    آیا شرایط به وجود آمده موقت هستند یا دائم؟ 
•    چه روش های درمانی وجود دارد؟
•    عوارض جانبی مربوط به هر درمانی چیست؟
•    چه روش درمانی را برای من توصیه می کنید؟
•    آیا روش درمانی جایگزینی نیز وجود دارد؟
•    من دچار بیماری های دیگری هم هستم، چگونه می توانم همه این مشکلات را با هم مدیریت کنم؟
•    آیا لازم است محدودیتی را دنبال کنم؟
•    آیا بروشور یا مطالبی برای مطالعه در ارتباط با این بیماری وجود دارد؟ 
•    چه وب سایت هایی را معرفی می کنید؟ 
اگر سوال دیگری هم دارید، بدون تردید بپرسید. 
انتظارات بیمار از پزشک 
پزشک نیز سوالاتی از بیمار خواهد پرسید که برخی از آنها عبارتند از: 
•    چه زمانی علائم را مشاهده کردید؟ 
•    آیا علائم شما مداوم هستند یا گاه به گاه؟
•    شدت علائم در شما چگونه است؟ 
•    چه عواملی باعث بهبود این علائم می شوند؟
•    چه عواملی باعث وخیم تر شدن علائم می شوند؟ 
•    بلوغ شما چه زمانی شروع شد؟ زودتر یا دیرتر از همسالان خود؟ 
•    آیا دچار مشکلات رشد شده اید؟ 
•    آیا تاکنون توموری در بیضه های شما وجود داشته است؟
•    تومور در سرتان چطور؟ 
•    آیا در کودکی یا نوجوانی به اوریون مبتلا شده اید؟ به یاد می آورید در زمان ابتلا به این بیماری در بیضه های خود احساس درد می کردید یا خیر؟ 
•    آیا در دوران کودکی عمل جراحی برای فتق کشاله ران یا جراحی مربوط به دستگاه تناسلی داشته اید؟

     پزشک یک معاینه جسمی کامل انجام خواهد داد که در این معاینه ویژگی های جنسی فرد مانند موهای بدن، توده های عضلانی و اندازه بیضه ها را متناسب با سن بررسی خواهد کرد. به علاوه اگر علائم هیپوگونادیسم مشاهده شود، پزشک سطح تستوسترون خون را نیز بررسی خواهد کرد. 
شناسایی سریع این مشکل در پسران از تاخیر در بلوغ پیشگیری می کند. تشخیص سریع آن در مردان نیز از بروز پوکی استخوان و مشکلات مربوط به آن جلوگیری می کند. 
     پزشکان تشخیص خود از هیپوگونادیسم را براساس یافته های مربوط به آزمایش خون از سطح تستوسترون قرار می دهند. از آنجایی که سطح تستوسترون در طول روز متفاوت است و در هنگام صبح بیشترین میزان را دارد، آزمایش خون نیز معمولا صبح، حدود ساعت 8، انجام می شود. 
اگر آزمایش ها پایین بودن سطح تستوسترون را تایید کنند، آزمایش های بیشتر می تواند برای تعیین اختلال بیضه یا اختلال هیپوفیز، که بر روی بیضه ها تاثیر می گذارد، انجام شوند. براساس علائم خاص، بررسی های بیشتر علت را تعیین می کنند. این بررسی ها عبارتند از: 
•    آزمایشات هورمونی
•    بررسی مایع منی
•    تصویربرداری از غده هیپوفیز
•    تحقیقات ژنتیک
•    بیوپسی (نمونه برداری) از بیضه 
     آزمایش تستوسترون به علاوه نقش مهمی در مدیریت هیپوفیزم بازی می کند. این آزمایش به پزشک کمک می کند تا میزان درست دارو را، هم در اوایل و هم در طول زمان، تعیین کند. 

درمان برای بزرگسالان 
درمان هیپوگونادیسم به علت بروز آن و نگرانی فرد برای ناباروری بستگی دارد. 
•    جایگزینی هورمون: برای هیپوگونادیسم که به خاطر اختلال در بیضه بروز کرده، پزشکان از جایگزینی هورمون استفاده می کنند (جایگزینی تستوسترون یا TRT. ( TRT می تواند عملکرد جنسی را بازگرداند، عضلات را قوی کند و از پوکی استخوان جلوگیری کند. به علاوه مردانی که از TRT استفاده می کنند، اغلب دچار نوعی افزایش انرژی، افزایش میل جنسی و بروز احساسات خوب می شوند. 
     اگر علت این هیپوگونادیسم اختلال در غده هیپوفیز باشد، هورمون های هیپوفیز محرک اسپرم بوده و باروری را بازمی گردانند. اگر باروری فرد مسئله مورد نظر نباشد، درمان از طریق جایگزینی تستوسترون مورد استفاده قرار می گیرد. تومور هیپوفیز نیاز به جراحی، دارو، پرتو درمانی یا جایگزینی دیگر داروها را دارد. 
•    کمک به باروری: گرچه معمولا در مردان مبتلا به هیپوگونادیسم درمان موثری برای بازگرداندن باروری وجود ندارد، اما فن آوری های جدید در این زمینه بسیار موثر واقع شده اند. این فن آوری برای کمک به زوج هایی طراحی شده که روش های درمانی در مورد آنها زیاد موفق نبوده است. 
درمان برای پسرها 
     در پسرها درمان از طریق جایگزینی تستوسترون (TRT) می تواند بلوغ را تحریک کند و باعث رشد ویژگی های جنسی ثانویه شود، از جمله افزایش توده عضلانی، رشد ریش و موهای ناحیه تناسلی و رشد آلت تناسلی مردانه. هورمون هیپوفیز نیز برای تحریک رشد بیضه ها مورد استفاده قرار می گیرند. در ابتدا میزان کمی تستوسترون مورد استفاده قرار می گیرد که این میزان به تدریج افزایش می یابد، این امر تواند به جلوگیری از عوارض جانبی کمک کرده و افزایش آهسته تستوسترون را که در دوران بلوغ اتفاق می افتد، تقلید کند. 
انواع درمان از طریق جایگزینی تستوسترون 
     روش های زیادی برای انتقال تستوسترون وجود دارد. انتخاب یک درمان خاص به انتخاب سیستم انتقال خاص، عوارض جانبی و هزینه آن بستگی دارد. این ورش ها عبارتند از: 
•    تزریق: تزریق تستوسترون ایمن و موثر است. این تزریق ها در عضلات انجام می شود. علائم این بیماری بسته به میزان تزریق و دفعات تزریق متفاوت خواهد بود. این تزریق را خود بیمار یا یکی از اعضای خانواده نیز می تواند انجام دهد. 
تستوسترون آندکانوئیت (Aveed) تزریقی است که اخیرا توسط سازمان غذا و داروی امریکا تایید شده و کمتر مورد استفاده قرار می گیرد چرا که عوارض جانبی بسیار جدی در پی خواهد داشت. 
•    تزریق تستوسترون از طریق چسب پوستی (patch): در این روش یک بسته حاوی تستوسترون (Androderm) هر شب بر روی کمر، بازو، شکم و قسمت بالای ران مورد استفاده قرار می گیرد. این مکان در فاصله 7 روز، تغییر می کند تا واکنش های پوستی را کاهش دهد. 
•    ژل: انواع مختلفی از ژل وجود دارند که طرز استفاده از آنها نیز متفاوت است. بسته به نوع برند ژل مورد استفاده، فرد یا ژل تستوسترون را در قسمت های بالای بازو و شانه خود مورد استفاده قرار می دهد (فرد آن را روی پوست خود می مالد که AndroGel و Testim از این نوع هستند.) یا به وسیله یک اعمال کننده در زیر بغل خود به کار می برد (Axiron) یا با استفاده از پمپ در قسمت ران خود مورد استفاده قرار می دهد (Fortesta)
با خشک شدن ژل، بدن تستوسترون آن را زا طریق پوست جذب می کند. به نظر می رسد ا در روش درمانی جایگزینی تستوسترون ستفاده از ژل دارای واکنش های پوستی کمتری نسبت به روش patch می باشد. تا چند ساعت پس از استفاده از ژل به حمام نروید و بدن خود را نشویید تا از جذب تستوسترون مطمئن شوید. 
     یکی از عوارض جانبی استفاده از ژل احتمال انتقال آن به شخص دیگری می باشد. تا زمانی که ژل کاملا خشک نشده از تماس پوستی با افراد دیگر اجتناب کنید. 
•    گونه و لثه (حفره باکبل): یک ماده کوچک، تستوسترون را از طریق دندان های بالایی، محل برخورد لثه ها با لب بالا(حفره باکال)، وارد بدن می کند. این محصول خیلی سریع به خط لثه چسبیده و به تستوسترون اجازه می دهد تا جذب شده و وارد جریان خون شود. 
•    کاشت گلوله: گلوله هایی حاوی تستوسترون (Testopel) از طریق جراحی زیر پوست قرار داده می شوند و هر 3 تا 6 ماه نیاز به جایگذاری مجدد دارند. 
     مصرف خوراکی تستوسترون برای مدت طولانی پیشنهاد نمی شود، زیرا ممکن است باعث بروز مشکلاتی در کبد شود. به یاد داشته باشید که درمان تستوسترون دارای خطرات زیادی است، از جمله آپنه خواب، تحریک رشد غیرسرطانی پروستات، بزرگ شدن سینه ها، محدود شدن تولید اسپرم، تحریک رشد سرطانی پروستات و تشکیل لخته خون در رگ ها. تحقیقات نشان می دهند که این روش خطر ابتلا به حمله قلبی را نیز افزایش می دهد.

در مورد نکات مربوط به سبک زندگی و مراقبت در خانه در ارتباط با بیماری هیپوگونادیسم با پزشک مشورت کنید. 

در مورد داروهای جایگزین مربوط به بیماری هیپوگونادیسم با پزشک مشورت کنید.

در مورد پیشگیریهای لازم از بروز بیماری هیپوگونادیسم با پزشک مشورت کنید.

•    پیشگیری از پوکی استخوان: اگر هیپوگونادیسم در دوران بزرگسالی رخ دهد، تغییراتی در رژیم غذایی و سبک زندگی خود ایجاد کنید تا از بروز پوکی استخوان پیشگیری کنید. ورزش منظم و دریافت کلسیم و ویتامین D به اندازه کافی بسیار مهم هستند. سازمان دارو مصرف 1000 میلی گرم کلسیم و 600 واحد ویتامین D را برای مردان از سن 19 تا 70 سالگی توصیه می کند. این میزان برای مردان بالای 710 سال به 1200 میلی گرم کلسیم و 800 واحد ویتامین D تغییر می کند. در مورد رژیم غذایی مناسب با پزشک مشورت کنید. 
•    یادگیری در مورد اختلال در نعوظ یا ناباروری: شرایط ناشی از هیپوگونادیسم ممکن است باعث بروز مشکلات روانی و رابطه ای شود. بهتر است این شرایط را بهتر بشناسید و اینکه اگر بین شما و شریک زندگیتان مشکل عاطفی به وجود آمد چه باید کرد. 
•    کاهش استرس: در مورد کاهش میزان اضطراب، که اغلب با هیپوگونادیسم رخ می دهد، با پزشک مشورت کنید. بسیاری از مردان از مشاوران خانواده بهره مند می شوند. 
     گروه های حمایت کننده نیز می توانند به افراد مبتلا به هیپوگونادیسم برای مقابله با شرایط به وجد آمده و چالش های آن کمک کنند. به علاوه شناساندن این بیماری به اعضای خانواده نیز موثر است. 
•    زمان برای سازگاری با بیماری: نوجوانان مبتلا به هیپوگونادیسم ممکن است دچار مشکلات احساسی شوند. جایگزینی تستوسترون به شروع دوران بلوغ کمک می کند. زمانی که با گذشت زمان فرد به خود اجازه تطابق با تغییرات جسمی و احساسات جدید بدهد، مشکلات اجتماعی و احساسی نیز کاهش خواهند یافت.